JOHN BIRMINGHAM OSTATECZNY CEL Przekład Radosław Kot Wydanie oryginalne Tytuł oryginału: The Final Impact Data wydania: 2007 Wydanie polskie Data wydania: 2008 Projekt, opracowanie graficzne i ilustracja na okładce Zbigniew Mielnik Przełożył: Radosław Kot Wydawca: Dom Wydawniczy REBIS Sp. z o.o. ul. Żmigrodzka 41/49,60-171 Poznań tel. 0-61-867-47-08, 0-61-867-81-40; fax 0-61-867-37-74 e-mail: rebis@rebis.com.pl www.rebis.com.pl ISBN 978-83-7510-118-8 Wydanie elektroniczne Trident eBooks tridentebooks@gmail.com Dla Rosie i Nagusa MacKayów, sąsiadów przyjaciół, którzy byli dla mnie wielką pomocą podczas gonitwy przed terminem oddania tekstu Dramatis personae Siły sprzymierzonych – postaci pierwszoplanowe Generał Henry H. Arnold (Hap) – US Army, dowódca Army Air Force Winston Churchill – premier Wielkiej Brytanii John Curtin – premier Związku Australijskiego Generał brygady Dwight D. Eisenhower – US Army, szef Oddziału Planów Wojennych Sztabu Generalnego, w czerwcu 1942 mianowany dowódcą sił amerykańskich na europejskim teatrze działań wojennych Admirał Ernest J. King – US Navy, głównodowodzący floty amerykańskiej i szef operacji morskich Admirał Philip Kolhammer – US Navy, dowódca Grupy Uderzeniowej, Komendant Specjalnej Strefy Administracyjnej w Kalifornii Generał Douglas MacArthur – US Army, dowódca sił sprzymierzonych na obszarze południowo-zachodniego Pacyfiku z kwaterą główną w Brisbane w Australii Generał armii George C. Marshall – US Army, przewodniczący Połączonego Komitetu Szefów Sztabów Prezydent Franklin D. Roosevelt – trzydziesty drugi prezydent Stanów Zjednoczonych Ameryki Wiceadmirał Raymond A. Spruance – US Navy, dowódca połączonych sił Floty Pacyfiku Henry Stimson – sekretarz wojenny rządu Stanów Zjednoczonych Siły sprzymierzonych – pozostałe postaci Sierżant Adam Denny – Oddziały Zwiadu Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych Bosman Roy Flemming – RAN, okręt podwodny HMAS Havoc Major Margie Francois – US Marine Corps, lekarz polowy i dowódca korpusu medycznego Wielonarodowych Sił Komandor porucznik Conrad Grey – RAN, pierwszy oficer na HMAS Havoc Generał Leslie Groves – szef projektu Manhattan Komandor Karen Halabi – Royal Navy, dowódca brytyjskiego kontyngentu, zastępca dowódcy Wielonarodowych Sił, dowódca HMS Trident Starszy sierżant Aubrey Harrison – 82. MEU Komandor podporucznik Marc Howard – oficer wywiadu na HMS Trident Major Paweł Iwanow – Federacja Rosyjska, oficer Specnazu oddelegowany wcześniej do US Navy SEAL Generał J. L. Jones – US Marine Corps, dowódca 82. Marine Expeditionary Unit Komandor porucznik Mike Judge – US Navy, dowódca USS Hillary Clinton Kicji – koriacki przewodnik majora Iwanowa Kapitan Willy Liao – US Navy, adiutant admirała Kolhammera Kapitan Amanda Lohrey – RAN, oficer wywiadu na HMAS Havoc Komandor podporucznik James McTeale – pierwszy oficer na HMS Trident Bosman Eddie Mohr – oddelegowany do Sił Pomocniczych, Specjalna Strefa Administracyjna Kapitan Jurgen Müller – Deutsche Marine, oddelegowany do Działu Operacji Specjalnych Kapitan marynarki Rachel Nguyen – Royal Australian Navy, oficer łącznikowy wywiadu Wielonarodowych Sił w dowództwie sił południowo-zachodniego Pacyfiku Starszy bosman Vincente Rogas – US Navy SEAL Sierżant Arthur Snider – US Marine Corps, czasowo 1. Dywizja Starszy sierżant Vivian Richards St Clair – brytyjski kontyngent SAS Kapitan Colin Steele – US Navy, dowódca JDS Siranui Podpułkownik Nancy Viviani – szef produkcji admirała Kolhammera Komandor Jane Willet – Royal Australian Navy, dowódca HMAS Havoc Jego Wysokość kapitan Harry Windsor, dowódca brytyjskiego kontyngentu SAS, dowódca oddziału szkolnego Niemieccy dowódcy Reichsmarschall Hermann Goering – naczelny dowódca Luftwaffe Reichsführer Heinrich Himmler – dowódca SS Reichschancellor Adolf Hitler Generał Karl Oberg – dowódca SS w Paryżu Albert Speer – minister uzbrojenia i przemysłu wojennego Generał Kurt Zeitzler – szef sztabu Wehrmachtu Inne postaci (niemieckie) Pułkownik Paul Brasch – inżynier, Specjalne Projekty Rzeszy Pułkownik Otto Skorzenny – członek ochrony Hitlera Japońscy dowódcy Kapitan Jisaku Hidaka – IJN, gubernator wojskowy Hawajów Generał Horoshi Oshima – japoński ambasador w Niemczech Major Masahisa Lemura – Eskadra do Zadań Specjalnych „Boska Burza” Sapporo Wielki Admirał Isoroku Yamamoto – głównodowodzący Połączonej Floty Porucznik Seki Yukio – dowódca Eskadry do Zadań Specjalnych, Karoliny ZSRR – postaci pierwszoplanowe Ławrientij Pawłowicz Beria – szef NKWD Wiaczesław Michajłowicz Mołotow – minister spraw zagranicznych Josif Wissarionowicz Stalin – pierwszy sekretarz KPZR Różne postaci James Davidson – wcześniej starszy marynarz z USS Astoria, obecnie zastępca dyrektora i główny udziałowiec Slim John Enterprises William Donovan – szef Biura Służb Strategicznych Julia Duffy – dziennikarka i korespondent wojenny „New York Timesa” wcielona do 82. MEU Lord Halifax – brytyjski ambasador w USA Sir Leslie Murray – oficer łącznikowy oddelegowany przez Churchilla na Hawaje Maria O’Brien – prawnik, wcześniej kapitan US Marine Corps z 82. MEU Paul Robertson – prywatny sekretarz Johna Curtina William Stephenson – osobisty przedstawiciel Churchilla w USA Niektóre stosowane w książce nazwy i skróty Army Air Force – lotnictwo wojsk lądowych USA, poprzednik US Air Force HIJMS (His Imperial Japanese Majesty’s Ship) – Okręt Jego Wysokości Cesarza Japonii (Cesarska Flota Japonii) HMAS (Her/His Majesty’s Australian Ship) – Australijski Okręt Jej/Jego Królewskiej Mości (marynarka wojenna Australii) HMS (Her/His Majestys Ship) – Okręt Jej/Jego Królewskiej Mości (brytyjska marynarka wojenna) Imperial Japanese Navy – Cesarska Flota Japonii, nazwa stosowana do 1945 roku Japanese Marine Self Defence Force – Marynarka Wojenna Japońskich Sił Samoobrony, nazwa stosowana od 1956 roku JDS (Japanese Defence Ship) – Okręt Japońskich Sił Samoobrony MEU (Marine Expeditionary Unit) – Oddział Ekspedycyjny Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych RAF (Royal Air Force) – Królewskie Siły Powietrzne (lotnictwo Wielkiej Brytanii) Royal Australian Navy – Królewska Australijska Marynarka Wojenna Royal Navy – Królewska Marynarka Wojenna (brytyjska) SAS (Special Air Service) – brytyjskie oddziały do zadań specjalnych US Army – Armia Stanów Zjednoczonych US Marine Corps – Korpus Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych US Navy – Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych US Navy SEAL (SEa-Air-Land) – oddziały do zadań specjalnych Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych USS (United States Ship) – Okręt Stanów Zjednoczonych Prolog Boże Narodzenie 1942 roku HMAS Havoc 210 mil morskich na południowy wschód od Wysp Kurylskich Kapitan Jane Willet miała wrażenie, że obudziła się, zanim jeszcze zabrzmiał brzęczyk przy drzwiach jej kabiny. Chyba zaczynam gonić w piętkę, pomyślała. Od dwóch tygodni sypiała niczym zając na miedzy. Minęły dni, kiedy w każdej chwili mogła liczyć na dawkę środka stymulującego z implantu. Większość tego, co kiedyś uważała za trwały element codzienności, zniknęła. W tym przyjaciele i rodzina. I jeszcze sześć setek kanałów telewizyjnych, nawet jeśli jeden był gorszy od drugiego. Oraz tajska kuchnia i łatwa w stosowaniu antykoncepcja. Brzęczyk rozległ się ponownie. – Wejść – wykrakała. Musiała odkaszlnąć. – Proszę – dodała po chwili. Drzwi odsunęły się i do kabiny zajrzała jedna z podwładnych Willet. – Przepraszam, pani kapitan, ale pierwszy mówi, że znowu mamy kontakt. Sądzi, że wolałaby pani być na mostku. – Dziękuję, Bec. Willet usiadła i przesunęła dłonią po włosach, zbierając grube i rozwichrzone kosmyki, które sięgały już jej ramienia, w praktyczny koński ogon. Ściągnęła go frotką. Bec weszła tymczasem do kabiny i wydusiła z ekspresu kubek kawy. Były to ostatki pokładowego zapasu porządnej Illy. – A, dziękuję – powiedziała Willet, przyjmując kubek. – Królewski dar. – Upiła łyk. Podziałało, jakby kofeina podążyła prostą drogą od razu do kory mózgowej. Młoda Sparrow zawsze parzyła świetną kawę. Rany, ale będzie mi tego brakowało, gdy ta resztka się skończy, pomyślała Willet. Ciekawe, ile czasu będzie musiało minąć po wojnie, zanim ktoś znowu sprowadzi jakąś włoską mieszankę. – Powiedz pierwszemu, aby na razie trzymał ręce przy sobie – poleciła. – Za dwie minuty tam będę. Niech tylko włożę spodnie... – Aye, pani kapitan. Bec wyszła natychmiast, zamykając za sobą drzwi. Willet upiła znowu łyk kawy, która była ciepła, ale nie gorąca. Nie parzyła. Potem odstawiła kubek na stolik obok koi i sięgnęła po batonik energetyzujący, współczesnej już, niestety, produkcji. Odwinęła woskowany papier i z całkowitą obojętnością zaczęła przeżuwać jedyne możliwe w tej sytuacji śniadanie. Równocześnie wkładała szary, bojowy kombinezon. W pewnej chwili zerknęła na zegarek. Była czwarta trzydzieści czasu miejscowego. Spała niecałe dwie godziny. Spłukawszy ostatni kęs batonika kawą, wzięła flexipad i opuściła swą jedyną oazę prywatności. Może i symboliczną, ale zawsze. Z osobistych przedmiotów miała tu tylko kilka książek, parę czarno-białych fotografii mostu nad Zatoką Sydney i akwarelkę namalowaną przez ojca w dwudziestym pierwszym wieku. Przedstawiała wznoszący się przy plaży dom rodziców. Świat służbowy zaczynał się zaraz za progiem. Do centrali miała tylko piętnaście metrów i zjawiła się tam przed upływem obiecanych dwóch minut. – Kapitan na mostku! – Poniekąd – mruknęła. – Panie Grey, słyszałam, że znowu złapaliśmy ich za fraki? Porucznik komandor Conrad Grey odsunął się od rzędu płaskich ekranów, ustępując jej miejsca, i kiwnął głową. Dostrzegła, że jest bardzo przejęty, podobnie jak i pozostali obecni w centrali. – Morze uspokoiło się trochę, szefie. Dostajemy czyste odczyty, najlepsze od trzech d...
ssonja