Zgodność treści Biblii z nowoczesną psychologią.pdf

(2461 KB) Pobierz
Zgodność Biblii z nowoczesną psychologią: O zasadach
wybaczania innym oraz sobie. O miłości do bliźniego i
własnych prawach. O prawie do zachowywania własnej
tożsamości i zdania. O technikach manipulacji. O tym kim są
toksyczni ludzie i o wielu innych kwestiach
Motto przewodnie
Wersety przewodnie
Wstęp
Zasady przebaczania
Co mówi Biblia?
http://wol.jw.org/pl/wol/d/r12/lp-p/1200001554
Hebrajskie słowo
nasáʼ,
tłumaczone czasem na „przebaczyć; odpuścić”, bywa oddawane w Biblii
także przez „podnieść; unieść” (Wj
6:8; 2Kl 2:16),
„wziąć; zabrać” (Rdz
27:3; Lb 16:15).
Jednakże
jego podstawowe znaczenie to „nieść; ponieść” (Rdz
47:30; 1Kl 2:26; Eze 44:12, 13).
To
podstawowe znaczenie pobrzmiewa również w wersetach, gdzie
nasá
ʼ
słusznie przetłumaczono na
„przebaczyć; odpuścić”. [....] Tam, gdzie w Pismach Hebrajskich wyraz
nasá
ʼ
ma znaczenie
„przebaczyć; odpuścić”, w
Septuagincie
pojawia się czasami greckie słowo
afíemi.
Jego
podstawowe znaczenie to „pozwolić odejść”. Ale może też oznaczać „uwolnić kogoś od winy”,
„darować komuś coś”. I właśnie formy tego słowa użył w
Rzymian 4:7
apostoł Paweł, gdy
przytoczył
Psalm 32:1
(31:1,
LXX),
gdzie wspomniano, że Jehowa ‛przebacza bunt’. Wyraz
afíemi
pojawia się również w innych miejscach Chrześcijańskich Pism Greckich i odnosi się do
przebaczania grzechów przez Boga oraz ludzi, a także do umarzania długu (Mt
6:12, 14, 15;
18:32, 35).”
Łukasza 17:3, 4
"Zwracajcie uwagę na samych siebie. Jeśli twój brat popełni grzech, udziel mu nagany,
a jeśli
okaże skruchę,
przebacz mu. Nawet jeśli zgrzeszy przeciw tobie siedem razy na dzień i siedem
razy wróci do ciebie, mówiąc:
‚Kajam się w skrusze’,
masz mu przebaczyć”."
Warto podkreślić, że aby zasłużyć na Boże przebaczenie należy okazać skruchę. Ludzie są
stworzeni na obraz i podobieństwo Jehowy, więc nie ma czegoś takiego, jak
„naturalny odruch
wybaczania”,
ponieważ takie „odruchy” są niezgodne z wewnetrznym poczuciem
sprawiedliwości, są czymś nienaturalnym. Wybaczenie, to wspaniałomyślny akt dobrej woli, który
jest podyktowany życzliwością i świadomością, że sami mamy wielki dług u Boga
(https://bioslawekblog.wordpress.com/2016/01/23/wszyscy-przypominamy-barabasza/).
Wybaczanie cudzych win może czasami trwać długo, jak w każdym procesie gojenia się ran.
Mniejsze rany goją się szybciej inne wolniej. Apostoł Paweł dopuścił się strasznych zbrodni na
chrześcijanach. Podczas swojej działalności kaznodziejskiej wiele razy nawiązywał do tego okresu
wyrażając ubolewanie, a nawet nazywając siebie „płodem poronionym”, co z pewnością pomogło
jego współwyznawcom zdobyć się na wybaczenie: „Jestem
przecież najmniejszy
ze wszystkich apostołów i niegodny nazywać się apostołem, bom prześladował Kościół Boży”
(por. 1 Kor 15, 9 i 1 Tm 1, 12).
Wyrażenie „poroniony płód” (Ps
58:8; Kzn 6:3)
jest
odpowiednikiem hebrajskiego słowa
néfel,
a to z kolei pochodzi od rdzenia
nafál,
który znaczy
„upadać” (por.
Iz 26:18,
Bg).
Poruszeni szczerą miłością Pawła, bracia też obdarzyli go
serdecznymi uczuciami. Kiedy się z nimi rozstawał
‛wszyscy wybuchnęli wielkim płaczem, rzucali
mu się na szyję i czule go całowali’ (Dzieje
20:37, 38).
Właściwie można powiedzieć, że Paweł
wypełnił resztę swojego życia służąc tym, których skrzywdził:
2 Koryntian 11:26
„Często w wędrówkach, w niebezpieczeństwach na rzekach, w niebezpieczeństwach ze strony
rozbójników na drogach, w niebezpieczeństwach ze strony własnego rodu, w niebezpieczeństwach
ze strony narodów, w niebezpieczeństwach w mieście, w niebezpieczeństwach na pustkowiu,
w niebezpieczeństwach na morzu, w niebezpieczeństwach między fałszywymi braćmi”
Efezjan 4:32
"Natomiast stańcie się jedni dla drugich życzliwi, tkliwie współczujący, wspaniałomyślnie
przebaczając sobie nawzajem, jak i wam Bóg przez Chrystusa wspaniałomyślnie przebaczył."
Mateusza 6:14, 15
"„Jeśli bowiem przebaczycie ludziom ich wykroczenia, to wasz Ojciec niebiański i wam
przebaczy; jeśli zaś nie przebaczycie ludziom ich wykroczeń, to wasz Ojciec także nie przebaczy
waszych wykroczeń."
Co mówi psychologia?
http://charaktery.eu/artykul/droga-do-przebaczenia
Przebaczenie nie oznacza zapomnienia. Jeśli potrafilibyśmy wymiatać z głowy wspomnienie
krzywdy, przebaczenie nie byłoby konieczne. Tak naprawdę przebaczyć możemy tylko coś, co
pamiętamy. Jak zatem nie zapomnieć a wybaczyć?
Przebaczenie często przedstawiane jest jako rozwiązanie problemów. Przebacz tym, którzy cię
skrzywdzili, gdyż życie w złości i żali jest destrukcyjne – często słyszymy podobny rady.
Przebaczenie ma pozwalać na pogodzenie się z bolesnymi wydarzeniami, a także na
przezwyciężenie ich.
Zasadniczo wszystko to jest prawdą. Czyż złość nie wyrządza nam szkód? Nie sprawia, że stajemy
się zgorzkniali? Czyż nie zabiera nam całej energii? Tak właśnie najczęściej jest.
Z drugiej jednak strony istnieją pewne problemy z tym, jak pojmujemy pojęcie przebaczania.
Problemy te sprawiają, że nie potrafimy wykorzystać całego potencjału, który daje nam proces
przebaczenia. Oto one:
1.
Współczesny świat uczy nas, by unikać nieprzyjemnych emocji takich, jak gniew czy ból.
Większość z nas jest przekonana, że powinniśmy jak najszybciej uciekać od tych „złych” uczuć.
Najbardziej logicznym sposobem na pozbycie się ich wydaje się być właśnie przebaczenie: szybko
przebacz i idź dalej. Niestety takie podejście często prowadzi do przebaczenia udawanego,
nieprawdziwego. W jego rezultacie nie „przepracowane” negatywne emocje mogą wrócić do nas,
gdy będziemy się tego najmniej spodziewać.
2.
Nieskuteczne i niedobre jest także tuszowanie nieprzyjemnych uczuć, maskowanie ich,

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin