D20101668.pdf
(
56 KB
)
Pobierz
Dziennik Ustaw Nr 249
— 16913 —
Poz. 1668
1668
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
1)
z dnia 17 grudnia 2010 r.
w sprawie wymagań jakościowych dla biokomponentów, metod badań jakości biokomponentów
oraz sposobu pobierania próbek biokomponentów
2)
Na podstawie art. 22 ust. 6 ustawy z dnia 25 sierp-
nia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych
(Dz. U. Nr 169, poz. 1199, z późn. zm.
3)
) zarządza się,
co następuje:
2) metody badań jakości biokomponentów, stano-
wiące załącznik nr 3 do rozporządzenia;
3) sposób pobierania próbek biokomponentów, sta-
nowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia.
§ 2. Wymagań jakościowych dla biokomponentów
określonych w rozporządzeniu nie stosuje się do bio-
komponentów, o których mowa w § 1 pkt 1, wyprodu-
kowanych lub wprowadzonych do obrotu w innym niż
Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii
Europejskiej, w Turcji lub wyprodukowanych w pań-
stwie członkowskim Europejskiego Porozumienia
o Wolnym Handlu (EFTA) — stronie umowy o Euro-
pejskim Obszarze Gospodarczym, zgodnie z przepisa-
mi obowiązującymi w tych państwach, pod warun-
kiem że przepisy te zapewniają ochronę zdrowia oraz
życia ludzi i zwierząt, środowiska, a także interesu kon-
sumentów w stopniu odpowiadającym przepisom ni-
niejszego rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie
14 dni od dnia ogłoszenia.
4)
§ 1. Określa się:
1) wymagania jakościowe dla biokomponentów:
a) bioetanolu, stanowiące załącznik nr 1 do rozpo-
rządzenia,
b) estru metylowego, stanowiące załącznik nr 2 do
rozporządzenia;
1)
Minister Gospodarki kieruje działem administracji rządo-
wej — gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w spra-
wie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki
(Dz. U. Nr 216, poz. 1593).
2)
Niniejsze rozporządzenie zostało notyfikowane Komisji
Europejskiej w dniu 25 sierpnia 2010 r., pod numerem
2010/0588/PL, zgodnie z § 4 rozporządzenia Rady Mini-
strów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funk-
cjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów
prawnych (Dz. U. Nr 239, poz. 2039 oraz z 2004 r. Nr 65,
poz. 597), które wdraża postanowienia dyrektywy Parla-
mentu Europejskiego i Rady 98/34/WE z dnia 22 czerwca
1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji
w zakresie norm i przepisów technicznych (Dz. Urz. WE
L 204 z 21.07.1998, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wyda-
nie specjalne, rozdz. 13, t. 20, str. 337).
3)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U.
z 2007 r. Nr 35, poz. 217 i Nr 99, poz. 666, z 2009 r. Nr 3,
poz. 11 oraz z 2010 r. Nr 21, poz. 104, Nr 229, poz. 1496
i Nr 238, poz. 1578.
Minister Gospodarki:
W. Pawlak
4)
Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządze-
niem Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 19 października
2005 r. w sprawie wymagań jakościowych dla biokompo-
nentów oraz metod badań jakości biokomponentów
(Dz. U. Nr 218, poz. 1845), które traci moc z dniem wejścia
w życie niniejszego rozporządzenia na podstawie art. 39
ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach
i biopaliwach ciekłych (Dz. U. Nr 169, poz. 1199, z 2007 r.
Nr 35, poz. 217 i Nr 99, poz. 666, z 2009 r. Nr 3, poz. 11 oraz
z 2010 r. Nr 21, poz. 104, Nr 229, poz. 1496 i Nr 238,
poz. 1578).
