szelag.docx

Struktura programu w języku C++:

1)      Dyrektywy procesora poprzedzone znakiem #, najczęściej wykorzystywana jest dyrektywa include à służy do wczytywania plików nagłówkowych,
#include<iostream.h>

2)      wykorzystywane przestrzenie nazw à wszystkie elementy zdefiniowane w języku C++ są zdefiniowane w przestrzeni nazw, konkretnie w przestrzeni o nazwie std.

using namespace nazwa;
gdzie nazwa jest nazwą wybranej przestrzeni nazw.

3)      Funkcje zdefiniowane przez użytkownika,

4)      Główna funkcja programu main

INSTRUKCJE WARUNKOWE

1)      if

if ( warunek ) instrukcja_1;

Np.
if (i_zmienna == 0)

   {

   cout << "wartosc zmiennej wynosi 0";

   }

2)      if (warunek_1) instrukcja_1;

    else if (warunek_2) instrukcja_2;

         else if(warunek_3) instrukcja_3;

              else if(warunek_N) instrukcja_N;

Np.

{

cout << "zmienna jest wieksza od 0";

}

else

{

cout << "zmienna jest mniejsza lub rowna 0";

}

3)      while (wyrażenie) instrukcja;

najpierw obliczana jest wartość wyrażenia w nawiasie, jeżeli jego wartość jest prawdziwa (niezerowa), to następuje wykonywanie instrukcji tak długo, aż wyrażenie w nawiasie przyjmie wartość zerową (fałsz). Wyrażenie obliczane jest przed wykonaniem instrukcji.

main()

{

int a,b;

cout<<”Podaj a:”; cin>>a;

b=0;

while (a<10)

{

a=a+1;

b=b+1;

}

cout<<”a=”<<a<<endl;

cout<<”Liczba powtorzen=”; cout<<b;

getch();

}

4)      do instrukcja while (wyrażenie);

najpierw wykonywana jest instrukcja, a później wartość wyrażenia w nawiasie, instrukcja wykonuje się tak długo, póki wyrażenie jest prawdziwe (wartość niezerowa). Gdy wyrażenie przyjmie wartość fałszywą, instrukcja zatrzymuje się. Instrukcja wykonywana jest co najmniej raz.

#include <iostream.h>

#include <conio.h>

main()

{

int a,b;

cout<<”Podaj a:”; cin>>a;

b=0;

do {

       a=a+1;

       b=b+1;

      }

while (a<10);

cout<<”a=”<<a<<endl;

cout<<”Liczba powtorzen=”; cout<<b;

getch();

}

5)      for (ini; wyraz_warunkowe; krok) treść_pętli;

·         ini – instrukcja inicjująca wykonywanie pętli for;

·         wyraz_warunkowe – wyrażenie obliczane przed każdym obiegiem pętli. Gdy jest różne od zera, to wykonywane zostaną instrukcje będące treścią pętli,

·         krok – instrukcja wykonywana na zakończenie każdego obiegu pętli. Jest to ostatnia instrukcja wykonywana bezpośrednio przed obliczeniem wartości wyraz_warunkowe.

#include <iostream.h>

#include <conio.h>

main()

{

int i,j;

for(i=1, j=1; i<55; i=i+1, j=j+2)

cout<<”i=” <<i<<”j=” <<j<< endl;

getch();

}

6)      switch (wyrażenie)

{

              case wart_1: {instr_1;

                                        break;}

case wart_2: {instr_2;

                                        break;}

                            …..

case wart_n: {instr_n;

                                        break;}

default         : instr_(n+1);

                                        break;}

}

·         Instrukcja switch przyjmuje jako parametr jakąś zmienną i wg tej wartości obsługuje poszczególne przypadki, które definiujemy następującymi po sobie instrukcjami case,

·         Obok każdej instrukcji case występuje wartość, w przypadku wystąpienia tej wartości, wykonywane jest wszystko, co znajduje się między instrukcją case, a odpowiadającą jej instukcją break;.

·         Wewnątrz instrukcji switch (nawiasy klamrowe), może wystąpić dowolna ilość obsługi warunków w postaci case-break;.

·         default-break; załatwia nam obsługę wszystkich sytuacji które nie zostały wymienione.

/*-----przykład instrukcji switch  ----------------------------------------*/

/*  Program oblicza stopień na podstawie liczby otrzymanych */ 

/*  punktów.   Kryteria:                                                                        */

/*                   0.. 49 pkt. - 2                                                                      */

/*                  50.. 59 pkt. - 3                                                                       */

/*                  60.. 69 pkt. - 3.5                                                                    */

/*                  70.. 79 pkt. - 4                                                                       */

/*                  80.. 89 pkt. - 4.5                                                                    */

/*                  90..100 pkt. - 5                                                                      */

/*--------------------------------------------------------------------------------*/

#include <iostream.h>

#include <conio.h>

main ()

{

  int lp;

  float stopien;

    clrscr ();

    cout << "Podaj liczbę punktów (0 <= lp <= 100): ";    cin >> lp;

    lp = lp/10;  //dzielenie bez reszty

    switch (lp)

      {

              case 5      : { stopien = 3;    break;}

              case 6      : { stopien = 3.5; break;}

              case 7      : { stopien = 4;    break;}

              case 8      : { stopien = 4.5; break;}

              case 9,10 : { stopien = 5;    break;}

              default    : { stopien = 2;    break;}

      }

     cout << "Twoja ocena: ";

     cout.width(3);     cout.precision(1);  //format wydruku

     cout << stopien << endl;

     getch();

}

TYPEDEF – instrukcja typedef pozwala na nadanie dodatkowej nazwy już istniejącemu typowi np.:

typedef int cena;

                    cena x;         //co odpowiada int x;

                    cena a, b, c // co odpowiada int a,b,c;

wiosek: instrukcja typedef nie wprowadza nowego typu. Umożliwia tworzenie jedynie synonimu do typu już istniejącego.

ENUM

·         wyliczenie deklaruje się słowem kluczowym enum, po którym podaje się identyfikator oraz wykaz stałych oddzielonych przecinkiem i zamkniętych w nawiasy klamrowe.

·         Wymienionym stałym są przypisywane wartości domyślne: pierwszej z nich  - wartość 0, a każdej następnej – wartość o 1 większą od poprzedzającej.

·         Wartości te można zmieniać np. nd=10

enum identyfikator {pn, wt, sr, czw, pt, sob, nd};

·         ...