Wagon pocztowy Gm 38552 - Jerzy Edigey.pdf - Jerzy Edigey - jacek4014

Ekspres rusza w drogą

Pociąg pośpieszny gotowy był już do odjazdu. Podróżni

ulokowali się możliwie najlepiej w przedziałach. Jeszcze tylko

przed wagonami komunikacji międzynarodowej stały, nieliczne

zresztą, grupki odprowadzających. Wymieniano ostatnie

pożegnania; szczęśliwcom mającym w kieszeni paszporty

zagraniczne udzielano ostatnich rad przed wyruszeniem w

dalszą drogę.

Wieczór nie przyniósł ochłody ani nie spełnił nadziei na

deszcz. Nadal było gorąco. Zarówno wyjeżdżającym, stojącym

w oknach swoich przedziałów, jak odprowadzającym parne

powietrze wyciskało krople potu na twarzach. Jak zwykle w

takich razach dwa wózki ustawione na peronie nie mogły

podróżnym ofiarować niczego więcej poza słodyczami i

bułkami z kiełbasą. Całe szczęście, że konduktorzy wagonów

sypialnych zaopatrzyli się przezornie w parę skrzynek piwa i

oranżady. Do granicy powinno wystarczyć. Bardziej

przewidujący podróżni z wagonów idących jedynie do Katowic

zabrali jeszcze z domu najrozmaitsze płyny. Teraz więc

wyciągali z walizek i teczek butelki lub termosy, aby ugasić

narastające pragnienie.

Przy wagonie bagażowym kolejarze kończyli załadunek.

Wielkie, pękate kufry i rozmaite walizy podawane z dwóch

wózków stojących tuż przy drzwiach brankarda znikały we

wnętrzu wagonu. Kolejarze śpieszyli się. Do elektrycznej

lokomotywy zbliżał się właśnie dyżurny ruchu. Wielki zegar

umieszczony przy wejściu na peron pokazywał, że do odjazdu

zostało niespełna dwie minuty.

W otwartych drzwiach wagonu pocztowego, przyczepionego

do pociągu miedzy brankardem a jednym z wagonów

sypialnych, stało dwóch ludzi w mundurach pocztowców.

Trzeci, widoczny we wnętrzu wagonu, zdjął kurtkę mundurową

i zawinąwszy rękawy koszuli porządkował ostatni, przyniesiony

przed chwilą plik listów dworcowych. Z tym zawsze jest

najwięcej kramu. Instytucje, korzystające z listów dworcowych,

z reguły dostarczają je w ostatniej chwili i najczęściej

bezpośrednio do wagonu pocztowego. Poczta dworcowa nie ma

więc ani czasu, ani możliwości odpowiedniego posegregowania

tych przesyłek według „szlaków”. Trzeba to robić pośpiesznie

tuż przed odjazdem pociągu i w czasie jazdy. Ta praca musi być

zakończona przed przybyciem pociągu do najbliższej stacji.

Jeszcze pół biedy z przesyłkami, które adresowane są do

odbiorców w miejscowościach planowego postoju. Gorzej

natomiast, gdy trzeba sprawdzać, na której stacji należy oddać

przesyłkę, aby jak najszybciej mogła ona powędrować dalej, do

miejsca przeznaczenia.

Starzy pracownicy wagonów pocztowych znają na pamięć

zarówno cały rozkład jazdy, jak spis wszystkich urzędów

pocztowych. Nie mylą się prawie nigdy. Natomiast ci, którzy

stosunkowo niedawno trudnią się odpowiedzialną obsługą

wagonu pocztowego, mają nie lada kłopoty.

- Bagiński! Gdzie może być Stara Wieś nad Pilicą? Cholery

nie napisali nawet powiatu - martwił się segregujący listy

dworcowe.

- Stara Wieś nad Pilicą? - zapytany nie odwrócił nawet

głowy. - Oddasz w Koluszkach, żeby przesłali na Tomaszów.

Stamtąd trzeba autobusem.

- A Myślenice?

- Najlepiej do Katowic. Z Katowic prześlą autobusem

pośpiesznym do Zakopanego. Po drodze są Myślenice.

Duża sterta żółtych z czerwoną obwódką listów szybko

zmieniała się w mniejsze paczuszki. Teraz trzeba jeszcze każdą

z tych kupek włożyć do odpowiedniej przegródki W ciągu

minuty postoju można będzie nieomylnym ruchem ręki wyjąć

zawartość skrytki i wręczyć czekającemu już przed wagonem

przedstawicielowi miejscowego urzędu pocztowego.

Na podłodze wagonu leżały worki z pocztą. Z tym było

najmniej kramu. Rozdzielnia dostarczyła już przesyłki

pocztowe w workach z podziałem na szlaki i z adnotacją, na

której stacji je wyładować. O resztę zatroszczą się na samej

stacji, gdzie oczekujący wózek pocztowy przejmie cenny bagaż.

Przezorna obsługa wagonu pocztowego ułożyła world w

kolejności stacji, na których zatrzyma się pośpieszny. A więc

tuż przy wejściu leżały worki przeznaczone do wyładowania w

Koluszkach. Zaraz za nim pokaźna sterta dla Częstochowy.

Dalej Sosnowiec, Katowice, Bielsko - i niewielki worek, tylko do

połowy wypełniony, do Zebrzydowic - ostatniej, granicznej

stacji. Po drugiej stronie wagonu pocztowego znajdowały się

worki zawierające przesyłki zagraniczne. Te były adresowane

jedynie do poszczególnych państw. Wszystkie zostaną na

granicy przeładowane do czeskiego wagonu, a pocztowej

czechosłowaccy skierują je dalej, do miejsca przeznaczenia.

- Gotowe? - zapytał przechodząc obok dyżurny ruchu.

- Gotowe, naczelniku - odpowiedzieli dwaj pocztowcy stojący

w drzwiach.

Dyżurny ruchu zbliżył się do lokomotywy. Zamienił kilka

słów z maszynistą wychylonym przez owalne okienko

elektrycznej maszyny i podał mu „drogę” - diagram

stwierdzający, że pociąg pośpieszny opuścił stację Warszawa

Główna zgodnie z rozkładem jazdy i ma wolną drogę aż do

Koluszek.

- Uwaga, uwaga! - rozległ się ochrypły dźwięk głośników

stacyjnych. - Pociąg pośpieszny do Rzymu, Belgradu, Pragi

Czeskiej przez Koluszki, Częstochowę, Katowice, Bielsko-Białą i

Zebrzydowice odchodzi z peronu drugiego. Proszę wsiadać,

drzwi zamykać. Życzymy odjeżdżającym przyjemnej podróży.

- Wnimanije, wnimanije.

- Attention, attention...

- Achtung, Achtung...

Różne kobiece głosy, zniekształcone przez niedostrojone

magnetofony, powtórzyły zapowiedź odjazdu pociągu po

rosyjsku, francusku, angielsku i niemiecku. Po otrzymaniu

takiej porcji pożegnań podróżni obrzucali ostatnim

spojrzeniem coraz bardziej wyludniony peron. Wszystko było

gotowe do odjazdu. Wzdłuż pociągu, przy otwartych drzwiach

Wagon pocztowy Gm 38552 - Jerzy Edigey.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: