Poniższy materiał podlega Klauzuli Ogólnego Dostępu (Open Game Content) i jest licencjonowany do publicznego użytku na warunkach Open Game License v1.0a.

Lochy

Rodzaje lochów

Na potrzeby gry rozróżniamy cztery rodzaje lochów, które definiuje ich stan. Zwykle bohaterowie będą mieli do czynienia albo z którymś z tych typów, albo z ich kombinacją. Czasami aktualni mieszkańcy używają starych lochów do nowych celów.

Zrujnowana budowla: To miejsce opuścił (całkowicie lub częściowo) jego pierwotny twórca bądź twórcy, a zamieszkały w nim nowe istoty. Wiele żyjących w mrokach stworów szuka takich opuszczonych obszarów i osiedla się w nich. Większość ewentualnych pułapek już tu nie działa, napotkać można za to wędrowne stwory.

Zamieszkana budowla: Ten loch wciąż jest używany. Mieszkają w nim stworzenia (zwykle inteligentne), choć niekoniecznie to one go zbudowały. Może to być ich dom, forteca, świątynia, czynna kopalnia, więzienie lub kwatera główna. W tym lochu pułapki i wędrowne stworzenia będą rzadziej spotykane, natomiast większe jest prawdopodobieństwo spotkania ze zorganizowaną strażą – ich posterunków i patroli. Pułapki i wędrowne istoty zwykle kontrolują mieszkańcy lochu. Wyposażenie lochu zależy od jego mieszkańców. To samo dotyczy ozdób i zapasów. Oczywiście lochy muszą być takie, by mieszkańcy mogli się po nich swobodnie poruszać (drzwi powinny się bez problemu otwierać, korytarze są dostatecznie szerokie, by nimi chodzić itp.). Gospodarze mogą też posiadać jakiś system komunikacyjny. I z pewnością kontrolują wyjścia.

Zdarzają się też lochy częściowo zamieszkane, a częściowo puste lub zrujnowane. W tym przypadku aktualni mieszkańcy nie zbudowali tego miejsca. To zapewne grupa inteligentnych stworzeń, które przemieniły opuszczony loch w swoją bazę, fortecę lub dom.

Bezpieczny schowek: Ktoś, kto chce ukryć lub skutecznie zabezpieczyć jakiś przedmiot, może go zakopać. Nie ma znaczenia, czy będzie to wspaniały skarb, zakazany artefakt czy martwe ciało ważnej osobistości. Istotne jest tylko to, że ów przedmiot umieszczono w lochu, w którym strzegą go zapory, pułapki oraz strażnicy.

Tego typu loch zapewne wyposażono w przeróżne pułapki, ale nie spotka się tu wędrownych potworów. Konstruktorzy takiej budowli mieli na uwadze raczej jej funkcjonalność niż wygląd. Mimo to czasem zdarzą się tu ozdoby – rzeźby lub malowidła naścienne – zwłaszcza w przypadku grobowców ważnych osobistości.

Zdarza się, iż kryptę zbudowano tak, by mogły w niej żyć jakieś stworzenia – strażnicy. Oczywiście takim istotom trzeba zapewnić środki umożliwiające przetrwanie pomiędzy wizytami rabusiów grobów. Zwykle stosuje się magię, która jest najlepszym sposobem na dostarczenie żywności i wody.

Oczywiście strażnikami nie muszą być istoty żywe. Krypt i grobowców często strzegą nieumarli i konstrukty, które nie potrzebują ani żywność, ani odpoczynku. W lochach mogą się też pojawiać potwory, które przyzwie magia uruchomionej pułapki i które zaatakują intruzów. Niepotrzebni już strażnicy znikają, więc nie trzeba się nimi przejmować.

Kompleks naturalnych pieczar: W grotach mieszkają przeróżne potwory wiodące podziemny tryb życia. Tego typu naturalne jaskinie łączą korytarze. Nie zbudowano ich w oparciu o jakiś plan i nie ozdobiono. Natura sama postarała się o taki, a nie inny wygląd. Dlatego też raczej nie będzie tu pułapek, a nawet drzwi.

Niemniej groty nie muszą być wcale bezpieczne. Żyją w nich wszelakie grzyby, czasem tworzące całe lasy kapeluszy i purchawek, w których mieszkają podziemni drapieżnicy polujący na istoty żywiące się grzybami. Czasami grzyby fosforyzują, oświetlając jaskinie niezwykłym blaskiem. W pozostałych obszarach mogą się rozwijać zwykłe rośliny, ale światło musi im zapewniać magia.

Czasem kompleksy naturalnych grot łączą się z innymi lochami. W takim przypadku do eksploracji pieczar dochodzi zwykle po zbadaniu podziemi zbudowanych przez inteligentne istoty. Sieć jaskiń może też łączyć zupełnie różne lochy, przez co powstaje niezwykłe, wymieszane środowisko. Naturalne groty łączące się z wykutymi podziemiami mogą być drogą, dzięki której różne stwory zaludniają sztuczne kompleksy.

Wygląd lochu

Ściany

Czasami korytarze i komnaty lochów tworzą murowane ściany – kamienie ułożone jeden na drugim (zwykle, choć nie zawsze, połączone zaprawą). Ściany lochów mogą być również wyciosane z litej skały, przez co wyglądają nieco surowo. Możliwe też, że wykonano je z gładkiego, ale nieobrobionego kamienia. Mogą za nie wreszcie służyć ściany naturalnej jaskini. Trudno jest przewrócić taką ścianę lub zrobić w niej dziurę, ale za to zwykle dość łatwo się po niej wspiąć.

Ściany murowane: Najczęściej spotykane w lochach. Zwykle mają przynajmniej 30 centymetrów grubości. Często są popękane i poznaczone szczelinami, w których zbiera się osad oraz żyją małe stworzenia czekające na pożywienie. Murowane ściany blokują wszystkie dźwięki poza najgłośniejszymi. Wspinaczka po niej wymaga udanego testu Wspinaczki o ST 20.

Lepsze ściany murowane: Czasami murowane ściany są lepiej wykonane (gładsze; dokładniej dopasowane kamienie; mniejsza liczba pęknięć), a czasami pokrywa je gips lub tynk. Otynkowane ściany często zdobią malowidła, płaskorzeźby czy inne dekoracje. Równie łatwo je zniszczyć jak zwyczajne murowane ściany, lecz trudniej się po nich wspinać (ST 25).

Ociosane ściany kamienne: Pomieszczenia bywają wykute w litej skale. Szorstka powierzchnia ciosanej ściany sprawia, że często rosną na niej grzyby, a w szczelinach żyją stworzonka (zwykle robactwo, nietoperze lub podziemne węże lubiące ciemności). Jeśli po drugiej stronie coś się znajduje (inna komnata czy korytarz), ściana ma zwykle przynajmniej 90 centymetrów grubości – inaczej wszystko zawaliłoby się pod ciężarem skał rozciągających się ponad kompleksem. Wejście na taką ścianę wymaga udanego testu Wspinaczki o ST 25.

Nieobrobione ściany kamienne: Nierówne, rzadko kiedy płaskie powierzchnie. W dotyku gładkie, lecz pełne małych otworków, ukrytych nisz oraz półek na różnych wysokościach. Zwykle mokre lub przynajmniej wilgotne, bowiem to woda najczęściej przyczynia się do powstania naturalnych jaskiń. Jeśli po drugiej strony coś się znajduje, ściana ma zwykle przynajmniej 1,5 metra grubości. Wejście na taką ścianę i poruszanie się wzdłuż niej wymaga udanego testu Wspinaczki o ST 15.

Ściany specjalne

Ściany wzmocnione: Murowane ściany wzmocnione żelaznymi sztabami po jednej lub obu stronach, bądź też w środku. Trwałość wzmocnionej ściany pozostaje taka sama, lecz punkty wytrzymałości ulegają podwojeniu, a ST jej przebicia za pomocą testu Siły wzrasta o 10.

Ściany żelazne: Otaczają one ważniejsze miejsca w lochu, na przykład krypty.

Ściany papierowe: Przeciwieństwo ścian żelaznych. Ograniczają one jedynie pole widzenia, nic więcej.

Ściany drewniane: Zwykle stanowią nowy element w starych lochach. Drewniane ściany mają zagrody dla zwierząt czy magazyny. Tego typu ściany pozwalają też jedno większe pomieszczenie podzielić na kilka mniejszych.

Ściany wzmocnione magicznie: Te ściany są mocniejsze niż przeciętne, mają większą trwałość, więcej punktów wytrzymałości oraz wyższą ST przebicia. Magia zwykle podwaja trwałość oraz punkty wytrzymałości i zwiększa o 20 ST przebicia. Wzmocniona w ten sposób ściana otrzymuje również prawo do rzutu obronnego na zaklęcia, które mogłyby na nią wpłynąć, z premią równą 2 + 1/2 poziomu czarującego, który wzmocnił ścianę. Skonstruowanie magicznej ściany wymaga posiadania atutu Stworzenie magicznego przedmiotu i poświęcenia 1500 sz na obszar o powierzchni kwadratu o boku 3 metrów.

Ściany z otworami strzelniczymi: W otwory strzelnicze można wyposażyć ścianę murowaną, z ociosanych kamieni i drewnianą. Obrońcy mogą przez te dziury szyć strzałami lub bełtami, korzystając z lepszej osłony, która zapewnia im premię +8 do Klasy Pancerza, premię +4 do rzutów obronnych na Refleks oraz właściwość klasową doskonalsze uchylanie.

Tabela: Ściany