KSIĘGI
Oswald stawiał nerwowo kolejne kroki. Jego ciało przeszywały dreszcze a po twarzy z wolna spływał pot. Opatrzone dziwnymi wzorami ściany wydawały się żyć i czekać aż Ostwald znajdzie się zbyt daleko od wejścia by zmiażdżyć go z impetem. Mimo strachu i niepewności posuwał się dalej ku celowi, któremu poświęcił życie. Leżąca na ołtarzu księga wzbudzała żądzę większą od strachu przed śmiercią. Postawił nogę na kamiennym stopniu i odczuł wibrację podłoża. Stracił młodość na poszukiwaniu tej księgi. Wielokrotnie popadał w kłopoty i cudem ratował życie, lecz teraz poczuł, że warto było poświęcić ten czas. Stanął przed ołtarzem i pochylił się na grubą księga. Wyciągnął rękę. Przesunął dłoń po okładce i opierając palce na krawędzi otworzył ją. Pierwsze przeczytane zdanie było zimne jak stal sztyletu i równie śmiercionośne.
Oto przed wami kilka ksiąg magicznych bądź o magii traktujących. Zapamiętaj drogi czytelniku, że ważne jest ile z księgi mądrości wyciągłeś a nie, że ją przeczytałeś.
Księga Świtu
Opis i historia: księgę datuje się na okolice 900 KI (kalendarza imperialnego). Oryginał znajduje się w kolegium magii w Talabcheim pilnie strzeżona przez nałożone na nią zaklęcia, bo jest zbyt niebezpieczna gdyby znalazła się w nieodpowiednich rękach. Na jej podstawie sporządzono wiele innych magicznych ksiąg poruszającą ciekawą i niebezpieczną magię żywiołów. Księga Świtu jest potężną księgą, tak gruba i kryjąca wciąż wiele tajemnic, że wciąż się ją studiuje. Jest ona podzielona na cztery części. Pierwsza to magia wody druga to magia ziemi i kolejno ognia i powietrza. Każda część powoduje adekwatne zachowanie natury podczas jej otwarcia. Czytając część poświęconą ogniu czytający odczuwa bijący z księgi żar, który jest silniejszy wraz z potężniejszymi zaklęciami. Wciąż w korytarzach kolegium mówi się o, Teodeniusie który spłonął podczas studiowania księgi. Księga ta zaliczana jest do najpotężniejszych znanych ludziom ksiąg magicznych.
Język: Księgę Światu spisano wieloma językami i różnym charakterem pisma. Z początku myślano, że to sposób wiązania odpowiednich żywiołów na papierze teraz jednak myśli się, że księgę pisało kilka osób różnego pochodzenia i rasy. Znaleźć tu można nie tylko wszystkie dialekty starego świata, lecz również arabski i przy potężniejszych zaklęciach elfie pismo, które stanowi wciąż zagadkę.
Ryzyko: otwarcie księgi wiąże się z natychmiastowym działaniem odpowiednich żywiołów jakkolwiek sama ona jest na nie odporna. Jeśli ktoś przypadkiem otworzyłby księgę na najpotężniejszych zaklęciach powietrza mógłby sprowadzić śmierć nie tylko na siebie, ale na wszystkich w promieniu kilkunastu kilometrów niżby zdążył przeczytać pierwsze zdanie.
Zawartość: wszystkie zaklęcia żywiołów wody, ziemi, ognia i powietrza.
Dostępczość: Posiadanie oryginału przez wielkie kolegium magiczne w Talabcheim jest utrzymywane w tajemnicy a dostępu bronią potężne zaklęcia.
Opis i historia: księga została napisana w Arabii wiele lat przed powstaniem Imperium (podobno –1955 KI). W czasach Królów Kapłanów. Nigdy nie powstała żadna kopia ani nawet prawdopodobna wzmianka o jej istnieniu gdyż nikt nie żył na tyle długo by móc ją skopiować lub chodź by o niej wspomnieć. Oprawiona w skórę, której pochodzenia nie mam odwagi tu zapisać jest koszmarem i namacalnym obłędem jej twórcy. Zawiera spis wszystkiego, co wiąże się z odrażającą magią nekromancji a zapisana jest krwią niewinnych, których agonię śmierci i dusze księga pochłonęła ja piaski pustyni wodę. Samo zbliżenie się do księgi na odległość 300 metrów wywołuje paraliżujący strach i mdłości. Jej grubość określa się na 700 stronic wprawiających czytelnika o utratę zmysłów.
Język: spisana archaicznym arabskim w zaledwie 6%, resztę stanowi mieszanka nieznanego języka z lekką domieszką języka mrocznych elfów, którego rozszyfrowanie zajmie 100-Inteligencja de szyfranta + k20 lat. Mroczne Elfy otrzymują modyfikator +30 do Inteligencji.
Ryzyko: Jeżeli śmiałek pokona własny strach (test opanowania z kumulującym się modyfikatorem -10 po każdych stu metrach) i zdoła zbliżyć się na odległość 30 metrów automatycznie zaraża się grobową zgnilizną, którą księga roztacza wokół siebie. Tylko potężne zaklęcia lub magiczne artefakty mogą zatrzymać atakującą zarazę. Czytelnik otrzymuje 1 punkt obłędu za każde 30 przeczytanych stronic. Ponad to każda stronica pokryta jest trucizną, którą czytelnik może się zatruć, jeśli ślini palce i w ten sposób przewraca kolejne kartki.
Zawartość: zawiera wszystko, co tyczy się obrzydliwej sztuki nekromancji. Poza zaklęciami, których ukoronowaniem jest wiatr śmierci spisanych jest wiele krwawych rytuałów, dzięki którym nekromanci mogą zwiększać swą moc.
Dostępczość: wiele pierwszych ojców i wampirzych matek wie o istnieniu tej księgi gdzieś w Khemrii. Najczęściej mówi się o wielkiej Czarnej Piramidzie Nagasha. Kiedy wspominałem jego imię delikatne usta wampirzycy, z którą rozmawiałem rozchyliły się w niemym uśmiechu.
Opis i historia: napisana przez Antoniusa Leviksa, w 2468 KI jest najbardziej znaną i rozpowszechnioną magiczną księgą. Jej niezliczone kopie znajdują się w wielu zakątkach świata. Została przetłumaczona na kilka języków stając się podstawą każdego początkującego adepta sztuki magicznej. Jednak należy wspomnieć, że Antonius był czarodziejem samoukiem i do magii podchodził ze znaną sobie lekkością. Co za tym idzie księga zawiera zaklęcia niskiego poziomu a i dokładność spisania pozostawia wiele do życzenia chodź trzeba przyznać, że napisane są prostym językiem zrozumiałym nawet dla laika. Próbowano pozbyć się księgi, lecz nawet siła słów Wielkiego Teogenisty nie powstrzymała jej rozpowszechniania się. Jak niezliczone są jej kopie tak niezliczona już liczba początkujących czarodziei zdołała dokonać zniszczeń lub samo unicestwień z powodu wielu błędów, których pełno jest w tej książce.
Język: oryginał napisany został w Reikspelu prostym zrozumiałym językiem i sam posiada wiele błędnie zapisanych zaklęć. Kopie przetłumaczone na inne języki oprócz błędów oryginału ma także błędy powstałe podczas tłumaczenia.
Ryzyko: każde zaklęcie spisane w tej księdze ma 20% prawdopodobieństwo błędnego zapisu, co może skończyć się innymi skutkami od zamierzonych. Kopie mają od 20% do 40% błędów przy każdym zaklęciu.
Zawartość: Wielka Księga Magii zawiera wszystkie czary magii prostej a także czary pierwszego poziomu magii bitewnej.
Dostępczość: bardzo powszechna.
Opis i historia: Napisana stosunkowo niedawno, bo jakieś 120 lat temu przez Gerharda 0 Kappelmullera zawiera ponad 2000 stron rozpraw na temat magii bitewnej. Gerhard był wielkim uczonym i spisał swą wiedzę na kartkach papieru, które zostały później przez niego zebrane i zamknięte w twardej oprawie. Wielu uczonych i mędrców w tej dziedzinie magii próbuje rozszyfrować ukrytą w zapiskach wiedzę Kappelmullera. Rezklum Kolokum zawiera tylko teoretyczną wiedzę i wiele zawiłych rozważań jej twórcy. Wielu wielkich czarodziei przebrnęło przez tą księgę zapamiętując zgłębioną wiedzę i sprawnie ją wykorzystując. Dla wielu jednak to wciąż tylko ciężki zbiór nic nie wartych zapisków jakiegoś głupca. Fritz Schwerner próbujący przełożyć Rezklum Kolokum sporządził zapis dwu stronic zaledwie czterech zdań Gerharda nim poniechał próby. Księga pozostaje w świątyni Vereny w Nuln wciąż studiowana przez tych, którzy śmią twierdzić, że zrozumieją wywody Gerharda Kappelmullera.
Język: w całości napisana jest w Reikspelu.
Ryzyko: właściwie żadne chodź nie należy pominąć faktu, że co bardziej uparci, mimo braku zrozumienia, próbujący przeczytać jak najwięcej cierpieli później na migrenę.
Zawartość: Czysto teoretyczna, lecz głęboka wiedza na temat istoty magii bitewnej.
Dostępczość: nigdy nie sporządzono kopii a jedyny egzemplarz spoczywa w Nuln w świątyni Vereny.
Opis i historia: niewiele wiadomo o tej księdze a raczej mówi się, że księga jest mitem. Podobno została spisana przez arabskiego wodza koczowników Muktafy. Miał on oddawać cześć pewnemu zapomnianemu już bóstwu nazywanym Wuzi. Muktafa miał zwyczaj zabijać kapłanów innych bóstw a na ich zdartej skórze zapisywał słowa jedynego Boga Wuziego. W dowód uznania Bóg umagicznił księgę tak by ta dawała Muktafie siłę. Zapiski księgi zostały przerwane na 241stronie, kiedy to Muktafa został zabity. Wraz ze śmiercią wodza w zapomnienie odszedł Wuzi, który bez wyznawców rozwiał się w nicość. Księga straciła moc nadaną jej przez Boga, lecz jest skarbnicą wiedzy historycznej dzięki opisaniu w niej wielu wydarzeń, o których arabskie księgi milczą
Język: w całości spisana po arabsku
Ryzyko: księga utraciła całą moc chodź może wzbudzić odrazę.
Zawartość: opisuje działania Muktafy i samego Boga Wuziego, lecz co tak naprawdę znajduje się w księdze tego nie wiadomo.
Dostępczość: spoczywa wraz z zwłokami Muktafy gdzieś wśród piasków Arabii
Opis i historia: Księga ta została sprowadzona do starego świata statkiem z odległego Indu. Ukryta pomiędzy innymi towarami została dostarczona do Marienburga i odsprzedana przez jednego z marynarzy kolekcjonerowi za duże pieniądze. Niestety ów człowiek miał zbyt długi język i księgę skradziono a właściciela zamordowano. Przechodziła ona z rąk do rąk aż w końcu wpadła w ręce zabójcy, który pozbywając się pewnego szulera zabrał ją wyczuwając, że może być wartościowa. Zaczął interesować się ową księgą a dowiedziawszy się o jej dużej wartości wraz ze swoim przyjacielem sporządził kopie zmieniając tytuł na „Niewymawialne Kulty”. Mimo iż żaden z nich nie rozumiał dziwnych znaków sporządzili wierną kopię oryginału, który nosi tytuł „Nansha Qensha”. Kopia, bo tylko jedna znajduje się w prywatnym zbiorze pewnego bogatego kupca w Marienburgu. Księga zawiera wiele informacji o panującym w Indzie kulcie Rawana, dziesięciogłowego króla demonów.
Język: Nansha Qensha spisana jest językiem Indu, czyli hindi w całości (alfabet nazywa się devanagari).
Ryzyko: księga nie zawiera żadnych pułapek i nie niesie zguby tym, którzy są na tyle rozsądni by nie drażnić obcego demona.
Zawartość: Nansha Qensha zawiera rytuały przywołujące mniejsze demony popleczników Rawana.
Dostępczość: W Indzie jest ich dużo, lecz w starym świecie są dwa egzemplarze. Kopia w rękach kupca. Oryginał pozostaje w rękach starego już zabójcy przebywającego obecnie w Gisoreux uciekającego przed młodszym zabójcą nasłanym przez starego przyjaciela próbującego przechwycić książkę.
Opis i historia: Księga odnalezienia dwunastu kryształowych kluczy do trumny Arianki. Została stworzona przez Tzeentcha boga Chaosu i zawiera zaklęcia, które umożliwiają odnalezienie poszczególnych kluczy oraz ponad 24 godzinny rytuał wyzwolenia Arianki. O istnieniu kluczy wiedzą jej nieliczni wyznawcy, lecz nie wiedzą ile tych kluczy jest a także nie mają pojęcia o istnieniu księgi. Po jej stworzeniu Tzeentch przekazał ją swemu wybrańcowi wraz z kryształowymi kluczami pozostawiając sobie jeden. Rozkazał utrzymanie ich w tajemnicy, lecz ten usłyszawszy o ściągających w jego stronę wyznawcach Arianki rozdał klucze wśród swych podwładnych i kazał im je ukryć w różnych częściach znanego świata sam natomiast zatrzymał księgę i ukrył się w Czarnych Górach na wiele lat. Podczas gdy na Imperium ruszył Waaagh prowadzony przez Gorbada Żelaznego Pazura w roku 1707 KI wybraniec został zabity a księga wpadła w łapska zielonoskórych. Dalsze losy księgi są nieznane.
Język: język Tzeentcha boga Chaosu.
Ryzyko: księga jest okuta i posiada własny zamek, do którego klucz posiada jej twórca. Jest nim dwunasty kryształowy klucz, który służy również do otwarcia trumny z zamkniętą w środku Arianką. Próba otwarcia książki w jakikolwiek inny sposób powoduje, że natychmiast zostaje przywołany demon by jej bronić (charakterystyki większego demona). Jeśli zostanie pokonany księga przywoła następnego (jeśli do tego czasu wciąż pozostanie zamknięta) po upływie 24 godzin poświęconych na odzyskanie własnych punktów magii.
Zawartość: księga zawiera zaklęcia, które umożliwiają zlokalizowanie kryształowych kluczy. Każde zaklęcie odpowiada jednemu kluczowi. Brak tu dwunastego zaklęcia. Spisany na końcu 24 godzinny rytuał umożliwia wyrwanie Arianki z zamknięcia.
Dostępczość: położenie księgi jest nieznane.
Opis i historia: księga została napisana przez wysokiego elfa Ildrumfiela. Ku swej rozpaczy autor zgubił księgę tuż przed opuszczeniem Starego Świata przez Wysokie Elfy. W swe dzieło włożył całe swe niemałe zresztą umiejętności. Dzięki ogromnej miłości i dobroci przepełniającej Illdrumfiela księga jest nieskazitelnie czysta i odporna na wszelkie nieczystości. Oprawa wykonana jest z wiecznych liści zerwanych ze Świętego Drzewa, które zmieniają kolor adekwatnie do pory roku. Roztacza ona wokół siebie cudowną barwę tysiąca kwiatowych zapachów. Po otwarciu księgi uwalnia się mała niebieska istotka nazywana „Dobro”. Wyglądem przypomina małego uskrzydlonego elfa, który jeśli zechce może przyjąć dowolny wygląd, nigdy jednak nie przekroczy pewnej wielkości. Przeprowadza on posiadacza księgi przez jej kolejne stronice używając elfiego języka Tar-Eltharin. Jeżeli właściciel nie ma charakteru dobrego lub praworządnego Dobro nie będzie współpracował. Schowa się w księdze sprawiając, że wszystkie kartki staną się czyste i bezużyteczne.
Język: prawie 160 stron spisano elfin alfabetem Eltharin.
Ryzyko: postać o charakterze złym lub chaotycznym tracą 1 punkt żywotności w momencie dotknięcia księgi. Ponadto księga roztacza aurę działającą jak Unicestwienie Ożywieńców.
Zawartość: księga zawiera wszystkie zaklęcia leczące rany i obłęd oraz czary magii prostej i elementarnej nie będące czarami ofensywnymi. Ponad to zawiera jeden czar specjalny umożliwiający sprawdzenie charakteru postaci znajdującej się nie dalej jak 30 metrów.
Opis i historia: napisana przez Comte d’Erlette w Moussillon zwanym „Miastem przeklętych”. Opisuje w jak straszliwy sposób mieszkańcy zdegenerowali się zamieniając w Ghoule. Karty tej księgi niosą rozpacz w serca czytelnika, ponieważ jej autorka rozpacza nad losem żyjących tu ludzi. Comte była wyznawczynią Shallyi a stronice pełne są jej łez ronionych podczas pisania. Jednak jest to księga okropna i zdradliwa. Ponad połowa zapisana jest już po tym jak d’Erlette stała się Ghoulem. Jej żądza ludzkiego mięsa i chory umysł zaczynał już wtedy oddziaływać na zachowanie. Dalsza część książki to raczej nabazgrane krótkie zdania opisujące głód i rozkosz pożywiania się innymi ludźmi. W tworzeniu księgi jednak ktoś dopomógł upadłej już Comte, tchnąc w nią odrobinę magii, która wciąga czytelnika nie pozwalając mu się oderwać od krzywo postawionych literek. Z każdą przeczytaną kartką czytelnik ściąga na siebie groźbę upadku. Bezpieczne są tylko stronice, które zostały zamoczone łzami Comte, na nie, nie udało się nałożyć zaklęcia hipnozy i degeneracji.
Język: cała księga została zapisana w Reikspelu, lecz druga część po zmianie Comte w Ghoula jest słabo czytelna.
Ryzyko: podczas czytania zapisków Comte przed przemianą czytelnikowi nic nie grozi jednak, jeśli zacznie czytać jej zapiski, kiedy była już Ghoulem musi wykonać udany test siły woli z kumulującym się modyfikatorem –10 po każdych 10 stronach, by oderwać się od lektury. Jeśli śmiałkowi nie powiodą się trzy próby odczuwa on nieodpartą chęć zakosztowania ludzkiego mięsa i zaatakuje najbliższą postać. Musi zostać ogłuszony by powrócić do stanu świadomości lub po jednorazowej utracie tylu punktów żywotności ile wynosi jego wytrzymałość. Może również wykonać test opanowania po pierwszym kęsie ludzkiego mięsa. Jeżeli mu się nie powiedzie przysługują mu kolejne próby z modyfikatorem –10 do momentu, kiedy szansa to zostanie już definitywnie stracona. Wtedy to nieszczęśnik odkrywa przyjemność z żywienia się ludzkim mięsem i powoli staje się... Ghoulem!
Zawartość: pierwsza część to napawające rozpaczą, lecz niegroźne wyrzuty Comte. Druga to krwawe opisy spożywania ludzi.
Dostępczość: księga jest tylko jedna i spoczywa gdzieś w Moussillon.
Dla Królestwa Szarego Smoka
LaLongKarabin – LLK 2004
Lalongkarabin@interia.pl
Rat_Alcatraz