Brisinger - Christopher Paolini id 2182124.txt

Christopher Paolini


DZIEDZICTWA KSIÄGA TRZECIA

Przełożyła Paulina Braiter

Wydawnictwo MAG





Warszawa 2008


Jak zawsze, ksiÄ…ĹĽkÄ™ tÄ™ dedykujÄ™ mojej rodzinie.

A także Jordan, Ninie i Syfaie, jasnym światełkom nowego pokolenia.

Atra esterniono thelduin.





Streszczenie Eragona i Najstarszego

Eragon, piętnastoletni chłopiec z farmy, przeżywa wstrząs, gdy w górach zwanych Kośćcem pojawia się przed nim lśniący błękitny kamień. Eragon zabiera kamień na farmę, na której mieszka wraz z wujem Garrowem i kuzynem Roranem. Garrow i jego nieżyjąca żona, Marian, wychowali Eragona. Nic nie wiadomo o ojcu chłopaka; jego matka, Selena, była siostrą Garrowa. Nie widziano jej od czasu przyjścia na świat Eragona.

Nieco później kamień pęka i ze środka wychodzi maleńki smok. Gdy Eragon dotyka smoczycy, na jego dłoni pojawia się srebrzyste znamię i powstaje nierozerwalna więź łącząca ich umysły i czyniąca z Eragona jednego z legendarnych Smoczych Jeźdźców. Chłopak nadaje smoczycy imię Saphira, po jednym ze smoków z historii wioskowego bajarza, Broma.

Smoczy Jeźdźcy pojawili się tysiące lat wcześniej, po wielkiej wojnie elfów ze smokami, mając za zadanie dopilnować, aby nigdy już nie doszło do podobnego konfliktu pomiędzy dwiema rasami. Z czasem Jeźdźcy stali się strażnikami pokoju, nauczycielami, uzdrowicielami, filozofami naturalnymi i największymi z magów, jako że złączenie ze smokiem ujawnia talent magiczny. Pod ich przywództwem i czujnym okiem w Alagaesii nastał złoty wiek.

Gdy ludzie przybyli do tej krainy, oni także dołączyli do elitarnego zakonu. Po wielu latach pokoju wojownicze urgale zabiły smoka młodego człowieka, Galbatorixa Oszalały po tej stracie i odmowie starszych przyznania mu drugiego smoka, Galbatorix postanowił

doprowadzić do upadku Jeźdźców.

Ukradł innego smoka - którego nazwał Shruikan i zmusił do służby za pomocą czarnych zaklęć - po czym zgromadził wokół siebie grupę trzynastu zdrajców: Zaprzysiężonych. Z pomocą owych okrutnych uczniów Galbatorix wymordował Jeźdźców, zabił ich przywódcę Vraela i ogłosił się królem Alagaesii. Jego uczynki zmusiły elfy do wycofania się w serce sosnowej puszczy, a krasnoludy do ukrycia w tunelach i jaskiniach.

Odtąd rasy te rzadko opuszczają swe kryjówki. Obie strony przez ponad sto lat trzymały się w szachu. W tym czasie wszyscy Zaprzysiężeni zginęli.

Tak wygląda napięta sytuacja polityczna, gdy na scenę wkracza Eragon.

Kilka miesięcy po wykluciu Saphiry do Carvahall przybywa dwóch groźnych, insektopodobnych obcych, zwanych Ra’zacami. Poszukują kamienia, będącego jajem Saphiry. Eragonowi i smoczycy udaje się im uciec, Ra’zacowie niszczą jednak dom Eragona i mordują Garrowa.



Eragon poprzysięga wytropić i zabić Ra’zaców. Gdy opuszcza Carvahall, bajarz Brom, świadom istnienia Saphiry, zaskakuje go propozycją towarzyszenia mu w podróży.

Brom wręcza Eragonowi czerwony miecz Smoczego Jeźdźca, Zar’roc, odmawia jednak wyjaśnienia, jak go zdobył.

Podczas podróży Eragon dowiaduje się wiele od Broma, między innymi poznaje sztukę walki mieczem i posługiwania się magią. Gdy tracą trop Ra’zaców, kierują się do portu Teirm i odwiedzają starego przyjaciela Broma, Jeoda, który, jak sądzi bajarz, może pomóc im odkryć kryjówkę stworów. W Teirmie dowiadują się, że Ra’zacowie mieszkają w pobliżu miasta Dras-Leona. Eragon wysłuchuje także przepowiedni z ust zielarki Angeli i dwóch niezwykłych rad od jej towarzysza, kotołaka Solembuma.

Po drodze do Dras-Leony Brom wyznaje, że jest agentem Vardenów - grupy buntowników, zmierzającej do obalenia Galbatorixa - i że ukrywał się w Carvahall, czekając na pojawienie się nowego Smoczego Jeźdźca. Dwadzieścia lat temu Brom uczestniczył w kradzieży jaja Saphiry Galbatorixowi. Wówczas to zabił Morzana, pierwszego i ostatniego z Zaprzysiężonych. Na świecie wciąż istnieją jeszcze tylko dwa smocze jaja i oba pozostają w rękach Galbatorixa.

W Dras-Leonie i jej pobliżu spotykają Razaców, którzy śmiertelnie ranią Broma.

Tajemniczy młodzieniec imieniem Murtagh przepłasza napastników. Ostatnim tchem Brom wyznaje, że on także był kiedyś Jeźdźcem, a jego smoczyca również nazywała się Saphira.

Eragon i Saphira postanawiają dołączyć do Vardenów. Eragon zostaje jednak schwytany w Gil’eadzie i sprowadzony przed oblicze Durzy, złego i potężnego Cienia, służącego Galbatorixowi. Z pomocą Murtagha ucieka z więzienia, zabierając elfkę Aryę, także będącą więźniem Durzy, ambasadorkę u Vardenów. Arya została otruta i wymaga pomocy medyka.

Ścigani przez oddziały urgali, umykają do siedziby głównej Vardenów w olbrzymich Górach Beorskich, wznoszących się na wysokość powyżej dziesięciu mil. Okoliczności zmuszają Murtagha - który nie chce schronić się u Vardenów - do ujawnienia, że jest synem Morzana. Murtagh jednak odrzucił zły przykład ojca i uciekł Galbatorixowi, by samotnie decydować o swym losie. Mówi też Eragonowi, że miecz Zar’roc należał kiedyś do ojca Murtagha.

Kiedy wygląda już na to, że nie uda im się uniknąć schwytania przez urgale, Eragon i jego przyjaciele zostają uratowani przez Vardenów, mieszkających w Farthen Durze, wydrążonej górze, będącej także stolicą królestwa krasnoludów, Tronjheimu. Tam właśnie Eragon trafia przed oblicze Ajihada, dowódcy Vardenów. Tymczasem Murtagh zostaje aresztowany z powodu swego pokrewieństwa z Morzanem.

Eragon spotyka siÄ™ z krasnoludzkim krĂłlem, Hrothgarem, i cĂłrkÄ… Ajihada, NasuadÄ….

Bliźniacy, para antypatycznych magów służących Ajihadowi, poddają go próbie. Eragon i Saphira błogosławią także jedno z osieroconych dzieci Vardenów, którzy tymczasem leczą otrutą Aryę.

Pewnego dnia nadchodzą wieści o zbliżającej się podziemnymi korytarzami armii urgali. W bitwie Eragon zostaje rozłączony z Saphira; musi sam walczyć z Durzą. Durzą, silniejszy od zwykłego człowieka, z łatwością pokonuje Eragona, rozpruwając mu ciało od ramienia po biodro. W tym momencie Saphira i Arya niszczą dach komnaty - szeroki na sześćdziesiąt stóp gwiaździsty szafir - odwracając uwagę Durzy, a Eragon przebija mu serce.

Wyzwolone spod zaklęć Durzy urgale wycofują się.

Podczas gdy Eragon leży nieprzytomny po bitwie, telepatycznie nawiązuje z nim kontakt istota przedstawiająca się jako Togira Ikonoka - Kaleka Uzdrowiony. Ów nieznajomy nalega, by Eragon szukał go w Ellesmerze, stolicy elfów.

Po przebudzeniu Eragon odkrywa na swych plecach długą bliznę. Uświadamia sobie także, że zabił Durzę jedynie dzięki szczęściu, i rozpaczliwie potrzebuje szkolenia. Pod koniec tomu pierwszego postanawia wyruszyć do Ellesmery, odnaleźć Togirę Ikonokę i zostać jego uczniem.



***

Najstarszy rozpoczyna się trzy dni po tym jak Eragon zabił Durzę. Vardeni dochodzą do siebie po bitwie o Farthen Dur; Ajihad, Murtagh i Bliźniacy polują na urgale w tunelach pod miastem krasnoludów. Gdy zaskakuje ich oddział urgali, Ajihad ginie, a Murtagh i Bliźniacy znikają. Rada Starszych Vardenów mianuje Nasuadę następczynią ojca na stolcu przywódcy Vardenów. Eragon składa jej hołd jako swej suwerence.

Eragon i Saphira uznają, że muszą wyruszyć do Ellesmery i rozpocząć szkolenie u

„Kaleki Uzdrowionego”. Przed ich odejściem król krasnoludów Hrothgar przyjmuje Eragona do swego klanu, Durgrimst Ingeitum. To daje Eragonowi pełne prawa krasnoludzkie i upoważnia do udziału w obradach rady.

Arya i Orik, przybrany syn Hrothgara, towarzyszą Eragonowi i Saphirze w podróży do krainy elfów. Po drodze zatrzymują się na popas w Tarnagu, krasnoludzkim mieście. Część krasnoludów przyjmuje ich przyjaźnie, lecz Eragon odkrywa wkrótce, że jeden klan nie darzy sympatią jego i Saphiry. To Az Sweldn rak Anhuin, nienawidzący smoków i ich Jeźdźców z powodu tego, jak wielu członków klanu zginęło z rąk Zaprzysiężonych.

W końcu wędrowcy docierają do Du Weldenvarden, elfickiej puszczy. W Ellesmerze Eragon i Saphira spotykają Islanzadi, królową elfów i, jak odkrywają, matkę Aryi, oraz Kalekę Uzdrowionego: starego elfa Oromisa. On także jest Jeźdźcem. Oromis i jego smok, Glaedr, ukrywali się przed Galbatorixem przez ostatnie sto lat, niestrudzenie poszukując sposobu, by pokonać króla.

Zarówno Oromis, jak i Glaedr cierpią z powodu starych ran, uniemożliwiających walkę - Glaedr stracił nogę, a Oromis, schwytany i złamany przez Zaprzysiężonych, nie potrafi kontrolować silniejszej magii i często nawiedzają go paraliżujące ataki.

Eragon i Saphira rozpoczynają szkolenie, zarówno razem, jak i osobno. Eragon poznaje historię ras zamieszkujących Alagaesię, arkana szermierki i pradawnej mowy, którą posługują się wszyscy magowie. Podczas studiów nad pradawną mową odkrywa, że popełnił

straszliwy błąd, gdy wraz z Saphira błogosławili sierotę w Farthen Durze - zamierzał rzec:

„Niechaj dobry los i szczęście stale ci sprzyjają i chronią od złego”, a tak naprawdę powiedział: „Bądź ochroną od złego”, kładąc na dziecko klątwę, przez którą będzie musiało chronić innych przed wszelkim bólem i nieszczęściem.

Saphira dokonuje szybkich postępów pod okiem Glaedra. Blizna na plecach Eragona, pamiątka po walce z Durzą, spowalnia jego szkolenie, nie tylko bowiem okalecza go, ale też w nieprzewidzianych chwilach nawiedzają go bolesne ataki. Nie wie, jak ma czynić postępy jako mag i wojownik dręczony konwulsjami.

Eragon zaczyna rozu...