Gennadij Gor - Przybysz z Kosmosu.pdf

(875 KB) Pobierz

GENNADIJ GOR

PRZYBYSZ Z KOSMOSU

TYTUŁ ORYGINAŁU: DOKUCZLIWYJ SOBIESIEDNIK

PRZEKŁAD: ADAM GALIS

„CZYTELNIK” WARSZAWA 1963

Część pierwsza

PODRÓŻNIK

Podróżnik myślał o tym, że nigdy już chyba nie zobaczy swojego świata, ukochanej

planety, żony, przyjaciół i słońca — może nie tak jasnego jak to, które tu świeciło, o wiele

bardziej dalekiego, lecz stokroć mu droższego.

W tutejszej atmosferze było zbyt dużo tlenu i Podróżnik po zdjęciu maski odczuwał

natychmiast niezwykłe podniecenie.

O ludziach tutejszych wiedział wszystko, co mu było potrzebne, chociaż ani razu nie

oglądał ich z bliska. Byli barczyści, przygarbieni, mieszkali w jaskiniach i poruszali się

zgina-

jąc w kolanach owłosione, żylaste nogi, jak gdyby przykucając, a całą ich nędzną technikę

stanowiły grubo ciosane kamienne maczugi.

Robot Ips, który utrwalił wizerunek ich dziwnego życia, wiele razy rozwijał ten obraz w

czasie i przestrzeni. Zjawiały się wówczas przed Podróżnikiem ściany jaskini, ognisko,

mięso

piekące się na węglach łub szerokie twarze o wystających kościach policzkowych i krępe

postacie, a jednocześnie rozbrzmiewały dźwięki, przy których pomocy ci ludzie wyrażali

swoje uczucia i pragnienia. Za każdym razem, kiedy patrzył na nich, dzielących między

sobą

jadło, kłócących się o kobietę lub tropiących zwierza, odczuwał jeszcze dotkliwiej swe

osamotnienie.

Robot Ips umiał również odtworzyć to, co poprzedzało lądowanie na Ziemi, a wówczas

Podróżnik mógł słyszeć głosy swoich towarzyszy podróży i widzieć ich oblicza. Lecz

żaden z

nich nie ocalał i obraz odtworzony przez Ipsa przypominał stary, zapuszczony cmentarz,

którym naiwnie, jak to bywało, za dawnych lat, rozmawiały z żywymi głosy umarłych,

utrwalone za ich życia i jak gdyby wywołane z przeszłości.

Podróżnika stale dręczyło uczucie samotności, coraz mocniejsze wskutek tego, iż wie-

dział, że ani on, ani jego roboty, nie potrafią odbudować na wpół zniszczonego kosmolotu

nie wyrwą się z pola grawitacyjnego obcej planety, nie zdołają pokonać bezdennych,

obłędnie

wielkich przestrzeni, dzielących go od domu.

O ludziach tutejszych wiedział nieskończenie więcej, niż sami wiedzieli o sobie. Znał