Serce spotrowca-serce systematycznie obciazone wysiłkem fiz. To serce zaadoptowane do obciążeń związanych z praca miesni. W zależnośći od wysiłku zachodza inne zmiany: -wysiłek dynamiczny:-rozrost ekscentryczny serca-zwiekszenie objętości jamy serca, komor i grubości. Przyczynami tych zmian jest zwiekszenie objętości krwi przepływającej przez serce. Zmiany te dotycza obu komor lecza zawsze jest którejś przewaga (tren. ciezkie lewa, umiarkowane o dłuzszym czasie-prawa. –wysiłek statyczny-przerost koncentryczny-znaczne pogrubienie ścian serca przy mniejszeniu objętości komor. –ogolne : zmiany z zapisie EKG, dłuzsza przerwa miedzy skurczami u sport., wieksza kurczliwość m. sercowego., objętość zalegajaca jest wieksza, zmniejszona częstotliwość uderzen serca i zwiekszona objętość serca, wieksz roznica wysycenia tlenem tet-zylna., zwiekszenie możliwości czynnościowych serca, 3 ton. Metabolizm serca: mniejsze zuzycie tlenu w ciagu min, mnijszy przepływ wiencowy, wolnij wzrasta roznica tet –zylna( ↑zawartosc o2 w tet., ↑hematokrty), wieksze wychwytywanie mleczanu, ↑ aktywność ATP-azy miofibrylarnej, ↑ transport wapnia. Adaptacja układów do wysiłku (efekt treningowy) Jest to zakres zdolności do wykonywania pracy mięśniowej bez zmęczenia i zaburzeń homeostazy. Oznacza odporność na zmęczenie oraz tolerancję na wysiłek fizyczny. Wydolność fizyczna zależy od sprawności, integracji, synchronizacji i koordynacji mechanizmów zapewniających podaż tlenu i składników energetycznych oraz odbiór metabolitów zmęczeniotwórczych oraz toksycznych. Zależy od zasobów energetycznych organizmu, głównie zawartości ATP, fosfokretyny, glukozy i glikogenu. Jest zależna od sprawności termoregulacji moderatorów i czynników psychologicznych (motywacyjnych).Wydolność fizyczna jest mierzona za pomocą prób czynnościowych i charakteru zachowania się parametrów poszczególnych zespołów funkcji wewnątrzustrojowych. Wydolność fizyczną organizmu można określić przez ustalenie tolerancji wysiłkowej, po obciążeniu wysiłkowym osobnika badanego, po którym wystąpią zaburzenia homeostazy, np. zaburzenia gospodarki kwasowo-zasadowej. Ważnym parametrem jest określenie maksymalnego poboru tlenu VO2 max. Im wyższy jest ten wskaźnik, tym większa jest wydolność fizyczna, bez nadmiernego zaburzenia homeostazy. Wartość VO2max waha się w granicach od 24-45% i zależy od wieku, płci, konstytucji ciała, trybu życia i wytrenowania. Podczas wysiłku fizycznego następuje najpierw adaptacja organów i układów narządów do wzmożonej czynności ruchowej:1. Układ oddechowy: nasilenie wentylacji płuc przez zwiększenie częstości oddechów. Dzięki temu następuje pokrycie zapotrzebowania tkanek na tlen oraz usuniecie dwutlenku węgla, ↑ poj. zyciowa płuc, ↑ ruchomości kl.piers. ↑ max wentylacja płuc,↑ poj. dyfuzyjna płuc., zmiany pułapu tlenowego. 2 Układ wydalniczy: zmniejszenie wydzielania moczu, w celu zatrzymania wody w ustroju. Wzrost stężenia kreatyniny, fosforanów i potasu w moczu, niekiedy białkomocz, spowodowany rozszerzeniem porów śródbłonka włośniczek kłębuszka nerkowego oraz zmniejszeniem resorpcji zwrotnej białka. W ustroju zatrzymany jest sód i chlor.3. Układ krążenia: wzrost objętości krwi przetłaczanej przez serce (wzrost pojemności minutowej serca), wzrost ciśnienia krwi, wzrost ekstrakcji tlenu z krwi krążącej. Wzrost stężenia kwasu mlekowego we krwi. W normalnych warunkach mięśnie zużywają około 50 ml tlenu w ciągu minuty. Przepłynięcie 1 l krwi przez tkankę mięśniowa dostarcza tyle właśnie tlenu. Jednakże 1 l krwi zawiera normalnie 200 ml tlenu, zatem mięśnie zabierając jedynie 50 ml, pozostawiają we krwi krążącej jeszcze 150 ml tlenu (mięśnie wykorzystały 25% tlenu z krwi). W czasie wysiłku przez mięśnie przepływa 20 l krwi w ciągu minuty. Ekstrakcja tlenu z krwi do mięśni wzrasta wówczas o 80-90%, co jest mechanizmem adaptacyjnym do wysiłku fizycznego. Podczas wysiłku fizycznego pojemność minutowa serca wrasta 3-6- krotnie. Pojemność wyrzutowa serca może osiągnąć wartość 100 ml, a ilość skurczów serca może wrosnąć z około 70 do 200 na minutę. Zmniejsza się przepływ krwi przez trzewia, z wyjątkiem jelit. Bradykardia-tym wieksza im wieksza wydolność osiagniesia w czasie treningu, objętość wyrzutowa nieco mniejsza wieksza roznica tet-zylna w zawartosci tlenu 4.Układ pokarmowy: zahamowanie skurczów głodowych i wydzielania soków trawiennych. Nie ulega zahamowaniu resorpcja mleczka pokarmowego z jelit do krwi.5 Układ hormonalny: wzmożone wydzielanie wazopresyny, somatotropiny, lipotropiny, glukagonu, testosteronu, 17-ketosteroidów, aldosteronu, trijodotyroniny, tyroksyny, adrenaliny, noradrenaliny i glikokortykosteroidów. 6.Układ nerwowy: początkowo dominacja układy współczulnego i pobudzenie kory mózgowej i układu siatkowatego. Potem następuje uruchomienie mechanizmów oszczędzania ustroju: hamowanie czynności ruchowych przez korę mózgową, dominacja układu przywspółczulnego. Wydolność fizyczna ulega zwiększeniu przez wielokrotne powtarzanie danego wysiłku, czyli przez trening. Za każdym razem wysiłek fizyczny pozostawia śladowe zmiany i następstwa w strukturze i czynnościach tkanek. Zsumowanie się tych następstw powoduje adaptację fizjologiczną i strukturalną do danego wysiłku; innymi słowy wykształca się efekt treningowy. Inne: ↓ większość reakcj hormonalnych, ↓ pozimo insuliny we krwi,↑tolerancja glukozy i syntezy glikogenowej, ↓ prawdopodobieństwo cukrzycy i nadcis.Objetosc krwi i jej skład: ↑objętość krwi, ↑ objętości osocza, ↑ ilość erytrocytow, rozcieńczenie krwi ponieważ dysproporcje tych objętości obniżają zawartość hemoglobiny i liczby hemodokrytynowej we krwi obwodowej, polepszenie krazenia, obniżenie lepkości krwi, anemia sportowa- obnizenie poziomu leukocytow, hematokrytu. W tk. Tłuszcz: ↓ zasobow tłuszczu w tk. Tłuszczowej, ↓ wielkości adypocytow oraz ↑aktywnosc metaboliczna tych kom., ↑ aktywność lipazy lipoproteinowej w tk.
Aguuul6