Pytania z prezentacji:
1. Do jakiej grupy należy produkt?
grupa A – wyroby zaawansowane konstrukcyjne i technologicznie oraz ich producenci.
o o sukcesie producenta decydują przede wszystkim parametry techniczne i nowoczesność wyrobów;
o producenci konkurują ze sobą, ich działania są często objęte subwencjami
§ szybkie tempo rozpowszechniania innowacji (szybki spadek kosztów produkcji i cen wyrobów),
§ konieczność ponoszenia stałych, wysokich nakładów na badania i rozwój;
o reprezentanci: przemysł kosmiczny, jądrowy, farmaceutyczny, lotniczy, zbrojeniowy, wybrane obszary elektroniki i komputerów.
grupa B – wyroby konsumpcyjne oraz ich producenci.
o wymóg sprawnego marketingu i dystrybucji działającej na tzw. głębokich rynkach;
o najważniejsza jest elastyczność działania zapewniająca wytwarzanie wyrobu w ilości i czasie odpowiadającym występującemu zapotrzebowaniu;
o reprezentanci: przemysł kosmetyczny, spożywczy, chemia gospodarcza, obuwniczy, odzieżowy, meblarski, elektronika użytkowa i samochody osobowe oraz rynek usług.
grupa C – wyroby o charakterze inwestycyjnym i ich producenci.
o działalność w warunkach rynku o wyraźnie określonej górnej granicy popytu;
o decydująca jest kombinacja jakości i ceny wyrobu;
o ciągła presja obniżenia ceny wyrobu wymusza redukcję kosztów wytwarzania;
o reprezentanci: przemysł surowcowy, paliwowy, materiałów budowlanych, energetyka, maszyny i urządzenia produkcyjne oraz środki transportu.
2. Czym różni się podejście klasyczne od zintegrowanego?
Tradycyjny proces rozwoju jest sekwencyjny i podzielony na poszczególne funkcje, zakłada istnienie barier pomiędzy tymi funkcjami i wzajemny brak kompetencji. Wynikiem takiej działalności jest zanik odpowiedzialności, stawianie nierealnych żądań, brak wzajemnych zależności i w końcu ogólne poczucie urazy i wrogości.
W podejściu zintegrowanym wykonuje się poszczególne czynności w odniesieniu do pozostałych i dba się o drożność kanałów komunikacyjnych. Przedstawiciele konsumentów, działów marketingu, sprzedaży, projektanckich, zaopatrzenia i produkcyjnych muszą współpracować jako elastyczny zespół.
3. Do jakiej grupy należy usługa?
4. Co tworzy wartość produktu?
Każdy wyrób albo usługa ma kilka różnych wartości:
a) Wartość wymiany, czyli cenę oferowaną przez nabywcę.
b) Wartość użytkowa, czyli cena oferowana przez nabywcę za tę część produktu, która według niego spełnia oczekiwane cele lub funkcje;
c) Wartość moralna, czyli cena oferowana przez nabywcę za pozostałe części produktu, dostarczające dodatkowe wartości i spełniające dodatkowe funkcje.
Wartość wymiany = wartość użytkowa + wartość moralna
Jeżeli organizacja wytwarza produkt dla własnego użytku, na przykład w celu stworzenia z niego produktu przeznaczonego na rynek, można określić czwarty rodzaj wartości. Jest to:
d) Wartość faktyczna, czyli suma wszystkich kosztów poniesionych podczas dostarczania produktu na rynek.
Różnicą pomiędzy wartością faktyczną a wartością wymiany jest zysk.
5. Czy dane działanie jest elementem TPP?
zadania TPP
Organizacja prac badawczo-rozwojowych w zakresie nowych wyrobów i technologii;
Projektowanie nowych i doskonalenie aktualnych wyrobów, w tym tworzenie dokumentacji konstrukcyjnej;
Wykonanie modeli wyrobów, prototypów, serii informacyjnych;
Projektowanie nowych i doskonalenie istniejących procesów technologicznych, w tym dokumentacji technologicznej;
Projektowanie nowej i systematyczne doskonalenie obecnej organizacji systemu produkcyjnego;
Projektowanie i wdrażanie specjalnego oprzyrządowania, specjalnych urządzeń produkcyjnych i pomocniczych oraz systematyczne doskonalenia już istniejącego oprzyrządowania i urządzeń specjalnych (w tym transportowych i magazynowych);
Udział w rozruchu i opanowaniu produkcji nowych wyrobów oraz technologii, wdrażaniu nowej organizacji systemu produkcyjnego oraz rozwiązań doskonalących wykorzystanie potencjału;
Bieżąca obsługa produkcji – problemy w zakresie konstrukcji, technologii, organizacji produkcji i wykorzystania potencjału.
6. Jakie działanie kończy KPP?
Etap wykonania serii informacyjnej
Tylko dla wyrobów produkowanych seryjnie, po wprowadzeniu zmian wynikających z badań prototypu, a przed przystąpieniem do opracowania technologii produkcji seryjnej.
Zadania serii informacyjnej:
weryfikacja wszystkich założeń przyjętych na różnych etapach konstrukcyjnego przygotowania produkcji,
zapoznać przyszłych użytkowników z wyrobem,
wspomóc kampanię marketingową towarzyszącą wprowadzeniu nowego wyrobu na rynek.
7. Co obejmuje dokumentacja technologiczna?
Podstawowy zestaw dokumentów tworzących dokumentację technologiczną obejmuje:
dokumentacja procesów technologicznych:
o karty technologiczne, karty instrukcyjne - instrukcje wykonania czynności.
normy czasu pracy,
dokumentacja materiałowa:
o struktury wyrobów dla potrzeb planowania zaopatrzenia materiałowego, normy materiałowe.
dokumentacja narzędziowa:
o zestawienia narzędzi i pomocy warsztatowych, normy ich zużycia.
dokumentacja organizacji procesów produkcyjnych i pomocniczych:
o plany zagospodarowania powierzchni produkcyjnej i pomocniczej w tym magazynów, lokalizacja dróg transportowych, pól odkładczych, powierzchni manipulacyjnych.
8. Które czynniki lokalizacji są istotne z logistycznego punktu widzenia?
Czynniki wpływające na wybór lokalizacji
Bliskość rynku zbytu;
Integracja z innymi jednostkami danej organizacji;
Dostępność siły roboczej o odpowiednich kwalifikacjach;
Dostępność udogodnień infrastruktury socjalnej:
– mieszkania,
– sklepy,
– usługi komunalne,
– system łączności;
Dostępność dróg transportowych:
– lotnictwo,
– transport kołowy,
– tabor kolejowy,
– transport wodny,
– transport rurociągowy;
Dostępność zasileń:
– dostawcy
Dostępność uzbrojenia terenu:
– doprowadzenie gazu,
– doprowadzenie energii elektrycznej,
– zaopatrzenie w wodę,
– odprowadzenie ścieków,
– usuwanie odpadów,
– system łączności.
Dogodność warunków klimatycznych i właściwości terenu;
Przepisy lokalne;
Miejsce na rozbudowę;
Wymagania bezpieczeństwa;
Koszty parceli;
Sytuacja polityczna, kulturalna i ekonomiczna;
Dotacje specjalne, podatki lokalne i bariery eksportowo-importowe.
9. Do zwiększenia jakich charakterystyk dąży się przy rozmieszczaniu obiektów?
Kryteria dobrego rozmieszczenia obiektów
Maksimum elastyczności. Dobra struktura przestrzenna to taka, która da się łatwo zmodyfikować w zależności od zmieniających się okoliczności.
Maksimum współzależności. Procesy dostaw i odbioru w jakimkolwiek wydziale zakładu powinny być tak zorganizowane, aby zapewnić maksimum zaspokojenia potrzeb współpracujących wydziałów.
Rozmieszczanie powinno być traktowane z globalnego, a nie z lokalnego punktu widzenia.
