Pole akustyczne – przestrzeń w której zachodzi proces drgań cząstek wynikający z przemieszczania się fali dźwiękowej. Pole akustyczne może być wytworzone przez nieograniczoną liczbę źródeł. Rozróżnia się dwa rodzaje pól akustycznych:
-swobodne – występuje wtedy gdy nie istnieją ograniczenia w rozprzestrzenianiu się fal dźwiękowych lub gdy istniejące ograniczenia charakteryzują się idealnymi właściwościami odbicia i rozpraszania
-dyfuzyjne – powstające w przestrzeniach zamkniętych w wyniku wielokrotnego odbicia i rozproszenia się fali akustycznej oraz fali biegnącej bezpośrednio od źródła
Natężenie dźwięku –ilość energii fali akustycznej przepływającej w jednostce czasu przez powierzchnię o polu jednostkowym prostopadle do kierunku rozchodzenia się fal
Poziom natężenia dźwięku – określa się intensywność fali akustycznej pod względem energetycznym
Środowisko akustyczne – obejmuje ogół występujących w środowisk szmerów i dźwięków o różnej sile i głośności oraz o różnym przeznaczeniu, odbieranych przez człowieka
Pogłos – zjawisko zanikania dźwięku w pomieszczeniu, następuje po wyłączeniu źródła dźwięku i traktowanym jako efekt występowania wielokrotnych odbić dźwięku
Emisja dźwięku – promieniowanie dźwięku przez określone źródło podczas jego działania
Maksymalny poziom dźwięku – to maksymalna wartość skuteczna poziomu dźwięku, występuje w czasie obserwacji.
Hałas ustalony – występuje gdy poziom dźwięku w określonym miejscu mierzony przy włączonej charakterystyce dynamicznej miernika poziomu dźwięku zmienia się w czasie obserwacji nie więcej niż o 5 dB
Hałas nieustalony – to hałas którego poziom dźwięku w określonym miejscu mierzony przy włączonej charakterystyce dynamicznej miernika poziomu dźwięku zmienia się w czasie obserwacji o więcej niż o 5 dB
Szczytowy poziom dźwięku – określony maksymalna wartością chwilową poziomu dźwięku występuje w czasie obserwacji
Poziom ekspozycji na hałas ( 8-godzinny czas pracy ) –charakteryzuje średnią wartość poziomu dźwięku wnoszącą do organu słuchu przez 8 godzin taką samą energię jak hałas mierzony przez czas narażenia
Poziom głośności- pojęcie wprowadzone w celu oceny wrażeń słuchowych. Przez poziom głośności rozumie się wielkość liczbowo równą poziomowi ciśnienia akustycznego wytwarzanego w punkcie obserwacji przez fale o częstotliwości 1000 Hz która daje taką sama głośność jak badany dźwięk
Głośność dźwięku – subiektywna miara wrażenia słuchowego. Przez głośność rozumie się cechę wrażenia słuchowego związaną głownie z wartością ciśnienia akustycznego dźwięku. Umożliwiająco uporządkowanie dźwięków od cichych do głośnych.
Prawo Webera-Fechnera a odczuwanie bodźców akustycznych – Odczuwanie bodźców akustycznych przez zmysł słuchu określa prawo W-F. Prawo to posłużyło Mn. Do ustalenia jednostek stosowanych w audiometrii (oktawy i decybele). Dotyczy ono jednak tylko bodźców średniej wielkości. W danym zakresie częstotliwości wskazania odczucia wysokości dźwięku mało się różnią od zmian częstotliwości mierzonych w hercach. Prawo W-F znalazło zastosowanie w technice:
-pomiarze głośności dźwięków stosuje się tu jednostko ilorazowe – bel i jego wielokrotności
-w celu uzyskania skali liniowej np. w pokrętle głośności radia (dwa razy dalsza pozycja daje dwa razy głośniejszy dźwięk). Należy stosować potencjometr logarytmiczny
martuszkaaa