INSTRUKCJA POSTERUNKU OBSERWACYJNEGO.doc

INSTRUKCJA POSTERUNKU OBSERWACYJNEGO

(PO, OBSERWATORA)

I.                Rozpoznanie wzrokowe jest podstawowym sposobem wykrywania celów powietrznych, wybuchów jądrowych i uderzeń chemicznych na szczeblach pododdziałów i oddziałów.

Rozpoznanie wzrokowe przestrzeni  powietrznej organizuje się we wszystkich rodzajach działań bojowych w celu:

·           wykrycia na czas środków napadu powietrznego przeciwnika oraz uniemożliwienie alarmowania o zagrożeniu z powietrza;

·           stworzenie warunków do prowadzenia walki z celami powietrznymi;

·           zapewnienia bezpiecznego działania własnemu lotnictwu;

·           określenia parametrów wybuchów jądrowych i uderzeń chemicznych;

·           określenia mocy dawki promieni gamma w terenie.

II.              Zadania PO (obserwatora) w czasie:

1.     Przygotowania do pracy:

·           wykonać prace inżynieryjne na posterunku (budowa okopu);

·           ustawić tabliczki orientacyjne wg busoli (kompasu);

·           przygotować do pracy środki sygnalizacyjne, sprzęt przeciwchemiczny i inne wyposażenie posterunku;

·           nawiązać łączność z dowódcą.

2.     Prowadzenia obserwacji wzrokowej:

·           prowadzić obserwację wzrokową w wyznaczonym sektorze;

·           obserwować sygnały alarmów od przełożonych i sąsiadów oraz meldować o nich Oficerowi Dyżurnemu JW, Oficerowi Dyżurnemu SD;

·           wykrywać obiekty powietrzne – samoloty, śmigłowce, desanty oraz wybuchy jądrowe i chemiczne;

-          lotu celu, kierunek, wysokość, odległość wybuchu jądrowego (czas, rodzaj wybuchu jądrowego, azymut wybuchu, kierunek przesuwania się obłoku promieniotwórczego);

-          uderzenia chemicznego (czas, rodzaj środka trującego, kierunek przesuwania się obłoku powietrza skażonego środkami trującymi).

·           wykrywać skażenia promieniotwórcze i chemiczne;

·           ogłaszać alarmy za pomocą ustalonych sygnałów;

·           meldować Oficerowi Dyżurnemu JW (Oficerowi Dyżurnemu SD) o wykrytych własnych obiektach powietrznych;

·           znać sygnał „JA SWÓJ SAMOLOT”;

·           prowadzić dziennik obserwacji.

III.             Obsada i wyposażenie posterunku:

1.     Obsadę posterunku obserwacyjnego stanowi 2-3 żołnierzy (zespół podstawowy) pełniący służbę na zmianę na posterunku 1-2 godzin lub w sposób ustalony przez dowódcę posterunku.

2.     Posterunek wyposaża się w:

·           etatowy sprzęt optyczno – mierniczy (np. lornetka polowa, kątomierz, busola, dalmierz itp.);

·           busola (kompas);

·           tabliczki orientacyjne;

·           środki sygnalizacji (pistolet sygnałowy, gong, syrena, aparat telefoniczny, okulary przeciwsłoneczne);

·           instrukcję;

·           indywidualne środki ochrony przed skażeniami;

·           rentgenoradiometr DP-75;

·           przyrząd rozpoznania chemicznego PChR-54M;

·           dziennik obserwacji;

·           sekundomierz;

·           przybory do pisania.

IV.            Zasady działania posterunku obserwacyjnego (obserwatora) w zakresie:

1.    Powszechnej obrony przeciwlotniczej:

Wskazywanie celów powietrznych odbywa się wg:

·           stron świata – polega na określeniu położenia samolotu w stosunku do kierunku (stron świata), tabliczki orientacyjne ustawia się na przedpiersiu okopu;

·           dozorów – polega na określeniu położenia samolotu w stosunku do wyznaczonych w terenie dozorów;

·           kierunku marszu w kolumnie – polega na określeniu położenia samolotu w stosunku do osi kierunku marszu (z przodu, z lewa, z tyłu);

Wypatrywanie obiektów powietrznych w sektorze należy rozpocząć od lewej granicy sektora wzdłuż linii horyzontu do prawej granicy. Następnie podnosząc o kilka stopni nad horyzont należy obserwować przestrzeń przesuwając wzrok w kierunku lewej granicy, powtarzać te czynności do wysokości, z której możliwy jest atak samolotu (1500 – 2000m).

Alarmowanie o zagrożeniu z powietrza. Po wykryciu i rozpoznaniu samolotu (śmigłowca) przeciwnika dyżurny obserwator ogłasza w ustalony sposób alarm lotniczy, podając jednocześnie niezbędne dane do podjęcia przez dowódcę właściwej decyzji np.:

LOTNIK Z PRAWA – 5 SAMOLOTÓW – 40

LOTNIK Z PRAWA – PARA ŚMIGŁOWCÓW – 30

LOTNIK NA DRUGIM – 2 SAMOLOTY – 15

liczby 40,30,15 oznaczają odległość do wykrytego celu w hektometrach (setkach metrów).

Rozpoznanie samolotu (śmigłowca) można określić na podstawie:

·           sygnału JSS;

·           sylwetki samolotu;

·           znaków rozpoznawczych przynależności państwowej;

·           ostrzeliwania samolotu przez własne środki obrony przeciwlotniczej (lotnictwo, artylerię, rakiety plot., sąsiadów);

·           działalności bojowej samolotu tj. zrzucanie bomb, odpalanie rakiet, prowadzenie ognia;

·           uprzedzenie o przelotach własnego lotnictwa przekazane przez przełożonego.

Ocena odległości za pomocą:

·           porównania:

·       za pomocą lornetki wg wzoru:

gdzie:

d = odległość w metrach,

l = długość samolotu (rozpiętość skrzydeł w metrach),

α = kątowa wielkość samolotu wg siatki lornetki w tysięcznych.

Przyjmuje się dla śmigłowców l=12m, a dla samolotów 16m.

·       za pomocą lornetki wg tabeli: