Antologia_Nowa_Antologia grozy Horror Online.rtf

NOWA

Antologia grozy
HORROR ONLINE

2012

Zgromadzone tu teksty są owocem Halloweenowego Konkursu Literackiego Horror Online, który odbył się w 2011r.

Spis treści

Dawid Kain WSTĘP

Marek Grzywacz NOWA

Paweł Mateja ZUPA Z GAWRONÓW

Paul T. T. Rogue PARADOKS KATA

Paweł Pietrzak TO, CO WYLAZŁO SPOD STOŁU

Dariusz Kick BAR U KARLIKA

Karolina Stasiak aka Zeter Zelke FORMA ŻYCIA

Krzysztof Krasowski ROZMOWY PRZED KOŃCEM PRACY

Krystian Kochanowski ZAWIŁA SPRAWA

Bartosz Mikołajczyk NIEOCZEKIWANIE

Paweł Różycki WYZNANIE

Robert Bączkowski RUNDKA

Maciej Rogoziński DZIWNOŚCI

Maciej Andrzejewski PEJZAŻ

Izabela Ficek SREBRNY SZNUR

Weronika Borek PĘTLA ADRIANNY

Dominika Świątkowska PISARZ

Hubert Malak PODRÓŻ DO RAJU

Szymon Plasota POWIEDZ CZEGO PRAGNIESZ

Karolina Cisowska SIELANKA

Piotr Kucharski SPRAWIEDLIWOŚĆ

Dawid Kain

WSTĘP

Nie będę się tutaj rozwodził nad genezą literackiej grozy, nie będę wymieniał najwybitniejszych twórców, wspominał tekstów przełomowych i siejących postrach.

Na początek napiszę o własnych początkach.

Pierwsze opowiadanie grozy napisałem mając siedemnaście lat. Wpadłem na pomysł, który wydawał mi się dość fajny, no i chciałem nastraszyć swoją ówczesną dziewczynę. Za jednym posiedzeniem ukończyłem liczącą trzy strony historię o cierpiącym na rozdwojenie jaźni mordercy niemowląt i przez jakieś dziesięć do piętnastu minut czułem się artystą spełnionym. Później doszedłem do wniosku, że tekst nie jest wystarczająco realistyczny, by kogokolwiek nastraszyć. Nie miałem oczywiście zamiaru pisać go od nowa. Nie chciało mi się nawet robić żadnych poprawek. Postanowiłem za to dodać na marginesach „krwawe” odciski palców, a później wymiąłem kartki, jakby autor zapisków stoczył z nimi morderczą walkę. Efekt był niezły. Jak na razie wszystko szło po mojej myśli.

Dałem dzieło mojej dziewczynie, uśmiechając się tak, jak uśmiechnąć się umie jedynie aspirujący psychopata. Wtedy właśnie mój szokujący projekt natrafił na pierwszą przeszkodę. Zmięte kartki przejęła niespodziewanie matka dziewczyny: kobieta po sześćdziesiątce, raczej nie gustująca – jak mi się wydawało – w żadnych odmianach horroru. Mogłem uciec i nigdy więcej nie pojawiać się w tamtym domu. Ale nie zrobiłem tego, bo byłem ciekawy reakcji. O dziwo wcale nie bałem się, że zostanę wyklęty. Cieszyłem się, że tak właśnie może się stać.

W sąsiednim pokoju słychać było szelest kartek i skrzypienie desek podłogi.

Starsza pani pojawiła się znowu po dwóch kwadransach. Położywszy na biurku zmięte i zakrwawione kartki, wymamrotała, że „takich rzeczy to ja już nie chcę nigdy czytać”. W ...