Bogdan Daleszak - W ubraniu skocz do jeziora.pdf

(1473 KB) Pobierz

Bogdan

Daleszak

W ubraniu

skocz

do jeziora

klub

srebrnego klucza

Iskry Warszawa 1986

Profesorowi dr, Andrzejowi Bydałkowi

z Zielonej Góry

Grali już ponad godzinę, choć obydwaj zdawali sobie sprawę

z tego, że ich gra przypomina wszystko, z cymbergajem

włącznie, tylko nie szachy. Pierwszy Jacek podłożył się, mając

przewagę gońca, a w kwadrans później Rysiek już w siódmym

ruchu nowej partii podstawił hetmana.

Po kilku takich zagrywkach coraz więcej mieli sobie do

powiedzenia poza szachownicą, i niewinne początkowo docinki

przekształciły się w końcu w awanturę. Wrzeszczeli na siebie

tak głośno, że przemówiły ściany. Najpierw z lewej załomotał

pięścią w ściankę działową, nawiasem mówiąc cienką jak

bibuła, szef działu zagranicznego, Julek Bartosz, a później, z

prawej, zatrząsł budynkiem tubalny bas pogodnego zazwyczaj,

przezywanego przez redakcyjnych smarkaczy „Wujem”, Jasia

Szatsznajdera. Ucichli.

Jacek Wajdzik, z natury spokojniejszy od kolegi, pierwszy

ochłonął i zaproponował, by przestali się wygłupiać. Zagrają

jeszcze tylko trzy szybkie partie, a przegrany przez najbliższy

tydzień, codziennie, będzie przeciwnikowi fundował kawę w

bufecie. Z przyniesieniem do stolika, bez zbędnych min i

głupich komentarzy.

Obydwaj byli maksymalnie wściekli. Jacek od wakacji

przeklinał wrocławski klimat, wybrzydzał na totalny,

koszmarny, cholerny niż, narzekał na „beton między uszami”

(Rysiek utrzymywał, że to pustka tak ciąży), narzekał na

wszystkich i wszystko i od dwóch miesięcy nawet już nie

udawał, że pracuj.

Rysiek Sławiński w pół godziny po przyjściu do redakcji