DK118.pdf

Czas kwietniowej żałoby naro-

dowej postawił nas wobec pytań o

kształt naszego patriotyzmu, stosun-

ku do Ojczyzny, odpowiedzialnego

korzystania z mediów, zaangażowania

w życie publiczne. Czymś oczywistym

wydało nam się, że tej tematyce win-

niśmy poświęcić dział „Znaki czasu”.

Zatytułowaliśmy go „Nasza ziemska

Ojczyzna”. Dużym odkryciem było dla

nas to, jak wielu członków Domowego

Kościoła angażuje się w życie publicz-

ne, zwłaszcza na szczeblu samorządo-

wym (w numerze publikujemy ich nie-

zwykle interesujące świadectwa). Na

przekór pokutującemu przekonaniu,

że uczciwy człowiek powinien trzy-

mać się z dala od „brudnej” polityki,

aktywnie działają na rzecz lokalnych

społeczności. W swej działalności

opierają się na przeżytej formacji, nie

kryjąc, że są spod znaku Chrystusa. Pozostaje tylko

zachęcić wielu innych spośród nas: idźmy w głąb

naszej formacji, która wychowuje do służby, uwal-

niając od pokusy szukania samego siebie. Następnie

zaś – rozważmy, czy i nas Pan Bóg nie wzywa, czy

społeczeństwo nas nie potrzebuje na polu działal-

ności publicznej… Polska potrzebuje ludzi zdolnych,

wykształconych, fachowców w swoich dziedzinach.

Najbardziej jednak potrzebuje ludzi prawego sumie-

nia…

Od Redakcji

W bieżącym numerze „Listu” podejmujemy

problematykę związaną z kolejnym zobowiązaniem

– corocznym udziałem w rekolekcjach. Dzięki wiel-

koduszności wielu autorów (a czasu mieli niewiele…)

proponujemy Wam lekturę frapujących tekstów,

dotykających od różnych stron „teorii” i „praktyki”

uczestnictwa w rekolekcjach Domowego Kościoła.

Na miarę możliwości postaraliśmy się wyartykuło-

wać zarówno ich wartość i wagę dla prawidłowego

przebiegu formacji, jak i przyczyny trudności w speł-

nianiu tego zobowiązania. Dziękujemy zwłaszcza

za bezcenne świadectwa! Niezależnie od wszelkich

przeszkód – obiektywnych i subiektywnych - prze-

bija z nich jedno: rekolekcje w Domowym Kościele

są ogromnym DAREM, o który warto i należy stoczyć

walkę duchową, popartą staraniami o urlop i środki

inansowe.

Na koniec pragniemy poruszyć kwesię spraw-

nego kolportażu „Listu”. Dzięki irmie kurierskiej bar-

dzo szybko dociera on do poszczególnych diecezji, a

od tego momentu wszystko jest w Waszych rękach.

Warto przemyśleć, jak jeszcze bardziej przyspieszyć

dostarczanie „Listu” do poszczególnych małżeństw.

Z chęcią zamieścimy świadectwo z diecezji, w której

kolportaż działa bardzo sprawnie. Jak to robicie? Co

możecie podpowiedzieć innym? Czekamy na Wasze

głosy!

W imieniu redakcji

Beata i Tomasz Strużanowscy

SPIS TREŚCI

Kochani!

Piszemy te słowa w chwili, gdy w naszym kraju dzieją się sprawy trudne. Jeszcze nie otrząsnęliśmy

się po katastroie samolotu prezydenckiego pod Smoleńskiem, a już spotkało nas kolejne trudne do-

świadczenie – niszczycielska powódź, która dotknęła setki tysięcy osób, w tym również wielu członków

Domowego Kościoła. Na miarę naszych możliwości powinniśmy stanąć przy tych spośród nas, którzy

przechodzą próbę zawierzenia Bogu. Wszyscy możemy im służyć darem modlitwy, a jeśli to możliwe

– również wsparciem inansowym. W tym duchu należy odczytać poniższą zachętę:

Apel o ,,wyobraźnię miłosierdzia”

W ostatnich dniach wszyscy głęboko przeżywamy dramatyczną sytuację w związku z powodzią,

która dotknęła tereny południowej Polski. Fala kulminacyjna przesuwa się na północ naszego kraju.

