Andrzej Łobaczewski - Ponerologia polityczna.pdf - ==== PSYCHOLOGY ==== - bogini_Sex

————————————————————————

Ponerologia polityczna: Nauka o naturze zła w

adaptacji do celów politycznych.

Andrzej M. Łobaczewski

z komentarzem i dodatkowymi materiałami

cytowanymi przez Laurę Knight-Jadczyk.

Część 1

————————————————————————

Laura Knight-Jadczyk

Sott.net

22 luty 2011

Książkę Andrze ja M. Łobaczew skiego [wydanie ang. ] można na być w

wydawnictwie Red Pill Press , zarówno w formie papierowej jak i

elektronicznej .

Ten artykuł składa się z dwóch części. Muszę

poinformować czytelnika, że naprawdę ciekawy materiał

znajduje się w drugiej części, więc nie przegapcie jej!

„Patokracja jest chorobą wielkich ruchów

społecznych, następnie przenosi się na całe

społeczeństwa, narody i imperia. W historii ludzkości

miała ona wpływ na ruchy społeczne, polityczne

i religijne, jak również towarzyszące im ideologie…

i zmieniła je w ich własne karykatury… Stało się to

wskutek… udziału patologicznych czynników w procesie

quasipatodynamicznym. To tłumaczy, dlaczego wszystkie

patokracje na świecie są – i były – tak do siebie podobne

pod względem swych najistotniejszych cech.

Określenie tych zjawisk poprzez historię i właściwie

zakwalifikowanie ich zgodnie z ich prawdziwą naturą

i treścią – a nie zgodnie z omawianą ideologią, która

w istocie uległa procesowi karykaturyzacji – to zadanie

dla historyków. […]

Działania patokracji mają wpływ na całe

społeczeństwo, zaczynając od jego liderów, a na infiltracji

każdego miasta, przedsiębiorstwa i instytucji kończąc.

Patologiczna struktura społeczna stopniowo spowija cały

kraj tworząc „nową klasę” w obrębie narodu danego

państwa. Ta uprzywilejowana klasa patokratów czuje się

stale zagrożona przez „innych”, czyli przez większość

normalnych ludzi. Nie mają również żadnych złudzeń,

co do swojego osobistego losu w przypadku przywrócenia

systemu społecznego normalnych ludzi. [Andrzej

M. Łobaczewski „Ponerologia: Nauka o naturze zła

w adaptacji do celów politycznych”.]

Słowo „psychopata” z reguły przywodzi na myśl

obraz z trudem panującego nad sobą – ale zaskakująco

ugrzecznionego – sławnego dra Hannibala Lectera

z „Milczenia owiec”. Przyznaję, że ten właśnie obraz

przychodził mi na myśl zawsze, gdy słyszałam to słowo.

Ale byłam w błędzie, a miałam się o tym przekonać dość

boleśnie przez bezpośr ednie doświadczenie. Szcz egółowy

przebieg wydarzeń jest spisany w innym miejscu ; ważne

jest to, że to doświadczenie było prawdopodobnie jednym

z najbardziej bolesnych i pouczających epizodów w moim

życiu i pozwoliło mi pokonać istniejącą w mojej

świadomości blokadę dotyczącą postrzegania świata

wokół mnie oraz tych, którzy go zamieszkują.

Jeśli chodzi o blokady w świadomości, muszę dodać

dla ścisłości, że spędziłam 30 lat studiując psychologię,

historię, kulturę, religię, mity i tak zwane zjawiska

paranormaln e. Zajmowałam się również przez wiele lat

hipnoterapią – dzięki czemu zdobyłam całkiem przyzwoitą

mechaniczną wiedzę na temat funkcjonowania

umysłu/mózgu człowieka na bardzo głębokich poziomach.

Mimo to nadal trzymałam się kurczowo niektórych

przekonań, które w rezultacie moich badań w dziedzinie

psychopatii legły w gruzach. Zdałam sobie sprawę, że

zgromadziłam pewien zbiór idei na temat ludzi, które były

dla mnie świętością. I nawet napisałam kiedyś o tym:

…moja praca nauczyła mnie, że zdecydowana większość

ludzi chce czynić dobro, doświadczać dobra, mieć dobre

myśli i podejmować decyzje, które zaowocują dobrymi

skutkami. I z całych sił starają się tak postępować! Skoro

większość odczuwa takie wewnętrzne pragnienie, to

dlaczego, do diabła, ono się nie spełnia?

Przyznaję, byłam naiwna. Od czasu gdy napisałam

te słowa, nauczyłam się wielu rzeczy, o których wówczas

nie miałam pojęcia. Ale nawet wtedy zdawałam sobie

sprawę z tego, jak nasze umysły mogą być wykorzystane

do oszukania nas.

A zatem, jakie moje przekonania zrobiły ze mnie

ofiarę psychopaty? Pierwsze i najbardziej oczywiste, to

fakt, że naprawdę wierzyłam, że w głębi duszy wszyscy

ludzie są „dobrzy” i że „chcą czynić dobro, doświadczać

dobra, mieć dobre myśli i podejmować decyzje, które

zaowocują dobrymi skutkami. I z całych sił starają się tak

postępować…”

Rzeczywiście, jak dane nam było – mnie i wszystkim

pracującym w naszej grupie roboczej – się nauczyć,

nie jest to prawda, a nauczyliśmy się tego, jak to mówią,

ku naszej rozpaczy. Jednocześnie była to nieoceniona

lekcja. Aby pojąć, jakiego rodzaju istoty ludzkie zdolne są

do rzeczy, które uczyniono mnie i bliskim mi ludziom,

i co może je motywować, a nawet napędzać do takiego

zachowania, zaczęliśmy badać literaturę psychologiczną

w poszukiwaniu wskazówek, które były nam potrzebne

do zrozumienia i uzyskania spokoju umysłu.

Jeżeli istnieje teoria psychologiczna, która potrafi

wyjaśnić złośliwe i krzywdzące zachowania, dostęp do tego

rodzaju informacji jest dla ofiary takich czynów ogromną

pomocą, aby nie musiała spędzać czasu w poczuciu

krzywdy i w gniewie. I z pewnością godnym celem

istnienia takiej teorii psychologicznej jest możliwość

pomocy ofierze w znalezieniu odpowiednich słów lub

uczynków, które pomogą zasypać przepaść między nią

a ludźmi i uzdrowić nieporozumienia. Z takim właśnie

nastawieniem rozpoczęliśmy intensywną pracę nad

tematem narcyzmu, która następnie doprowadziła nas

do studiowania psychopatii.

Oczywiście, rozpoczynaliśmy pracę nie mając żadnej

„diagnozy” ani etykiety dla tego, czego byliśmy świadkami.

Zaczynaliśmy od obserwacji i badania literatury szukając

wskazówek, charakterystyk, czegokolwiek, co pomogłoby

nam zrozumieć wewnętrzny świat istoty ludzkiej –

właściwie grupy istot ludzkich – która zdawała się być

całkowicie zdeprawowana i niepodobna do niczego, z czym

się dotąd spotkaliśmy.

Andrzej Łobaczewski - Ponerologia polityczna.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: