Katecheza 2
Wszyscy kochani: Mama, Tato, Rodzeństwo.
Cel: Zapoznanie dzieci z pojęciem rodziny. Wdrażanie do akceptacji do chwilowego rozstania, które wywołuje smutek i tęsknotę, ale też pogłębia i umacnia miłość między członkami rodziny
Pomoce: Rysunek przedstawiający dom; magnes, pineska, spinacz biurowy.
Wprowadzenie: katecheta nawiązuje do treści poprzedniej katechezy. Powitajmy Pana Jezusa słowami, których się nauczyliśmy - „Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus” i uczyńmy znak Krzyża świętego. Stańmy w kręgu, chwyćmy się za ręce. Pamiętacie ten wiersz, który poznaliśmy na ostatnim spotkaniu? Powtórzymy go dzisiaj wraz z gestami:
– stańmy ramię przy ramieniu,
– Możemy być wielcy w oka mgnieniu
– Możemy być też mali,
– Ale nigdy nie jesteśmy sami!
Katecheta zwraca się do dzieci z pytaniem: Dlaczego nigdy nie jesteśmy sami? - Kto zawsze jest pośród nas? Zaśpiewajmy: Jezus jest tu z pokazywaniem. Po odśpiewaniu piosenki dzieci siadają na dywanie. Usiądźcie. Mam dla was zagadkę. Katecheta przyczepia do tablicy kartkę, na odwrocie której znajduje się rysunek przedstawiający dom. Widoczna jest zatem czysta kartka. Katecheta zwraca się do dzieci z pytaniami.
Na odwrocie tej kartki jest coś narysowane. Waszym zadaniem jest odgadnąć, co jest na tym rysunku? Kto spróbuje? Katecheta stawia dzieciom pomocnicze – naprowadzające pytania; np.: gdzie lubicie przebywać? -dokąd chętnie wracamy z podwórka? Z przedszkola?
Rozwinięcie: Dom. Każdy z was ma swój dom. Może on jest mały, albo duży, może jest to mieszkanie w bloku, każdy na pewno lubi przebywać w swoim domu. Chciałbym wam teraz coś ciekawego pokazać. Podejdźcie wszyscy i uważnie się przyglądnijcie. Katecheta pokazuje dzieciom, jak mały magnes przyciąga i trzyma spinacz biurowy, pineską
- Czy możecie mi powiedzieć, jak nazywa się ten przedmiot, przy pomocy którego mogę tak wspaniale „czarować?” gdyby dzieci nie wiedziały to katecheta mówi: To jest magnes. Czasem bywa podobnie z wami. Gdy przychodzicie po południu do domu, to biegniecie od razy do mamy i taty.
– Dlaczego?
– Co was tak przyciąga?
– Jak moglibyście nazwać ten „magnes”. Biegniecie do mamy i taty bo ich kochacie. Po uzyskaniu odpowiedzi od dzieci katecheta opowiada im historię Jacka.
Opowiem wam teraz historię małego Jacka, który tak jak wy bardzo lubił przebywać w domu razem z rodzicami; mamusią, tatusiem i swoją siostrą Kasią, ale... Jacek musiał iść do przedszkola, bo jego rodzice pracowali, a on nie mógł sam zostać sam w domu. Mimo że, było mu trochę smutno, to jednak był dumny, że może iść do przedszkola i spełnić (jak to określiła mamusia) swoje bojowe zadanie i pokazać jak bardzo kocha rodziców.
Jacek, ku radości mamy i taty, wchodził do przedszkola i wracał do domu uśmiechnięty. Opowiadał o swoich nowych kolegach, o zabawach które poznał i o tym wszystkim czego się dowiedział. Jacek zauważył, że te krótkie rozstania i chwile tęsknoty (bo tęsknił za mamusią, tatusiem i Kasią), sprawiają, że kocha mamusię i tatusia i siostrę jeszcze mocniej. A każda chwila spędzona razem (np. na spacerze, podczas posiłku,odpoczynku, na wycieczce) napełnia go radością i szczęściem.
Zastosowanie:
Na pewno historia Jacka jest podobna do waszej.
– Czy wasi rodzice pracują? - wypowiedzi dzieci.
Wasi rodzice będąc w pracy, myślą o was, tak jak wy o nich, bo was kochają. To miłość jest tym „magnesem”, który was przyciąga do siebie. Podziękujemy teraz Panu Jezusowi za to, że mamy wspaniałe rodziny: kochanych rodziców, rodzeństwo, babcię, dziadka.
Dzieci powtórzą za katechetą:
Panie Jezu dziękujemy Ci za naszą rodzinę: kochaną mamusię i tatusia; za rodzeństwo, babcię, dziadzia; za to, że tak bardzo nas kochają i pracują dla nas. Dziękujemy Ci Panie Jezu!
Katecheta poleca dzieciom usiąść przy stolikach i wykonać zadanie z zeszytu ćwiczeń.
lucina