Język Polski to podstawa
· Najbardziej rozpowszechnioną grupą językową świata, są języki indoeuropejskie
· Języki indoeuropejskie wpłynęły w mniejszym lub większym stopniu na praktycznie WSZYSTKIE inne języki świata
· Najbardziej archaiczną rodziną językową wśród języków indoeuropejskich jest rodzina słowiańska
· Najbardziej archaicznym językiem słowiańskim jest język polski (fonetyka i gramatyka) lub słoweński (gramatyka).
· W językach indoeuropejskich, tylko trzy języki zachowały samogłoski nosowe: francuski (om, em, am), portugalski (om) i polski (om, em i rzadko am).
· Tylko języki słowiańskie rozróżniają 3 rodzaje głosek gardłowych: CH, H, i G. Gdzie jako H należy rozumieć dźwięk między CH i G. Pozostałe języki rozpoznają tylko dwie, tylko arabski rozpoznaje aż 6 rodzajów H. 3 takie jak po słowiańsku, a dodatkowo (Arab nie uzna ich za H): Hamzah (pauza gardłowa), Ayin (spółgłoska niema słyszana czasem jak H lub A) i tak zwane „ta marbuta” czyli nieme T, niby nie czytane wcale, ale w zasadzie to czytane jak słabe H (znane np. jako ostatnia głoska słowa Ałła / Allah). Ilość głosek gardłowych jest cały czas redukowana np. hiszpański, włoski czy francuski (które są „nowe”, bo powstały dopiero w średniowieczu po upadku Rzymu) nie mają ich prawie wcale, poza literą G czytaną tylko przed O, U lub A, w pozostałych przypadkach czyta się Ż lub DŻ.
· Język polski posiada największą ilość różnych dźwięków ze wszystkich języków europejskich. Porównywalną ilość dźwięków mają tylko języki Hindustanu.
· ABS czyli Absolutny Brak Samogłosek dotyczy właściwie tylko języków słowiańskich, indyjskich i semickich (będzie o tym oddzielny artykuł). Spółgłosek używamy prawie dwukrotnie częściej niż samogłosek, pozostałe rodziny językowe używają ich mniej więcej po równo np. pl: chrząszcz, Brda; sk:vlk, krk; sa:krsna, samskrt. Młodsze języki zazwyczaj dokładają samogłoski do starych słów, by ułatwić wymowę.
· Tylko w portugalskim i polskim (oraz pochodnych: kaszubskim i łużyckim) L wymienia się na Ł (jest to wymiana bardzo archaiczna).
· Etymologia słów pierwotnych wskazuje najczęściej na pochodzenie słowiańskie, w odróżnieniu od słów wtórnych (np. w średniowieczu większość słów pochodziła z łaciny i greki, później z francuskiego, a obecnie z angielskiego – choć rdzenie są nadal słowiańskie).
· Nazwy własne z Biblii oraz nazwy miejsc w Izraelu mają nazwy słowiańskie np. góry: Hor, Har, Horeb oraz Nebo.
· Imię Nabuchodonozora oznacza: „Niebosa, ochrońcie granice”. Nabu znaczy „niebo” oczywiście przypadkowo.
· Najstarszym obecnie znanym wizerunkiem koła i wozu jest Waza z Bronocic (między Krakowem i Kielcami). Waza ma 5500 lat. Jej odkrycie spowodowało przesunięcie datowania odkrycia koła o 500-1000 lat wstecz.
· Pierwsze koła i wozy powstały najprawdopodobniej w Polsce / Lechii, bo w Polsce żyły konie i tury, które były w stanie je pociągnąć, dlatego nie dziwi, że zdrobnione słowa koło i oś pochodzące z języka polskiego są obecne w prawie każdym języku Euroazjatyckim np. koło → kółko → el: kuklos, en: circle itd. oś → ośka → la:axis, en:axis.
· Sanskryt, uważany za jeden z najstarszych języków świata, oraz ten, w którym mówiła ludzkość do momentu zbudowania wieży Babel, ma zadziwiająco dużo zapożyczeń z języka prasłowiańskiego (prapolskiego). Dotyczy to szczególnie słownictwa rodzinnego, filozoficznego i religijnego. Bóg → Bhaga, Dom → Damas, Sława → Śrava, Bolesław → Bhuriśrava, Znać → Znać, Wiedza → Veda, Łono → Joni, Przebudzony → Buddha, Żona → Żen, Mąż → Manusz, Ciocia → Caca (Wujek), Rodzić → Rodhać, a nawet Jebać → Jebać (kopulować), „jaka, taka i siaka” → „jaka, taka ca śaka”.
· Bogowie ze wszystkich kontynentów mają słowiańskie imiona: Góra → Hora → Horanos → Uranos, Bór → Boreas, Gaj → Gaja, Pan → Faun, Dewa → Deva, Bóg → Bog / Bhaga / Bożika, Czarny → Kriszna → Chrystus, Jasny → Jezus, Góra → Horus i HatHor, Dzień → Zeus, Jar → Hera, Mir → Mitra, Około nas → Oceanos, Rod → Eros, Woda (Wodra) → Hydros itd.
· Słownictwo podstawowe również jest tożsame z polskim: Wioska → el: oikos (dom), Wieś → ger: Vic / Vik (osada portowa, porównaj Wiking). Dom → fr:Animal Domestique (Zwierzę Domowe), Kniga → ger: Koenig/King (król), Żona → el:Gine (Kobieta porównaj Ginekologia), Serce (Serdce / Serdeczny) → el:Kardio (serce np. kardiologia), Sto → Centuria / Century (wiek), Gołąb → la:Columbus (Gołąb).
Raczej ciężko uznać to wszystko za przypadek.
Pytanie brzmi: Dlaczego w szkole, gazetach, telewizji czy kościele o tym wieczna cisza?
WWW: http://wspanialarzeczpospolita.pl/
enka67