DK114.pdf

SPIS TREŚCI

Modlitewna nowenna miesięcy

Ks. Adam Wodarczyk......................................... 46

Nie prześpijmy tego czasu!

Ks. Andrzej Wachowicz, ks. Marian Sikora.......... 48

Co możemy oiarować kapłanom?

Gabrysia i Jacek Andruszkiewiczowie................ 52

Rok Kapłański – nasze wyzwanie

Danuta i Andrzej Bartosikowie.......................... 53

Obecność kapłana w Domowym Kościele .......... 54

„Rola kapłana w Domowym Kościele”, recenzja

książki ks. Jana Mikulskiego

Anna i Jacek Nowakowie................................... 62

„Pamiętajcie swoich przełożonych”…

Wspomnienie o ks. Marianie Kaszowskim ......... 62

Film o kapłaństwie i strony internetowe poświęcone

kapłaństwu ....................................................... 65

Informacja

Kronika wydarzeń .............................................. 66

Dziękczynienie i tęsknota. Pielgrzymka ruchów

i stowarzyszeń do Warszawy

Tomasz Strużanowski....................................... 67

Jak przeżyliśmy czas przygotowania do

pielgrzymki? Relacje .......................................... 71

Centralna Oaza Matka. Czyńcie uczniów ze

wszystkich narodów! ......................................... 73

Rekolekcje wakacyjne AD 2009. Relacje ............ 75

„Wy dajcie im jeść”. Domowy Kościół na Ukrainie

Danusia i Andrzej Bartosikowie......................... 89

Relacje z życia DK ............................................... 91

blachnicki.oaza.pl w nowej odsłonie ................. 93

Jak przyjęliśmy wskazania Listu Kręgu

Centralnego do odpowiedzialnych za Domowy

Kościół nt. przebiegu spotkania w kręgu? ......... 94

Nowy ilm o DK „Zaproszenie – Domowy Kościół

wczoraj, dziś i…” ................................................ 97

Ludzie listy piszą ............................................. 100

Świadectwa

Świadectwa z pielgrzymki do Warszawy .......... 101

Świadectwa z rekolekcji letnich ....................... 105

Inne świadectwa .............................................. 109

Od redakcji ..........................….......................……. 2

Trzeba iść tam, gdzie jest najtrudniej

Jolanta i Mirosław Słobodowie.......................... .3

Formacja

Konspekty spotkań miesięcznych kręgu

Rodzina znakiem kościoła, jako wspólnoty miłości

Konspekt III.......................................……..…......… 5

Rodzina żyjąca prawem miłości chrystusa

Konspekt IV......................................................... 8

Rodzina zaczynem dobra

Konspekt V......................................................... 10

List Kręgu Centralnego DK do małżeństw

i kapłanów odpowiedzialnych za Domowy

Kościół ............................................................... 14

Odkryć całość tej pięknej drogi

Komentarz pary krajowej.................................. 16

Korzystajmy z nowych materiałów formacyjnych! ... 18

Wybory w DK – poszukiwanie woli Bożej

Anna i Jacek Nowakowie.................................... 20

Ile dzieci w katolickiej rodzinie?

Agata i Krzysztof Jankowiakowie....................... 21

Temat numeru: JA I CHRYSTUS, czyli…

modlitwa indywidualna i regularne

spotkanie ze Słowem Bożym

Katechizm Kościoła Katolickiego o modlitwie. ... 23

Z nauczania ks. Franciszka Blachnickiego ........... 27

Modlitwa - potrzeba czy przeżytek?

Ks. Adam Ceynowa............................................ 31

Żyć na co dzień Słowem Bożym

Ks. Jan Mikulski................................................. 36

Świadectwa do tematu numeru ......................... 38

Biblia krok po kroku ........................................... 43

Audycje dla małżonków i rodziców ..................... 43

Znaki czasu

ROK KAPŁAŃSKI

List Jego Świątobliwości Benedykta XVI

na rozpoczęcie Roku Kapłańskiego z okazji 150.

rocznicy dies natalis świętego proboszcza z Ars ...... 44

Jolanta i Mirosław Słobodowie, Słowo Pary Krajowej

Drodzy Czytelnicy!

Trzeba i ść tam,

Oddajemy w Wasze ręce 114. numer

„Listu DK”. Jest on owocem pracy redakcji,

powołanej do życia decyzją kręgu central-

nego DK w maju br. W jej skład wchodzi

kilka małżeństw z całej Polski. Współczesna

technika komunikacyjna umożliwia nam

owocną współpracę „na odległość”.

Pragniemy, aby „List DK” spełniał kilka

zadań. Po pierwsze, ma on służyć pomocą w formacji członków DK . Nadal znajdziemy w nim propozycję kon-

spektów spotkań miesięcznych. Ponadto – i to jest pewne novum – zamierzamy poświęcić część każdego wydania

„Listu” na przybliżenie zagadnienia ważnego z punktu widzenia naszego uczestnictwa w Domowym Kościele

(tzw. „temat numeru” ). W tym roku formacyjnym – jak zgodnie rozeznali to członkowie kręgu centralnego – idąc

tropem zobowiązań - podejmiemy zagadnienia z zakresu duchowości małżeńskiej.

Po drugie, w „Liście” powinniśmy znaleźć jak najwierniejsze odbicie spraw, problemów i radości, którymi

żyjemy na co dzień w naszych wspólnotach . Dział „Z życia DK” będzie odtąd zawierał znacznie więcej treści, niż

tylko relacje z wydarzeń w poszczególnych diecezjach, czy na forum ogólnopolskim. Chcemy sięgnąć głębiej, pisząc

o mocnych stronach życia naszych wspólnot, ale nie stroniąc też od dotykania – zawsze jednak po to, by budować, a

nie szkodzić – tego, co napawa nas troską, co domaga się uleczenia, co boli, co jest wyzwaniem domagającym się od

nas odpowiedzi, przemiany.

Po trzecie – nadal będziemy przypominać, że stanowimy cząstkę Kościoła, że nie wolno nam zamykać się

wyłącznie w kręgu własnych spraw wspólnotowych . Racją istnienia Domowego Kościoła jest jego służebny cha-

rakter. Ma on wychowywać nas do coraz doskonalszej służby w małżeństwie, rodzinie, w miejscu pracy, w życiu

społecznym, w paraii, w Kościele powszechnym.

I wreszcie – szeroko otwieramy nasze łamy na Wasze świadectwa. Niekoniecznie na te „polukrowane”, ukazu-

jące jak „powinno być” , lecz raczej na te osadzone głęboko w realiach naszego życia, świadczące o tym, że łaska Boża

przemienia naszą słabość i grzeszność.

Zmianie ulega formuła tworzenia naszego pisma. Znajdziecie w nim więcej artykułów napisanych na za-

mówienie redakcji, po wcześniejszym rozeznaniu, czym obecnie żyje wspólnota. Czekamy też na Wasze listy – te

najciekawsze, podejmujące najważniejsze problemy, będziemy publikowali wraz z odpowiedziami. Pragniemy, aby

na naszych łamach zagościły też nowe formy dziennikarskie: wywiad, reportaż, felieton.

Prosimy – przesyłajcie opinie i uwagi, dzięki którym będziemy mogli nieustannie podnosić poziom „Listu

DK”, tak aby służył jak największą pomocą wszystkim członkom naszej wspólnoty. Owocnej lektury!

Sługo Boży księże Franciszku – wstawiaj się za nami!

gdzie jst

Obecnie umocnieni, odświeżeni, jakby odno-

wieni powróciliśmy do domów, do miejsc pracy,

a nasze dzieci do szkół. Powróciliśmy także do naszych

wspólnot, do naszych kręgów, by razem prosić Boga

o dojrzewanie w nas owoców tegorocznego wypo-

czynku, by razem z Nim przemieniać siebie,

nasze małżeństwa i rodziny, przemieniać

i ożywiać wspólnotę Domowego Kościoła,

aby mogła służyć Kościołowi Powszechne-

mu miłością, zaangażowaniem, czytelnym

świadectwem.

Przed nami nowy rok systematycz-

nych, comiesięcznych spotkań w naszych

kręgach, a także spotkań we wspólnotach

rejonowych i diecezjalnych. Hasło nowe-

go roku pracy formacyjnej całego Ruchu

Światło-Życie ,,Czyńcie uczniów ze wszyst-

kich narodów” wskazuje nam na kierunki

naszego zaangażowania. Pan posyła nas do

innych ludzi , aby im zanieść choć trochę

światła i prawdy.

Niektórzy z nas zostaną wezwani, aby

służyć rodzinom w różnych krajach poza

Polską poprzez prowadzenie rekolekcji

ewangelizacyjnych, pilotowanie nowych

kręgów we wspólnotach DK, prowadzenie rekolekcji

formacyjnych, przybliżanie drogi duchowości małżeń-

skiej. Inni będą wezwani do pokonywania wszelkich

barier w głoszeniu słowa Bożego w swoich środowi-

skach, dawania czytelnego, a jednocześnie radosne-

go świadectwa życia sakramentalnego małżeństwa

i chrześcijańskiej rodziny - szczególnie wobec ludzi,

którzy daleko odeszli od nauki Chrystusa, są obojęt-

ni, czasami buntowniczy, często wrogo nastawieni

do nauki Kościoła i kapłanów. Trzeba nam iść tam,

gdzie jest najtrudniej, do tych, którzy są najbardziej

na ,,nie”.

najtrudniej

Drogie nam małżeństwa i rodziny Domowego

Kościoła !

Czas letnich wakacji już za nami. Każdy z nas

potrzebował tego zasłużonego wypoczynku. Zapew-

ne spędziliście go w rozmaity sposób, odbudowując

i wzmacniając swoje siły izyczne i duchowe. Wielu

zapewne uczestniczyło w oazach rekolekcyjnych przy-

gotowanych przez odpowiedzialnych DK w różnych

rejonach naszego kraju, jak i poza jego granicami. Był

to zatem czas słuchania Pana Boga, czas odnajdywa-

nia siebie samego, czas spotkania ze sobą w małżeń-

stwie, w rodzinie.

Z Chrystusowym pozdrowieniem -

Redakcja

Podejmując posługę pary krajowej w 2006 roku,

w jednej z przeprowadzonych z nami rozmów, na py-

tanie ,,Jakie widzicie zadania dla Domowego Kościoła

na najbliższy czas?” odpowiedzieliśmy: W tym roku

jako delegaci Ruchu Światło-Życie uczestniczyliśmy

w Rzymie w Światowym Kongresie Ruchów i Nowych

Wspólnot. Po tym kongresie jesteśmy przekonani, że

dzisiejszy świat, cały świat, nie tylko Polska, potrzebu-

je charyzmatu Domowego Kościoła. Doświadczyliśmy

tego w rozmowach z ludźmi z innych krajów, czy nawet

kontynentów, którzy zachwycali się tym, co mówiliśmy

o naszej formacji. To chyba czasem my sami, członko-

wie DK, nie potraimy docenić ogromu i piękna tego

, co mamy . Więc takim zadaniem jest dla nas przekra-

czanie granic, zarówno tych izycznych, państwowych,

jak i granic, barier, które są w nas; abyśmy otwierali

się na drugiego człowieka w duchu Ewangelii”.

I to jest aktualne również dzisiaj.

sił wszystkich ks. Adam Wodarczyk, moderator gene-

ralny Ruchu. Niech nie zabraknie modlitwy w intencji

biskupów miejsca, z którymi często współpracujecie,

niech nie zabraknie modlitwy w intencji Biskupa

Adama Szala - delegata KEP ds. Ruchu Światło-Życie.

Niech nasza modlitwa będzie systematyczna, wy-

trwała, nieustająca. Włączajmy w nią również dzie-

ci. Pamiętajmy o kapłanach, których spotkaliśmy na

naszej drodze życia, na rekolekcjach. Nie zapomnijmy

o tych, którzy odeszli już do Pana. Otwierajmy drzwi

naszych domów każdemu kapłanowi, może szczegól-

nie tym, którzy jeszcze nigdy u nas nie byli, z którymi

nie mieliśmy okazji dłużej porozmawiać. Dzielmy się

w kolejnych numerach Listu podjętymi inicjatywami,

naszymi spotkaniami ze ,,świętymi kapłanami”.

Kochani Księża, którzy służycie małżeństwom

i rodzinom DK: czekamy również na świadectwa Wa-

szego życia kapłańskiego. Czy i w jakim stopniu spot-

kania z małżonkami DK pomagają Wam w dążeniu do

doskonałości duchowej, w odkrywaniu wciąż na nowo

daru i tajemnicy sakramentu kapłaństwa?

Formacja

Konspekty

spotkań miesięcznych kręgu

Konspekt spotkania miesięcznego kręgu (III)

RODZINA ZNAKIEM KOŚCIOŁA,

JAKO WSPÓLNOTY MIŁOŚCI

Wiemy jednak, że tym wymagającym wyzwa-

niom misyjnym, ewangelizacyjnym będziemy mogli

sprostać tylko wówczas, jeżeli będziemy w ścisłym

kontakcie z Panem Bogiem poprzez wierne, syste-

matyczne trwanie na modlitwie osobistej . Tam, na

osobistym spotkaniu z Bogiem, dokonuje się to, co

najważniejsze. Siostra Jadwiga podczas wielu reko-

lekcji mówiła: Nie myślmy, że bez modlitwy osobistej

uda nam się cokolwiek zrobić na drodze życia ducho-

wego , że uda nam się wejść w głębsze rozumienie

i praktykowanie modlitwy małżeńskiej i rodzinnej,

dialogu małżeńskiego, reguły życia, że uda nam się

wejść w medytację Pisma Świętego; nie łudźmy się, że

będziemy żyć duchowością małżeńską. Dlatego myśl

przewodnia obecnego, pierwszego w tym roku forma-

cyjnym, Listu do wspólnot rodzinnych DK koncentruje

się wokół tematu ,,Ja i Chrystus” .

W naszym ruchu zazwyczaj w czerwcu odbywa-

ją się wybory par odpowiedzialnych począwszy od

animatorów kręgów poprzez pary rejonowe, diece-

zjalne i ilialne. W tym roku również wiele nowych

małżeństw w całej Polsce zostało powołanych do peł-

nienia wspomnianych posług. Dziękując ustępującym

parom za ich piękną i pełną oddania służbę rodzinom

DK, polecamy nowo wybranych pamięci modlitew-

nej.

I. Dzielenie się życiem

Podczas symbolicznego posiłku podzielić się radościami i troskami przeżywanymi w małżeństwie

i rodzinie w czasie od ostatniego spotkania

II. Część modlitewna

a) dzielenie się Ewangelią (Ef 5,21-30)

b) tajemnica Różańca (z dopowiedzeniami) – Chrzest Jezusa w Jordanie

Prosimy Was również o nieustanne wsparcie

modlitewne dla całego kręgu centralnego, byśmy w

obecnym roku pracy rozeznawali w świetle Ducha

Świętego sprawy dotyczące całej wspólnoty DK w kra-

ju i poza jej granicami, by starczyło nam sił duchowych

i izycznych.

Niech Pan błogosławi wszelkiemu trudowi, który

podejmiecie w nowym roku formacyjnym zarówno

na drodze doskonalenia wewnętrznego, budowania

jedności w małżeństwie i rodzinie, pogłębiania du-

chowości małżeńskiej, jak i rozwoju naszych kręgów

oraz wspólnot rejonowych, diecezjalnych, ilialnych,

centralnych.

Niech nikomu nie zabraknie gotowości i zapału

do ewangelizacji, do służby drugiemu człowiekowi!

III. Część formacyjna

dzielenie się realizacją zobowiązań (z okresu ostatniego miesiąca)

temat studyjny: Rodzina znakiem Kościoła, jako wspólnoty miłości

Pytania do dzielenia się:

1. W jaki sposób realizowaliśmy sugesie z ostatniego spotkania kręgu? Czym chcielibyśmy się podzie-

lić ze wspólnotą?

2. Jakie są (były) największe radości, a co dla nas jest największą trudnością w codziennym życiu na

drodze budowania miłości małżeńskiej i rodzinnej?

Kolejne bardzo ważne zadania wyznacza Papież

Benedykt XVI, który 19 czerwca br., rozpoczynając

ROK KAPŁAŃSKI pod hasłem ,,Wierność Chrystusa,

wierność kapłana”, wezwał nas wszystkich do modli-

twy z kapłanami i za kapłanów.

Zachęcamy, aby w każdym kręgu, rejonie, die-

cezji zostały podjęte konkretne dzieła w intencji ka-

płanów , a w szczególności naszych drogich doradców

duchowych kręgów DK oraz księży służących w Ruchu

Światło-Życie. Podejmijmy Nowennę , do której zapro-

W liście do delegata Konferencji Episkopatu Polski ds. Ruchu Światło – Życie na 30-lecie zawierzenia

Ruchu Niepokalanej Matce Kościoła Sł. Boży Jan Paweł II skierował między innymi takie słowa: „Rodzina

żyjąca głębią wiary i wierna miłości Chrystusa jest przyszłością Kościoła. Niech Wasz Ruch wspiera te

rodziny, niech umacnia je w jedności i pomaga przetrwać wszelkie próby” .

Ta najmniejsza wspólnota Kościoła, jaką jest rodzina , na wzór miłości Chrystusa do Kościoła ma się tu-

taj na ziemi stawać jej wzorem i znakiem dla współczesnego świata. „Rodzina chrześcijańska włączona jest

w Kościół, lud kapłański, poprzez sakrament małżeński, z którego wyrasta i z którego czerpie pokarm”.

Dokument Papieskiej Rady Rodziny; ”Rodzina, małżeństwo i wolne związki”- 26 lipiec 2000r.

są również powołani do <<przekazywania>> braciom tej samej miłości Chrystusa, stają się w ten sposób

wspólnotą <<zbawiającą>>. Tak więc rodzina chrześcijańska, będąc owocem i znakiem nadprzyrodzonej

płodności Kościoła, staje się symbolem, świadectwem i uczestnikiem macierzyństwa Kościoła.

Rodzina chrześcijańska jest powołana do brania żywego i odpowiedzialnego udziału w posłannictwie

Kościoła w sposób sobie właściwy i odrębny, czyli oddając siebie samą na służbę Kościołowi i społeczeń-

stwu w tym, czym jest i co czyni, jako głęboka wspólnota życia i miłości”. FC,49-50

(...) Kościół stara się uczestniczyć w radościach i nadziejach, a także w trudach i cierpieniach ziem-

skiego pielgrzymowania ludzi z tym głębokim przeświadczeniem, że to sam Chrystus wprowadził go na te

wszystkie drogi: że On sam dał Kościołowi człowieka i równocześnie mu go zadał jako „drogę jego posłan-

nictwa i posługi.

Pośród tych wielu dróg rodzina jest drogą pierwszą i z wielu względów najważniejszą.

Ku małżeństwie i rodzinie. Z nauczania Jana Pawła II,A.Sujka,s.169

(...) W zamyśle Boga Stworzyciela i Odkupiciela rodzina odkrywa nie tylko swoją „tożsamość”, to, czy

„jest”, ale również swoje „posłannictwo”, to, co może i powinna „czynić”. Zadania które z powołania Bo-

żego ma wypełnić w historii, wypływają z samej jej istoty i ukazują jej dynamiczny i egzystencjalny rozwój.

Każda rodzina odkrywa i znajduje w sobie samej nie dające się stłumić wezwanie, które jednocześnie

określa jej godność i odpowiedzialność: rodzino, „stań się” tym, czym „jesteś”!

Sięganie do „początku” stwórczego aktu Boga jest koniecznością dla rodziny, jeżeli pragnie ona poznać

i urzeczywistnić siebie wedle prawdy wewnętrznej nie tylko swego istnienia, ale także swego działania

historycznego. A ponieważ wedle zamysłu Bożego została utworzona jako „głęboka wspólnota życia i miło-

ści” , przeto na mocy swego posłannictwa ma ona stawać się coraz bardziej tym, czym jest, czyli wspólnotą

życia i miłości w dążeniu, które – podobnie jak każda rzeczywistość stworzona i odkupiona – znajdzie

ostateczne spełnienie w Królestwie Bożym. W perspektywie sięgającej samych korzeni rzeczywistości mał-

żeńskiej i rodzinnej trzeba następnie powiedzieć, że istota i zadania rodziny są ostatecznie określone przez

miłość. Rodzina dlatego otrzymuje misje strzeżenia, objawiania i przekazywania miłości, będącej żywym

odbiciem i rzeczywistym udzielaniem się miłości Bożej ludzkości oraz miłości Chrystusa Pana Kościołowi,

Jego oblubienicy. Każde poszczególne zadanie rodziny jest wyrazem i konkretnym wypełnieniem tego pod-

stawowego posłannictwa. Trzeba zatem bardziej wniknąć w to szczególne bogactwo posłannictwa rodziny

i zgłębiać jego wielorakie i jednorodne treści. (...) Wychowanie w wierze poprzez sakrament małżeństwa

powinno kłaść nacisk przede wszystkim na ukazanie małżeństwa takim, jakim ustanowił je Bóg. „Bóg jest

Miłością” (por.1 J4,8.16) i wszystko Boże nacechowane jest tym najśliczniejszym znamieniem miłości...

Znak jakim jest miłość małżeńska sięga aż do samych głębin tajemnicy Trójcy Przenajświętszej: „znak ten

wyraża się przez miłość małżeńską, ukazującą miłość mężczyzny i kobiety jako przejaw wspólnoty osób

na obraz i podobieństwo wspólnoty Osób Boskich w Trójcy Świętej”... O tym najwyższym źródle małżeń-

skiej miłości („Bóg- Miłość – Ojciec”) mówi z wielkim naciskiem także Paweł VI w encyklice „Humane

vitae”(n.8). Trzecia prefacja ślubna nawiązuje do tejże myśli biblijnej; dziękując Bogu za wielkie wyniesie-

nie i godność człowieka... „Boże TY...w małżeńskiej wspólnocie życia utrwaliłeś prawdziwy obraz Twojej

miłości. Z miłości bowiem stworzyłeś człowieka i ciągle go wzywasz, aby się kierował jej prawami, bo

chcesz mu dać udział w Twojej wiecznej miłości. Święty sakrament małżeństwa , który jest znakiem Twego

miłowania, uświęca wzajemną miłość ludzką”

W domowym Kościele. Ks. Br. Mokrzycki SJ, 1989, s.10341-42

(...)Jako pierwsza, powstaje i rozwija się komunia pomiędzy małżonkami; na mocy przymierza miłości

małżeńskiej , mężczyzna i kobieta „już nie są dwoje, lecz jedno ciało” i powołani są do ciągłego wzrostu

w tej komunii poprzez codzienną wierność małżeńskiej obietnicy obopólnego całkowitego daru. Owa ko-

munia małżeńska ma swoje korzenie w naturalnym uzupełnianiu się mężczyzny i kobiety, i jest wzmacnia-

na przez osobistą wolę małżonków dzielenia całego programu życia, tego, co mają i tego, czym są. Stąd

taka komunia jest owocem i znakiem potrzeby głęboko ludzkiej” FC,19.

Stwórcą małżeństwa jest sam Bóg dlatego też poprzez nie otrzymujemy ogromne bogactwo łaski,

które uzdalnia nas do tego by jako to „jedno ciało” stawać się jednością „w miłości”. Sobór Watykań-

ski II nazywa małżeństwo „przymierzem”, w którym to mężczyzna i kobieta „wzajemnie się sobie oddają

i przyjmują” („List do rodzin”). To wzajemne obdarowywanie się, to życie w głębokiej łączności i bliskości

dwojga kochających się ludzi – mężczyzny i kobiety. Człowiek nie może bytować „samotnie” (por. Rodz.

2,18). Może bytować tylko jako „jedność dwojga” , a zatem w relacji do drugiego człowieka. W moim

współmałżonku mieszka Bóg, gdyż człowiek został stworzony z miłości, na obraz i podobieństwo Boga,

który jest Miłością.

Zakończenie

a) ustalenie daty i miejsca następnego spotkania

b) spotkanie można zakończyć krótką modlitwą i błogosławieństwem kapłana.

Teksty pomocnicze:

(...)Do zasadniczych zadań rodziny chrześcijańskiej należy również zadanie kościelne: jest ona powoła-

na do budowania Królestwa Bożego w dziejach, poprzez udział w życiu i posłannictwie Kościoła. Aby lepiej

zrozumieć podstawy, treści i cechy charakterystyczne tego uczestnictwa, należy zgłębić wielorakie i mocne

więzy wzajemnie łączące Kościół i rodzinę chrześcijańską, tworząc z niej niejako <<Kościół w miniaturze>>

(Ecclesia domesica), i sprawiające, że jest ona swego rodzaju żywym odbiciem i historycznym ukazaniem

tajemnicy Kościoła. ... sprawując sakramenty , Kościół wzbogaca i umacnia rodzinę chrześcijańską łaską

Chrystusową, ażeby ją uświęcić na chwałę Ojca; poprzez głoszenie z nową mocą nowego przymierza miło-

ści, aby naśladowała i przeżywała tę samą miłość oddania i oiary, którą Chrystus żywi do całej ludzkości.

Ze swej strony rodzina chrześcijańska jest do tego stopnia wpisana w tajemnicę Kościoła, że staje się,

na swój sposób, uczestnikiem zbawczego posłannictwa samego Kościoła. Małżonkowie i rodzice chrześci-

jańscy, na mocy sakramentu <<we właściwym sobie stanie i porządku życia mają własny dar wśród Ludu

Bożego>>. Dlatego też nie tylko <<otrzymują >> miłość Chrystusa, stają się wspólnotą <<zbawioną>> ale

Sugesie do pracy w ciągu miesiąca:

a) podczas modlitwy osobistej ogarnąć modlitwą dziękczynną tych, którzy byli dla nas nauczycielami

wiary i ukazywali nam pierwsze wzorce miłości rodzinnej i małżeńskiej

b) w czasie dialogu małżeńskiego odpowiedzmy sobie na pytanie , jakim znakiem dla Kościoła lokal-

nego jest nasze małżeństwo/rodzina? Podejmijmy w tym kontekście małżeńską regułę życia.

c) podjąć lekturę tekstów z następnego spotkania oraz podanych pytań, aby przygotować się do dzie-

lenia się na następnym spotkaniu w kręgu

d) fragment do dzielenia się Ewangelią na następne spotkanie (1 J 4, 7 -11).

Konspekt spotkania miesięcznego kręgu (IV)

RODZINA ŻYJĄCA PRAWEM

MIŁOŚCI CHRYSTUSA

Teksty pomocnicze:

(...) Rodzina jest szkołą bogatszego człowieczeństwa. Aby zaś mogła ona osiągnąć pełnię swego życia

i posłannictwa, trzeba życzliwego duchowego udzielania się i wspólnej wymiany myśli pomiędzy mał-

żonkami oraz troskliwego współdziałania rodziców w wychowaniu dzieci. Czynna obecność ojca bardzo

pomaga w ich urobieniu ; lecz i opieka matki domowa, jakiej potrzebują zwłaszcza młodsze dzieci, winna

być zapewniona, co nie powinno jednak uniemożliwiać uprawnionego awansu społecznego kobiety. Dzie-

ci powinno się tak wychowywać, aby po dojściu do wieku dojrzałego mogły z pełnym poczuciem odpo-

wiedzialności pójść za powołaniem, także i duchowy, oraz wybrać stan życia, w którym, jeśli zwiążą się

małżeństwem, mogłyby założyć własną rodzinę w pomyślnych dla siebie warunkach moralnych, społecz-

nych i gospodarczych. Jest rzeczą rodziców lub opiekunów, aby stawali się przewodnikami dla młodszych

w zakładaniu rodziny, przez roztropne rady, którym ci ostatni winni chętnie dawać posłuch, wystrzegać

się jednak należy skłaniania ich przymusem bezpośrednim lub pośrednim do zawarcia małżeństwa lub do

wyboru partnera w małżeństwie.

W ten sposób rodzina, w której różne pokolenia spotykają się i pomagają sobie wzajemnie w osiąga-

niu pełniejszej mądrości życiowej oraz w godzeniu praw poszczególnych osób z wymaganiami życia spo-

łecznego, jest fundamentem społeczeństwa.

Dlatego wszyscy... winni przyczyniać się skutecznie do podnoszenia małżeństwa i rodziny. (...)Władza

państwowa niech uważa za swoją świętą powinność uznawanie prawdziwej natury tych instytucji, ochro-

nę ich i popieranie, strzeżenie moralności publicznej i sprzyjanie dobrobytowi domowemu... Chrześcijanie

powinni pilnie podnosić wartości małżeństwa i rodziny... świadectwem życia własnego.

(...) Zadaniem kapłanów – po otrzymaniu przez nich należytego wykształcenia w sprawach rodzinnego

życia – jest wspieranie powołania małżonków w ich pożyciu małżeńskim i rodzinnym różnymi środkami

duszpasterskimi, jak głoszeniem Słowa Bożego, kultem liturgicznym... umacnianie ich z dobrocią i cierpli-

wością wśród trudności i umacnianie w miłości, aby tworzyły się naprawdę promieniujące rodziny.

(...) W końcu sami małżonkowie stworzeni na obraz Boga żywego i umieszczeni w prawdziwym po-

rządku osobowym, niech będą zespoleni jednakim uczuciem, podobną myślą i wspólną świętością, żeby

idąc za Chrystusem, zasadą życia, stawali się przez radości i oiary swego powołania, przez wierną swoją

miłość świadkami owego misterium miłości, które Pan objawił światu swą śmiercią i zmartwychwstaniem

KDK 52 .

(...) Wśród owoców, które dojrzewają, gdy prawo Boże jest gorliwie przestrzegane, niezwykle cenny jest

ten, że sami małżonkowie często pragną się podzielić z innymi wynikami swoich doświadczeń. Dzięki temu

w szerokich ramach powołania świeckich znajdzie się nowa i niezwykle doniosła forma apostolatu, w której

równi usługują równym. Wtedy, bowiem sami małżonkowie podejmują zadanie apostolskie względem in-

nych małżonków, pełniąc rolę ich przewodników. Wśród tylu form chrześcijańskiego apostolatu ta wydaje

się obecnie najpotrzebniejsza”. W domowym Kościele; ks. Br. Mokrzycki SJ, 1989,s. 18,147,94-195.

Sugesie do pracy w ciągu miesiąca:

a) Postaram się rozeznać w sobie i określić swoją „wadę główną” na podstawie „hymnu o miłości”, na-

stępnie codziennie dokonywać jej rewizji życia każdego dnia podczas modlitwy osobistej . Co przeszkadza

mi być darem z siebie?

b) W rodzinie wspólnie razem, może podczas niedzielnego czasu dla rodziny (może to być np. na spa-

cerze) porozmawiać o apostolstwie naszej rodziny na innych. Jak je postrzegamy, w czym ono się przejawia

i co zrobić by było większe i skuteczniejsze?

c) podjąć lekturę tekstów z następnego spotkania oraz podanych pytań, aby przygotować się do dzie-

lenia się na następnym spotkaniu w kręgu

d) fragment do dzielenia się Ewangelią na następne spotkanie (Rz 12, 1-2. 9-18).

I. Dzielenie się życiem

Podczas symbolicznego posiłku podzielić się radościami i troskami przeżywanymi w małżeństwie

i rodzinie w czasie od ostatniego spotkania

II. Część modlitewna

a) dzielenie się Ewangelią (1 J 4, 7 -11)

b) tajemnica Różańca (z dopowiedzeniami) – Objawienie się Jezusa na weselu w Kanie

III. Część formacyjna

dzielenie się realizacją zobowiązań (z okresu ostatniego miesiąca)

temat studyjny: Rodzina żyjąca prawem miłości Chrystusa

Pytania do dzielenia się:

1. W polskiej kulturze „dom” i „ognisko domowe” to dwa określenia rodziny nabrzmiałe treścią i du-

żym ładunkiem uczuciowym. Jak przekazuję następnym pokoleniom te „skarby” w zasięgu moich możli-

wości?

2. Co wnoszę w rodzinę, czy we wspólnotę w której żyję? Czy nie traktuję jej jak „hotelu”? Czy swym

postępowaniem nie sprawiam, że inni źle czują się w moim towarzystwie?

„Sobór stwierdza, że człowiek jest tym jedynym na świecie stworzeniem, którego Bóg chciał i chce dla

niego samego; równocześnie uczy, iż człowiek „nie może się odnaleźć się w pełni inaczej jak tylko poprzez

bezinteresowny dar z siebie samego” (Gaudium et spes, 5,24). Rodzina to ta wspólnota osób, w której to

obdarowywanie się jest tym czynnikiem decydującym, czy jest ona szczęśliwa, czy też nie. Nie ma chyba

dla człowieka cenniejszego daru, który potrai wyzwolić w nim wszelką energię i motywację do „tworze-

nia”, jak „miłość”. To miłość właśnie sprawia, że człowiek urzeczywistnia siebie przez bezinteresowny dar

z siebie. Miłość jest dawaniem i przyjmowaniem daru. Nie można jej kupować ani sprzedawać. Można się

nią tylko wzajemnie obdarowywać.” Ku małżeństwie i rodzinie, Jan Paweł II naucza, A.Sujka,1997, s.111.

Świadomość bycia kochanym nie instynktownym porywem uczuć, lecz miłością wypływającą z funda-

mentu miłości Chrystusa do Kościoła daje nam bodziec do ożywienia komunii miłości w relacji z drugim

człowiekiem. Najdoskonalszym wzorem miłości jest sam Chrystus. To miłość Chrystusa połączyła współ-

małżonków sakramentalnym związkiem małżeńskim , w którym ma swoje korzenie rodzina. Miłość mał-

żeństwa jest powołana do współpracy z miłością stwórczą Boga. Tak więc dzieci są darem stwórczej miłości

Boga na miarę miłości małżonków. Bóg jest gwarantem zjednoczenia serc, tylko Bóg uzdalnia nas do budo-

wania głębokiej więzi w rodzinie, czyniąc z niej ognisko domowe gorejące Jego miłością.

Zakończenie

a) ustalenie daty i miejsca następnego spotkania

b) spotkanie można zakończyć krótką modlitwą i błogosławieństwem kapłana.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: