Chlorek magnezu – Magnesium chloratum

Chlorek magnezu MgCl2+6H2O – Magnesium chloratum crystallisatum (Magnesiumchlorid, Chlormegnesium, Magnesium Chloride hexahydrate, Chlorure de magnesium) to krystaliczna biaława lub przezroczysta substancja, rozpuszczalna w wodzie zimnej (0,6 cz.), wodzie gorącej (0,3 cz.) i w 5 cz. spirytusu. Smak roztworu wodnego chlorku magnezu jest słono-gorzkawy. W 120 stopniach C traci wodę krystalizacyjną. W sprzedaży jest dostępny również chlorek magnezu bezwodny – Magnesium chloratum anhydricum MgCl2.

Chlorek magnezu jest biodostępny (przyswajalny), zatem stanowi dobre i tanie źródło magnezu dla organizmu człowieka i zwierząt. W dawce 3 g doustnie działa silnie żółciopędnie i rozwalniająco na zasadzie osmotycznej. W mniejszych dawkach (700-1000 mg) wzmaga wydzielanie żółci, pobudza perystaltykę jelit i reguluje wypróżnienia, nie dając jednocześnie efektu przeczyszczenia, jak czyni, np. siarczan magnezu. Zapobiega zastojom żółci i atonii jelit.  Jest dopuszczony do suplementów diety oraz żywności (E511). Wchodzi w skład soli niskosodowych (obok, np. chlorku potasu i wapnia). W przemyśle spożywczym służy do wytrącania białka sojowego podczas produkcji tofu.

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z 18 maja 2010 r. chlorek magnezu został dopuszczony do suplementów jako źródło magnezu (Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 18 maja 2010 r. (poz. 596)). Zalecane dzienne spożycie magnezu wynosi 375 mg.

Chlorek magnezu nie był uznawany za lek w dawnej medycynie. Służył do przygotowywania wód mineralnych sztucznych. Stosowano go również w postaci roztworu do picia jako środek wzmagający perystaltykę jelit i pobudzający przemianę materii.

W weterynarii miał podobne zastosowanie.

Chlorek magnezu można podawać w kapsułkach oraz w proszkach do rozpuszczania w wodzie. Nadaje się do przygotowania roztworów-syropów, dawkowanych łyżkami, w tym dla dzieci i osób starszych. W przypadku zaparcia można go mieszać z roztworem mannitolu, ksylitolu, ksylozy, sorbitolu, z sokami owocowymi, np. śliwkowym, grejpfrutowym; ponadto z miodem i wodą, najlepiej na czczo.
Polecam również chlorek magnezu w mieszaninach musujących sporządzonych na kwasach organicznych (jabłkowy, bursztynowy, cytrynowy, askorbinowy) oraz wodorowęglanach sodu i potasu. Dla poprawienia smaku można je wzbogacić w mannitol, sorbitol lub ksylozę.

Chlorek magnezu – Magnesium chloratum

Chlorek magnezu MgCl2+6H2O – Magnesium chloratum crystallisatum (Magnesiumchlorid, Chlormegnesium, Magnesium Chloride hexahydrate, Chlorure de magnesium) to krystaliczna biaława lub przezroczysta substancja, rozpuszczalna w wodzie zimnej (0,6 cz.), wodzie gorącej (0,3 cz.) i w 5 cz. spirytusu. Smak roztworu wodnego chlorku magnezu jest słono-gorzkawy. W 120 stopniach C traci wodę krystalizacyjną. W sprzedaży jest dostępny również chlorek magnezu bezwodny – Magnesium chloratum anhydricum MgCl2.

Chlorek magnezu jest biodostępny (przyswajalny), zatem stanowi dobre i tanie źródło magnezu dla organizmu człowieka i zwierząt. W dawce 3 g doustnie działa silnie żółciopędnie i rozwalniająco na zasadzie osmotycznej. W mniejszych dawkach (700-1000 mg) wzmaga wydzielanie żółci, pobudza perystaltykę jelit i reguluje wypróżnienia, nie dając jednocześnie efektu przeczyszczenia, jak czyni, np. siarczan magnezu. Zapobiega zastojom żółci i atonii jelit.  Jest dopuszczony do suplementów diety oraz żywności (E511). Wchodzi w skład soli niskosodowych (obok, np. chlorku potasu i wapnia). W przemyśle spożywczym służy do wytrącania białka sojowego podczas produkcji tofu.

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z 18 maja 2010 r. chlorek magnezu został dopuszczony do suplementów jako źródło magnezu (Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 18 maja 2010 r. (poz. 596)). Zalecane dzienne spożycie magnezu wynosi 375 mg.

Chlorek magnezu nie był uznawany za lek w dawnej medycynie. Służył do przygotowywania wód mineralnych sztucznych. Stosowano go również w postaci roztworu do picia jako środek wzmagający perystaltykę jelit i pobudzający przemianę materii.

W weterynarii miał podobne zastosowanie.

Chlorek magnezu można podawać w kapsułkach oraz w proszkach do rozpuszczania w wodzie. Nadaje się do przygotowania roztworów-syropów, dawkowanych łyżkami, w tym dla dzieci i osób starszych. W przypadku zaparcia można go mieszać z roztworem mannitolu, ksylitolu, ksylozy, sorbitolu, z sokami owocowymi, np. śliwkowym, grejpfrutowym; ponadto z miodem i wodą, najlepiej na czczo.
Polecam również chlorek magnezu w mieszaninach musujących sporządzonych na kwasach organicznych (jabłkowy, bursztynowy, cytrynowy, askorbinowy) oraz wodorowęglanach sodu i potasu. Dla poprawienia smaku można je wzbogacić w mannitol, sorbitol lub ksylozę.

Autor: dr Henryk Różański