Kultura organizacynna a tożsamość.pdf

(198 KB) Pobierz
Łukasz Sułkowski
Czy warto zajmować się kulturą organizacyjną?
Przedmiotem artykułu jest analiza problemów poznawczych i praktycznych nurtu
kultury organizacyjnej w zarządzaniu, zakończona próbą zarysowania perspekty-
wy ich rozwiązania. W badaniach trzeba pogodzić się z wielością paradygmatów
i deinicji kultury organizacyjnej, a także przyjąć stanowisko pluralizmu me-
todologicznego. Ważna jest również otwartość na koncepcje i metody płynące
z innych dyscyplin naukowych. W pole badań kultury organizacyjnej wchodzą
już nie tylko dyscypliny związane z humanistyką i naukami społecznymi, takie
jak: socjologia, antropologia kulturowa, kulturoznawstwo oraz lingwistyka, ale
również nauki ścisłe: kognitywistyka, biologia ewolucyjna oraz technologie infor-
macyjne. Wyjaśnienia procesów kulturowych prawdopodobnie staną się częścią
rewolucji naukowej wiążącej problemy nauk społecznych i przyrodoznawstwa.
Wstęp
Kultura jest pojęciem bardzo „obciążonym” teoretycznie i empirycznie. Tworzy rozle-
głą „rodzinę wyrazów”, która bardzo utrudnia operacjonalizację. W zarządzaniu znaj-
duje jednak rozległe zastosowanie zarówno jako metafora, jak i nurt teorii oraz badań
empirycznych. Moda na kulturę organizacyjną w zarządzaniu trwa od początku lat 80.
ubiegłego wieku. Jest może nieco przyćmiona przez koncepcje zarządzania wiedzą prze-
suwające punkt ciężkości z wartości i norm na poznanie oraz wiedzę. Niemniej zarówno
badacze, jak i menedżerowie często odwołują się do fenomenu kultury, interpretując
sukcesy lub porażki organizacji.
Wydaje się jednak, że koncepcja kultury organizacyjnej przeżywa kryzys poznaw-
czy. Pozory popularności skrywają zasadnicze problemy z rozumieniem i zarządzaniem
kulturą organizacyjną. Prowadzą one do zasadniczej wątpliwości wyrażonej w tytule pu-
blikacji. Przedmiotem tego artykułu jest zatem analiza problemów poznawczych i prak-
1182051083.051.png
10
Łukasz Sułkowski
tycznych nurtu kultury organizacyjnej w zarządzaniu zakończona próbą zarysowania per-
spektywy ich rozwiązania.
Problemy epistemologiczne
Do najważniejszych problemów poznawczych nurtu kultury organizacyjnej w zarządza-
niu należą:
sprzeczności (ewentualnie niewspółmierności) paradygmatów (szkół) rozumienia
kultury organizacyjnej;
rozmyte i bardzo zróżnicowane deinicje kultury organizacyjnej;
strategią oraz otoczeniem organizacji;
brak zgody badaczy co do modelu i typologii kultury organizacyjnej, a więc jej wy-
niejasne i różnie opisywane zależności pomiędzy kulturą organizacyjną a strukturą,
miarów, elementów czy poziomów;
rozwój w zarządzaniu koncepcji zbliżonych do kultury organizacyjnej, takich jak:
tożsamość oraz klimat organizacyjny.
Paradygmaty kultury organizacyjnej
Nurt kulturowy w zarządzaniu boryka się z podstawowymi problemami epistemologicz-
nymi odnoszącymi się do sposobów deiniowania kultury organizacyjnej. Nie ma zgody
wśród badaczy ani co do sposobów rozumienia ani paradygmatów kultury organizacyjnej.
Jest to zresztą kwestia związana z wieloznacznością badań kulturowych w ogóle [Kro-
eber, Kluckhon, 1952]. Poszukując paradygmatów, rozumienia kultury w ogóle, trzeba
wskazać przynajmniej na trzy orientacje: nurt funkcjonalistyczno-strukturalistyczny, po-
dejście interpretatywno-symboliczne oraz postmodernizm i poststrukturalizm [Sułkow-
ski, 2005]. W badaniach kulturowych podejściem klasycznym był funkcjonalizm, którego
zręby powstały w pierwszej połowie XX wieku i doprowadziły do powstania strukturali-
zmu. Rozwój hermeneutyki oraz socjologii humanistycznej i antropologii kulturowej stał
się podstawą wyłonienia się paradygmatu symboliczno-interpretatywnego. W latach 80.
i 90. XX wieku za sprawą ilozoii krytycznej i antropologii kulturowej wzrosło znaczenie
orientacji postmodernistycznej.
Podobne rozróżnienie paradygmatów można zastosować w odniesieniu do kultury
organizacyjnej. M.J. Hatch [2002, s. 62-65] proponuje wyróżnienie czterech paradygma-
tów w naukach o zarządzaniu: klasyczny, modernistyczny, interpretatywno-symboliczny
oraz postmodernistyczny. Nurt kultury organizacyjnej nie funkcjonował w klasycznych
podejściach do zarządzania. Modernizm ujmuje kulturę organizacyjną w kategoriach
funkcjonalistycznych i strukturalistycznych jako jeden z podsystemów organizacji i od-
wołuje się do metodologii reprezentatywnych badań porównawczych. Sugerowana jest
1182051083.062.png
Czy warto zajmować się kulturą organizacyjną?
11
konieczność kontrolowania kultury organizacyjnej prowadząca do jej instrumentalizacji.
Podejście interpretatywno-symboliczne opisuje ją jako proces konstruowania i odczyty-
wania społecznej rzeczywistości organizacji w symbolicznych i językowych działaniach
człowieka w grupie. Preferowana jest metodologia jakościowa, np. etnograia organi-
zacyjna, a dość sceptyczna jest ocena możliwości instrumentalnego kształtowania kul-
tury organizacyjnej. Postmodernizm akcentuje defragmentację, relatywizm kulturowy
i epistemologiczny, podejście tekstualne i narratywne. Negowany jest sens tworzenia
metodologii, a sztandarową „antymetodą” staje się dekonstrukcja [Hatch, 2002, s. 204-
238].
L. Smircich [1983, s. 160-178], dokonuje przeglądu paradygmatów, leżących u pod-
staw koncepcji wiążących kulturę z organizacją. Znajduje pięć wspólnych obszarów:
porównawcze badania międzykulturowe,
wewnętrzna kultura przedsiębiorstwa,
poznawcza teoria organizacji,
symbolizm organizacyjny,
nieświadome i podświadome procesy w organizacji.
Tabela 1. Typologia badań kultury w teorii organizacji ze względu na
założenia dotyczące kultury i jej roli w rzeczywistości organizacyjnej
Kultura jako
zmienna niezależna
Kultura jako
zmienna wewnętrzna
Kultura jako
metafora rdzenna
Zarządzanie
międzykulturowe
Narodowe sty-
le zarządzania.
Podobieństwa i różnice
w sposobie zarządzania
w różnych krajach.
Związek efektywności
i kultury narodowej.
Globalizacja kultu-
ry organizacyjnej.
Kultura
przedsiębiorstwa
Zarządzanie kulturą
przedsiębiorstwa.
Związek efektywności i
kultury organizacyjnej.
Zmiany i klasyikacje
kultur organizacyjnych.
Podejście poznawcze
Organizacja jako przedsię-
wzięcie poznawcze.
Podejście symbolistyczne
Organizacja – dyskurs symboliczny.
Podejście dramaturgiczne:
Ludzie jako aktorzy organizacyjni.
Organizacja jako teatr.
Podejście interpretatywne:
Rzeczywistość organizacyjna jako
intencjonalny konstrukt świadomości.
Podejście psychodynamiczne:
Badanie organizacji jako formy
ludzkiej ekspresji.
PARADYGMATY
NIEFUNKCJONALISTYCZNE
FUNKCJONALIZM:
Źródło: na podstawie: Kostera, 1996, s. 63
Kultura organizacyjna może być interpretowana jako zmienna niezależna (ze-
wnętrzna) – skutek wpływu otoczenia na organizację, zmienna wewnętrzna organizacji
1182051083.070.png 1182051083.071.png 1182051083.001.png 1182051083.002.png 1182051083.003.png 1182051083.004.png 1182051083.005.png 1182051083.006.png 1182051083.007.png 1182051083.008.png 1182051083.009.png 1182051083.010.png 1182051083.011.png 1182051083.012.png 1182051083.013.png 1182051083.014.png
12
Łukasz Sułkowski
lub metafora rdzenna [Thompson, Luthans, 1990]. Kultura postrzegana w perspekty-
wie porównawczych badań międzykulturowych w zarządzaniu jest zmienną niezależną
wywierającą wpływ na organizację [Kostera, 1996, s. 63-65]. W tym ujęciu rozumiana
jest w kategoriach funkcjonalistycznych i stanowi swoisty kontekst, wywierający wpływ
na proces zarządzania. W ramach tego podejścia znalazły się badania narodowych sty-
lów kierowania i zarządzania oraz porównawcze badania wpływu kontekstu kultury na
organizacje. Kultura – zmienna wewnętrzna, powstaje jako efekt działania organizacji,
jest dla niej swoista. Organizacje w tym ujęciu mogą kształtować kulturę organizacyjną.
Badania dotyczą przede wszystkim jej tworzenia i rozwijania, typologii oraz związków
z efektywnością całej organizacji. Kultura może być również rozumiana jako rdzenna me-
tafora, w kategoriach paradygmatów różnych od funkcjonalizmu. Kultura organizacyjna
jest w ich ramach utożsamiana z samą organizacją. Organizacje są rozumiane przede
wszystkim jako działania symboliczne, formy ludzkiej ekspresji i twórczości, przedsię-
wzięcia poznawcze albo przejawy głębokich struktur umysłu ludzkiego lub społeczności.
Na gruncie tych paradygmatów następuje zmiana perspektywy. Organizacje gospodarcze
przestają być przede wszystkim przedsięwzięciami ekonomicznymi, lecz akcentowane są
inne – psychologiczne, społeczne i symboliczne aspekty ich istnienia.
J. Martin [2002, s. 45-78] przeprowadza klasyikację koncepcji kultury organizacyj-
nej, analizując podejście ponad 70 badaczy i zaliczając ich do jednej z trzech perspektyw
teoretycznych. Perspektywa integracyjna zorientowana jest na dążenie do jednorodności
i stabilności kultury organizacyjnej, w czym przypomina paradygmat funkcjonalistyczno-
-strukturalistyczny. Perspektywa zróżnicowania dopuszcza możliwości podziałów, napięć,
konliktów, tworzenia subkultur i separacji, w czym bliżej jest paradygmatu interpre-
tatywno-symbolicznego. Perspektywa fragmentacji zorientowana na przepływ, podział
i nieustanną zmianę nieuchwytnej kultury leży najbliżej paradygmatu postmodernistycz-
nego i poststrukturalistycznego.
Poza tymi trzema podobnymi koncepcjami paradygmatów kultury organizacyjnej
wielu badaczy przedstawia własne propozycje paradygmatów, szkół czy podejść do kul-
tury organizacyjnej, zazwyczaj ignorujące genezę kultury organizacyjnej wywodzącej się
wprost z badań kultury w ogóle [O’Donovan, 2006, s. 45-78].
Określenia kultury organizacyjnej
Oczywistą konsekwencją braku jednego paradygmatu, a nawet zgody badaczy na jeden
sposób porządkowania podejść do kultury organizacyjnej, jest wielość deinicji samej
kultury organizacyjnej, a także opisu jej składników, typologii i zależności z innymi sfera-
mi organizacji oraz z otoczeniem. W literaturze przedmiotu napotkać można kilkadzie-
siąt różnych deinicji, które można zaklasyikować jako przynależące do jednego z trzech
paradygmatów. Przykład takiej analizy znajduje się w tabeli 2.
1182051083.015.png
Czy warto zajmować się kulturą organizacyjną?
13
Tabela 2. Deinicje kultury organizacyjnej.
Autor
Deinicja kultury organizacyjnej
Paradygmat
E. Jacques
Zwyczajowy lub tradycyjny sposób myślenia
i działania, który jest w pewnym stopniu po-
dzielany przez członków organizacji i który
nowi pracownicy muszą przynajmniej czę-
ściowo zaakceptować [Jacques, 1952].
Funkcjonalistyczno-
-strukturalistyczny
E. Schein
Wzór podzielanych, fundamentalnych założeń,
które dana grupa stworzyła, rozwiązując problemy
adaptacji do otoczenia i integracji wewnętrznej.
Wzór można uznać za obowiązujący. Jest on wpajany
nowym członkom organizacji jako prawidłowy sposób
rozwiązywania problemów [Schein, 1992, s. 6].
Funkcjonalistyczno-
-strukturalistyczny
H. Schenplein Wartości, normy i przekonania powszech-
nie akceptowane w organizacji i stano-
wiące system [Schenplein, 1988].
Funkcjonalistyczno-
-strukturalistyczny
G. Hofstede „Zaprogramowanie umysłów” członków or-
ganizacji, a więc zespół skutecznie wpajanych
przez grupę wartości, norm i reguł organi-
zacyjnych [Hofstede, 2000, s. 38-41]
Interpretatywno-
-symboliczny
P.M. Blau
Swoiste, niepisane „reguły gry” społecz-
nej w organizacji, które pozwalają uczestni-
kom życia społecznego rozumieć organizację
i identyikować się z nią [Blau, s. 298]
Interpretatywno-
-symboliczny
J. van Maanen Wiedza podzielana w mniejszym lub większym
stopniu przez członków organizacji, wyrażana
w działaniach i słowach, którą badacz pracu-
jący w terenie musi interpretować, a nie trak-
tować jako daną [van Maanen, 1988, s. 3]
Interpretatywno-
-symboliczny
L. Smircich
Sieci znaczeń utkane przez ludzi w procesie orga-
nizowania [Smircich, 1983; Geertz, 1975, s. 39].
Interpretatywno-
-symboliczny
R. Deshapande,
R. Parasurman
Niepisane, postrzegane często podświadomie
zasady, które wypełniają lukę pomiędzy tym, co
niepisane, a tym, co się rzeczywiście w organiza-
cji dzieje [Deshapande, Parasurman, 1987]
Interpretatywno-
-symboliczny
J.M. Kobi,
H. Wüthrich
Organizacje nie tylko posiadają kulturę, ale rów-
nież są kulturą [Kobi, Wüthrich, 1991, s. 29]
Interpretatywno-
-symboliczny
Źródło: opracowanie własne
Wśród wybranych przykładów deinicji kultury organizacyjnej brakuje określeń na-
leżących do paradygmatu postmodernistycznego. Autorzy eksploatujący to podejście
przyjmują bowiem stanowisko antysystemowe i zazwyczaj kwestionują sens wprowadza-
nia koncepcji kultury organizacyjnej. Do najważniejszych wątków postmodernistycznych
1182051083.016.png 1182051083.017.png 1182051083.018.png 1182051083.019.png 1182051083.020.png 1182051083.021.png 1182051083.022.png 1182051083.023.png 1182051083.024.png 1182051083.025.png 1182051083.026.png 1182051083.027.png 1182051083.028.png 1182051083.029.png 1182051083.030.png 1182051083.031.png 1182051083.032.png 1182051083.033.png 1182051083.034.png 1182051083.035.png 1182051083.036.png 1182051083.037.png 1182051083.038.png 1182051083.039.png 1182051083.040.png 1182051083.041.png 1182051083.042.png 1182051083.043.png 1182051083.044.png 1182051083.045.png 1182051083.046.png 1182051083.047.png 1182051083.048.png 1182051083.049.png 1182051083.050.png 1182051083.052.png 1182051083.053.png 1182051083.054.png 1182051083.055.png 1182051083.056.png 1182051083.057.png 1182051083.058.png 1182051083.059.png 1182051083.060.png 1182051083.061.png 1182051083.063.png 1182051083.064.png 1182051083.065.png 1182051083.066.png 1182051083.067.png 1182051083.068.png 1182051083.069.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin