Żadna religia nie zbawi człowieka. To, że ktoś się mieni Katolikiem, Świadkiem Jehowy, Baptystą, Protestantem itd –
nie da mu zbawienia...
Ewangelia Jezusa Chrystusa: najważniejsze przesłanie dla wszystkich ludzi
Słowa Jezusa Chrystusa, zawarte w 4 ewangeliach mówią nam jak mamy żyć, aby być ludźmi wolnymi od grzesznego życia i podobającymi się Bogu. Jezus mówił, że KAŻDY musi upamiętać się, porzucić grzeszne drogi i szczerym sercem nawrócić się do Boga. Kto się nie narodzi na nowo, z Ducha Bożego, nie wejdzie do Bożego Królestwa. Do każdego człowieka na ziemi, dojdzie Dobra Nowina o Jezusie Chrystusie, który umarł za nasze grzechy i zmartwychwstał, po to aby dać nam możliwość porzucenia złych dróg, egoizmu, humorków, plotki, własnej sprawiedliwości, moralności, kłamstwa, kombinacji, pożądliwości itd. Każdy, kto w Niego uwierzy, pokutuje za swoje życie, dostanie nowe życie, nowe serce, nowy początek. Bóg w Chrystusie przebaczył każdemu. Teraz tylko, albo człowiek uniży się przed świętym Bogiem i przyjmie Nowe życie, Życie wieczne, i będzie chciał żyć tylko dla Niego, albo odrzuci zbawienne Słowa Jezusa Chrystusa i Jego ofiarę na Krzyżu i sam będzie odrzucony...
Problemem wszystkich ludzi jest grzech. A to dlatego, że po pierwsze, wykoślawia on nasze życie – wszystko, co w nas cenne – pragnienia, dążenia, cele, motywacje, ich realizację, nasze więzi. Po drugie, zrywa również więź każdego z nas z Bogiem, którą naturalnie człowiek przed upadkiem w grzech posiadał. Dalej, grzech nie podoba się Bogu i ściąga na nas Jego sąd – zarówno małe, doczesne sądy i kary, jak i ten Ostateczny, którego wyrok zadecyduje o naszym wiecznym potępieniu.
Ze względu na grzech, który spaczył każdą dziedzinę naszego życia, nikt nie zasługuje na to, aby być w niebie. Nikt nie może również wymagać od Boga błogosławieństwa za swoje cnotliwe życie. Bóg nie jest do niczego względem człowieka zobowiązany; nic człowiekowi nie jest winien prócz sprawiedliwego, potępiającego wyroku, ze względu na swoją świętość (oddzielenie od grzechu) i sprawiedliwość.
W związku z tym człowiek rozpaczliwie potrzebuje ratunku (czyli zbawienia) od grzechu i jego skutków; potrzebuje pojednania z Bogiem i nowego życia; jakiegoś sposobu, aby zamiast na wieki doświadczać Bożego gniewu, doświadczać Bożej miłości.
Brak nadziei w nas samych i naszych własnych siłach
Własne próby osiągnięcia tego stanu są skazane na niepowodzenie. Nie ma czegoś, co możemy uczynić lub osiągnąć, nie ma stanu, który zyskiwałby grzesznemu człowiekowi aprobatę sprawiedliwego i świętego Boga. Dobrymi uczynkami nie jesteśmy w stanie zapracować na Boże błogosławieństwo lub uniknięcie wiecznej kary; nie jesteśmy również w stanie wymusić na Nim litości, gdyż żadne z naszych „dobrych” zachowań ostatecznie nie zaspokaja Bożych norm dobroci i sprawiedliwości. Człowiek sam więc, poprzez swe działanie i wprowadzane przez siebie w życiu zmiany, nie jest w stanie w jakikolwiek sposób poprawić swojej sytuacji.
Sam zbawić się nie może i musi sobie to dogłębnie uświadomić, aby być gotowym na wołanie o pomoc do Boga.
Boży dar Zbawiciela
Takim właśnie beznadziejnie pogrążonym w zepsuciu grzesznikom Bóg z miłości zesłał własnego Syna, aby przez Niego mogli otrzymać przebaczenie i nowe życie.
Synem tym jest obiecany w Starym Testamencie Mesjasz, czyli Zbawiciel, który stał się ciałem – człowiekiem jak my – aby jako jeden z ludzi złożyć swoje życie na krzyżu jako doskonała ofiara, która zakrywa wszystkie grzechy. Dokonał przez to odkupienia – czyli wziął na siebie winę grzeszników, i przez to zadośćuczynił wymaganiom Bożej sprawiedliwości, których sami inaczej jak przez wieczne potępienie, nie byliby w stanie spełnić.
Konieczność przyjścia do Chrystusa
Do tego Zbawiciela, danego ludziom, należy przyjść. Nie ma innego sposobu na to, aby pojednać się z Bogiem. Bóg dał aż Swego Syna i tylko Swego Syna jako pośrednika między sobą a nami, który obdarza nas zbawieniem i nowym, wiecznym życiem.
Zbawienie Chrystus daje grzesznikom z łaski. I nie inaczej. Oznacza to, że nie można sobie na nie zasłużyć, bo gdyby Bóg dawał je w zamian za zasługi, nie byłoby z łaski, a Pismo uczy, że z łaski właśnie jest. Oznacza to, że zbawienie jest darem Bożym, prezentem, które Bóg daje nie w zamian za dobre uczynki, ale za darmo, właśnie niezasłużenie, każdemu, kto prosi – przychodząc do Niego poprzez Chrystusa.
Upamiętanie i wiara to sposób przyjścia do Chrystusa
W jaki sposób grzesznik przychodzi do Chrystusa? Przez upamiętanie i wiarę.
Upamiętanie to zmiana spojrzenia na życie, Boga i siebie. To uświadomienie sobie tego, że Bóg jest Bogiem, a człowiek jego stworzeniem, które ma w posłuszeństwie chwalić swego Stwórcę i czynić wszystko, czego Bóg od niego zażąda. To więc zmiana nie tylko intelektualna, ale i pragnień; celów; gotowość i otwartość na wszelkie posłuszeństwo. Przemiana z buntownika w lojalnego sługę.
Wiara jest zaufaniem osobie Chrystusa, jako doskonałemu Zbawicielowi; przekonaniem, że On jest wszystkim, czego jako grzesznik potrzebuję. Oznacza więc, że nie próbuję już dalej zyskiwać aprobaty Bożej przez własne uczynki, ale widzę, że dzięki doskonałej ofierze Chrystusa za mnie i Jego wspaniałemu życiu, które Bóg mi przypisuje, On nie gniewa się już na mnie; że jestem na wieki objęty łaską, przebaczeniem i miłością Bożą. Wszystko to tylko z łaski Bożej, tylko w Chrystusie.
TEGO·chrześcijanin·trzyma się·wiarą i taką ufność – pouczony Ewangelią i jej posłuszny – zyskuje. W takiej ufności przez całe życie trwa. I TAKA wiara powoduje prawdziwie dobre uczynki, wynikające już nie ze strachu i prób zyskiwania sobie niedoskonałością doskonałości, ale z wdzięczności, oddania, radości i bezgranicznego uwielbienia dla Stwórcy i Zbawiciela.
Podsumowując: każdy człowiek, który nie chce pójść do gehenny, musi się nawrócić do Chrystusa i tylko do Niego, i w ten sposób rozpocząć życie prawdziwie chrześcijańskie.
Zbawienia nie da chodzenie do kościoła, choćby najlepszego (choć kościół jest konieczny dla uświęcenia, czyli życia po nawróceniu). Zbawienia nie dadzą żadne dobre uczynki (choć one przyjdą, jako skutki nawrócenia). Zbawienia nie dadzą żadne mistyczne przeżycia ani zyskiwanie ponadnaturalnych zdolności (choć Bóg działa ponadnaturalnie w życiu swych dzieci). Zbawienia nie daje wychowanie w rodzinie chrześcijańskiej, choćby najlepszej (choć, mimo że każdy sam musi zaufać Chrystusowi w swoim życiu, pobożne wychowanie może wspaniale się do tego przyczynić). Zbawienia nie da chrzest (choć każdy zbawiony powinien się ochrzcić, jako posłuszny Bogu nowy człowiek) ani przystępowanie do Wieczerzy Pańskiej – (choć wierzący człowiek powinien korzystać z tego błogosławionego zaproszenia Zbawiciela, by wspólnie z całym kościołem zasiadać przy jednym stole ze Swym Zbawcą).
Zbawienie da powierzenie w uległości Bogu swego życia Chrystusowi, doskonałemu Zbawicielowi; czyli wiara w Słowo Chrystusowe – Ewangelię, która jest mocą Bożą ku zbawieniu każdego, kto wierzy. Oznacza to, że o ile, drogi Czytelniku, się nie nawróciłeś do Chrystusa, bez względu na moralność, przynależność wyznaniową, zgodę na pewne doktryny, idziesz drogą na zatracenie wieczne.
Wzywam i zachęcam Cię, abyś to uczynił. Nie trwaj w fałszywym przekonaniu, że Twoja moralność zrobi na Bogu wrażenie. Nie próbuj wszystkich pożytecznych rytuałów i zwyczajów, jakkolwiek by nie były słuszne w sytuacji, kiedy twoje serce przylgnęło już do Chrystusa. Uchwyć się wiarą Chrystusa, jedynego Pośrednika między Bogiem a ludźmi. Zawierz Bożym obietnicom, które Bóg kieruje w miłości do Ciebie
Fragmenty Pisma
Aby pomóc Ci w podjęciu tej decyzji, zamieszczam poniżej fragmenty Pisma Świętego, które przedstawiają opisane powyżej prawdy. Wierzę, że wiara przychodzi z słuchania Słowa Chrystusowego. Poświęć czas na przeczytanie ich i refleksję nad tym, o czym one mówią. Niech Duch Boży sam przeszywa nimi Twoje serce, abyś nie pozostał obojętny i nieczuły:
"Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny. Kto wierzy w Niego, nie będzie sądzony; kto zaś nie wierzy, już jest osądzony dlatego, że nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Bożego (Jana 3:16, 18).
Zapłatą za grzech jest śmierć, lecz darem łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie Jezusie, Panu naszym (Rzymian 6:23).
Wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej (Rzymian 3:23).
Nie potrzebują zdrowi lekarza, lecz ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem wzywać do upamiętania sprawiedliwych, ale grzesznych (Łukasz 5:31-32).
Nie ma ani jednego sprawiedliwego. Nie masz, kto by rozumiał, nie masz, kto by szukał Boga; wszyscy zboczyli, razem stali się nieużytecznymi, nie masz kto by czynił dobrze, nie masz ani jednego (Rzymian 3:10-12).
Bóg zaś daje dowód swej miłości ku nam przez to, że kiedy jeszcze byliśmy grzesznikami, Chrystus za nas umarł (Rzymian 5:8).
Przeto teraz nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie (Rzymian 8:1).
Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, kto słucha słowa mego i wierzy temu, który mnie posłał, ma żywot wieczny i nie stanie przed sądem, lecz przeszedł ze śmierci do żywota (Jana 5:24).
Wiara tedy jest ze słuchania, a słuchanie przez Słowo Chrystusowe (Rzymian 10:17).
I nie w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni (Dzieje 4:12).
Jedną ofiarą uczynił na zawsze doskonałymi tych, którzy są uświęceni (Hebrajczyków 10:14).
Usprawiedliwieni tedy z wiary pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa (Rzymian 5:1).
Wiedząc wszakże, że człowiek zostaje usprawiedliwiony nie z uczynków zgodnych z Bożym prawem, a tylko przez wiarę w Chrystusa Jezusa i myśmy w Chrystusa uwierzyli, abyśmy zostali usprawiedliwieni z wiary w Chrystusa, a nie z uczynków zgodnych z Bożym prawem, ponieważ z uczynków zgodnych z Bożym prawem nie będzie usprawiedliwiony żaden człowiek (Galacjan 2:16).
Nie wstydzę się ewangelii Chrystusowej; jest ona bowiem mocą Bożą ku zbawieniu każdego, kto wierzy (Rzymian 1:16).
Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar; nie z uczynków, aby się kto nie chlubił (Ef 2:8-9).
Uważamy bowiem, że człowiek bywa usprawiedliwiony przez wiarę, niezależnie od uczynków prawa. Gdy zaś kto nie spełnia uczynków, ale wierzy w tego, który usprawiedliwia bezbożnego, wiarę jego poczytuje mu się za sprawiedliwość (Rzymian 3:28; 4:5).
Bo jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził Go z martwych, zbawiony będziesz. Powiada bowiem Pismo: każdy, kto w niego wierzy, nie będzie zawstydzony. Nie masz bowiem różnicy między Żydem a Grekiem, gdyż jeden jest Pan wszystkich, bogaty dla wszystkich, którzy Go wzywają. Każdy bowiem, kto wzywa imienia Pańskiego, zbawiony będzie (Rzymian 10:9, 11-13).
Kto wierzy w Syna, ma żywot wieczny, kto zaś nie słucha Syna, nie ujrzy żywota, lecz gniew Boży ciąży na nim (Jana 3:36).
Bałwochwalstwo, chwalenie bożków, rzeźb, modlitwy za zmarłych i do zmarłych, i wiele innych – To, czego m.in. nienawidzi Bóg
Bałwochwalstwem jest oddawanie czci stworzeniu zamiast Stwórcy. Biblia mówi: „Mienili się mądrymi, a stali się głupi. I zamienili chwałę nieśmiertelnego Boga na obrazy przedstawiające śmiertelnego człowieka, a nawet ptaki, czworonożne zwierzęta i płazy”. Rzymian1,22-23 (BW)
Przykazania Boże zabraniają oddawania czci bożkom i wszelkim obrazom i posągom. Biblia mówi: „Nie będziesz miał innych bogów obok mnie. Nie czyń sobie podobizny rzeźbionej czegokolwiek, co jest na niebie w górze, i na ziemi w dole, i tego, co jest w wodzie pod ziemią...
Drogi czytelniku, czy znasz 10 przykazań w oryginale? Znajdziesz je w Ks. Wyjścia 20: 3-17
„(1)Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie! (2) Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, ponieważ Ja Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze występek ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia względem tych, którzy Mnie nienawidzą. Okazuję zaś łaskę aż do tysiącznego pokolenia tym, którzy Mnie miłują i przestrzegają moich przykazań. (3) Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego, do czczych rzeczy, gdyż Pan nie pozostawi bezkarnie tego, który wzywa Jego imienia do czczych rzeczy. (4) Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci Pana, Boga twego. Nie możesz przeto w dniu tym wykonywać żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani cudzoziemiec, który mieszka pośród twych bram. W sześciu dniach bowiem uczynił Pan niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił Pan dzień szabatu i uznał go za święty. (5) Czcij ojca twego i matkę twoją, abyś długo żył na ziemi, którą Pan, Bóg twój, da tobie. (6) Nie będziesz zabijał. (7) Nie będziesz cudzołożył. (8) Nie będziesz kradł. (9) Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa jako świadek. (10) Nie będziesz pożądał domu bliźniego twego. Nie będziesz pożądał żony bliźniego twego, ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego wołu, ani jego osła, ani żadnej rzeczy, która należy do bliźniego twego.”
(1)
Zauważ, że 10 przykazań, które znajdziesz w dowolnej Biblii, poznałeś uszczuplone o drugie przykazanie. Bóg wymaga od nas abyśmy sami poznawali Jego i Jego Syna, Jezusa Chrystusa, albowiem człowiek, czy instytucja mogą nas zwieść (Jana 17,3)
Księga powtórzonego Prawa 4,15
Pilnie się wystrzegajcie - skoroście nie widzieli żadnej postaci w dniu, w którym mówił do was Pan spośród ognia na Horebie -abyście nie postąpili niegodziwie i nie uczynili sobie rzeźby przedstawiającej podobiznę mężczyzny lub kobiety,podobiznę jakiegokolwiek zwierzęcia, które jest na ziemi, podobiznę jakiegokolwiek ptaka, latającego pod niebem, podobiznę czegokolwiek, co pełza po ziemi, podobiznę ryby, która jest w wodach - pod ziemią... Wers 23) Strzeżcie się, byście nie zapomnieli przymierza Pana, Boga waszego, które zawarł z wami, i nie uczynili sobie wyobrażenia w rzeźbie tego wszystkiego, co wam zabronił Pan, Bóg wasz. Bo Pan, Bóg wasz, jest ogniem trawiącym. On jest Bogiem zazdrosnym (…) Wers 26 biorę dziś niebo i ziemię przeciwko wam na świadków, że prędko zostaniecie wytraceni z powierzchni ziemi, do której idziecie przez Jordan, aby ją posiąść. … (27) Rozproszy was Pan między narodami i mało z was zostanie wśród obcych ludów, dokąd was Pan uprowadzi do niewoli. (28) Będziecie tam służyli bogom obcym: dziełom rąk ludzkich z drzewa i z kamienia, które nie widzą, nie słyszą, nie jedzą i nie czują.(...)
SKAD M.IN. WZIĄŁ SIĘ KULT CZCZENIA BOŻKÓW/ RZEŹB? (Ks Wyjścia 32)
„(1)A gdy lud widział, że Mojżesz opóźniał swój powrót z góry, zebrał się przed Aaronem i powiedział do niego: Uczyń nam boga, który by szedł przed nami, bo nie wiemy, co się stało z Mojżeszem, tym mężem, który nas wyprowadził z ziemi egipskiej. Aaron powiedział im: Pozdejmujcie złote kolczyki, które są w uszach waszych żon, waszych synów i córek, i przynieście je do mnie. I zdjął cały lud złote kolczyki, które miał w uszach, i zniósł je do Aarona. A wziąwszy je z ich rąk nakazał je przetopić i uczynić z tego posąg cielca ulany z metalu. I powiedzieli: Izraelu, oto bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej. A widząc to Aaron kazał postawić ołtarz przed nim i powiedział: Jutro będzie uroczystość ku czci Pana. Wstawszy wcześnie rano, dokonali całopalenia i złożyli ofiary biesiadne. I usiadł lud, aby jeść i pić, i wstali, żeby się bawić. Pan rzekł wówczas do Mojżesza: Zstąp na dół, bo sprzeniewierzył się lud twój, który wyprowadziłeś z ziemi egipskiej. Bardzo szybko odwrócili się od drogi, którą im nakazałem, i utworzyli sobie posąg cielca ulanego z metalu i oddali mu pokłon, i złożyli mu ofiary, mówiąc: Izraelu, oto twój bóg, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej. I jeszcze powiedział Pan do Mojżesza: Widzę, że lud ten jest ludem o twardym karku. Zostaw Mnie przeto w spokoju, aby rozpalił się gniew mój na nich. Chcę ich wyniszczyć, a ciebie uczynić wielkim ludem.”
Jak widzimy Bogu się bardzo nie spodobało, że lud utworzył sobie podobiznę „tego boga, który ich wyprowadził z ziemi egipskiej” (a wiemy, i oni też wiedzieli, że to Bóg, Stwórca wszystkiego ich wyprowadził, a nie cielak). I że mu się kłaniali, składali ofiary, tańczyli... Bóg jest Stwórcą, wszystko inne to stworzenie (człowiek, gwiazdy, drzewa, rzeźby, obrazy itd.) Każdy kto oddaje chwałę stworzeniu, poniesie karę (Rzymian 1: 18-32). W liście do Rzymian, widzimy następstwa oddawania czci stworzeniu (homoseksualizm, niemoralność, cudzołóstwo, chciwość, zazdrość, morderstwa w.24-30 itd.)
KAŻDY KTO WYTWARZA BOŻKI I PRZYKŁADA RĘKĘ DO ROZPRZESTRZENIANIA SIĘ ICH – PONIESIE KARĘ. TAKŻE KAŻDY KTO ODDAJE IM CZEŚĆ.
Izajasza 44: 9 i n.
„(9)Wszyscy rzeźbiarze bożków są niczym; dzieła ich ulubione na nic się nie zdadzą; ich czciciele sami nie widzą ani nie zdają sobie sprawy, że się okrywają hańbą. (10) Kto rzeźbi bożka i odlewa posąg, żeby nie mieć pożytku? (11) Oto wszyscy czciciele tego bożka zawstydzą się; jego wykonawcy sami są ludźmi. Wszyscy oni niechaj się zbiorą i niech staną! Razem się przestraszą i wstydem okryją. (12) Wykonawca posągu urabia żelazo na rozżarzonych węglach i młotami nadaje mu kształty; wykańcza je swoim silnym ramieniem; oczywiście, jest głodny i brak mu siły; nie pił wody, więc jest wyczerpany. (13) Rzeźbiarz robi pomiary na drzewie, kreśli rylcem kształt, obrabia je dłutami i stawia znaki cyrklem; wydobywa z niego kształty ludzkie na podobieństwo pięknej postaci człowieka, aby postawić go w domu. (14) Narąbał sobie drzewa cedrowego, wziął drzewa cyprysowego i dębowego - a upatrzył je sobie między drzewami w lesie - zasadził jesion, któremu ulewa zapewnia wzrost. (15) To wszystko służy człowiekowi na opał: część z nich bierze na ogrzewanie, część na rozpalenie ognia do pieczenia chleba, na koniec z reszty wykonuje boga, przed którym pada na twarz, tworzy rzeźbę, przed którą wybija pokłony. (16) Jedną połowę spala w ogniu i na rozżarzonych węglach piecze mięso; potem zajada pieczeń i nasyca się. Ponadto grzeje się i mówi: Hej! Ale się zagrzałem i korzystam ze światła! (17) Z tego zaś, co zostanie, czyni swego boga, bożyszcze swoje, któremu oddaje pokłon i pada na twarz, i modli się, mówiąc: Ratuj mnie, boś ty bogiem moim! (18) Tacy nie mają świadomości ani zrozumienia, gdyż mgłą przesłonięte są ich oczy, tak iż nie widzą, i serca ich, tak iż nie rozumieją. (19) Taki się nie zastanawia; nie ma wiedzy ani zrozumienia, żeby sobie powiedzieć: Jedną połowę spaliłem w ogniu, nawet chleb upiekłem na rozżarzonych węglach, i upiekłem mięso, które zajadam, a z reszty zrobię rzecz obrzydliwą. Będę oddawał pokłon kawałkowi (20) Taki się karmi popiołem; zwiedzione serce wprowadziło go w błąd. On nie może ocalić swej duszy i powiedzieć: Czyż nie jest fałszem to, co trzymam w ręku?”
Psalm 115
„(1)Nie nam, Panie, nie nam, lecz Twemu imieniu daj chwałę za Twoją łaskawość i wierność! (2) Czemu mają mówić poganie: A gdzież jest ich Bóg? (3) Nasz Bóg jest w niebie; czyni wszystko, co zechce. (4) Ich bożki to srebro i złoto, robota rąk ludzkich. (5) Mają usta, ale nie mówią; oczy mają, ale nie widzą. (6) Mają uszy, ale nie słyszą; nozdrza mają, ale nie czują zapachu. (7) Mają ręce, lecz nie dotykają; nogi mają, ale nie chodzą; gardłem swoim nie wydają głosu. (8) Do nich są podobni ci, którzy je robią, i każdy, który im ufa. ...(17) To nie umarli chwalą Pana, nikt z tych, którzy zstępują do Szeolu, (18) lecz my błogosławimy Pana odtąd i aż na wieki. Psalm 11:4 „Pan w świętym swoim przybytku, Pan ma tron swój na niebiosach. Oczy Jego patrzą, powieki Jego badają synów ludzkich.”
Galatów 5:19n
„Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, (20) uprawianie bałwochwalstwa, czary, nienawiść, spór, zawiść, wzburzenie, niewłaściwa pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, (21) zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą. (22) Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, (23) łagodność, opanowanie. Przeciw takim /cnotom/ nie ma Prawa. (24) A ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje z jego namiętnościami i pożądaniami. (25) Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy. (26) Nie szukajmy próżnej chwały, jedni drugich drażniąc i wzajemnie sobie zazdroszcząc”
Apokalipsa św. Jana 9.20 (na ziemi będzie mnóstwo zniszczenia, plag, które spadną na ludzi, ale ci, którzy kłaniali się bożkom, będą tak zaślepieni, że jeszcze nie odwrócą się od tych obrzydliwości, którymi są kłanianie się obrazom, rzeźbom itd.)
„A pozostali ludzie, nie zabici przez te plagi, nie odwrócili się od dzieł swoich rąk, tak by nie wielbić demonów ani bożków złotych, srebrnych, spiżowych, kamiennych, drewnianych, które nie mogą ni widzieć, ni słyszeć, ni chodzić, Ani się nie odwrócili od swoich zabójstw, swych czarów, swego nierządu i swych kradzieży”
Izajasza 1:11, 2:8,18,19,20/ 44:9/ Powtórzonego Prawa 4:15 i wiele innych fragmentów nt, co się stanie z bożkami i ich czcicielami.
Dziś ludzie też modlą się do aniołów i czczą je, a zobaczcie co mówi Słowo Boże oraz sami aniołowie Biblijnym postaciom co chcieli kłaniać się im.
W Apokalipsie 19:10 oraz 22:8-9 I upadłem (Jan) przed jego stopami(anioła), by pokłon mu oddać. I mówi (anioł): Bacz, abyś tego nie czynił, bo jestem twoim współsługą i braci twoich, co mają świadectwo Jezusa: Bogu samemu złóż pokłon!
W Hebrajczyków w pierwszym rozdziale jest napisane: (w.7)”Do aniołów zaś powie: Aniołów swych czyni wichrami, sługi swe płomieniami ognia. (w.13) Do któregoż z aniołów kiedykolwiek powiedział: Siądź po mojej prawicy, aż położę nieprzyjaciół Twoich jako podnóżek Twoich stóp. Czyż nie są oni wszyscy duchami przeznaczonymi do usług, posłanymi na pomoc tym, którzy mają posiąść zbawienie?”
(Mateusza 2:10) „Na to odrzekł mu Jezus: Idź precz, szatanie! Jest bowiem napisane: Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz. Wtedy opuścił Go diabeł, a oto aniołowie przystąpili i usługiwali Mu”
Jak widzimy, aniołowie usługują tym, którzy mają dostąpić zbawienia. A dla kogo jest zbawienie? Za kogo umarł Pan Jezus, aby zbawić od śmierci wiecznej? Za nas ludzi! Więc aniołowie są naszymi sługami. Wykonują Boże rozkazy. My modlimy się do Boga przez Jezusa Chrystusa (bo On jest jedyną Drogą do Ojca jak wiemy z Biblii), a Ojciec w niebie odpowiada nam posyłając często aniołów.
„NIEBEZPIECZNE KULTY
Od dawien dawna istniały różne kulty oddawania czci innym rzeczom/ bożkom lub osobom zamiast Bogu Żywemu. Dagon (Sędziów 16,23), Moloch (Kapłańska 2,2), Belzebub (Łukasza 11,15), Artemida Efeska (Dzieje Apost 19:27-35). Za wspomnianymi bóstwami, kryły się potężne demony, które tak naprawdę zmieniają tylko nazwę, a ich natura jest ciągle ta sama (Kaznodziei Salomona 1,9 „To co było, znowu będzie, … nie ma nic nowego pod słońcem”).
W Afryce zasięgają rady bogów duchów; w Japonii – bogini słońca (to jest zwane okultyzmem), Inkowie, Majowie, itd., itd. W starożytności do najważniejszych bóstw należała Królowa Niebios zwana Matką Bogów. Czczono ją w wielu miejscach pod różnymi imionami: Kali w Indiach, Asztarte w Kanaanie, Izyda w Egipcie, Kylebe w Azji Mniejszej, Artemida w Grecji, Diana w Rzymie.” (Źródło: www.nadzieja.pl)
Dzieje Ap 19 (w.23nn)”W tym właśnie czasie powstał niemały rozruch z powodu drogi /Pana/. Pewien złotnik, imieniem Demetriusz, dawał niemały zarobek rzemieślnikom przy wyrobie srebrnych świątyniek Artemidy. Zebrał ich razem z innymi pracownikami tego rzemiosła i powiedział: Mężowie, wiecie, że nasz dobrobyt płynie z tego rzemiosła. Widzicie też i słyszycie, że nie tylko w Efezie, ale prawie w całej Azji ten Paweł przekonał i uwiódł wielką liczbę ludzi gadaniem, że ci, którzy są ręką uczynieni, nie są bogami. Grozi niebezpieczeństwo, że nie tylko rzemiosło nasze upadnie, ale i świątynia wielkiej bogini Artemidy będzie za nic miana, a ona sama, której cześć oddaje cała Azja i świat cały, zostanie odarta z majestatu. Gdy to usłyszeli, ogarnął ich gniew i zaczęli krzyczeć: Wielka Artemida Efeska!”
Jak widzimy wytwórcy bożków zaczęli wpadać w panikę, ponieważ Paweł przyszedł z Prawdą Słowa Bożego, że każdy wytwór rąk ludzkich nie jest Bogiem! (Dzieje Apostolskie 17,22-31, polecam przeczytać) Ci, którzy czerpali zyski z tych figurek wściekli się. Artemida w tym czasie była Królową Niebios na całym świecie ludzie czcili ją.
„INNE NIEZGODNOŚCI Z BIBLIĄ
Miasto Efez było też miejscem, gdzie czczono Dianę. Była ona uważana za boginie-dziewice i prawdopodobnie stąd powstał kult Maryi dziewicy.
Na soborze w 431 roku nazwano matkę Chrystusa (co znaczy Pomazaniec) – Matką Bożą. Termin ten sugeruje, że Jezus nie przyszedł jako człowiek w ciele, lecz jako Bóg. Biblia tak ustosunkowuje się do tego poglądu: „Wszelki duch, który nie wyznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, jest duchem antychrysta”1 list Jana4,3. Jezus wyparł się boskości i przyszedł jako człowiek (Filipian 2,6-7). Jezus to Syn Boży, ale przyszedł jako człowiek na ziemię.
W 1854 r p...
markebe