Padaczka jest to przewlekłe zaburzenie pracy mózgu o różnych przyczynach, przebiegające w postaci nawracających napadów drgawkowych. Napady występują samoistnie, ale mogą je wyzwolić: alkohol, niektóre leki, stany gorączkowe. Objawy charakteryzujące napad padaczki: utratatą przytomności, padający poszkodowany często doznaje urazu głowy. występuje chwilowy bezdech, sinica, źrenice rozszerzają się, ręce są zgięte a nogi sztywnieją. po kilkunastu sekundach oddech wraca i następują drgawki całego ciała. może nastąpić przygryzienie języka, warg, pojawia się piana w ustach. często zdarza się bezwiedne oddanie moczu. Stan ten może trwać do kilku minut. Pierwsza pomoc: w czasie ataku: zabezpieczyć głowę poszkodowanego, jeżeli szczęki nie są zaciśnięte, wsunąć pomiędzy nie rolkę bandaża, portfel, itp., w taki sposób, aby nie utrudniać wypływu śliny. po ataku: usunąć ślinę i wymiociny z jamy ustnej, rozluźnić ciasne części ubrania, nie budzić poszkodowanego, ułożyć go w pozycji bezpiecznej. kontrolować czynności życiowe, zapewnić komfort termiczny i bezwzględny spokój.
Cukrzyca jest to choroba, w której organizm nie kontroluje stężenia cukru we krwi. Osoby chore na cukrzycę powinny mieć na łańcuszku, bransoletce lub w portfelu informację o tym, że chorują oraz informacje o rodzaju i dawce pobieranej insuliny.
broansoletka diabetyka
Hiperglikemia Charakteryzuje się zwiększonym stężeniem glukozy we krwi (przecukrzenie krwi). Niedobór insuliny prowadzi w skrajnych przypadkach do śpiączki cukrzycowej. Stan utraty przytomności zwykle poprzedza: znaczne nasilenie pragnienia, znaczne oddawanie moczu, nudność i wymioty, niekiedy bóle brzucha, sucha skóra, szybkie tętno, głęboki, ciężki oddech, wyczuwalny zapach acetonu w oddechu poszkodowanego. Chorzy z reguły wiedzą, że są cukrzykami i posiadają przy sobie odpowiednie dawki insuliny. Hipoglikemia Stan niedocukrzenia, czyli znacznego zmniejszenia ilości glukozy we krwi, który najczęściej jest spowodowany pobraniem zbyt dużej dawki insuliny lub opuszczeniem jednego lub więcej posiłków oraz dużym wysiłkiem fizycznym. Objawy: wystąpienie u poszkodowanego stanu ,,głodu węglowodanowego?, osłabienie, omdlenie lub uczucie głodu, drżenie mięśni, dowody między rzeczami poszkodowanego wskazujące, że poszkodowany jest cukrzykiem (karta ostrzegawcza, bransoletka, kostki cukru, tabletki, strzykawka do insuliny), dziwne zachowanie poszkodowanego (może być zdezorientowany, walczący lub nawet gwałtowny), pocenie się, blada i zimna, lepka skóra, mocne, napięte tętno, zakłócona reakcja na bodźce. płytki oddech. Pierwsza pomoc: przytomnemu poszkodowanemu podać cukier (mocno osłodzoną herbatę, cukierki), nieprzytomnego ułożyć w pozycji bocznej ustalonej, szybko wezwać pogotowie.
Omdlenie jest to nagła, krótkotrwała utrata przytomności, wywołana niedotlenieniem mózgu. Przyczyną omdlenia może być: spadek ciśnienia tętniczego krwi, nadmierne odchudzanie, silny ból, zdenerwowanie, głód, silne emocje, widok krwi, itp. Objawy poprzedzające omdlenie zawroty głowy, bladość twarzy, mroczki przed oczami, mogą wystąpić zimne poty na czole i skroniach. Pierwsza pomoc: rozluźnić uciskające części odzieży (krawat, kołnierzyk), udrożnić górne drogi oddechowe i skontrolować czynności życiowe, ułożyć poszkodowanego w pozycji autoprzetoczeniowej, jeżeli po 2 minutach nie powróci przytomność, poszkodowanego należy ułożyć w pozycji bocznej ustalonej i wezwać pomoc lekarską, sprawdzić czynności życiowe, zapewnić komfort psychiczny i termiczny.
Udar słoneczny jest skutkiem przegrzania organizmu w wyniku nadmiernego nasłonecznienia. Objawy: zaczerwieniona, gorąca i sucha skóra, nudności i wymioty, wysoka gorączka i dreszcze, tętno zwolnione, uczucie niepokoju, osłabienie. Pierwsza pomoc: ułożyć poszkodowanego w pozycji półsiedzącej, dalej postępujemy jak w przypadku udaru cieplnego
Udar cieplny jest skutkiem przegrzania organizmu. Spowodowany jest utrudnionym lub wręcz uniemożliwionym oddawaniem nadmiaru ciepła (np. podczas intensywnego wysiłku fizycznego w gorącym, dusznym pomieszczeniu). Objawy: zaczerwieniona, gorąca skóra, silne poty, osłabienie, uczucie zmęczenia, silne pragnienie, bóle i zawroty iłowy, nudności i wymioty, mroczki przed oczami, przyspieszone tętno. Pierwsza pomoc: poszkodowanego przenieść do zaciemnionego, przewiewnego miejsca, ułożyć w wygodnej dla niego pozycji, rozluźnić uciskające części ubrania, stosować zimne okłady (rozpoczynając od głowy, karku, dłoni, stopniowo przechodząc na klatkę piersiową), poszkodowanemu przytomnemu podać małymi porcjami zimne napoje (najlepiej soki) bądź czystą wodę, kontrolować czynności życiowe, zapewnić komfort psychiczny, wezwać pogotowie
Może zdarzyć się wszędzie tam, gdzie przypadkowo dotkniemy nieosłoniętych przewodów elektrycznych. Uszkodzenia wywołane prądem elektrycznym zależą przede wszystkim od napięcia, natężenia prądu, czasu jego działania oraz drogi jego przepływu. W każdym przypadku dochodzi do zaburzenia podstawowych czynności życiowych: ośrodkowego układu nerwowego, oddychania i krążenia. Objawy: porażone mięśnie gwałtownie kurczą się (dlatego poszkodowany nie może puścić przewodu elektrycznego), w miejscu zetknięcia z prądem występuje oparzenie lub zwęglenie tkanek. Pierwsza pomoc: w przypadku prądu o niskim napięciu (do 1000 V): odłączyć prąd głównym wyłącznikiem, w przypadku braku czynności życiowych podjąć akcję resuscytacyjną, oparzone miejsca chłodzić przez 15-20 minut, założyć jałowy opatrunek na oparzone miejsca, okresowo kontrolować czynności życiowe, zapewnić komfort termiczny i wsparcie psychiczne, wezwać pomoc lekarską, w przypadku prądu o wysokim napięciu (linia energetyczna - powyżej 1000 V): nie podchodzić na odległość mniejszą niż 50 m, zadzwonić do elektrowni, zakładu energetycznego (ewentualnie policji, pogotowia, straży pożarnej) i poinformować, że jest uszkodzenie linii z porażeniem ludzi. Musisz być w pełni świadomy zagrożenia, jakie stwarza woda będąca dobrym przewodnikiem elektryczności. Jeżeli obsługujesz urządzenie elektryczne (nawet sprawne) mając mokre ręce lub stojąc na mokrej podłodze, narażasz się na znaczne ryzyko porażenia prądem.
Następuje po bezpośrednim tępym urazie głowy, bez widocznych zewnętrznych obrażeń czaszki. Objawy: krótkotrwała utrata przytomności, po powrocie do świadomości nudności i wymioty, bóle i zawroty głowy, zaburzenia równowagi, niepamięć wsteczna: poszkodowany nie pamięta faktów mających miejsce przed urazem i samego urazu, możliwość wystąpienia rany głowy. Pierwsza pomoc w przypadku rany wykonać opatrunek, zapewnić komfort psychiczny i termiczny, kontrolować czynności życiowe, nie pozwolić poszkodowanemu samodzielnie poruszać się, ponieważ uraz ten wymaga konsultacji lekarskiej
szormy