Isaak Asimov - Powiew śmierci.pdf

(1289 KB) Pobierz

ISAAK ASIMOV

Powiew Śmierci

Tłumaczył :

Tadeusz Żbikowski

CZYTELNIK * WARSZAWA * 1971

Rozdział 1

Śmierć przebywa w laboratorium chemicznym, a wraz z nią milion ludzi, wcale na to nie

zwracających uwagi.

Zapominają, że znajduje się wśród nich.

Jednakże Louis Brade, adiunkt wydziału chemii, wiedział, że nigdy nie zapomni tego

drobnego faktu. Siedział w zagraconym laboratorium studenckim, zatopiony w głębokim

fotelu, a wraz z nim Śmierć, której obecności był w pełni świadom. Teraz, gdy policja

opuściła budynek uczelni, a korytarze ponownie opustoszały, jeszcze wyraźniej zdawał

sobie sprawę z tego, co zaszło. Szczególnie teraz, gdy usunięto z laboratorium namacalny

dowód Śmierci — ciało Ralfa.

Śmierć jednak nadal przebywała w laboratorium, lecz jego nie dotknęła.

Brade zdjął okulary i przetarł je powoli czystą chusteczką, którą tylko w tym celu nosił

przy sobie, po czym zatrzymał

wzrok na dwóch odbiciach swej twarzy w soczewkach. Twarz jego w obu soczewkach na

skutek wypukłości szkieł została mocno poszerzona i choć naprawdę szczupła, wyglądała

na pełną, a szerokie, o cienkich wargach usta były jeszcze szersze.

Nie widać żadnych wyraźniejszych śladów — zastanawiał się.

Włosy miał równie ciemne jak przed trzema godzinami, a delikatne zmarszczki koło oczu

(jak przystało w wieku czterdziestu dwu lat) wcale nie rysowały się mocniej niż przedtem.

Chyba nie można tak blisko obcować ze Śmiercią, żeby nie pozostawiła żadnych śladów?

Założył znów okulary i jeszcze raz rozejrzał się po laboratorium. Ale właściwie dlaczego

to trochę bliższe niż zwykle spotkanie ze Śmiercią miałoby zostawić na nim jakiś ślad?

Ostatecznie spotykał się z nią codziennie, co chwila, gdziekolwiek się ruszył.

Spójrzcie na Nią. Siedzi tam w, co drugiej spośród stłoczonych na pólkach brązowych

buteleczek, zawierających różne odczynniki. Każdą z tych butelek ze Śmiercią

zaopatrzono w wyraźną etykietkę, każdą wypełniono pięknymi, czystymi kryształkami w

rozmaitych ilościach. Większość z nich wygląda jak sól.

Sól, oczywiście, też może zabić. Jeśli zje się jej dużo, może.

spowodować śmierć. Jednak większość kryształków przechowywanych w tych butelkach

wykonałaby to zadanie znacznie szybciej. Niektóre zdołałyby .dokonać tego w ciągu

minuty lub, przy odpowiedniej dawce, w jeszcze krótszym czasie.

Szybko, wolno, boleśnie lub bezboleśnie; każdy z tych proszków to potężne lekarstwo na