Hege Storhaug - Islam. Jedenasta plaga.pdf

(1649 KB) Pobierz

Tytuł oryginału

Islam. Den 11. Landeplage

Redaktor prowadzący

Agnieszka Rachwał-Chybowska

Tłumaczenie

Anna Nikolewicz

Redakcja językowa

Weronika Górska

Redakcja merytoryczna

Piotr Ibrahim Kalwas

Typografia i DTP

Manfred STUDIO

Zdjęcie na okładce

ISBN 978-83-7967-044-4

Wydawca:

Wydawnictwo STAPIS

Ul. Floriana 2a

40-288 Katowice

Te. +48/32/2597574

www.stapis.com.pl

Przedmowa

Hege Storhaug to dzielna kobieta. Podejmuje wyzwanie i ogromne ryzyko. To, o

czym pisze w swojej poruszającej książce, na pewno nie spodoba się islamskim

fundamentalistom, nawet tym w wersji soft, a tych jest najwięcej. Fundamentaliści

islamscy obrażają wszystkich, którzy wypowiadają się krytycznie o islamie,

zastraszają, biją, a wreszcie – mordują, jak wiemy z tragicznego doświadczenia

„Charlie Hebdo” i wielu, wielu innych podobnych mordów, które miały miejsce w

ostatnich kilku dekadach od Indonezji po Nowy Jork.

Ale to, co pisze Storhaug, nie spodoba się nie tylko fundamentalistom islamskim.

Jej ostre słowa, tezy i przemyślenia oburzą także europejskich fundamentalistów

głupoty spod sztandaru politycznej poprawności. Ci – nie mordują, nie biją, co

najwyżej obrażają i wyszydzają. Poprawnościowe media ignorują takich pisarzy i

intelektualistów jak Storhaug. A poprawni decydenci polityczni odbierają im

fundusze i możliwości głoszenia niepoprawnych poglądów. Oni nikogo nie

mordują, nie zabiliby muchy, ale to właśnie z ich powodu, z powodu tych

bezrefleksyjnych, zazwyczaj dobrodusznych marzycieli i idealistów obrażani,

prześladowani, a nierzadko i mordowani są w całym świecie głosiciele wolności

słowa, krytycy przemocy, krytycy islamskiej opresyjności opartej na archaicznej

wykładni. Ci bezimienni w krajach muzułmańskich – dziennikarze, blogerzy,

pisarze i ci znani, tworzący w wolnym świecie, jak Salman Rushdie, Aayan Hirsi

Ali, Flemming Rose, Raif Badawi, redaktorzy „Charlie Hebdo” czy Hege Storhaug.

Hege Storhaug się nie boi i dlatego chylę przed nią czoła. Ale też czytając jej

niezwykłą książkę, krytykuję ją. Krytykuję, bo całym sercem popieram krytykę.

Wszystkiego.

Norweska pisarka swoim pisarstwem ostrzega i piętnuje. Ostrzega przed

islamskim fundamentalizmem, ale nie tylko tym spod znaku brodatych bandziorów,

lecz także przed fundamentalizmem, który tkwi w sercach i mentalności tzw.

przeciętnych muzułmanów. Norweska pisarka kreśli przejmujący obraz

zawłaszczania racjonalnego myślenia dziesiątek pokoleń wyznawców islamu przez

wieki indoktrynacji religijnym irracjonalizmem. Bo konflikt, którego coraz bardziej

doświadczamy w naszym świecie, to zderzenie irracjonalnego magicznego

myślenia z racjonalnym pojmowaniem świata, to walka archaicznego

patriarchalnego tradycjonalizmu z oświeceniowym światem wolności i rozumu.

Islam w jego arabskiej, orientalnej wersji, tej mainstreamowej, praktykowanej

przez miliony muzułmanów, to system w wielu swoich aspektach zaprzeczający

Człowiekowi i Rozumowi. Storhaug pisze o prześladowaniu Człowieka w świecie

islamu, nie tylko tam, w Afryce czy Azji, ale tu, obok, naokoło nas, w Europie,

coraz bardziej zawłaszczanej przez wyznawców nietolerancyjnej wykładni islamu.

Islam jednak to nie tylko przemoc. Islam ma różne oblicza, także te łagodne i

piękne, jak na przykład sufizm, o którym Storhaug wspomina z entuzjazmem, ale

bardzo mało. Za mało, moim zdaniem. Krytykując panującą wszem i wobec

arabską wykładnię islamu, jego „medyńską” interpretację, za mało pisze o

milionach muzułmańskich „heretyków”, reformatorów i buntowników, którzy,

chcąc zachować swoją religię, swój prywatny islam, walczą z przytłaczającą,

agresywną i niebezpieczną masą swoich współwyznawców, od pokoleń

zaczadzonych pustynnymi, niebezpiecznymi dla Człowieka i Rozumu, magicznymi

bzdurami rodem z wczesnego średniowiecza. Walczą z opresją islamu, pozostając

cały czas muzułmanami i muzułmankami, pozostając tolerancyjnymi, pełnymi

miłości i współczucia ludźmi, ludźmi poszukującymi wiedzy i sensu, ludźmi

głoszącymi wolność i zupełnie inny islam. Islam, który nie ma nic wspólnego z

islamem opresji, przemocy i dewocyjnej ciemnoty. Walczą, pozostając po prostu

Ludźmi.

Ja jestem jednym z nich. Staram się być. Tego mi brakuje w tej książce: balansu,

wyważenia, obiektywizmu. Znakomitej książce, za którą ja, jako praktykujący

muzułmanin, bardzo jestem autorce wdzięczny.

Storhaug ostrzega przed nietolerancyjnym islamem, ale ostrzega też przed

europejskimi naiwnymi ideologami polityki multi-kulti, niestety głównie spod

sztandaru lewicy. Piszę „niestety”, bo sam uważam się za człowieka o lewicowych

poglądach. Sam też doświadczyłem najwięcej agresji właśnie od przedstawicieli

„poprawnych” z lewa, dla których imigranci to tylko i wyłącznie „ubogacenie

cywilizacyjne”, salafizm to „bardzo interesujący pierwotny marksizm”, a

obrzezanie dziewczynek to „specyfika kulturowa”. Norweska pisarka ostrzega

przed zawłaszczaniem europejskiej przestrzeni wolności przez islam nietolerancji i

opresji, i słusznie, ale jednocześnie dyskredytuje praktycznie cały dorobek i wkład

muzułmańskiej cywilizacji w dziedzictwo świata i Europy. Pisze o „okupacji

Półwyspu Iberyjskiego” przez Arabów, tak jakby 800 lat panowania arabskiego na

terenach dzisiejszej Hiszpanii i Portugalii to była tylko okupacja, przemoc i

nietolerancja. Tak, Hiszpania wpadła w ręce Arabów, tak jak Ameryka Południowa

wpadła w ręce Hiszpanów, a Australia w ręce Brytyjczyków. Storhaug nie pisze

prawie nic o splendorze i naukowym dorobku muzułmańskiej Andaluzji, z którego

świat korzysta do dzisiaj. Mam na półce pięć tomów poświęconych wspaniałej

nauce i wyrafinowanej filozofii islamskiej w muzułmańskiej Iberii. Tych książek

Hege Storhaug - Islam. Jedenasta plaga.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: