TP 2012 03 (522).pdf

Jesień 2012

A.D. 2012 — A.M. 6141

Nr 522

SPIS TREŚCI

Czas powrotu naszego Pana . . . . . . . . . 34

Wiek Ewangelii w streszczeniu cz.III . .43

Dwunastu szpiegów cz.II . . . . . . . . . . . . 45

Ogłoszenia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 48

Pamiętamy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 48

„A gdy [Baranek] otworzył siódmą pieczęć…” „Aleście przystąpili do góry

Syon i do miasta Boga żywego, do Jeruzalemu Niebieskiego (…) Patrzcie,

abyście nie gardzili Tym, Który mówi (…): Jeszcze ja raz poruszę nie

tylko ziemią, ale i niebem (…) Przeto przyjmując Królestwo nie chwiejące

się, miejmy łaskę, przez którą służmy przyjemnie Bogu

z bojaźnią i uczciwością.” „… Chrystus przyszedłszy Najwyższy Kapłan

(…) Przez większy i doskonalszy przybytek, (…) Znalazłszy wieczne

odkupienie.” — Obj. 8:1; Żyd. 12:22,25,26,28; 9:11,12.

J ESIEŃ 2012 • 33

N AŁAMACH te go cza so pi sma przed sta wia li -

już przeszliśmy przez pierwszy etap i weszliśmy

wetap epi fa nii czy też apo ka lip sy , któ ry roz po czął się

od wybuchu wojny światowej w 1914 r. Być może

na po cząt ku nie któ rzy bę dą skłon ni mó wić:

„Gdzież jest obietnica Jego pa ru zji [obec no ści]? Bo

(…) wszystko tak trwa od początku stworze-

nia”. Świę ty Piotr prze po wie dział, że nie któ rzy tak

bę dą za py ty wa li, dzi wiąc się, że ży je my już za dni

Sy na Czło wie cze go, cho ciaż na ra zie nie ma żad nej

wi docz nej ma ni fe sta cji Je go obec no ści, któ ra prze -

ma wia ła by do lu dzi świa to wych, a spra wy te go

świa ta to czą się zwy kłym to rem wy da rzeń

(2 Piotr 3:4). Od po wie dzią na to py ta nie jest, jak

już wy ka za li śmy przy oka zji ba da nia spo so bu i eta -

pów po wro tu na sze go Pa na, oświad cze nie na sze go

Pana z Mat. 24:37-39 mówiące, że za dni Jego obec-

ności świat będzie jadł, pił, sadził, budował i nie bę-

dzie wiedział o obiet ni cy Je go obec no ści, bo wiem

wszystko będzie tak trwało, jak od początku stwo-

rzenia. Wyraźniej się tego powiedzieć już nie da!

Zu peł nie od mien nym py ta niem jest: „Ja kie są do wo -

dy obec no ści Chry stu sa?”

śmy już wie le ogól nych i szcze gó ło wych in -

for ma cji na te mat ce lów po wro tu na sze go Pa na,

jak rów nież prze ba da li śmy wie le wer se tów Pi sma

Świę te go mó wią cych o spo so bie oraz eta pach Je go

po wro tu. Z tych roz wa żań do wie dzie li śmy się, że

w Swo im dru gim ad wen cie jest On nie wi dzial ny

dla cielesnych oczu ludzi oraz że są trzy wyraźne

eta py w dru gim ad wen cie Je zu sa, tzn. pa ru zja , epi -

fa nia czy też apo ka lip sa i ba zy lea . Prze ba da nie tych te -

ma tów umoż li wi zro zu mie nie obec ne go te ma tu.

Je śli to moż li we, rze czą wska za ną by ło by ich prze -

stu dio wa nie przed przy stą pie niem do na sze go

obecnego badania. (P 1, str. 89-116; P 2, str. 103-

172; 2 Tym. 3:1). Zapewne niejeden się zdziwi, gdy

się dowie, że jest wiele dowodów Pisma Świętego

na to, że obecnie znajdujemy się już w czasie obec-

no ści Sy na Czło wie cze go (w grec kim pa ru zja ), że

PL ISSN 0239–4480

Czasopismo wydawane 4 razy rocznie (Wiosna, Lato, Jesień, Zima)

przez

ŚWIECKI RUCH MISYJNY „EPIFANIA”

Redaktor

Ralph M. Herzig, Chester Springs, Pa. 19425–2700, USA.