Powódź ma ogromny zasięg, a zniszczenia nią wywołane są trudne do wyobrażenia. Tragedia ta dotyka

również wiele rodzin z naszego Ruchu. Potrzebne jest wsparcie zarówno duchowe, jak i inansowe.

Moderator Generalny w swoim komunikacie zachęcił wszystkich członków Ruchu do modlitwy w czasie

ostatnich dni nowenny przed Zesłaniem Ducha Świętego w intencji osób, które szczególnie dotknęła

klęska powodzi. Nie ustawajmy w modlitwie! Otwórzmy nasze serca na wszelkiego rodzaju pomoc,

która będzie konieczna jeszcze bardzo długo.

Tych, którzy chcieliby wesprzeć inansowo rodziny z zalanych terenów prosimy o wpłaty na rachu-

nek prowadzony na rzecz:

Stowarzyszenie Diakonia Ruchu Światło-Życie, ul. Ks. Blachnickiego 2, 34-450 Krościenko

Nr rachunku: 13 1560 1108 0000 9060 0019 2403 , z dopiskiem „Powódź”

Jolanta i Mirosław Słobodowie, para krajowa DK

Ks. Andrzej Wachowicz, moderator krajowy DK

Znaki czasu

Nasza ziemska Ojczyzna

Tomasz Strużanowski........................................ 54

Tragedia narodowa – sprawdzian naszych postaw

Piotr Gryza........................................................ 55

Wychowanie patriotyczne w domu

widziane oczami nauczyciela historii

Piotr Ulatowski................................................. 57

„Prawda czasu i prawda ekranu”

czyli… jak odpowiedzialnie korzystać z mediów

A. Wicki.............................................................. 61

Błogosławiony ks. Jerzy Popiełuszko

Patron współpracy kapłanów ze świeckimi ......... 63

Świadectwa ....................................................... 65

Rozpoznawał charyzmaty paraian

Wspomnienieo śp. ks. Andrzeju Kwaśniku ......... 67

Niebezpieczna ustawa wkrótce wejdzie w życie .. 69

Polska potrzebuje w polityce ludzi prawych ...... 70

Świadectwa ....................................................... 71

Informacja

Kronika wydarzeń .............................................. 75

Służymy Domowemu Kościołowi i Ojczyźnie ...... 75

Diakonia Życia zaprasza na rekolekcje

dla narzeczonych ............................................... 76

Krąg Przyjaciół działa! Wieści z centralnego domu

rekolekcyjnego DK ............................................. 77

Prośba do par diecezjalnych i diakonii

rekolekcyjnych w sprawie kręgów DK

w Europie Zachodniej................ ....................... 78

Zafascynowaliśmy się tą drogą ........................ 79

Od Redakcji .........................….......................……. 1

Apel o ,,wyobraźnię miłosierdzia”

Redakcja............................................................. 3

Słowo Pary Krajowej

Jolanta i Mirosław Słobodowie............................ 4

Formacja

Konspekty spotkań miesięcznych kręgu ............. 6

Słuchać Pana

Konspekt I......................................................... 7

Odpowiedzi na pytania skierowane do kręgu

centralnego DK ................................................... 11

Temat numeru: Nasza wspólnota

i Chrystus, czyli… coroczny udział

w rekolekcjach

Rekolekcje w nauczaniu papieży ....................... . 12

Rekolekcje – nieżyciowe wymaganie, czy życiowa

szansa?

Tomasz Strużanowski......................................... 13

Oaza Żywego Kościoła

Z nauczania ks. Franciszka Blachnickiego........... 15

Przesłanie IV Kongregacji Stowarzyszenia

Diakonia ............................................................ 18

Dar rekolekcji w Domowym Kościele

Elżbieta Kozyra.................................................. 19

Rekolekcje– źrenica naszego charyzmatu

Elżbieta i Mirosław Wrotek................................ 26

Bogactwo rekolekcji tematycznych w Domowym

Kościele. Pogłębienie formacji podstawowej

Elżbieta i Mirosław Wrotek ................................ 31

Diakonia wychowawcza – radosna,

odpowiedzialna posługa

Katarzyna i Paweł Maciejewscy......................... 36

Rekolekcje – Autoryzowana Stacja Kontroli Duszy

czyli… jak i dlaczego trzeba się troszczyć o zgodny

z programem przebieg rekolekcji?

Iza i Wicek Pipkowie......................................... 39

Ramowe programy dnia na oazach rodzin ....... 42

Drogocenna perła, czyli... dlaczego nie jeździmy

na rekolekcje?