Dziennik Ustaw Nr 249
— 16914 —
Poz. 1668
Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki
z dnia 17 grudnia 2010 r. (poz. 1668)
Załącznik nr 1
WYMAGANIA JAKOŚCIOWE DLA BIOETANOLU
1)
Zakresy
Właściwość
Jednostka
minimum
maksimum
Zawartość etanolu i alkoholi wyższych
% (
m/m
)
98,7
—
Zawartość alkoholi wyższych (C3 – C5)
2)
% (
m/m
)
—
2,0
Zawartość metanolu
% (
m/m
)
—
1,0
Zawartość wody
% (
m/m
)
—
0,300
Zawartość nieorganicznych chlorków
mg/l
—
20,0
Zawartość miedzi
mg/kg
—
0,100
Zawartość kwasów w przeliczeniu na kwas octowy
% (
m/m
)
—
0,007
Wygląd
przezroczysty, pozbawiony
zanieczyszczeń
Zawartość fosforu
mg/l
—
0,50
Zawartość substancji nielotnych
mg/100 ml
—
10
Zawartość siarki
mg/kg
—
10,0
1)
Wymagania odnoszą się do bioetanolu nieskażonego.
2)
W przypadku przeznaczenia bioetanolu do syntezy eterów, zawartość alkoholi wyższych jest uzgadniana między dostaw-
cą a odbiorcą.
Dziennik Ustaw Nr 249
— 16915 —
Poz. 1668
Załącznik nr 2
WYMAGANIA JAKOŚCIOWE DLA ESTRU METYLOWEGO
Wartość
Właściwość
Jednostka
minimum
maksimum
Zawartość estru metylowego kwasów tłuszczowych
(FAME)
1)
% (
m/m
)
96,5
—
kg/m
3
Gęstość w temperaturze 15 °C
860
900
mm
2
/s
Lepkość w temperaturze 40 °C
3,50
5,00
Temperatura zapłonu
°C
101
—
Zawartość siarki
mg/kg
—
10,0
Pozostałość po koksowaniu
(z 10 % pozostałości destylacyjnej)
2)
% (
m/m
)
—
0,30
Liczba cetanowa
51,0
—
Zawartość popiołu siarczanowego
% (
m/m
)
—
0,02
Zawartość wody
mg/kg
—
500
Zawartość zanieczyszczeń stałych
mg/kg
—
24
Badanie działania korodującego na miedzi
(3 h w temperaturze 50 ºC)
stopień korozji
stopień korozji 1
Stabilność oksydacyjna w temperaturze 110 °C
h
6,0
—
Liczba kwasowa
mg KOH/g
—
0,50
Liczba jodowa
g jodu/100g
—
120
Zawartość estru metylowego kwasu linolenowego
% (
m/m
)
—
12,0
Zawartość estrów metylowych kwasów polienowych
(zawierających nie mniej niż cztery wiązania podwójne)
% (
m/m
)
—
1
Zawartość metanolu % (
m/m
) — 0,20
Zawartość monoacylogliceroli % (
m/m
) — 0,80
Zawartość diacylogliceroli % (
m/m
) — 0,20
Zawartość triacylogliceroli % (
m/m
) — 0,20
Zawartość wolnego glicerolu % (
m/m
) — 0,02
Zawartość ogólnego glicerolu %
(m/m)
— 0,25
Zawartość metali grupy I (Na + K) mg/kg — 5,0
Zawartość metali grupy II (Ca + Mg) mg/kg — 5,0
Zawartość fosforu
mg/kg — 4,0
1)
Nie dopuszcza się innych składników oprócz dodatków uszlachetniających. Jeżeli w FAME występują w sposób natural-
ny estry C17, fakt ten może wpływać na zaniżenie oznaczonej zawartości estrów metylowych kwasów tłuszczowych.
W takim przypadku należy wykonać w celu weryfikacji badanie referencyjne zgodnie z procedurą [4], podaną w normie
PN-EN 14214, do czasu ustanowienia przez CEN zmodyfikowanej procedury. Zaleca się, aby natychmiast po wyprodu-
kowaniu estru dodawać środki stabilizujące w celu poprawy jego stabilności w długim okresie.
2)
W celu otrzymania 10 % pozostałości po destylacji należy st
osować metodę wg ASTM D 1160.