Redaktor odpowiedzialny w Polsce

Piotr Woźnicki

ul. Zdobywców Kosmosu 17

05–100 Nowy Dwór Mazowiecki.

Roczna prenumerata 4 szt. x 3 zł = 12 zł.

Inne publikacje:

Sztandar Biblijny i Zwiastun Chrystusowego Królestwa

Edycje obcojęzyczne

angielska, francuska, niemiecka, portugalska, tamilska, malajalam,

kannada, ukraińska, litewska

PIERWSZE

TAKIE WYPOWIEDZENIE WOJNY

WIEDEŃ, 28 LIPCA 1914 R.

NASTĘPUJĄCY TELEGRAM ZOSTAŁ WYSŁANY

PRZEZ HRABIEGO LEOPOLDA VON

BERCHTOLDA (MINISTRA SPRAW ZAGRANICZ-

NYCH AUSTRO-WĘGIER) O 11:10 RANO DO M.

N. PASHITCHA (PREMIERA I MINISTRA SPRAW

ZAGRANICZNYCH SERBII), KTÓRY OTRZYMAŁ

GO O 12:30:

ZE WZGLĘDU NA TO, ŻE KRÓLEWSKI RZĄD

SERBII NIE ODPOWIEDZIAŁ W ZADOWALA-

JĄCY SPOSÓB NA NOTĘ Z 23 LIPCA 1914 R.

PRZEDSTAWIONĄ PRZEZ MINISTRA AUSTRO-

WĘGIER W BELGRADZIE, CESARSKO-

KRÓLEWSKI RZĄD AUSTRII JEST ZMUSZONY

ZADBAĆ O ZABEZPIECZENIE SWOICH PRAW

ORAZ INTERESÓW, I, MAJĄC TO NA CELU,

UCIEC SIĘ DO SIŁY ZBROJNEJ.

Cza so pi smo wol ne od wpły wu ja kich kol wiek wy znań, par tii, or ga ni za -

cji i wierzeń ludzkich, związane jest z Bogiem w takim stopniu, w jakim

ro zu mie Je go Sło wo. Jest ono wy da wa ne:

• w obro nie Praw dy pa ru zyj nej, udzie lo nej przez Pa na za po śred -

nic twem „one go Słu gi”, ja ko pod sta wy wszel kie go dal sze go roz wo ju

Praw dy;

• w obro nie za rzą dzeń, sta tu tu i te sta men tu rów nież da nych przez

Pa na za po śred nic twem „one go Słu gi”;

• w ce lu przed sta wia nia oraz bro nie nia roz wi ja ją cej się Praw dy epi -

fa nicz no–ba zy lej skiej, bę dą cej po kar mem na cza sie dla lu du Pa na, zgod -

nie z Jego wolą.

Wszel kie wpła ty na wy daw nic two pro si my do ko ny wać na ra chu nek

bie żą cy: Świec ki Ruch Mi syj ny „Epi fa nia”, Za rząd Głów ny, PKO BP

No wy Dwór Ma zo wiec ki Nr 18 1020 1026 0000 1802 0014 8916.

Te raź niej sza Praw da bę dzie rów nież wy sy ła na bez płat nie tym człon -

kom Ruchu, którzy o to poproszą.

WSKUTEK TEGO, AUSTRO-WĘGRY UZNAJĄ, ŻE

OD CHWILI OBECNEJ SĄ W STANIE WOJNY

Z SERBIĄ.

34 • T ERAŹNIEJSZA P RAWDA I Z WIASTUN C HRYSTUSOWEJ E PIFANII

Jest to roz sąd ne py ta nie. Nie by ło by wła ści -

wym, byśmy wierzyli w to, że Pan jest obecny

w opar ciu o sła be do wo dy, cho ciaż już wcze śniej

wie dzie li śmy, że jest isto tą du cho wą, któ rej obec -

ność bę dzie nie wi dzial na i bez cu du nie bę dzie

Go moż na zo ba czyć; cho ciaż już wcze śniej wie -

dzie li śmy z przy po wie ści, że choć nie wi dzial ny,

bę dzie On obec ny w cza sie żni wa te raź niej sze go

Wie ku, w cza sie roz li cza nia ze Swo imi słu ga mi,

po prze dza ją ce go ich uwiel bie nie. Ma my pra wo

spo dzie wać się kla row nej, roz sąd nej pod sta wy

dla naszej wiary, zanim przyjmiemy coś, z czego

tak wiele wynika. Nie mamy jednakże, ani prosić,

ani spo dzie wać się do wo dów dla cie le sne go wzro -

ku. Je śli je ste śmy z licz by czu wa ją cych, któ rzy ma -

ją „otwar te oczy zro zu mie nia”, umoż li wia ją ce zo -

ba cze nie cu dow nych rze czy w Sło wie Bo żym, to

na sze oczy zro zu mie nia mu szą tak że być oczy ma

na szej wia ry. Wier ni czu wa ją cy ma ją się spo dzie -

wać roz sąd nych, za do wa la ją cych do wo dów dla

ich wia ry , a nie widzialnych dla oczu demonstra-

cji nie wi dzial nej pa ru zji (obec no ści). Jak wy ja śnia

Apo stoł: „Wia rą cho dzi my, a nie wi dze niem”.

wie my o tym je dy nie w świe tle „moc niej szej mo wy

pro roc kiej”, w któ rą szcze rze wie rzy my i gło si my

jako ważną nowinę dla wszystkich tych, którzy są

z kla sy czu wa ją cych. Fakt, że ktoś z czu wa ją cych

po zo stał w nie świa do mo ści tych waż nych wy da -

rzeń, sam w sobie wydaje się wskazywać na to, że

nie wy ko rzy sty wał na le ży cie swo ich przy wi le jów

i spo sob no ści, że wy star cza ją co nie zwa żał na

„moc niej szą mo wę pro roc ką”, co do któ rej po uczo -

no go, że ma na nią baczyć. Dla te go też , przy naj -

mniej czę ścio wo, zo stał po zo sta wio ny w nie świa -

domości tak ważnych rzeczy, jakie działy się na

świecie w ciągu tych lat. W takiej mierze wiele dzie-

ci Bożych na równi ze światem znajduje się w sta-

nie nie świa do mo ści, a mi mo to mo że my słusz nie

przypuszczać, że Pan nie spodziewał się, by wszy-

scy z Je go czu wa ją cych sług, do strze gli tę kwe stię

w tej samej chwili. Prawdą jest, że ci, którzy pozna-

li wcześniej, przez dłuższy czas cieszą się szczegól-

nym bło go sła wień stwem, lecz jak wie my, go to wość

do po zna nia te go cza su wy ni ka głów nie z wła ści -

wej po sta wy ser ca – po ko ry i po sia da nia róż nych

łask Du cha Świę te go.