Tomasz Strużanowski........................................ 43

Świadectwa ....................................................... 44

Zdajemy sobie sprawę z tego, że chociaż fala powodziowa przetoczy się przez Polskę stosunkowo

szybko, to wywołane nią zniszczenia materialne oraz trudne przeżycia nieprędko ulegną zatarciu. I jeśli

nawet w chwili, gdy ten numer dotrze do Waszych rąk (a powinno to nastąpić do końca czerwca) media

już dawno zapomną o całej sprawie, to przecież naszym obowiązkiem będzie nadal pamiętać o tych,

którzy w wyniku tej klęski długo jeszcze będą cierpieli z powodu poniesionych strat.

Redakcja

Zdjęcia na okładkach: okładka zewnętrzna I - fot. DK Poznań, okładka zewnętrzna II - fot. Elżbieta i Mirosław Wrotek; okładka wewnętrzna

III - fot. Leszek Trzciński, fot. Mirosław Wrotek i okładka wewnętrzna IV - fot. Roman Strug. Odpowiedzialni za treść LISTU: Jolanta

i Mirosław Słobodowie, ks. Andrzej Wachowicz; redakcja merytoryczna: Beata i Tomasz Strużanowscy, adres: tomekstruzanowski@

op.pl; projekt okładki i skład: Agnieszka i Tomasz Talaga, adres: listdk@op.pl, 95-080 Tuszyn, 3 Maja 47; redakcja działu „Relacje

z życia DK”: Elżbieta i Mirosław Wrotek, adres: wrotkowie@o2.pl, redakcja działu „Znaki czasu”: zespół redakcyjny, redakcja

działu „Świadectwa”: Elżbieta i Witold Kowalczykowie, adres: wkowalczyk@oaza.pl; druk i oprawa: AKAPIT Lublin, piotr.s@akapit.

biz; prenumerata i zmiany ilości zamawianych egzemplarzy: Sekretariat DK, ul. Jagiellońska 100, 34-450 Krościenko n. Dunajcem,

jagiellonska@oaza.pl, tel. 018 2623942; Wpłaty za LIST (przez osoby odpowiedzialne za dystrybucję) na konto:

13 1560 1108 0000 9060 0019 2403 GETIN BANK, z dopiskiem „za LIST nr 118”.

„Domowy Kościół. List do wspólnot rodzinnych” jest pismem formacyjno-informacyjnym kierowanym do członków Domowego

Kościoła - gałęzi rodzinnej Ruchu Światło-Życie. Ukazuje się od 1975 roku. Pierwszym redaktorem był Sługa Boży ks. Franciszek

Blachnicki (1921-1987). Do użytku wewnętrznego Kościoła Rzymskokatolickiego w Polsce. Czerwiec-sierpień 2010 .

najbliższych. Wiemy, że ta tragedia dotknęła osobi-

ście niektórych spośród członków naszego Ruchu.

Łączymy się z nimi duchowo w ich bólu.

Zadawaliśmy sobie wówczas pytania, i stawia-

my je również dziś: co to znaczy służyć Ojczyźnie,

podejmować odpowiedzialność za to, co się w niej

dzieje, być wiernym jej narodowemu dziedzictwu,

dbać o prawdę w przekazywaniu historii?

Podjęcie odpowiedzialności za nasz kraj znajdu-

je na pewno wyraz także w naszej gorliwej i pełnej

oddania służbie, którą podejmujemy w Ruchu Świat-

ło-Życie. Przejawia się ona w podjęciu odpowiedzial-

ności za powierzone nam wspólnoty; przejawia się

w wierności nauce Chrystusa, w wierności chary-

zmatowi. To są wyzwania, wobec których nikt nie

może przejść obojętnie.

Znamienne, że w tym tak trudnym dla naszego

narodu momencie, po niespełna dwóch miesią-

cach od wspomnianej tragedii, a jednocześnie na

zakończenie Roku Kapłańskiego, Kościół ogłasza

błogosławionym polskiego kapłana–męczennika, ks.

Jerzego Popiełuszkę i wskazuje na świadectwo jego

życia, przepełnionego miłością do Chrystusa, do lu-

dzi i Polski.

Na nadchodzący czas wakacyjnego odpoczynku

życzymy wszystkim małżonkom, rodzicom, dzieciom

wspaniałego, radosnego wypoczynku, odkrywania

piękna polskiej ziemi, jej zachwycającej przyrody,

bogactwa historii i architektury.

