Grzegorz Piramowicz-zycie i tworczosc.doc

Grzegorz Piramowicz- życie i twórczość

·         Żył w latach 1735-1801

·         Główny kierownik naukowo-pedagogiczny działalności Komisji

·         Wywodził się z rodu Ormian lwowskich

·         Wstąpił do zakonu jezuickiego

·         Piramowicz za granicą miał możliwość zapoznania się z rozkwitem nauk i nowej literatury pedagogicznej

·         Ignacy Potocki obdarował go probostwem w swej rezydencji

·         Przyjaźń Potockiego z Piramowiczem miała dobre skutki dla reformy szkolnej

·         Wprowadził naukowo-pedagogiczną działalność komisji  na drogę realnej i skutecznej pracy

·         Opracował liczne reformy, prowadził obszerną korespondencję z zagranicznymi uczonymi

·         Współdziałał w opracowaniu podręczników

·         Wizytował szkoły

·         Bardzo interesował się życiem wsi

·         Napisał w 1787r. ,,Powinności nauczyciela”, miała pełnić rolę podręcznika dla nauczycieli szkół parafialnych, uzupełniając „Elementarz dla szkół parafialnych” wydany przez Komisję dwa lata wcześniej.

·         Starał się pisać tak by zachować przyjazne stosunki z chłopstwem, a drugiej strony z dworem i plebanią

-Część I jest poświęcona nauczycielowi, wobec którego Piramowicz określa pewne wymagania, tak rzeczowe, jak metodyczne, wyznacza mu obowiązki, powinności, wylicza możliwości działania i cele, do jakich musi dążyć pedagog. Omawia także rolę mistrzyń, czyli nauczycielek wiejskich. Porusza również zagadnienie kary i ich stosowania, oraz o kontaktach nauczyciela z rodzicami i przełożonymi.
-Część II traktuje o wychowaniu fizycznym, troskę o ciało rozpatrując z punktu widzenia rozwijania sił fizycznych dzieci i utrzymania zdrowia.
-W części III, o wychowaniu moralnym, Piramowicz jako cel określa zapoznanie wychowanków z ich powinnościami i sposobami ich wykonywania (względem siebie, rodziców, nauczycieli, ojczyzny, Boga). W tej części odnajdujemy też poglądy autora na „naukę wiary świętej”, czyli rozdział o wychowaniu religijnym młodzieży.
-Część IV mówiąca o wychowaniu umysłowym, kładzie nacisk na kształcenie praktycznych sprawności zawodowych (handel, rzemiosło, przemysł manufakturowy), szczególnie zaś podkreśla wartość rolnictwa.