PRZYPOWIEŚĆ O DZIESIĘCIU PANNACH

Aby nie zrozumieć błędnie kwestii pa ru zji oraz epi -

fa nii Je zu sa, do brą rze czą bę dzie roz wa żyć przy po -

wieść o dziesięciu pannach (Mat. 25:1-12), która naj-

wy raź niej zo sta ła po da na po to, by rzu cić szcze gól -

ne świa tło na ten te mat. Przy po wieść wska zu je

na błęd ne ogło sze nie przy by cia Ob lu bień ca, po da -

ne na rok 1844, co ściągnęło sporą miarę urągania

na tę kwestię, chociaż z drugiej strony było bardzo

ko rzyst ne do po bu dze nia kla sy „pa nien” (czy stych,

po świę co nych) do te go, by na no wo opo rzą dzić

„lam py” praw dy, tj . prze ba dać moc niej szą mo wę

pro roc ką. Przy po wieść po ka zu je rów nież, że „pan -

ny” w ogól no ści za snę ły, nie mniej jed nak, we wła -

ści wym cza sie, wszyst kie mia ły być prze bu dzo ne

przez pu ka nie pro ro cze go cza su oraz pu ka nie zna -

ków cza su, któ re mia ły wska zy wać na obec ność

Ob lu bień ca. Po nad to przy po wieść po ka zu je, że re -

zul tat ta kie go pu ka nia miał za le żeć od te go, ile ole -

ju (Du cha Świę te go) owe „pan ny” bę dą po sia da ły

w na czy niach swo ich (w ser cu), i w lam pach (Pi śmie

Świę tym). Za sto so wu jąc da lej tą przy po wieść, mo -

że my słusz nie przy pusz czać, że nie któ rzy z wier ne -

go ludu Pana, tak jak dziesięć panien, na pewien

czas za snę li od no śnie wtó re go przyj ścia Chry stu sa,

ale kie dy uwa ga ich zo sta nie zwró co na na ten

przed miot, opo rzą dzą swo je lam py, któ re za pło ną

i umoż li wią im do strze że nie zna ków Je go pa ru zji oraz

epi fa nii . Zgodnie z tym, zauważyć można, że wielu

z tych, którzy się te raz prze bu dzi li , do cho dzi o wie le

szyb ciej do ja sne go po zna nia te raź niej szej praw dy,

ani że li ci, któ rzy ją po zna li wcze śniej; nie wąt pli wie

Pięć Mądrych Panien

We dług na sze go wy ro zu mie nia ist nie ją moc ne

do wo dy na to, że pa ru zja (obec ność) na sze go Pa -

na roz po czę ła się je sie nią 1874 ro ku, a Je go epi fa nia

je sie nią 1914 r. W ogó le Go nie wi dzie li śmy cie le -

sny mi oczy ma, lecz je dy nie oczy ma zro zu mie nia,

J ESIEŃ 2012 • 35

częściowo dlatego, że dziś może być ona przedsta-

wio na za po mo cą dru ku w spo sób bar dziej kon -

kret ny niż kie dy kol wiek przed tem. To, co obec nie

pi sze my, pi sze my w in te re sie po świę co nych, w żad -

nym wy pad ku nie pra gnie my prze bu dzić lu dzi

świa to wych. Pu ka nie pro roctw ogła sza ją cych obec -

ność Pana nie jest dla nich, a ponadto ludzie świa-

to wi są tak po grą że ni w głę bo kim śnie, że po trze ba

bę dzie wiel kie go upad ku te raź niej szych in sty tu cji

i trzę sie nia zie mi – wstrzą sów re wo lu cji spo łecz nej

okre su epi fa nii – aby ich zu peł nie prze bu dzić

i uświa do mić obec ność wiel kie go Sę dzie go – Im ma -

nu ela. Wier ni czu wa ją cy zaś, na wet je śli zda rzy się

im zdrzemnąć, śpią lekkim snem, mając się na bacz-

no ści i ży jąc w ocze ki wa niu oraz w na dziei na dłu -

go ocze ki wa ne go Ob lu bień ca. Chcie li by śmy je dy nie

szepnąć do ich ucha jedną wiadomość: „Pan jest

obec ny!” (za rów no w Swo jej pa ru zji, jak i epi fa nii ),

bę dąc pew ni, że wszy scy wier ni czu wa ją cy (a tyl ko

wych i sta rych”, je śli tyl ko pra gną i łak ną spra wie -

dli wo ści i praw dzi wej wie dzy.