Tym, którzy wybierają się na rekolekcje życzymy

wielu łask Bożych. Niech to będzie czas słuchania

Pana, odnajdywania siebie samych, zbliżania się do

siebie, budowania ciepłych, głębokich relacji z Pa-

nem Bogiem, ze współmałżonkiem i z dziećmi.

Tym, którzy podjęli się trudu organizacji i pro-

wadzenia rekolekcji życzymy mądrości i światła Du-

cha Świętego oraz odwagi w byciu wiernymi progra-

mowi rekolekcji.

Drogim nam kapłanom, dziękując za ich opiekę

duchową w mijającym roku formacyjnym oraz za

gotowość podjęcia służby na różnego typu rekolek-

cjach DK, życzymy chwil wyciszenia w życiu ducho-

wym, odkrywania piękna w różnorodności i boga-

ctwie spotkań z ludźmi oraz nabrania sił i zapału do

dawania coraz bardziej wyrazistego świadectwa we

współczesnym świecie.

Niech Jezus Chrystus będzie naszym przewod-

nikiem na wszystkich drogach wakacyjnego wypo-

czynku g

Jolanta i Mirosław Słobodowie

Słowo pary krajowej

jakie małżonkowie podejmują w rozwoju życia du-

chowego oraz stopień wzajemnej pomocy w kręgu

i zakres odpowiedzialności za współbraci.

Zachęcamy wszystkich do zapoznania się z treś-

ciami zawartymi w tym liście (dotrze on do wszyst-

kich wspólnot poprzez pary diecezjalne). Wierzymy,

że staną się one pomocne w odpowiedzi na pytanie,

jak przygotować i przeprowadzić tę część spotkania

kręgu, aby małżonkowie rozumieli i dostrzegali rolę

poszczególnych zobowiązań w rozwoju i pogłębianiu

duchowości małżeńskiej oraz rozwoju ich formacji.

Podsumowując miniony rok formacyjny nasze

myśli biegną ku Siostrze Jadwidze Skudro, która 28

września 2009 r. odeszła do Pana. Jej piękne świade-

ctwo życia i służby rodzinom Domowego Kościoła po-

zostanie na zawsze w naszych sercach. Nieustannie

odczuwaliśmy i wciąż czujemy Jej obecność wśród

nas. Droga nam Siostra Jadwiga w „Pożegnalnym

bileciku” napisała słowa pełne otuchy: (…) i obiecuję

Wam dalszą pomoc, gdy Bóg mnie weźmie do siebie.

Obiecuję , że nie dam Wam spokoju. Wracajmy do

jej cennych wypowiedzi, przybliżajmy jej osobę tym,

którzy nie mieli możliwości spotkania się z nią. Sługa

Boży ks. Franciszek Blachnicki, który zaprosił Siostrę

do współpracy i współtworzenia Domowego Kościo-

ła, mówił o niej: „Ma wyczucie charyzmatu i pilnuje

wierności wobec form, wobec programu”.

Zachęcamy wszystkich do wczytywania się

w treści zawarte w „Liście do wspólnot rodzinnych”

nr 115 oraz do obejrzenia ilmu-wspomnienia pt.

„Nasza Siostra”, który został zrealizowany przez mał-

żeństwo z DK w Bydgoszczy. Film będzie już w czerw-

cu dostępny w diecezjach oraz później na wszystkich

ogólnopolskich spotkaniach Ruchu.

Wracamy też myślami do tych dni, które stały

się dla wszystkich Polaków czasem rekolekcji naro-

dowych, lekcją historii i patriotyzmu. Podjęliśmy

modlitwę w intencji tych, którzy zginęli w katastro-

ie lotniczej pod Smoleńskiem oraz w intencji ich

Drogie małżeństwa i rodziny

Domowego Kościoła!

Kolejny rok formacyjny zbliża się ku końcowi.

Wszyscy powinniśmy zadać sobie pytanie: jaki on był

dla nas, małżonków, dla nas, rodziców? Jakie zmiany

dokonały się w naszym życiu duchowym? W jakim

stopniu byliśmy wierni drodze formacji, którą wy-

braliśmy? Jaki jest cel i sens naszego trwania we

wspólnocie DK?

Bardzo dobrym czasem na danie odpowiedzi

na te pytania jest m.in. ostatnie, w ciągu każdego

roku formacyjnego, czerwcowe spotkanie kręgu.

Podsumowujemy na nim zarówno postęp osobisty

w życiu duchowym, jak i wspólny w życiu małżeń-

skim, a także oceniamy postęp duchowy w całym

naszym kręgu przez okres mijającego roku. To powi-

nien być czas szczerego dzielenia się w atmosferze

poszukiwania prawdy o nas samych i naszej małej

wspólnocie kręgu, naszego otwierania się na służbę

innym małżeństwom.

Od kilku już lat krąg centralny Domowego Koś-

cioła, na początku maja spotyka się, by rozeznawać

w świetle Słowa Bożego i znaków czasu, najważniej-

sze sprawy oraz zadania, które stoją przed naszą

wspólnotą w kraju i poza jego granicami. Owocem

tych spotkań są m.in. listy kierowane do odpowie-

dzialnych za DK w diecezjach. Tegoroczny list poświę-

cony jest tematowi bardzo ważnej części spotkania

miesięcznego kręgu, jaką jest dzielenie się realizacją

zobowiązań. Części, która ukazuje konkretne wysiłki,

Formacja

W sugesiach do pracy w ciągu miesiąca zostaną umieszczone w formie tabelarycznej teksty Pisma Świę-

tego nawiązujące do tematu spotkania, do rozważania podczas codziennej lektury słowa Bożego. Materiały te

powstaną przy współpracy z ks. Adamem Prozorowskim, wielokrotnym moderatorem rekolekcji Domowego

Kościoła w archidiecezji poznańskiej; współpracownikiem Dzieła Biblijnego im. Jana Pawła II w tejże diecezji.

Ostatnim elementem konspektów będą inspiracje do części formacyjnej – do dowolnego wykorzystania

przez animatorów.

Konspekty

spotkań miesięcznych kręgu

Konspekt spotkania miesięcznego kręgu (I)

SŁUCHAĆ PANA…

„[Trzeba] słuchać Chrystusa w Jego słowie strzeżonym w Piśmie Świętym. Słuchać Go w wydarzeniach

naszego życia, starając się odczytywać ukryte w nich przesłanie Opatrzności. Słuchać Go także w braciach,

przede wszystkim w tych najmniejszych i ubogich, w których sam Jezus woła o naszą konkretną miłość. Słu-

chać Chrystusa i być posłusznym Jego głosowi: to jest najlepsza i jedyna droga, która wiedzie ku pełni rado-

ści i miłości ” (Benedykt XVI, Anioł Pański, 12.03.2006).

Tą najlepszą i jedyną drogą pragniemy pójść w kolejnym roku pracy jako uczniowie słuchający Pana.

Małżeństwom należącym do kręgów po etapie formacji podstawowej (I i II rok pracy) proponujemy podjęcie

releksji nad tym, w jaki sposób małżonkowie i ich najbliżsi mogą realizować zaproszenie do wsłuchiwania się

w głos Pana. Pomocą mogą służyć prezentowane w kolejnych numerach Listu Domowy Kościół konspekty

spotkań miesięcznych. Całość tematyki w tym roku została podzielona na dwie grupy:

- wymiar indywidualny (szczególnie poprzez modlitwę osobistą, czytanie i rozważanie słowa Bożego, li-

turgię i nauczanie Kościoła);

- wymiar wspólnotowy (wsłuchiwanie się w głos najbliższych: współmałżonka i dzieci oraz głos wspólnoty).

Wszystko po to, by umieć na co dzień być blisko Tego, który do końca nas umiłował.

I. Dzielenie się życiem

Podczas symbolicznego posiłku dzielimy się przeżyciami z okresu wakacji, doświadczeniem rekolekcji

formacyjnych itp.

II. Część modlitewna

- dzielenie się Słowem Bożym Łk 1,26-38 lub Pwt 6,4–9

- rozważenie (z dopowiedzeniami) pierwszej tajemnicy radosnej różańca – Zwiastowanie NMP.

Dopowiedzenia staramy się ukierunkować na zasłuchanie i otwarcie się na słowo Boga. Wzorem takiej

postawy jest Maryja, służebnica Pańska. I

III. Część formacyjna

- dzielenie się realizacją zobowiązań (z okresu wakacji)

- pochylenie się nad tematem: Słuchać Pana

Fundamentem naszego życia jest pierwszeństwo Boga, pierwszeństwo Jego słowa, Jego działania,

pierwszeństwo Jego miłości, pierwszeństwo Jego obecności . Zafałszowanie fundamentu wiary powoduje

jednocześnie zafałszowanie samej wiary. Nasza wiara bywa bardzo płytka, banalna, dlatego że najpierw

sami dużo mówimy do Boga nie słuchając Go; zapewniamy, iż bardzo Go kochamy, choć wcale nie czujemy

się kochani przez Niego; bardzo dużo robimy dla Boga, chociaż nie widzimy, co On dla nas czyni (J. Augustyn,

Adamie, gdzie jesteś? , Kraków 1996, s. 85).

„«Słuchaj, Izraelu», «Shemà Israel» to pierwsze przykazanie Ludu Bożego (Pwt 6, 4). «Słuchaj» to

również pierwsze słowo Reguły św. Benedykta. Bóg wzywa wierzącego, by słuchał uszami serca. Serce w Bi-

blii jest nie tylko siedliskiem uczuć i emocji, ale najgłębszym centrum osoby, gdzie podejmowane są decy-

zje. Dlatego niezbędna jest cisza , która wykracza poza słowa. Duch Święty pozwala usłyszeć i zrozumieć

słowo Boże, jednocząc się w ciszy z naszym duchem (cf. Rz 8, 26-27) ( Instrumentum laboris 26 ).

„Cały sekret «serca pełnego rozsądku» (por. 1 Krl 3, 9) polega na tym, by uformować serce zdolne

do słuchania . Możemy otrzymać ten dar jeśli nieustannie będziemy medytować słowo Boga i jeśli pozo-

staniemy w Nim zakorzenieni , starając się poznawać Je zawsze coraz lepiej ” (Benedykt XVI, Przesłanie,

22.02.2006 ).

Scena ukazuje Archanioła Gabriela trzymającego w ręku zwój, który – jak sądzę – jest symbolem Pisma,

słowa Bożego. Maryja zaś klęczy na wewnętrznej stronie zwoju. Maryja jest wewnątrz zwoju, to znaczy

żyje słowem Bożym i wszystkim tym, czego Ono wymaga . Ona żyje ogarnięta słowem . Wszystkie Jej my-

śli, Jej wola, Jej działanie – wszystko to jest przepełnione i uformowane słowem. Maryja , sama zamiesz-

kując w słowie, może stać się nowym «Mieszkaniem» słowa w tym świecie (Benedykt XVI, Przemówienie,

11.03.2006 ).

Tematy kolejnych spotkań

1. Słuchać Pana.

2. Słuchać Pana podczas modlitwy osobistej.

3. Słuchać Pana, czytając i rozważając słowo Boże.

4. Słuchać Pana w liturgii.

5. Słuchać Pana, rozważając nauczanie Kościoła.

6. Słuchać Pana, wsłuchując się w głos współmałżonka.

7. Słuchać Pana, wsłuchując się w głos naszych dzieci.

8. Słuchać Pana, wsłuchując się w głos wspólnoty.

9. Słuchać Pana w codzienności, odczytując znaki czasu.

10. Podsumowanie pracy rocznej. Jak słucham/słuchałem słowa Pana?

Krótkie teksty, nad którymi chcemy się pochylić na spotkaniu, zostaną zaczerpnięte między innymi z do-

kumentów przygotowujących do Synodu Biskupów w 2008 r. na temat słowa Bożego (tzw. Lineamenta oraz

Instrumentum laboris); z Orędzia końcowego Synodu Biskupów «Słowo Boże w życiu i misji Kościoła»; z blogu

Arcybiskupa Poznańskiego pisanego podczas Synodu Biskupów w 2008 r.; z tekstów zawartych w książce Be-

nedykta XVI, Myśli o słowie Bożym. Rozmawiając z Bogiem; Silouane-Serge Ponga, Sztuka zapamiętywania

słowa Bożego oraz Franciszka Blachnickiego, Kto ma uszy do słuchania. Jeśli w ciągu roku ukaże się posynodal-

na adhortacja, także z tego dokumentu Kościoła będziemy czerpać wskazówki do pracy w ciągu roku.

Pytania do dzielenia się:

- Gdzie i w którym momencie mojego życia usłyszałem już głos Pana? Czy słowo Pana jest pierwsze

– przed całym moim/naszym działaniem; przed każdą moją/naszą decyzją? Na ile jestem posłuszny temu

głosowi? (podać konkretne przykłady z życia osobistego, małżeńskiego, rodzinnego)

- Co przeszkadza w słuchaniu słowa Bożego? Jakie warunki są potrzebne do owocnego słuchania słowa

Bożego?

- Dlaczego Maryja może być nauczycielką i Matką w słuchaniu słowa Bożego? W jaki sposób Maryja

może być wzorem chrześcijanina, który słucha, medytuje słowo Boże i żyje nim?

Zakończenie

- ustalenie daty i miejsca następnego spotkania

- krótka modlitwa i udzielenie błogosławieństwa Bożego przez kapłana.

Sugesie do pracy w ciągu miesiąca:

- podczas modlitwy osobistej, małżeńskiej i rodzinnej pielęgnować świadomość modlitwy jako słucha-

nia Pana

- realizując zobowiązanie regularnego spotkania ze słowem Bożym, można pochylić się nad następu-

jącymi tekstami:.

Ks. F. Blachnicki, Kto ma uszy do słuchania... , Kraków 2009, s. 51-53.

NAJPOWAŻNIEJSZA SPRAWA

Iz 26, 1-6; Ps 118, 1. 8-9. 19-21. 25-27; Mt 7, 21-27

Chrystus poucza nas, jak mamy słuchać Jego słowa. Można powiedzieć, że Chrystus poucza nas także,

jak mamy czytać Ewangelię albo w ogóle Pismo Święte. [...] We fragmencie Ewangelii według św. Mateusza

Chrystus pokazuje dwa sposoby słuchania albo czytania słowa Bożego. Jeden z nich chwali i ukazuje jako wzór,

a drugi gani i każe nam wystrzegać się go. Pierwszy sposób polega na słuchaniu i wypełnianiu słów Chrystusa,

a drugi na słuchaniu i niewypełnianiu. [...]

Słowo Boże jest słowem Boga, to znaczy, że Bóg jako Osoba daje nam swoje słowo. Dlatego słowa Bożego

nie można czytać tak, jak się czyta słowo ludzkie . Słowo ludzkie można czytać dla zaspokojenia ciekawości, dla

pomnożenia swojej wiedzy. Słowo Boga natomiast musi być przyjęte jako słowo Osoby Bożej, która dając nam

swoje słowo, domaga się od nas, żebyśmy temu słowu podporządkowali swoje życie. Czytanie słowa Bożego

to sprawa poważna, bo czytać i nie wypełniać, słuchać i nie wypełniać, to lekceważyć Boga. Spotkanie ze

słowem Bożym musimy potraktować jako sprawę najpoważniejszą w naszym życiu , dlatego potrzebne jest

odpowiednie usposobienie. Jest to usposobienie wiary. Słowo Boże przyjmujemy wiarą. Wiara zawiera w sobie

gotowość posłuszeństwa. Wiara nie jest tylko wiedzą o Bogu, jej pomnażaniem. Wiara nie jest zdobywaniem

wiadomości dla zaspokojenia swojej ciekawości. Nie polega też na przeprowadzaniu spekulacji opartych na

Piśmie Świętym, na słowie Bożym. Wiara to spotkanie z Bogiem, który przez swoje słowo objawia nam siebie .

Objawia nam swoje plany i swoją wolę. Dlatego gotowość poddania słowu Bożemu swojego życia, postępowa-

nia zgodnie z tym słowem, pozwala nam dopiero we właściwy sposób i z pożytkiem czytać słowo Boże.

W Ruchu Światło-Życie to właśnie czynimy sprawą najważniejszą. Można by powiedzieć, że cały Ruch nie

jest niczym innym niż próbą właściwego spotykania się ze słowem Bożym . Nasz znak Fos-Zoe – Światło-Życie

– to wyraża. Słowo Boże jest światłem, które nie może być nigdy oddzielone od życia. To znaczy, że to, co

poznajemy umysłem jako słowo Boże, musimy przyjmować wolą jako prawo Boże. Wtedy będziemy mieli życie.

Chrystus obiecuje życie nie temu, kto zna Pismo Święte, kto wiele czyta i wiele wie, ale temu, kto idzie za tym

światłem . „Kto idzie za Mną – mówi Chrystus nie chodzi w ciemności, ale będzie miał światło życia” (J 8, 12).

Iść to znaczy podejmować wysiłek woli, to znaczy czynić to, co słowo Boże nam pokazuje jako zasadę postę-

powania, jako prawdę, którą musimy czynić w miłości. Nie można spotykać się ze słowem Bożym lekkomyślnie

i tak, jak spotykamy się z inną książką. Czytamy, dyskutujemy, uprawiamy spekulacje, szukamy zadowolenia,

sensacji. Tak możemy postępować ze słowem ludzkim. Z e słowem Bożym natomiast musimy się spotykać jak

z Bogiem samym , jak z żywym Bogiem – to znaczy z bojaźnią, z wiarą i z miłością wsłuchiwać się w to, co Bóg

chce nam powiedzieć, żeby to czynić, żeby Jego słowo wprowadzać w życie. Postępując w ten sposób, poprzez

słowo Boże budujemy dom swojego życia. Budujemy go na skale, bo budujemy na prawdzie, która jest z Boga,

i na woli Boga, który ma dla nas swoje plany.

J. Augustyn, Adamie, gdzie jesteś? , Kraków 1996, s. 84-86.

Pierwsze jest: „Słuchaj Izraelu, Pan Bóg nasz, Pan jest jedyny”. Odpowiedź Jezusa na pytanie, co jest naj-

ważniejsze w naszym życiu, nie pozostawia cienia wątpliwości. Pierwsze jest «słuchanie Boga» . Podstawę wia-

ry stanowi prawda: Bóg mówi, człowiek słucha; Bóg daje, człowiek przyjmuje; Bóg działa, człowiek podlega

działaniu; Bóg kocha, człowiek pozwala się kochać . Nigdy odwrotnie. Przesiąknięci aktywizmem łatwo nieraz

zmieniamy kierunek ustalony przez Boga. Zamiast najpierw słuchać Boga, zaczynamy sami do Niego mówić;

zamiast pozwolić się kochać, próbujemy udowadniać Mu najpierw naszą miłość; zamiast dostrzegać Jego dzia-

łanie w naszym życiu, sami pierwsi rzucamy się w wir działania; zamiast przyjmować Boże dary i cieszyć się nimi,

usiłujemy sami dawać. Jak faryzeusz modlący się w świątyni szukamy w ten sposób potwierdzenia dla własnej

wielkości we własnym mówieniu, kochaniu, działaniu (…).

Zaproszenie

skierowane do

człowieka

Prośby do Boga,

aby słuchał

człowieka

Owoce słuchania

Boga

Bóg słucha

człowieka

Temat tygodnia

Dzień Tygodnia Pierwszy tydzień Drugi tydzień Trzeci tydzień Czwarty tydzień

Niedziela

Pwt 6,4–9

Pwt 4,1

Ps 5,2–4

Pwt 5,28

Poniedziałek

Wj 15,26

Pwt 7,11–15

Ps 17,1–2

Pwt 26,7–9

Wtorek

Wj 23,20–23 Pwt 11,13–15

Ps 27,7–10

1 Krl 9,3

Środa

Pwt 12,28

Pwt 28,1–2

Ps 30,9–11

2 Krn 7,14–15

Czwartek

Pwt 15,4–5

Pwt 30,9–10

Ps 39,13–14

Ps 6,9–10

Piątek

Pwt 30,11–13 Pwt 28,12–14

Ps 54,3–5

Ps 17,7

Sobota

Pwt 31,11–13 Pwt 26,16–19

Ps 61,2–4

Ps 34,5–7

TEKSTY POGŁĘBIAJĄCE OMAWIANY TEMAT

Dokument przygotowujący do Synodu Biskupów w 2008 r. na temat słowa Bożego, tzw. Lineamenta :

„ Tym, co przede wszystkim decyduje o spotkaniu człowieka z Bogiem jest nabożne słuchanie słowa .

Żyje się według ducha w tej mierze, w jakiej potrai się stworzyć miejsce słowu, pozwala się narodzić słowu

Bożemu w sercu człowieka. Albowiem to nie człowiek może zgłębić słowo Boże, ale jedynie ono, słowo,

może zdobyć człowieka i nawrócić go , pozwalając mu odkryć swe bogactwo i swe tajemnice, otwierając

przed nim horyzont sensu, wizję wolności i pełnej ludzkiej dojrzałości (por. Ef 4, 13). Poznanie Pisma Święte-

go jest dziełem kościelnego charyzmatu, który dany jest wierzącym otwartym na Ducha” ( Lineamenta 34 ).

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: