Nazistów nigdy nie zniszczono
The Nazis Were Never Destroyed
2.08.2018
Martin Borman, nazista na uchodźstwie –
Paul Manning ->
Paul Manning, wybitny dziennikarz mediów głównego nurtu, był prześladowany w 1981 za ujawnienie, że II wojna światowa była szaradą.
Przy współpracy sojuszników, Martin Bormann zapewnił Niemcom odrodzenie gospodarcze poprzez transfer nazistowskiego bogactwa zagranicę.
Obaj – on i Hitler prawdopodobnie przeżyli [czytaj poniżej].
Jest więcej dowodów na to, że na szczycie, naziści i sojusznicy byli kontrolowani przez tych samych ludzi, iluminackich (sabatejsko-frankistowskich) żydowskich bankierów.
Celem wojny generalnie jest zabijanie nie-masońskich Żydów i gojowskich patriotów [czytaj W I wojnie światowej masoni mordowali chrześcijan- niestety, już niedostępny], degradacja i demoralizacja ludzkości, zwiększenie długów i konsolidowanie władzy w rękach bankierów. [ kill the non-Masonic Jewish and goy patriots, ]
Dlaczego ludzie nie chcą uwierzyć, że ludzkość jest w szponach satanistów? Współczesna historia była (i jest) piekłem na ziemi dla wielu milionów. Sprawcami tego nie są mali chórzyści.
Nazistowskie mperium sabatejsko-frankistowskie po II wojnie światowej / The Sabbatean-Frankist Nazi Empire after WW2 to tytuł "musowego" video Dave'a Emory.
Tę recenzję znalazłem w komentarzach. Dave zasługuje na kredyt za podtrzymanie tej historii żywej.
Oczywiście, oni chcą ją stłumić.
(wrzesień 2015)
Czysta prawda
The Unvarnished Truth
Recenzja książki Paula Manninga
Martin Bormann: Nazi In Exile" 1981 (Pdf)
John C. Sanders
(henrymakow.com)
Antycypując klęskę Trzeciej Rzeszy, Reichsleiter Martin Bormann założył 750 korporacji w krajach neutralnych, głównie jako odbiorców płynnego bogactwa Niemiec, poza patentami i innymi zastrzeżonymi informacjami/wynalazkami przemysłowymi.
Cień Hitlera: Martin Bormann
Geniuszowi organizacyjnemu i prawdziwej sile za Hitlerem, Bormannowi, znanemu jako "szara eminencja", udało się uciec z Europy do Ameryki Południowej, i zarządzać w latach powojennych "Rzeszą na uchodźstwie".
Z resztkami SS jako ramię egzekucyjne, byłym szefem Gestapo gen. Heinrichem Muellerem jako dyrektorem bezpieczeństwa, 750 korporacjami jako podstawa siły gospodarczej oraz przy chętnej ciszy i współpracy zachodnich sojuszników, Bormann poprowadził swoją organizację do pozycji prawdziwej potęgi.
Cytowany przez Manninga pewien bankier, Bormann Organization nazwał "najważniejszą na świecie akumulacją potęgi monetarnej pod jedną kontrolą w historii".
Dzięki kontroli głównych korporacji niemieckich, samej Republiki Federalnej i większości w Ameryce Łacińskiej, Bormann Organization zachowała też ogromne kręgi wpływów w USA.
Paul Manning napisał ostateczny tekst o Bormann Organization. Manning pracował z CBS radio w czasie II wojny światowej w Londynie jako członek elitarnego zespołu Edwarda R. Murrowa / Waltera Cronkite'a, a później pisał przemówienia dla Nelsona Rockefellera.
ODKRYCIE
Kilkadziesiąt lat po wojnie Manning natknął się na wywiady z niemieckimi magnatami przemysłowymi i bankowymi przeprowadzonymi przez amerykańskie wojskowe CSDIC (Połączone Służby Ośrodków Szczegółowych Przesłuchań) w Krajowych Archiwach USA. Przerażony odkryciami, Manning postanowił napisać książkę o tajnych machinacjach prania brudnych pieniędzy przez nazistów.
Manning nie wiedział o tym, że jej rękopis był kołkiem w sercu byłego dyrektora CIA Allena Dullesa, (po prawej), który po obu stronach Atlantyku reprezentował wiele niemieckich interesów w latach 1930 i 1940, przez swoją kancelarię prawną Sullivan i Cromwell, z biurami w Nowym Jorku i Berlinie.
Po kapitulacji Niemiec, Dulles był instrumentalny w cichym zwerbowaniu szefa wywiadu Hitlera, gen. Reinharda Gehlena, i wielu innych jego kluczowych agentów. Sprowadzono ich do Fort Hunt, Wirginia, i włączono do amerykańskiej OSS, którą przemieniono w CIA, uchwałą Trumana NSC-68 w 1948. Gehlen pozostał tajnym pracownikiem Ameryki do powrotu do Niemiec by szefować niemieckiej BND w latach 1950.
Zaniepokojony publicznym ujawnieniem śledztwa Manninga, Dulles zgłosił się by "pomóc" niepodejrzewającemu Manningowi w jego rękopisie, i wysłał go na starannie zorganizowaną pogoń, poszukiwanie Martina Bormanna w Ameryce Południowej. Nie wiedząc iż został zmylony, Manning napisał osobiste podziękowania w książce dla Allena Dullesa za zapewnienie, że "byłem na dobrej drodze", i "powinienem szukać dalej". W rzeczywistości, pomoc Dullesa miała na celu wysłanie Manninga wraz z jego rękopisem do niepamięci, żeby uniknąć ujawnienia o transferze i ochronie pieniędzy nazistów.
HISTORIA PUBLIKACJI
Dzięki koneksjom z głównymi amerykańskimi korporacjami, grupie Bormanna udało się naciskać na wydawcę po wydawcy żeby odmawiali wydania rękopisu Manninga. Szczególnie ważna w tłumieniu książki Manninga była rodzina Thyssen. (Patriarcha Fritz Thyssen był najwcześniejszym i najwybitniejszym sponsorem Hitlera pośród niemieckich przemysłowców.) Jego wnuk, Count Zichy-Thyssen, który kontrolował Thyssen Steel z bazy w Argentynie, oświadczył, że doceniono by gdyby amerykańscy wydawcy "trzymali się z daleka" od tekstu Manninga.
Manning, korespondent w czasie II wojny światowej
W końcu Manning znalazł dom dla książki w niezależnym wydawnictwie Lyle Stuart. W odwecie szefowi wydawnictwa połamano nogi w tygodniu wydania książki, i zablokowano recenzje na czołowych rynkach gazet i publikacjach głównego nurtu. W 1993, po kolejnej dekadzie intensywnych poszukiwań, bezsensownie i niewytłumaczalnie zamordowano Jerry'ego, syna Manninga.
Na podstawie informacji uzyskanych od jego kontaktów w społeczności wywiadowczej, Manning doszedł do wniosku, że zabójstwo było odwetem za kontynuację pracy i zamiar opublikowania następnej książki "W poszukiwaniu Martina Bormanna" / In Search of Martin Bormann. Śmierć syna zniszczyła Manninga i przeszkodziła w ukończeniu drugiej książki. Zmarł wkrótce po tym – w 1995.
W grudniu 1998, badacz i dziennikarz radiowy Dave Emory przeprowadził na żywo wywiad /
conducted a live, on-air radio interview ... z żyjącym synem Manninga – Peterem – o organizacji kapitałowej Bormanna, i pracy swojego ojca nad pokazaniem jego działalności. Peter wzruszająco opowiedział o trudnościach jakich doświadczyła rodzina na skutek pracy ojca nad książką.
Oprócz inwigilacji i szykanowania rodzina doświadczała ekonomicznych i psychicznych trudności w wyniku świadomych wysiłków ze strony elementów wrogich jej przesłaniu. Z oczywistych względów kopie tej książki wytrwale usuwano z rynku i przez jakiś czas były niedostępne.
Ta przełomowa książka pozostaje jednak czystą prawdą o powojennym odrodzeniu gospodarczym Niemiec, i kładzie podwaliny pod zrozumienie obecnego wyścigu o dominację w przemyśle, bankowości, i najważniejsze – wydawnictwach.
"Martin Bormann: Nazi na uchodźstwie" nie ma sobie równych w szczegółach, dokładności i badaniu najważniejszej i z sukcesem ukrywanej historii XX wieku. Lektura obowiązkowa /
Mandatory reading. (Pdf)
https://www.henrymakow.com/
- 0 -
FBI okazywała małe zainteresowanie wiarygodnym opiniom, że Hitler przeżył wojnę i mieszkał w Argentynie.
To potwierdza podejrzenia, że był iluminackim agentem.
David Richards (henrymakow.com)
Niedawno odtajniony dokument ujawnia, że FBI wiedziała, że Hitler nie popełnił samobójstwa i mieszkał w Argentynie. Dokument jest na portalu the FBI's own website. Ten raport przedstawia zeznanie informatora, który 28 kwietnia 1945 zgłosił się do FBI w Los Angeles z informacją i Hitlerze w zamian za azyl. Powiedział, że otrzymał $15.000 za pomoc w ucieczce Hitlera.
Dokument twierdzi, '████ był jednym z czterech ludzi którzy spotkali Hitlera i jego ludzi w liczbie około 50, kiedy wylądowali w 2 łodziach podwodnych w Argentynie, około 2.5 tygodnia po upadku Berlina 2 maja 1945'.
'████ wyjaśnił, że łodzie wylądowały wzdłuż wierzchołka półwyspu Valdez w Zatoce San Vatias. ████ powiedział ████ że było tam kilka maleńkich wiosek, gdzie ewentualnie grupa Hitlera zostanie z niemieckimi rodzinami. Wymienił miasta takie jak San Antonia, Videma, Neuquen, Muster, Carmena i Rason'.
Opisuje surrealistyczną scenę kiedy najważniejsi naziści wspinają się na koniach po Andach:
'Zgodnie z wcześniej zorganizowanym planem z 6 najważniejszymi argentyńskimi oficjelami, na grupę czekały konie juczne, i o świcie wszystkie dostawy załadowano na konie i rozpoczęła się całodzienna jazda w kierunku południowych Andów. O zmierzchu grupa dotarła do rancza, gdzie Hitler z grupą, jak powiedział ████, teraz się ukrywają'. Ta część nie jest wiarygodna, gdyż jest to ponad 500 km od wybrzeża do Andów.
Opisał konkretne szczegóły fizyczne o Hitlerze. 'Zdaniem ████, Hitler cierpi na astmę i wrzody, zgolił wąsy i ma długi "but"[?] na górnej wardze.
Zaproponował identyfikację 3 pozostałych mężczyzn, którzy mu asystowali, i zlokalizować Hitlera. 'Kiedy przybędziesz do hotelu w San Antonia, Argentyna, załatwię by tam cię ktoś spotkał i zlokalizował ranczo gdzie jest Hitler'.
FBI nigdy nie przyjęła jego propozycji. Informator udzielił też wywiadu dla Los Angeles Examiner 29 lipca 1945. Najwyraźniej historii tej nigdy nie opublikowano.
HITLER BYŁ W ARGENTYNIE FBI miała dużo więcej dowodów o pobycie Hitlera w Argentynie / many more sightings of Hitler in Argentina.
Raporty te powinno się potraktować powaznie, gdyż polityka argentyńskiego rządu udzielenia schronienia uciekinierom nazistom była dobrze znana /Argentine government's policy of providing sanctuary to fugitive Nazis. Napisano wiele książek o życiu Fuhrera w Ameryce Łacińskiej, łącznie z 'Ucieczką Hitlera' /
Hitler's Escape (2005) Rona T Hansiga, 'Szary wilk' / Grey Wolf (2013) Dunstana i Williamsa, i 'Hitler w Argentynie' / Hitler in Argentina (2014) Harry'ego Coopera.
Basti mówi, iż jest to zdjęcie Adolfa, Evy Braun i ich córki Ulrich w Argentynie.
Bezspornie najlepsza jest 'Uchodźstwo Hitlera' argentyńskiego dziennikarza Abela Basti / 'Hitler's Exile' by Argentine journalist Abel Basti. Odwiedził niemieckie placówki ogrodzone strażnikami, rozmawiał ze świadkami w okolicznych wioskach, i zebrał setki raportów medialnych i dokumenty rządowe mówiące prawdę, że Hitler przebywał w jej granicach.
W wywiadzie dla / In an interview on Deadline - Live, agentyńskiego programu informacyjnego, Abel Basti powiedział: "Hitler uciekł samolotem z Austrii do Barcelony. Ostatni etap tej ucieczki był łodzią podwodną z Vigo, płynąco prosto do wybrzeża Patagonii. W końcu, Hitler z Evą...
OlaGordon