„OSTATNI Z DNI”

(1) Pierw szy ar gu ment, ja ki pro po nu je my, nie po da -

je paź dzier ni ka 1874 ro ku ja ko do kład nej da ty po -

wrotu naszego Pana, lecz podaje ją jako czas przy-

bli żo ny. Ar gu ment ten jest na stę pu ją cy: Bi blia uczy,

że Kró le stwo Bo że ma być usta no wio ne w siód -

mym ty siąc let nim dniu po po pad nię ciu Ada ma

w grzech. Jest to pokazane u Iz. 2:2: „I stanie się

w ostatnim z dni [słowo osta tecz ne w tek ście he braj -

skim jest liczby pojedynczej i jako takie nie określa

he braj skie go rze czow ni ka licz by mno giej od da ne go

ja ko dni , jak su ge ru je to an giel ski prze kład A.V.;

gdyby bowiem odnosiło się ono w tym tekście

do he braj skie go sło wa ozna cza ją ce go dni , mu sia ło -

by być w licz bie mno giej], że bę dzie przy go to wa -

na gó ra [kró le stwo – Dan. 2:44, 45] do mu Pań skie -

Pan wie , którzy są Jego) przebudzą się na tę wieść

i opo rzą dzą lam py swe (skru pu lat nie prze ba da ją

Pi smo Świę te w tym przed mio cie).

Je że li ktoś za py ta: Ja ka część moc niej szej mo -

wy pro roc kiej wska zu je, że pa ru zja [obec ność] na -

sze go Pa na roz po czę ła się je sie nią 1874 ro ku, a Je -

go epi fa nia je sie nią 1914 r.? Od po wia da my, że jest

kil ka pro roctw, któ re się prze pla ta ją i na wza jem

po twier dza ją w swych świa dec twach, lecz jak te -

go można było się spodziewać, skoro cała ta spra-

wa miała być ukryta przed światem, „nikt z nie-

zboż nych”, ale je dy nie „mą drzy” ma ją ją zro zu -

mieć (Dan. 12:10). Co więcej, nawet oni mogli ją

po jąć do pie ro wte dy, gdy przy szedł wła ści wy

czas. Z te go po wo du mu si być oczy wi stym dla

wszyst kich, że pro roc twa te, jak kol wiek ja sne,

moc ne i nie za prze czal ne, są nie mniej jed nak

do pew ne go stop nia za kry te . Nie możemy tutaj

dro bia zgo wo i wszech stron nie przed sta wić tych

pro roctw, co zo sta ło zro bio ne w P 2 „ Nad szedł

Czas ” oraz w P 3 „ Przyjdź Kró le stwo Two je ”. (Mo że -

my dostarczyć obydwie te książki). Tu możemy

po dać je dy nie krót kie stresz cze nie, po zo sta wia -

jąc wier nym czu wa ją cym szu ka nie, aby mo gli zna -

leźć; pukanie, aby zostały im otwarte drzwi Bo-

skie go ob ja wie nia; ko rzy sta nie z klu czy, któ re za -

pew nił Bóg dla za in te re so wa nych wnik nię ciem

w „głę bo kie rze czy” Sło wa Bo że go, któ re obec nie

są praw dą na cza sie i mo gą zo stać zro zu mia ne; je -

dze nie po kar mu te raź niej szej Praw dy „rze czy no -

go [Chrystus i Jego wierni – Żyd. 3:6] na wierzchu

gór [zo sta nie usta no wio na po nad wszyst ki mi mo -

nar chia mi ab so lut ny mi] i wy wyż szy się nad pa gór -

ka mi [ogra ni czo ny mi mo nar chia mi i re pu bli ka mi],

a zbiegną się do niej wszystkie narody”. Dowód na-

sze go

twier dze nia

za wie ra

się

wy ra że niu

„w ostat nim z dni”.

Ostatnim z dni Boga, z których każdy jest tysiąc-

letnim okresem (2 Piotra 3: 8), jest siódmy dzień,

siódmy okres o tysiącu lat. Podczas gdy człowiek

uży wa sys te mu dzie sięt ne go, li cząc dzie siąt ka mi,

Bóg uży wa sys te mu sió dem ko we go, li cząc sió dem -

ka mi. Jest to oczy wi ste z wie lu przy pad ków uży cia

w Bi blii sió dem ki ja ko licz by Bo skiej zu peł no ści, np.

sie dem dni w ty go dniu, sie dem ty go dni od 16 Ni san

pro wa dzą ce do Pięć dzie siąt ni cy , siedem lat w okre sie

sa ba to wym , sie dem okre sów sa ba tów pro wa dzą cych

do ro ku ju bi le uszo we go, tak jak czy ta my o tym

w Za ko nie. W księ dze Ob ja wie nia czy ta my o sied -

miu ko ścio łach, sied miu anio łach, sied miu świecz -

ni kach, sied miu gwiaz dach, sied miu świa tłach, sied -

miu oczach, siedmiu duchach Boga, siedmiu ro-

gach, sied miu pie czę ciach, sied miu trą bach, sied -

miu czaszach, itd. A zatem tak jak człowiek liczy

do dzie się ciu, a na stęp nie roz po czy na od no wa, by

osią gnąć wie lo krot ność dzie się ciu, tak Bóg li czy

do sied miu, po tem za czy na od po cząt ku, by osią -

gnąć wielokrotność siedmiu. To właśnie ten fakt

po twier dza, że wy ra że nie „ostat ni z dni” ozna cza

siódmy dzień, ostatni dzień tygodnia. Jednak ty-

36 • T ERAŹNIEJSZA P RAWDA I Z WIASTUN C HRYSTUSOWEJ E PIFANII

dzień Boskich dni jest równy 7000 naszych lat. Tak

więc werset ten dowodzi, że Królestwo Boże, w ce-

lu za ło że nia któ re go po wra ca Chry stus (Dz.Ap.

3:19-21; 15:14-17), ma być ustanowione na całej zie-

mi w cza sie siód me go ty siąc let nie go dnia.

To, że siódmy dzień o tysiącu lat jest siódmym

od po pad nię cia Ada ma w grzech oraz prze kleń -

stwa zo sta ło przez Bo ga zo bra zo wa ne przez dzień

sa ba tu na stę pu ją cy po sze ściu dniach pra cy, któ ry

zo stał da ny Izra elo wi do prze strze ga nia ja ko świę -

ty dzień odpoczynku od pracy przez sześć dni tygo-

dnia. Ludz kość w grze chu i sta nie klą twy pra cu je

i jest moc no ob cią żo na w cza sie sze ściu an ty ty picz -

nych dni (Mat. 11:28; Rzym. 8:20-22). Jest to pokaza-

ne przez sześć dni pracy, przy czym każdy dzień

ob ra zu je okres ty sią ca lat. Na to miast dzień od po -

czyn ku od klą twy, wiel ki an ty ty picz ny sa bat, Ty -

siąc le cie, na stę pu je po tych sze ściu ty siąc let nich

dniach smut ku. Wów czas świat ludz ko ści od pocz -

nie od grze chu, błę du i śmier ci, z to wa rzy szą cy mi

im niedolami. Jest to ostatni z dni, siódmy dzień

nie waż ja ko „pan sa ba tu” oraz udzie la ją cy od po -

czyn ku mu si On roz po cząć an ty ty picz ny sa bat, by

przez cały czas jego trwania być Władcą i udzielać

od po czyn ku.

Na in nym miej scu wy ka za no już (P 2, Nad szedl

czas , rozdz. II), że od stworzenia Adama do paździer-

ni ka 1872 ro ku mi nę ło 6000 lat. Cho ciaż Pi smo Świę -

te nigdzie wyraźnie nie stwierdza, jak długo po stwo-

rze niu do szło do po pad nię cia Ada ma w grzech, roz -

sądne jest założenie, że nie było to więcej niż rok lub

dwa. Do wo dy po śred nie po twier dzą, iż za ło że nie to

jest pra wi dło we, po nie waż wie le wer se tów, ja kie

jesz cze zba da my w tej roz pra wie, wska zu je, że Je zus

już po wró cił i że wo bec te go w je sie ni 1874 ro ku roz -

poczęła się restytucja (Dz. Ap. 3:19-24) w jej pierw-

szych, nie wiel kich prze ja wach. A za tem upa dek Ada -

ma miał miejsce 6000 lat wcześniej, a więc w przecią-

gu jednego do dwóch lat po jego stworzeniu. Zatem

Iz. 2:2, ra zem z ta ki mi wła śnie wer se ta mi, do wo dzi,

że oko ło paź dzier ni ka 1874 ro ku roz po czę ła się dru -

ga obec ność na sze go Pa na. Ma my jed nak jesz cze in -

ne sto sow ne do wo dy bi blij ne. Ma my wie le pro roctw

ogól nych, wska zu ją cych, iż ży je my w cza sie dru giej

obec no ści Mi strza. Jed nym z nich jest świa dec two

pro ro ka Da nie la do ty czą ce „cza sów koń ca”, kie dy

to wie lu mia ło bie gać tam i z po wro tem, mia ła roz wi -

nąć się wie dza, a mą drzy mie li zro zu mieć.

„ZA DNI TYCH KRÓLÓW”

(2) Praw dzi wie czu wa ją cy od nio są bło go sła wień -

stwo z prze stu dio wa nia na tchnio ne go snu Na bu -

cho do no zo ra oraz na tchnio nej in ter pre ta cji te go

snu do ko na nej przez Da nie la, po ka zu ją cej ziem -

skie rzą dy, ja kie mia ły spra wo wać wła dzę nad zie -

mią (Dan. 2) w okre sie mię dzy oba le niem ty picz ne -

go kró le stwa Bo że go (któ re go ostat nim kró lem za -

sia da ją cym na tro nie Da wi da był Se de kiasz),

a wpro wa dze niem na urząd praw dzi we go Kró la,

Im ma nu ela, w Je go Ty siąc let nim Kró le stwie chwa -

ły. Te róż ne rzą dy na zie mi są tu taj zo bra zo wa ne

ja ko wiel ki po sąg: rząd Na bu cho do no zo ra, Ba bi -

lon, pierw sze uni wer sal ne im pe rium zie mi, po ka -

za no w zło tej gło wie; kró le stwo me do per skie, któ -

re we dług hi sto rii by ło dru gim uni wer sal nym im -

pe rium, jest tu taj po ka za ne w pier si i ra mio nach ze

sre bra; kró le stwo grec kie, któ re oba li ło Per sję i sta -

ło się trze cim uni wer sal nym im pe rium, jest re pre -

zen to wa ne przez brzuch i uda z mo sią dzu; kró le -

stwo Rzy mu, któ re na stą pi ło po grec kim i sta no wi -

ło czwar te uni wer sal ne im pe rium zie mi, w po są gu

tym by ło po ka za ne w no gach z że la za bę dą ce go

sym bo lem je go wiel kiej si ły; póź niej szy roz wój te -

go sa me go im pe rium rzym skie go, wraz z do miesz -

ką wpły wu re li gij ne go, po ka za ny jest w tym po są -

gu w sto pach, któ re czę ścio wo by ły z że la za (rząd

cy wil ny), a czę ścio wo z gli ny (rząd ko ściel ny, pa -

Da niel in ter pre tu je sen Na bu cho do no zo ra

o ty siącu lat, an ty ty picz ny sa bat, o któ rym tak ra do -

śnie świadczy Iz. 2:2-4 nauczając, że Królestwo ma

być usta no wio ne w siód mym ty siąc let nim dniu

od upadku Adama i że w tym okresie ma nastąpić

po wrót Chry stu sa; po wra ca On bo wiem, by usta no -

wić Kró le stwo i za ofe ro wać re sty tu cję ca łej ludz ko -

ści – zarówno żywym, jak i umarłym (Dz.Ap. 3:19-

21; 15:14-17; Dan. 7:13, 14; Iz. 35:4-10). Musi On po-

wró cić na po cząt ku te go an ty ty picz ne go sa ba tu, po -

J ESIEŃ 2012 • 37

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: