Katecheza 14 - Pismo święte listem Boga do ludzi.odt

Katecheza 14

1.      

PISMO ŚWIĘTE LISTEM BOGA DO LUDZI

Ogólne cele katechetyczne

Poznanie prawdy, że Pismo Święte jest darem Boga.

Formowanie postawy szacunku dla Pisma Świętego.

Cele szczegółowe

Wiedza

Dziecko:

– rozumie, że Pismo Święte jest księgą pochodzącą od Boga.

Umiejętności

Dziecko:

– potrafi powiedzieć, dlaczego Pismo Święte jest księgą wyjątkową

– potrafi wyjaśnić, kto jest autorem Pisma Świętego.

Postawy

Dziecko:

– z szacunkiem odnosi się do Pisma Świętego.

– z uwagą słucha słowa Bożego na katechezie i w kościele.

Metody i techniki

: rozmowa kierowana, modlitwa spontaniczna, opowiadanie, prezentacja listów

i Pisma Świętego, wykonanie rysunku, zabawa – „radosny list”.

Środki dydaktyczne

: Pismo Święte, opowiadanie o Kasi, pacynka Kasi, listy, kartki na dziecięce rysunki, koperty.

I. WPROWADZENIE

K. wita się z dziećmi.

Miło mi znów spotkać was wszystkich na naszym dzisiejszym spotkaniu.

Modlitwa:

Bądź wywyższony, Boże, ponad niebo,

a Twoja chwała ponad całą ziemię!

(Ps 108,6)

– Kto z was otrzymał już kiedyś list?

– Co to jest list?

(to taka kartka włożona w kopertę; może być w skrzynce lub przynosi go listonosz)

– Co znajduje się w liście?

(spisane na kartce wiadomości)

– Jeżeli nie umiemy przeczytać listu, to kto nam może list przeczytać?

K. pokazuje kilka listów.

W tych listach są różne wiadomości. Jedne z nich są wesołe, a inne smutne. Ale szczególnym listem

może też być książka. Nie wierzycie? To posłuchacie, co spotkało kiedyś Kasię.

II. AKTYWIZACJA

1. Opowiadanie

K., posługując się pacynką Kasi, opowiada:

Kasia dowiaduje się o ważnym liście

Dziś w przedszkolu mieliśmy religię. Katechetka pokazywała nam grubą książkę, z objaśnieniem, że to „list Boga do ludzi”. Nie dosłyszałam jednak, co to za książka, bo mojej koleżance, Ani, zachciało się wtedy mówić po cichu o tym, co będzie jadła na podwieczorek. Wstyd mi było o to wypytywać, chociaż bardzo mnie ciekawiło, jak też nazywa się ten „list”. Najchętniej

poszłabym już do domu, żeby dowiedzieć się tego od dorosłych. Gdy tylko w drzwiach sali

stanął tatuś, podbiegłam do niego z pytaniem:

– Tato, czy wiesz jak nazywa się list, który Bóg napisał do ludzi?

Tata był trochę zaskoczony, ale szybko się domyślił, o co mi chodziło:

– Myślę, że pytasz o Pismo Święte. To księga, poprzez którą Bóg przesyła ludziom wiadomości. Nazywa się ją nieraz „listem Boga”. Jednak to nie On ten „list” napisał.

– Jak to? – zdziwiłam się. – Przecież sam powiedziałeś, że to Jego list!

– Tak, córeczko, ale Bóg raczej go ludziom podpowiedział, a oni potem wszystko to spisywali.

– A czy my w domu też mamy to Pismo świetne? – pytałam dalej, przekręcając niechcący

nazwę.

– Nazwa tej księgi to Pismo Święte, a nie świetne. Święte, bo zawiera świętą myśl świętego

Boga. Tak, mamy Pismo Święte – leży razem z innymi książkami na półce, ale nie jest to taka

sobie książka. Jego fragmentów słuchamy na przykład podczas Mszy świętej w kościele. Czyta

je wtedy ksiądz albo ministrant.

W domu tatuś dał mi do obejrzenia Pismo Święte, a Piotrek przeczytał z niego fragment

o tym, jak Jezus nie pozwolił, żeby zabraniano dzieciom do Niego przychodzić.

Wieczorem modliłam się tak:

– Dobry Boże, dziękuję Ci za list, który do mnie napisałeś. Gdy będę w zerówce i nauczę

się już czytać, to go sobie przeczytam, a na razie będę o przeczytanie prosić Piotrka. Dziękuję

Ci też za to, że pozwoliłeś dzieciom przychodzić do siebie.

2. Rozmowa na temat opowiadania

K. zadaje pytania do tekstu:

– Jak nazywa się księga nazywana Bożym listem do ludzi?

– Kto napisał Pismo Święte?

– Dlaczego księgę Boga nazywamy świętą?

(ponieważ zawiera myśl Boga, który jest Święty)

– Gdzie można usłyszeć fragmenty Pisma Świętego?

(na Mszy świętej w kościele)

– Kto z was ma w domu Pismo Święte?

– Gdzie ono się znajduje?

–           Kto czyta wam fragmenty Pisma Świętego?

3. Ćwiczenia plastyczne

3.1. Zabawa z listami

K. prosi, żeby dzieci na kartce narysowały jakąś radosną wiadomość (może to być uśmiechnięta buzia, ulubiona zabawka itp.). Następnie rozdaje dzieciom koperty, tak aby powstał z tego prawdziwy list. Później grupa

obdarowuje się listami.

15

3.2. Praca z podręcznikiem

Dzieci wykonują polecenia w podręczniku dziecka.

4. Prezentacja

K. pokazuje dzieciom Pismo Święte, pozwala je dotknąć i kartkować. Następnie przygotowuje grupę do

wysłuchania słowa Bożego.

5. Czytanie Pisma Świętego

Posłuchajmy fragmentu Pisma Świętego, który tak spodobał się Kasi.

K. pokazuje dzieciom ten fragment w Piśmie Świętym.

Słów Boga jednak należy słuchać w ciszy i ze skupieniem.

K. czyta fragment Pisma Świętego

(

Mk 10,13-16):

„Przynosili Mu również dzieci, żeby ich dotknął; lecz uczniowie szorstko zabraniali im tego.

A Jezus, widząc to, oburzył się i rzekł do nich: «Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie

przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Kto

nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego». I biorąc je w objęcia,

kładł na nie ręce i błogosławił je”.

–           Co Jezus mówi o dzieciach?

III. ZAKOŃCZENIE

1. Rymowanka

K. zaznajamia dzieci z rymowanką:

Jest w mym domu Księga święta, co z niej poznam, zapamiętam.

2. Piosenka

Pismo Święte nazywamy też Biblią. Nauczymy się piosenki o tej wyjątkowej książce.

Czytaj Biblię, módl się co dzień.

(powtórzyć trzy razy)

Czytaj Biblię, módl się co dzień, jeśli wzrastać chcesz.

(powtórzyć trzy razy)

3. Modlitwa

Poproście w domu rodziców, żeby przeczytali wam jakiś fragment Pisma Świętego.

A teraz podziękujmy dobremu Bogu za słowo, jakie do nas dzisiaj skierował.

Kochany Boże, dziękujemy Ci za Twój list.

KĄCIK KATECHETY

1. Rozważanie

„Napisane jest: «Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust

Bożych»”.

(Mt 4,4)

„Słowo Pana trwa na wieki.

Właśnie to słowo ogłoszono wam jako Dobrą Nowinę”.

(1 P 1,25)

2. Okruch mądrości

„Kto chce Bogu napisać list, musi go zaadresować do człowieka, w którym On mieszka”.

(Werenfried van Straaten)

. Wiersz

Biblio, ojczyzno moja,

Biblio, moja ziemio polska,

Galilejska

I Franciszkańska,

O wy, Księgi mojego dzieciństwa...

Już ma się ku zachodowi

Z lipy przed moim domem opadają liście.

Ludzie z mojego życia bezpowrotnie odchodzą.

Grobów jest więcej niż żywych przyjaciół.

Nawet spłowiał atrament na matczynych listach,

Pisanych do mnie nocą z dzielnicy pogromu.

A ja siedzę nad Tobą,

Biblio, I uczę się śmierci.

Może tego jednego w końcu się nauczę. (Roman Brandstaetter)

4. Warto przeczytać

Biblia dla każdego , red. H. Witczyk, Kielce 1995.

C. Musatti, Jedna Biblia, wiele zabaw. Przewodnik, Kielce 2002.

C. Musatti, Jedna Biblia, wiele zabaw – cz. 1, Kielce 2002.

C. Musatti, Jedna Biblia, wiele zabaw – cz. 2, Kielce 2002.

C. Musatti, Jedna Biblia, wiele zabaw – cz. 3, Kielce 2002.

M. Segarra, F. Rovira, Biblia dla najmłodszych. Gry i zabawy o tematyce biblijnej, Kielce 2005.

N. Thelen, Żyjemy Pismem Świętym. „Nabożeństwa w kręgu” dla dzieci, Kielce 2001.

M. Watts, Biblia dla dzieci, Kielce 2004