Maksimum wykorzystania przestrzeni. Zakłady produkcyjne lub usługowe należy traktować jako obiekty trójwymiarowe, wobec czego projektowanie rozmieszczenia powinno zapewnić maksimum wykorzystania dostępnej przestrzeni: okablowanie, rurociągi i przenośniki mogą być poprowadzone ponad głowami pracujących robotników.
Narzędzia i przyrządy mogą zostać podwieszone u sufitu.
Maksimum przejrzystości. Należy zapewnić możliwość ciągłej optycznej kontroli całego personelu i wszelkich materiałów: nie można dopuścić do utworzenia jakichkolwiek „kryjówek", w których informacje lub materiały mogłyby się „zapodziać".
Maksimum dostępności. Wszelkie punkty usługowe lub miejsca obsługi eksploatacyjnej powinny być łatwo dostępne.
Minimum odległości. Wszelkie przemieszczenia powinny być dokonane dopiero wtedy, gdy jest to konieczne i odbywać się na krótkie odległości.
Minimum przeładunków lub przetwarzania. Najlepszy sposób przeładowywania materiałów i przetwarzania informacji to taki, w którym czynności te nie występują. Jeśli nie da się przeładunków lub przetwarzania uniknąć, to należy zredukować ich zakres do niezbędnego minimum przez zastosowanie odpowiednich urządzeń.
Minimum niewygody. Przeciągi, złe oświetlenie, nadmierne nasłonecznienie, upał, hałas, wibracje, zapachy — tym czynnikom należy przeciwdziałać i minimalizować ich wpływ na człowieka.
Nieodłączne bezpieczeństwo. Bezpieczeństwo powinno być nieodłączną cechą wszelkich budynków i pomieszczeń pracy: nikt nie może być narażony na jakiekolwiek zagrożenie. Należy dbać o bezpieczeństwo nie tylko operatorów urządzeń, lecz także klientów i osób, które tylko przypadkowo mogły znaleźć się w pobliżu.
Maksimum zabezpieczeń. Zabezpieczenia przeciwpożarowe, przeciwzawilgoceniowe, przeciwwłamaniowe powinny być przewidziane w projekcie rozmieszczenia z możliwie dużym wyprzedzeniem. Późniejsze przeróbki, wstawianie dodatkowych drzwi, zapór, komór są zawsze bardziej uciążliwe i trudniejsze do wykonania.
Efektywne przebiegi procesów. Przepływy strumieni ładunków i osób nie powinny się nigdy krzyżować. Należy zapewnić możliwie jednokierunkowy przepływ materiałów i dokumentów przez obiekty lub pomieszczenia pracy; rozmieszczenie, które tego nie zapewni, przyczyni się do powstania poważnych trudności, jeżeli nie do chaosu w organizacji.
Identyfikacja z miejscem pracy. Gdziekolwiek jest to możliwe, należy przydzielić grupom pracowników ich „własną" przestrzeń pracy.
10. Jakie czynniki wpływają na wybór wyposażenia?
Zdolność produkcyjna wyposażenia musi być wystarczająca w stosunku do zamierzeń w dającej się przewidzieć przyszłości.
Kompatybilność. Jeżeli jest to możliwe, nowy sprzęt powinien być identyczny lub bardzo podobny do istniejącego już wyposażenia. Wynikające z tego faktu ułatwienia w zaopatrzeniu w części wymienne, w obsłudze eksploatacyjnej, szkoleniu operatorów, ustawianiu i przygotowaniu do pracy oraz przydziale prac są ogromne.
Dostępność wyposażenia towarzyszącego. Większość z nowego, wysoce złożonego i aktualnie dostępnego wyposażenia można w pełni spożytkować jedynie wtedy, gdy zainstaluje się szeroki zestaw wyposażenia towarzyszącego, którego dostępność może czasami dyktować wybór całego zestawu sprzętu.
Niezawodność i obsługa posprzedażna. ...
martuszkaaa