Pelzacz.pdf

Mariusz Kwiatkowski

P EŁZ A C Z

Mariusz Kwiatkowski: Pełzacz | 3

Grafika i projekt okładki: Paulina Żuchowska

ISBN 978-83-63080-82-2

Wydawca: Wydawnictwo internetowe e -bookowo

www.e-bookowo.pl

Kontakt: wydawnictwo@e-bookowo.pl

Wszelkie prawa zastrzeżone.

Kopiowanie, rozpowszechnianie części lub całości

bez zgody wydawcy zabronione

Wydanie I 2012

www.e–bookowo.pl

Mariusz Kwiatkowski: Pełzacz | 4

Szli całą grupą, żartując z siebie i przekrzykując się wzajem-

nie. Najgłośniej śmiał się Robert Astor. Co chwila puszczał oko

do ślicznej Mary Bromley, poszturchiwał ją, próbował obej-

mować. Owszem, pozwalała mu... Lubiła przekomarzać się z

chłopakami, lubiła zawracać im w głowach. Miała opinię

pierwszej flirciary w szkole. A wyglądała niewinnie niczym

świeżo narodzone niemowlę. Adam Winklis patrzył na tę scenę

krzywym okiem. Wcale mu się to nie podobało. Miał swoje

ciche plany wobec Mary. Nie zamierzał z nich rezygnować.

Problem tylko w tym, że nikt o nich nie wiedział. Był chłopcem

chorobliwie nieśmiałym. Lękał się nieznajomych ludzi. Bał się

wypowiadać, gdy słuchało go kilka osób. Zazdrościł Robertowi

tupetu, a po cichu go nienawidził. Anna Sanders przyglądała

mu się z politowaniem, a poniekąd rozbawieniem. Nie miała w

sobie nawet części uroku ślicznej panny Bromley. Przygnała ją

tutaj ciekawość, chęć poznania nieznanego. Lubiła odkrywać

tajemnice. Lubiła rzeczy dziwne. Uważała, że każdy problem,

nawet najbardziej zagadkowy, jest zawsze do rozwiązania. Nie

na darmo uchodziła w szkole za geniusza w dziedzinie fizyki.

Wszyscy mieli po czternaście lat. W tym roku kończyli ósmą

klasę.

Tak naprawdę nikt z nich nie pamiętał, komu pierwszemu

przyszedł do głowy pomysł odwiedzenia starej Margaret Nel-

son. Oczywiście początkowo się wahali, ale w końcu ciekawość

zwyciężyła. Na wszelki wypadek zebrali wszystkie możliwe in-

formacje o staruszce. Lepiej przecież z góry było się przygoto-

wać na to, co może nastąpić. Niewiele się dowiedzieli. Z tego co

www.e-bookowo.pl

Mariusz Kwiatkowski: Pełzacz | 5

usłyszeli, wynikało, że pani Nelson od dawna zaprzestała wró-

żenia i udzielania porad. Wycofała się z życia publicznego.

Stroniła od ludzi. Jedynymi osobami utrzymującymi z nią kon-

takt byli szeryf oraz listonosz, który unikał, jak diabeł święco-

nej wody, zaglądania do domu pani Nelson. Nie chciał nawet o

tym słyszeć. „Ona sprowadza na ludzi nieszczęście”– mówił,

gdy ktoś mu to proponował.

– Winklis – roześmiał się Robert Astor. – Winklis, przyznaj,

że już trzęsiesz tyłkiem. Przyznaj, że masz majteczki pełne stra-

chu...

Winklis poczerwieniał. Pragnął znaleźć odpowiednią ripo-

stę, lecz nic mu nie przyszło do głowy. Mary zaszczebiotała

radośnie. Ten szczebiot do reszty wytrącił go z równowagi...

Poczerwieniał jeszcze bardziej.

– Nie przejmuj się nimi, Adamie– wtrąciła Anna Sanders.–

Oni wyłącznie z wyglądu przypominają dorosłych ludzi.

– Wcale nie– odzyskał głos w gardle– przecież nie poszedł-

bym z wami, gdyby było inaczej...

Zamilkli, bo spoza gęstych wiekowych drzew, kładących

swymi pniami i potężnymi konarami mroczny cień na ziemię,

wyłonił się dom Margaret Nelson.

– To tutaj– szepnęła Mary.– Mój Boże– dodała– jak tu po-

nuro. Lepiej tam nie idźmy...

– Zwariowałaś– odparł Robert.– Jesteśmy za blisko, aby

zrezygnować. Zresztą czego tu się bać...

– Podobno potrafi rzucić urok– szepnęła ponownie Mary.–

Podobno ma złe oko...

– To takie głupie gadanie– uspokoiła ją Anna.

Stali przez moment nieporuszeni, uważnie obserwując do-

mostwo, uważnie rozglądając się na wszystkie strony. Pierwszy

przemógł się Astor. Przybliżył się ostrożnie do furtki, pociągnął

za zamek. Ostre zgrzytnięcie zardzewiałego żelaza przyprawiło

ich o mimowolny dreszcz ...

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: