Katecheza 15
MOJA RODZINA SPOTYKA SIĘ Z BOGIEM W KOŚCIELE
Ogólne cele katechetyczne
Zrozumienie potrzeby spotykania się z Bogiem w kościele.
Kształtowanie odpowiedniego zachowania w kościele.
Cele szczegółowe
Wiedza
Dziecko:
– rozpozna przedmioty charakterystyczne dla kościelnego wnętrza
– wie, gdzie jest jego kościół parafialny.
Umiejętności
– potrafi wyjaśnić, dlaczego rodzina chodzi do kościoła
– potrafi pokolorować obrazek z kościołem.
Postawy
– przyjmuje postawę szacunku dla kościoła i jego otoczenia.
–
Metody i techniki
: rozmowa kierowana, uczenie się wierszyka, praca z ilustracja
mi, drama.
Środki dydaktyczne: ilustracje przedstawiające np. ołtarz, tabernakulum, konfesjonał, obrazy i rzeźby znajdujące się w kościele, magnesy, tekst wiersza.
I. WPROWADZENIE
K. wita dzieci i nawiązuje z nimi rozmowę:
– Jak nazywają się mieszkania ptaków? (gniazda)
– Gdzie mieszkają psy? (w budach)
– Gdzie mieszkają ludzie? (w domach)
– Kto z was chciałby opowiedzieć, jak wygląda jego dom? (z czego jest zbudowany, jaki ma dach,
jaki kolor itp.)
– Kto mieszka w waszym domu?
Dobry Bóg także ma swój dom. Dom, w którym mieszka Bóg, nazywamy domem
Bożym lub kościołem.
– Kto z was widział już kościół i chciałby o nim opowiedzieć?
Uwaga:
O ile kościół parafialny jest w niewielkiej odległości od przedszkola, zaleca się zorganizować tam
wyjście.
W kościele jest wiele przedmiotów, które nam przypomina
ją o obecności Boga.
II. AKTYWIZACJA
1. Prezentacja ilustracji
K. prezentuje ilustracje, np. do wyglądu ołtarza, tabernakulum, konfesjonału, obrazów i rzeźb, wyjaśniając ich znaczenie. Na tym etapie edukacji dzieci nie muszą powtarzać trudnych nazw ani ich zapamiętać.
2. Nowe pojęcia
Ołtarz i tabernakulum przypominają nam o tym, że dobry Bóg bardzo nas kocha i jest z nami.
Konfesjonał zachęca nas, abyśmy przyznawali się do naszych przewinień, bo dobry Bóg chce nam je wszystkie przebaczyć. Znajdujące się w kościele obrazy, rzeźby i zapalone świece przypominają nam o modlitwie. Patrząc na nie myślimy o dobrym Bogu i rozmawiamy z Nim. Do tego potrzebna jest cisza, więc w kościele nie rozmawiamy między sobą i nie biegamy. Nie powinniśmy też w kościele jeść ani żuć gumy, bo to jest miejsce święte. Ludzie, którzy kochają dobrego Boga, zawsze mają Mu coś do powiedzenia. Dlatego przechodząc koło kościoła wstępują do niego choćby na chwilę albo przynajmniej z daleka witają Boga uśmiechem i znakiem krzyża. Mężczyźni i chłopcy zdejmują przy tym z głów czapki.
3. Rozmowa z dziećmi
– Jak powinniśmy zachowywać się w kościele?
– Jakie przedmioty znajdują się w kościele?
– Dlaczego chodzimy do kościoła?
Staramy się przychodzić do kościoła tak często, jak to jest możliwe. Ale szczególnym dniem jest niedziela. W niedzielę wszystkie dzieci –
K. może wymienić imiona wszystkich przedszkolaków – idą z rodzicami
lub dziadkami do kościoła. Wszyscy są odświętnie ubrani, ponieważ w kościele spotykają się z dobrym Bogiem. W kościele modlimy się, słuchamy słów dobrego Boga, śpiewamy pieśni, dziękujemy Bogu i chwalimy go. Niektóre osoby mają specjalne zadania. Za chwilę poznamy, jakie.
4. Drama
Dzieci wchodzą w rolę osób obecnych w kościele podczas Mszy świętej:
– ksiądz – gest błogosławieństwa, czytanie Pisma Świętego
– ministranci – złożone dłonie, klęczenie, dzwonienie dzwonkami
– organista – gra na organach, śpiew
– wierni – znak krzyża, klęczenie
K. prosi dzieci, aby wchodząc w rolę poszczególnych osób pokazały także inne gesty, które dostrzegły w kościele. Błędne zachowania należy skorygować.
Wszystko, co czynimy w kościele mamy wykonywać jak najlepiej i najpiękniej, gdyż naszym zachowaniem i gestami chwalimy dobrego Boga.
II. ZAKOŃCZENIE
1. Rymowanka
K. zaznajamia dzieci z rymowanką:
Do kościoła się śpieszymy, bo w nim Boga odwiedzimy.
2. Modlitwa
W ramach modlitwy na zakończenie dzieci wykonują staranny znak krzyża.
K. może też wykorzystać wierszyk:
Ta wysoka wieża woła:
„Chodźcie, dzieci, do kościoła!”
Do kościoła chodzić trzeba,
żeby dostać się do nieba
3. Praca z podręcznikiem
Dzieci wykonują polecenia w podręczniku dziecka.
KĄCIK KATECHETY
1. Rozważanie
„Jeżeli ktoś zniszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg. Świątynia Boga jest święta, a wy nią jeste
ście”.
(1 Kor 3,17)
2. Okruch mądrości
„Kościół jest najsilniejszy wtedy, gdy błogosławi i przebacza”.
(Gertrud von Le Fort)
3. Wiersz
W naszym kościółku
od brzóz zielono.
Woskowe świecie
pachną i płoną.
Pachnie i jaśmin
Z bzem pomieszany.
Głośno i słodko
Grają organy.
Sponad ołtarza
Maryja Święta
spogląda na nas.
Jest uśmiechnięta.
(Ewa Szelburg-Zarembina)
4. Warto przeczytać
L. Bassler, Kościół dla dzieci, Kielce 1993.
W. Hoffsümmer, 3 x 30 pomysłów na nabożeństwa, katechezy w przedszkolu i w szkole, Kielce 2004, s. 104-112.
P. Wagenhofer, Świętujmy razem. Celebracje dla dzieci, Kielce 2000
elcik