Dziennik Ustaw Nr 249
— 16916 —
Poz. 1668
Załącznik nr 3
METODY BADAŃ JAKOŚCI BIOKOMPONENTÓW
I. Metody badań jakości bioetanolu, w zakresie poszczególnych parametrów tego biokomponentu.
1. Zawartość etanolu i alkoholi wyższych oznacza się metodą chromatografii gazowej, polegającą na wpro-
wadzeniu porcji próbki do chromatografu gazowego (GC), wydzieleniu etanolu i alkoholi wyższych z po-
zostałych składników, wykryciu ich przy pomocy detektora płomieniowo-jonizacyjnego (FID) i określeniu
ich zawartości w odniesieniu do wewnętrznego wzorca na podstawie współczynnika odpowiedzi.
1.1. Sposób wykonania oznaczenia, stosowane odczynniki i materiały, rodzaj aparatury i jej wyposażenie,
sposób obliczenia, precyzję metody, a także sporządzanie sprawozdania z badania określa norma
PN-EN 15721.
2. Zawartość alkoholi wyższych (C3 — C5) oznacza się metodą chromatografii gazowej, polegającą na wpro-
wadzeniu porcji próbki do chromatografu gazowego (GC), wydzieleniu alkoholi wyższych (C3 — C5) z po-
zostałych składników, wykryciu ich przy pomocy detektora płomieniowo-jonizacyjnego (FID) i określeniu
ich zawartości w odniesieniu do wewnętrznego wzorca na podstawie współczynnika odpowiedzi.
2.1. Sposób wykonania oznaczenia, stosowane odczynniki i materiały, rodzaj aparatury i jej wyposażenie,
sposób obliczenia, precyzję metody, a także sporządzanie sprawozdania z badania określa norma
PN-EN 15721.
3. Zawartość metanolu oznacza się metodą chromatografii gazowej, polegającą na wprowadzeniu porcji
próbki do chromatografu gazowego (GC), wydzieleniu metanolu z pozostałych składników, wykryciu go
przy pomocy detektora płomieniowo-jonizacyjnego (FID) i określeniu jego zawartości w odniesieniu do
wewnętrznego wzorca na podstawie współczynnika odpowiedzi.
3.1. Sposób wykonania oznaczenia, stosowane odczynniki i materiały, rodzaj aparatury i jej wyposażenie,
sposób obliczenia, precyzję metody, a także sporządzanie sprawozdania z badania określa norma
PN-EN 15721.
4. Zawartość wody oznacza się metodą miareczkowania kulometrycznego Karla Fischera, polegającą na
wprowadzeniu zważonej próbki do naczynia do miareczkowania aparatu kulometrycznego Karla Fische-
ra, w którym jod do reakcji Karla Fischera wydziela się elektrolitycznie na anodzie, proporcjonalnie do
ilości wody zawartej w próbce.
4.1. Gdy cała zawartość wody zostaje odmiareczkowana, nadmiar jodu wykrywany jest przez czujnik elektro-
metrycznego punktu końcowego i miareczkowanie zostaje przerwane. Ze stechiometrii reakcji wynika, że
jeden mol jodu reaguje z jednym molem wody, stąd ilość wody jest proporcjonalna do całkowitego ła-
dunku, zgodnie z prawem Faraday’a.
4.2. Sposób wykonania oznaczenia, stosowane odczynniki i materiały, rodzaj aparatury, przygotowanie prób-
ki i aparatury, test kontrolny aparatury, sposób obliczenia i podawania wyników, precyzję metody, a tak-
że sporządzanie sprawozdania z badania określa norma PN-EN 15489.
5. Zawartość nieorganicznych chlorków oznacza się metodą:
1) potencjometryczną, polegającą na odparowaniu odważonej ilości próbki w łaźni wodnej, rozpuszcze-
niu suchej pozostałości w dejonizowanej wodzie i określeniu zawartości nieorganicznych chlorków
w drodze miareczkowania potencjometrycznego, albo
2) chromatografii jonowej, polegającą na odparowaniu próbki w łaźni wodnej, rozpuszczeniu suchej po-
zostałości w wodzie i określeniu zawartości chlorków przez porównanie na chromatografie powierzch-
ni pików badanej próbki ze standardową krzywą kalibracji.
5.1. W przypadku wykonania oznaczenia w sposób określony w pkt 5 ppkt 1 sposób wykonania oznaczenia,
stosowane odczynniki i materiały, rodzaj aparatury i jej przygotowanie, kalibrację, sposób obliczenia
i podawania wyników, precyzję metody, a także sporządzanie sprawozdania z badania określa norma
PN-EN 15484.
5.2. W przypadku wykonania oznaczenia w sposób określony w pkt 5 ppkt 2 sposób wykonania oznaczenia,
stosowane odczynniki, rodzaj aparatury, przygotowanie roztworu kalibracyjnego i aparatury, sposób ob-
liczenia i podawania wyników, precyzję metody, a także sporządzanie sprawozdania z badania określa
norma PN-EN 15492.
6. Zawartość miedzi oznacza się metodą spektrometrii absorpcji atomowej z kuwetą grafitową, polegającą
na wprowadzaniu porcji próbki na powierzchnię wewnętrzną lub półeczkę kuwety oraz ogrzewaniu kuwe-
ty zgodnie z odpowiednim programem temperaturowym.
6.1. Ilość światła zaabsorbowanego przez atomy miedzi w czasie ostatniego etapu programu jest mierzona
w określonych jednostkach czasu, a zintegrowana absorbancja A
j
, wytworzona przez miedź zawarta
w próbce jest porównywana z krzywą kalibracji otrzymaną na podstawie zawartości miedzi w roztworach
wzorcowych.
6.2. Sposób wykonania oznaczenia, stosowane odczynniki i materiały, rodzaj aparatury, przygotowanie roz-
tworu do próby ślepej i roztworu wzorcowego, sposób obliczenia i podawania wyników, precyzję meto-
dy, a także sporządzanie sprawozdania z badania określa norma PN-EN 15488.
Dziennik Ustaw Nr 249
— 16917 —
Poz. 1668
7. Zawartość kwasów w przeliczeniu na kwas octowy oznacza się metodą miareczkowania kolorymetrycz-
nego, polegającą na zmieszaniu próbki z taką samą porcją wody niezawierającą ditlenku węgla i zmia-
reczkowaniu roztworem wodorotlenku potasu w obecności fenoloftaleiny do momentu zobojętnienia
związków o charakterze kwaśnym.
7.1. Sposób wykonania oznaczenia, stosowane odczynniki i materiały, aparaturę, sposób obliczenia i poda-
wania wyników, precyzję metody, a także sporządzanie sprawozdania z badań określa norma
PN-EN 15491.
8. Wygląd sprawdza się metodą wizualną, polegającą na ocenie koloru oraz przezroczystości, przez porów-
nanie z próbką wody na tle białym oraz czarnym.
8.1. Sposób wykonania oznaczenia, stosowaną aparaturę, sposób interpretacji i podawania wyników, a także
sporządzanie sprawozdania z badania określa norma PN-EN 15769.
9. Zawartość fosforu oznacza się metodą spektrometryczną, polegającą na odparowaniu próbki, rozpusz-
czeniu suchej pozostałości w wodzie i dodaniu kwaśnego roztworu zawierającego jony molibdenu i anty-
monu w celu uzyskania kompleksu antymonowo- fosforowo-molibdenowego.
9.1. Kompleks jest poddawany działaniu kwasu askorbinowego w celu uzyskania kompleksu molibdenowego
o mocnej niebieskiej barwie. Zawartość fosforu uzyskuje się poprzez pomiar absorbancji kompleksu przy
długości fali równej 880 nm.
9.2. Sposób wykonania oznaczenia, stosowane odczynniki i materiały, aparaturę, kalibrację, sposób oblicze-
nia i podawania wyników, precyzję metody, a także sporządzanie sprawozdania z badań określa norma
PN-EN 15487.
10. Zawartość substancji nielotnych oznacza się metodą grawimetryczną, polegającą na zważeniu pozostało-
ści po odparowaniu alkoholu w łaźni wodnej i osuszeniu w suszarce.
10.1. Sposób wykonania oznaczenia, rodzaj aparatury i wyposażenie, sposób obliczenia oraz podawania wyni-
ków, a także precyzję metody określa norma PN-EN 15691.
11. Zawartość siarki oznacza się metodą:
1) rentgenowskiej spektroskopii fluorescencyjnej z dyspersją fali, polegającą na poddaniu badanej prób-
ki, znajdującej się w kuwecie pomiarowej, działaniu pierwotnego promieniowania o określonej długoś-
ci fali, pochodzącego z lampy rentgenowskiej, albo
2) fluorescencji UV, polegającą na wykorzystaniu zjawiska fluorescencji ditlenku siarki wzbudzonego pro-
mieniowaniem ultrafioletowym, powstałego uprzednio na skutek spalenia badanej próbki w określo-
nych warunkach.
11.1. W przypadku oznaczania zawartości siarki w sposób określony w pkt 11 ppkt 1, należy wyznaczyć zawar-
tość siarki na podstawie krzywej kalibracji określonej dla odpowiedniego zakresu pomiarowego.
11.2. W przypadku oznaczania zawartości siarki w sposób określony w pkt 11 ppkt 1, sposób wykonania ozna-
czenia, stosowane odczynniki i materiały, rodzaj aparatury, przygotowanie roztworów kalibracyjnych,
procedurę kalibracji, sposób podawania wyników, precyzję metody, a także sposób sporządzania sprawo-
zdania z badania określa norma PN-EN 15485.
11.3. W przypadku oznaczania zawartości siarki w sposób określony w pkt 11 ppkt 2, sposób wykonania ozna-
czenia, stosowane odczynniki i materiały, kalibrację i weryfikację aparatury, sposób obliczenia i podawa-
nia wyników, precyzję metody, a także sposób sporządzania sprawozdania z badania określa norma
PN-EN 15486.
II. Metody badań jakości estru metylowego, w zakresie poszczególnych parametrów tego biokomponentu.
1. Zawartość estru metylowego kwasów tłuszczowych oznacza się metodą chromatografii gazowej z uży-
ciem wzorca wewnętrznego, polegającą na rozdziale mieszaniny na poszczególne składniki w fazie gazo-
wej.
1.1. Warunki chromatograficzne powinny być tak dobrane, aby były dobrze widoczne piki estrów metylowych
kwasu lignocerowego (C
24
) i nerwonowego (C
24:1
). Integracja powinna być tak przeprowadzona, aby były
uwzględnione piki, począwszy od estru metylowego kwasu mirystynowego (C
14
) do piku estru metylo-
wego kwasu nerwonowego (C
24:1
).
1.2. Zawartość estru metylowego kwasów tłuszczowych oblicza się na podstawie całkowitej powierzchni pi-
ków estrów metylowych od C
14
do C
24:1
oraz powierzchni piku odpowiadającego estrowi metylowemu
kwasu heptadekanowego i wyraża się jako ułamek masowy określony w procentach.
1.3. Sposób wykonania oznaczenia, stosowane odczynniki i materiały, rodzaj aparatury, przygotowanie prób-
ki, sposób podawania wyników, precyzję metody, a także sporządzanie sprawozdania z badania określa
norma PN-EN 14103.
2.
Gęstość estru metylowego w temperaturze 15 °C oznacza się:
1) metodą z areometrem, polegającą na pomiarze gęstości badanej próbki o określonej temperaturze, za
pomocą areometru zanurzonego w próbce znajdującej się w cylindrze, albo
2) metodą oscylacyjną, wprowadzając próbkę (o objętości około 1 ml) do celi pomiarowej gęstościomie-
rza oscylacyjnego, termostatowanej w celu utrzymania temperatury odniesienia 15 ºC.
Plik z chomika:
andrew30
Inne pliki z tego folderu:
Wykłady z PLE.pdf
(30408 KB)
D20101668.pdf
(56 KB)
PE - wyklady.pdf
(559 KB)
Inne foldery tego chomika:
analiza ABC XYZ
brd
Budowa pojazdów
centra logistyczne
chemia zaliczenie
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin