wykład 5.docx

31.03.2014r.

WYKŁAD 5

Temat: Choroby skóry.

GRUDA:

-infekcja skóry;

-wywołuje ją bakteria (dermatophilus congolensis), która występuje na zabłoconych mokrych padokach;

-najczęściej do infekcji dochodzi jesienią i zimą, kiedy skóra koni (szczególnie w okolicach pęcin) staje się delikatna i bardzo podatna na pęknięcia i podrażnienia;

-gruda wyglądem przypomina zaschnięte błoto na pęcinach koni, pierwszym objawem jest zaczerwienienie skóry oraz pojawienie się strupków, strupy formują skorupę, kończyna może napuchnąć, co prowadzi do kulawizny.

Zapobieganie:

-podciąć szczotki pęcinowe aby zapewnić obieg powietrza i ułatwić utrzymanie pęcin w czystości;

-czyścić i osuszać pęciny konia (najlepiej po każdym powrocie do stajni);

-spryskiwać nogi konia mieszanką 50:50 octu i oliwki dla dzieci; oliwka chroni skórę przed pękaniem czyniąc ją bardziej elastyczną, a ocet, ponieważ jest kwaśny, zmienia pH skóry i uniemożliwia żerowanie bakterii;

-można stosować różne maści specjalistyczne.

Leczenie:

-usunąć strupy, które wcześniej należy zmiękczyć ciepłą wodą z mydłem;

-po ich usunięciu przemyć ranę środkiem przeciwbakteryjnym;

-dokładnie osuszyć nogi konia;

-pielęgnować kończyny aż do czasu zagojenia rany;

-w skrajnych przypadkach niezbędna jest interwencja lekarza weterynarii i podanie antybiotyku;

-wyleczona gruda często pozostawia wrażliwą i pogrubioną skórę, aby nadać skórze pierwotnej elastyczności i tym samym zapobiec nawróceniu grudy warto ją smarować maścią cynkową.

GRZYBICE:

-wszystkie postacie tych chorób u koni nie są tylko defektem estetycznym, ale często znacznie osłabiają sprawność i wydolność zwierząt a przede wszystkim są bardzo poważnym zagrożeniem dla zdrowia człowieka – zoomazy – choroby odzwierzęce;

-przyjmuje się iż około 14tysięcy gatunków jest chorobotwórczych dla ludzi i zwierząt, choroby wywoływane przez te grzyby  stanowią poważny problem w medycynie ludzkiej i weterynaryjnej, najpowszechniej występujące grzyby skórne to tzw. dermatofity.

Grzybice skórne (dermatomykozy) powodowane są najczęściej przez 2 grupy patogenów, żyjących jako saprofity w wilgotnych, zwietrzałych tkankach roślinnych (np. słoma czy drewniane elementy wyposażenia stajni, wybiegów itp.) i wywołujących podobne objawy chorobowe w postaci tzw. liszaja strzygącego, liszaja wyłysiającego lub liszaja strupiastego.

Z klinicznego punktu widzenia rozróżnia się grzybicę strzygącą (trichohytosis) i grzybicę drobnozarodnikową (microsporosis).

Obie postaci grzybic przenoszone są bardzo łatwo zarówno pomiędzy zwierzętami w 1 obiekcie, jak i ze stajni do stajni.

Infekcje grzybicze możliwe są poprzez:

-kontakt bezpośrednio z chorym zwierzęciem;

-poprzez kontakt ze sprzętem do pielęgnacji (zgrzebła, szczotki);

-kontakt ze sprzętem w stajni – poidła, koryta, boksy;

-siodła, uprzęż, ogłowie, ochraniacze, derki, czapraki.

Proces chorobotwórczy ułatwia i przyspiesza:

-przetrzymywanie zwierząt w wilgotnych, ciepłych, zanieczyszczonych pomieszczeniach stajennych;

-mokre lato i jesień;

-bardziej narażone są zwierzęta o cienkiej i delikatnej skórze, ciemno pigmentowanej, zwierzęta młode i rekonwalescenci po przebytej kuracji antybiotykowej;

-infekcji sprzyja niepełnowartościowe żywienie (niedobór witamin i mikroelementów);

-ektopasożyty, muchy i drobne gryzonie, które często są bezobjawowym nosicielem.

Przebycie choroby nie zabezpiecza przed ponowna infekcją.

Grzybice podskórne (mycoses subcutaneosa) – w Europie infekcje te są okazjonalne i wiążą się z importem koni z cieplejszych rejonów globu.

SARKOIDOZA:

-miejscowo złośliwa forma nowotworu;

-objawia się występowanie guzów zwanych sarkoidami na skórze konia;

-choroba nie atakuje organów wewnętrznych, jest najczęściej problemem kosmetycznym, nie przeszkadza w życiu konia i nie jest zakaźna;

-istnieją jednak przypadki, kiedy dodatkowo pojawia się owrzodzenie lub pęknięcie sarkoidu i może dojść do zakażenia;

-przyczyną jest wirus z rodziny Papillomaviridae (BPV).

ODSEDNIENIE:

-przyczyny – niewłaściwe dopasowanie sprzętu jexdzieckiego (siodła, popręgu, uprzęży);

-objawy – zapalenie tkanek w okolicy kłębu i w innych miejscach zestkiętych ze sprzętem jeździeckim (obrzęk i wrażliwość na dotyk, połączone z otarciem skóry);

-zapobieganie:

*dokładnie czyścić miejsca pod siodłem, popręgiem;

*sprawdzać stan siodła i czapraka;

*nie używać uszkodzonego sprzętu;

*prawidłowo siodłać i podciągać popręg.

ZAPOPRĘŻENIE:

-nadwyrężenie mięśni piersiowych z powodu przemieszczania się ich pod mocno dopiętym popręgiem;

-może nastąpić podczas schylania się konia (schylanie szyi, np. w celu skubania trawy) lub obracania konia w wąskiej przestrzeni, np. w wąskim stanowisku, w podciągniętym do jazdy popręgu (mocno dopięty popręg nie pozwala na właściwe kurczenie się mięśni w wymienionych sytuacjach i im podobnym).

SKALECZENIA

KOPYTA

1.GNICIE STRZAŁKI:

-przyczyny – bakterie rozwijające się w głębokim rowku strzałki;

-objawy – szaroczarna maź o zapachu zgnilizny w rowku strzałki;

-zapobieganie:

*utrzymywanie konia na suchej ściółce;

*codzienne czyszczenie kopyt;

*odpowiednia dieta;

*właściwa korekcja kopyta.

2.NAGWOŻDŻENIE:

-przyczyny – przebicie podeszwy kopyta gwoździem, szkłem lub innym ostrym przedmiotem;

-objawy – kulawizna, ból, krwawienie.

3.ZAGWOŻDŻENIE:

-przyczyny – niewłaściwe wbicie podkowiaka;

-objawy – ból w okolicy źle wbitego podkowiaka, kulawizna;

-zapobieganie – kucie konia przez wykwalifikowanego podkuwacza.

4.OCHWAT – ćwiczenia.

5.PODBICIE (ROPIEŃ KOPYT):

-przyczyny – praca konia na twardym, kamienistym podłożu, nieusunięty kamień zakleszczony między podkową a kopytem lub w rowku strzałkowym;

-objawy – kulawizna, zwiększona ciepłota kopyta, wrażliwość na dotyk;

-zapobieganie:

*unikać pracy koni na twardym, kamienistym podłożu;

*podczas pielęgnacji kopyt usuwać zakleszczone kamienie, szyszki, patyki, kapsle, szkło;

*kontrolować prawidłowość kucia.

6.ZATRAT:

-przyczyny – uraz mechaniczny;

-objawy – otwarte rany koronki lub piętek kopytowych spowodowane nastąpieniem nogi na nogę lub przez innego konia;

-zapobieganie:

*wykręcanie haceli po zakończonej pracy;

*utrzymywanie odpowiedniej odległości od innych koni w czasie jazdy;

*chronić koronki i piętki używając kaloszy;

*przed transportem koni wykręcić hacele.

7.ZAPALENIE TRZESZCZKI KOPYTOWEJ:

-przyczyny – przeciążenie kończyn przednich;

-objawy – skracanie kroku, sztywny krok, niechęć do skoków;

-zapobieganie:

*unikanie przeciążeń nóg młodych koni;

*wczesne wykrycie schorzenia zwiększa szanse leczenia.