Przyznanie się do Jezusa jako Mesjasza prowadzi od sfery kłamstwa do światła prawdy. Przykładem świadka jest dla nas Jan Chrzciciel.
Ojciec obdarzył nas taką miłością, że jesteśmy jego dziećmi. Baranek Boży, na którego wskazuje Jan Chrzciciel, który chrzci Duchem Świętym, udziela nam łaski dziecięctwa Bożego.
Dzieci Boga można odróżnić od dzieci diabła po miłości bliźniego. Kto miłuje, jest dzieckiem Boga. Trzeba dokonać wyboru, jak uczynili to pierwsi uczniowie, którzy usłyszeli świadectwo Jana Chrzciciela i poszli za Jezusem.
Wolą Bożą jest, abyśmy się wzajemnie miłowali, kto nie miłuje, jest zabójcą i nie ma w sobie życia wiecznego, miłować trzeba nie słowem i językiem, ale czynem i prawdą. A Bóg wszystko widzi, jak pokazuje to Jezus, dając się rozpoznać sceptycznemu Natanaelowi.
Uroczystość Objawienia Pańskiego ma czytania własne.
Syn Boży obdarzył nas zdolnością rozumu, abyśmy poznawali prawdziwego Boga i Jego Wysłannika, który objawia się przez znaki, jak to uczynił na weselu w Kanie Galilejskiej.
Rozpoczynamy czytanie Listu do Hebrajczyków, który przede wszystkim poucza nas o doskonałości Nowego Przymierza. Bóg wielokrotnie i wielorako przemawiał przez proroków, a ostatecznie przemówił w pełni przez swojego Syna. Ten Syn powołuje nas do siebie, jak powołał pierwszych uczniów.
List do Hebrajczyków przytacza słowa Syna skierowane do Ojca: Oznajmię imię Twoje braciom moim. W Ewangelii słyszymy o tym oznajmianiu, które słuchacze odbierają jako nową naukę, której towarzyszy moc objawiona w zwycięstwie nad złym duchem.
Jezus doświadczył cierpienia, aby jako miłosierny i wierny arcykapłan przyjść nam z pomocą. To Jego dzieło opisuje św. Marek, pisząc o licznych uzdrowieniach i wypędzaniu złych duchów oraz o gorliwości Jezusa, który chce dotrzeć do wszystkich.
Wspominając niewierności ludu Bożego wędrującego przez pustynię, jesteśmy napomnieni, abyśmy na głos Boga nie zatwardzali serc naszych, ale zachowali do końca pierwotną nadzieję. Pokładamy ją w Tym, który ma moc uzdrowienia, jak oczyścił trędowatego.
Odpoczynek Boga w siódmym dniu stwarzania jest obrazem szczęśliwości, do której Bóg nas zaprasza. Przeszkodą w osiągnięciu tego szczęścia jest nieposłuszeństwo, Czytanie napomina nas, abyśmy się spieszyli, czego przykładem może być zaradność ludzi niosących paralityka, którzy nie mogąc inaczej, przynieśli go do Jezusa przez rozebrany dach.
Słowo Boże jest skuteczne, przenika wnętrze człowieka i odsłania je przed Bogiem. Jezus, znając naszą słabość, udzieli nam pomocy w stosownej chwili. Dziś w Ewangelii śledzimy tę sposobną chwilę spotkania Boga z Lewim-Mateuszem, gdy spełniał obowiązki celnika w swojej komorze celnej.
Jezus jest arcykapłanem nowego i wiecznego przymierza. O tej nowości mówi Jezus w Ewangelii, wzywając do podążania za tą nowością, porównując ją do nowej szaty i młodego wina. Nowość wymaga odpowiadającego jej postępowania, czego symbolem są nowe bukłaki.
Nadzieja, jaką otrzymujemy od Boga, jest bezpieczną i silną kotwicą duszy. Gwarancją tej nadziei jest Jezus, który stał się arcykapłanem na wieki. O Jego wielkości świadczy to, że jest On Panem szabatu. Ten dzień ustanowiony dla Boga i człowieka Jemu przynależy.
Jedynym kapłanem nowego przymierza jest Jezus, który stał się takim według siły niezniszczalnego życia i dlatego pozostaje na wieki. On nie ma ograniczeń, dlatego może uzdrawiać także w szabat, czego jego przeciwnicy nie mogą zrozumieć.
Mamy takiego arcykapłana, który jest święty, niewinny, nieskalany, oddzielony od grzeszników, wywyższony ponad niebiosa. Dlatego w czasie ziemskiego nauczania gromadził koło siebie tłumy i obdarzał ich zbawiennymi łaskami.
List do Hebrajczyków rozwija temat nowego przymierza, które jest doskonalsze od starego. O tej nowości, która jest skutkiem doskonałego Pośrednika – Jezusa, będą świadczyć apostołowie, których Jezus specjalnie wybiera.
Rękojmią doskonałości nowego przymierza jest to, że zostało ono przypieczętowane krwią Jezusa, którą jako Kapłan i Ofiara przelał na krzyżu. Tej wielkości krwi Jezusa nie rozumieli jego krewni, a wobec nadzwyczajnych wydarzeń podejrzewali Go o utratę zmysłów. Prośmy Boga, abyśmy Jego sprawy mogli właściwie rozpoznawać.
Każdego człowieka czeka śmierć, po której następuje sąd. Tę sytuację oświetla to, że nasz Pośrednik wszedł przed nami, aby przez ofiarę z samego siebie zgładzić nasze grzechy. Z tego ka...
dmmg