65
Jose Arguelles
Przekład Marek Geisler
*
Tytuł oryginału Jose Arguelles Surfers ofthe Zuvuya
Przekład: Marek Geisler przy współudziale Hanny Kotwickiej
Opracowanie: Hanna Kotwicka
Okładka: według projektu Yerlag Herman Bauer KG
Copyright © 2003 for the Polish edition by Wydawnictwo PULSAR Hanna Kotwicka
Copyright © 1987 and 1996 by Jose Arguelles
Ali right reserved. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Wydawnictwo PULSAR prowadzi sprzedaż wysyłkową swoich książek.
Nasz adres:
Wydawnictwo PULSAR
Dział Handlowy
01-390 Warszawa, ul. Puszczy Solskiej 8
tel./fax 22 - 665 72 84
e-mail: maya@maya.net.pl
internet: www.maya.net.pl
Macie przed sobą niezwykłą książkę. Jest ona wyjątkowa z kilku względów. Powieść ta łączy w sobie cechy fantastyki naukowej i traktatu filozoficzno-moralnego z artystyczną wizją świata, w którym najważniejszą rolę odgrywa harmonia. Książka ta jest próbą znalezienia odpowiedzi na pytania dotyczące prawdziwości doznań i przyczyn rzeczy. Przedstawia ona ludzi i stan ich wiedzy o sobie i Wszechświecie w kontekście historyczno-kulturowym, społecznym, a także artystycznym.
Jest ona także manifestem artystycznym, który w bardzo barwny i niekonwencjonalny sposób przedstawia osobę twórcy i jego misję. Jest ona także zadumą nad wartościami ogólnoludzkimi, oceną cywilizacji w szerokim tego słowa znaczeniu, ale przede wszystkim artystyczną wizją i powieścią o poszukiwaniu siebie.
Mówiąc o Surferach Zuvuyi, należy wspomnieć o ich autorze. Jose Arguelles jest człowiekiem, który nie waha się przed wprowadzeniem swoich idei i wizji w życie i chociażby dlatego budzi zaufanie. Gołosłowność stała się, niestety, stylem naszych czasów. Na przykład w swojej książce Arguelles wspomina niejednokrotnie o różnych organizacjach, które zresztą sam założył. Pragnę dodać, że celem tych organizacji jest tylko i wyłącznie promocja pracy artystycznej, a nadawanie im charakteru religijnego czy ideologicznego byłoby nie na miejscu. Tu zachęcam do przeczytania notki o autorze.
W międzywymiarowej podróży towarzyszy autorowi Wujek Joe. Kim on jest? Tym, kim lub czym chcecie, żeby był. Może być waszą lepszą połową, może też być przewodnikiem po nieznanych krainach, przyjacielem, spojrzeniem na rzeczywistość z punktu widzenia człowieka doświadczonego, głosem rozsądku, sumieniem albo, po prostu, galaktycznym surferem, przedstawicielem wyżej rozwiniętej cywilizacji, który chce nam pomóc w omijaniu pułapek ewolucji.
Mnie urzekła przede wszystkim radość życia emanująca z Wujka Joe i jego naturalność. Gra, kiedy chce; śpiewa, kiedy chce; często się śmieje, ale jednocześnie bardzo poważnie traktuje siebie i Wszechświat. Jest z siebie zadowolony i chce być zadowolony ze wszystkich i wszystkiego. Trudno mi się z nim nie utożsamiać.
Według Arguellesa (Wujek Joe też jest tego zdania) podstawą szczęścia jest harmonia. Jest ona najważniejszą, jeśli nie jedyną, cechą sztuki. Tak więc sztuka jest harmonią świata, a zharmonizowany świat sztuką.
Warto zwrócić uwagę na styl autora. Naukowa analiza przeplata się z fantazyjną, szokującą wręcz, prostodusznością wypowiedzi, a wszystko poprzeplatane jest przedziwnymi metaforami i poetyckimi opisami.
Jak sam autor stwierdza, celem Surferów Zuvuyi jest przekazanie treści zawartych w Faktorze Majów w sposób prosty i przejrzysty dla wszystkich czytelników. Pisząc Surferów, spotykał się z przyjaciółmi swojego nieżyjącego już syna i konsultował z nimi treść książki. Nie trzeba zatem zrażać się zawiłością niektórych sformułowań, wszystko w końcu zostaje dokładnie i w prosty sposób wyjaśnione. Wszystkie daty w tekście odnoszą się do roku 1988, w którym powstała ta praca, dlatego należy wziąć ten fakt pod uwagę przy analizie tekstu.
Na koniec chciałbym zaznaczyć, że celem tej książki, podobnie jak i innych pozycji tego autora, nie jest straszenie czytelników nadciągającym końcem świata i wyznaczanie kolejnej jego daty, ale skłanianie do myślenia i refleksji. Jest to artystyczna wizja malarza-poety. Ludzie wychowani w kręgu kultury zachodniej uzależnieni są od technologii i coraz rzadziej mają ochotę zastanawiać się nad alternatywnym stylem życia. Coraz rzadziej też myślą o innych. Czy jeszcze potrafimy żyć w harmonii z Ziemią i naturą? A może po prostu potrzebujemy Konwergencji Harmonicznej?
Marek Geisler Warszawa, dnia 6 kwietnia 2004
SPIS TREŚCI
Słowo wstępne........................................................................................................7
Przedmowa............................................................................................................11
Jose Arguelles: Uzupełnienie 2004.......................................................................18
Rozdział l...............................................................................................................23
wspaniała drużyna inżynierów majańskich i jej galaktyczne ESKAPADY
Rozdział 2...............................................................................................................37
jak surfować po zuvuyi i stać się jednym z majów
Rozdział 3...............................................................................................................49
DZIEŃ PO DNIU NA WZÓR MAJÓW
Rozdział 4...............................................................................................................63
prawdziwa historia atlantydy
Rozdział 5.............................................................................................................73
kampania na rzecz ziemi
Rozdział 6.............................................................................................................85
CO DRZEMIE W KRYSZTAŁACH
Rozdział 7.............................................................................................................97
ZEN CZYSTEJ FORMY FALOWEJ
Rozdział 8...........................................................................................................111
wojownicy zuvuyi, czyli powrót do domu
Epilog..................................................................................................................125
Podziękowania....................................................................................................129
O autorze.............................................................................................................131
Słownik podręczny..............................................................................................133
Słowo wstępne
Kiedy pewnego pięknego grudniowego dnia 1983 roku po raz pierwszy spotkałam Jose Arguellesa przed drzwiami mojego domu w Los Angeles, wymieniliśmy kilka serdecznych zdań typowych dla pisarzy, wzajemnie zainteresowanych swoją pracą. Podziwiałam jego Transformative Vision (Wizją Transformatywna} i nawet zacytowałam tę pozycję w książce The Aąuarian Conspiracy, którą wtedy pisałam. Oprócz tego znałam go jako współautora pięknej, pełnej artyzmu Mandali.
Już po kilku minutach siedzieliśmy nad rozłożoną serią inspirujących obrazów, które stały się później punktem centralnym jego książki Ziemia wschodząca. Wprawdzie Jose przyszedł tylko na obiad, ale i ja, i mój mąż byliśmy tak bardzo nim oczarowani, że zatrzymaliśmy go na dwa dni. To wyznaczyło rytm naszych późniejszych spotkań, które odbywały się w takich miejscach jak Brussels Hilton czy pole golfowe w Ojai Foundation w Kalifornii. Jose jest postacią więcej niż mityczną.
Środowisko, w którym się wychował, było, jak sam stwierdza, „skalkulowane tak, by utrzymywać go na krawędzi". Jego ojciec był Meksykaninem o silnych skłonnościach komunistycznych, a matka romantycznie nastawioną do świata niemiecko-amerykańską luteranką. Wychowywał się w dwóch różnych kulturach i dwóch językach. Pierwsze lata spędził w Meksyku, kolejne w Minnesocie. „Ivan, mój brat bliźniak, był moim zbawieniem", powiedział kiedyś. „On, co prawda, również był dziwakiem, ale przynajmniej mieliśmy siebie nawzajem".
Jose imał się różnych zajęć: pracował w bibliotece publicznej, wstawał o 4 rano i roznosił gazety, mył okna, zmywał naczynia, rozładowywał pociągi towarowe wypełnione 50-kilogramowymi workami z solą.
Ponieważ uprawiał sztukę wizualną, tytuł doktora w dziedzinie historii sztuki wydawał się odpowiedni. Już jako naukowiec spędził kilka lat w Europie. Prawdziwe „dziecko renesansu". Pod koniec lat 60. i na początku lat 70. wykonywał malowidła ścienne w budynkach college'ów, a później został krytykiem sztuki w Boulder w Kolorado. W 1970 roku, gdy pracował jako wykładowca na Uniwersytecie Kalifornijskim w Davis, zorganizował pierwszy Festiwal Całej Ziemi. „Jedynym powodem, dla którego zdobyłem stopień doktora", powiedział mi kiedyś Jose, „była chęć bycia osobą wiarygodną, nie chciałem być uważany za wariata. Pierwsze wizje pojawiały się, gdy miałem 4 lata, więc wiedziałem od początku, że jestem trochę inny niż wszyscy".
Jose studiował również buddyzm tybetański. „Nawet z tytułem doktora nie jest łatwo być wizjonerem. Zrozumiałem, że muszę w dalszym ciągu rozwijać swoją duchowość i współczucie, bo w przeciwnym razie stanę się zgorzkniałym, niesympatycznym przedstawicielem cyganerii artystycznej, przesiadującym w kawiarniach i o wszystko oskarżającym społeczeństwo. Nauczyłem się przyjmować ataki".
Od samego początku naszej znajomości, Jose mówił o 16 i 17 sierpnia 1987 roku jako o dniach najbardziej odpowiednich dla obchodów Konwergencji Harmonicznej. Miał do tego kilka powodów, a mianowicie: własną inspirację, swoją interpretację przesłania Majów i współczesne przepowiednie kilku północno-amerykańskich plemion. Jak może się przekonać czytelnik Surferów Zuvuyi, Jose Argiielles traktuje objawienia i proroctwa zarówno lekko, jak i poważnie.
Idea konwergencji zyskała popularność wśród pionierów ochrony środowiska i umocniła się jeszcze bardziej w połowie 1987 roku, kiedy to została odkryta przez media. W mediach od razu przedstawiono ją jako przebrzmiały New Agę i apokaliptyczną ekstrawagancję. Niezależnie od uszczypliwej interpretacji mediów, wydarzenie to przyciągnęło miliony zdrowych na umyśle ludzi, dla których była to okazja, aby medytować lub też modlić się wspólnie o pokój i szczęście dla tej wojowniczo nastawionej planety.
Jedna kwestia stała się oczywista: Nasza kultura nie rozumie celu mitu ani roli, jaką odgrywa jego twórca. Mity nie są kwestią wiary lub niewiary. Są po to, by je wykorzystywać. Jeżeli mit albo metafora, służy naszemu wewnętrznemu przewartościowaniu, jest on prawdziwszy od wieczornych wiadomości czy podręcznika. Mit, poezja, sztuka i muzyka są prawdami innego wymiaru, są pożywieniem i wytchnieniem dla umęczonego ducha. Człowiek uczy się najlepiej poprzez opowieść, zabawę, schemat znaczeniowy.
Mit Majów, zinterpretowany w Faktorze Majów, Ziemi wschodzącej i Surferach Zuvuyi, jest „okręgiem, którego środek znajduje się wszędzie, a obwód nigdzie". Powstał z siły wyobraźni i odsłania przed nami nasze możliwości ... moc „wewnętrznego" placebo, które łagodzi ból, moc zamiaru, wystarczającą do zmiany najsubtelniejszych aspektów fizjologii i moc oczekiwań, które decydując tym, co widzimy i słyszymy.
Nasze opowieści muszą odpowiadać naszym możliwościom. Konwergencja Harmoniczna była taką właśnie opowieścią, historią opowiedzianą przez współczesnego twórcę mitów i została odegrana na skalę, która zadziwiłaby starożytnych. Surferzy Zuvuyi to opowieść, która jest kolejnym pomocnym i inspirującym krokiem w przyszłość dla Ziemian-patriotów.
29 października 1987 roku, niedługo po Konwergencji Harmonicznej, ukochany, osiemnastoletni syn Jose zginął w wypadku samochodowym. Jose pogodził się z tą wielką stratą w zwykły dla siebie sposób. Odizolował się od wszystkiego i wszystkich (przeszedł, zgodnie z tradycją tybetańską, 49-dniowe wycofanie się) i odzyskawszy siły, rzucił się w wir pracy twórczej. Właśnie ta książka jest światłem, które zajaśniało w najczarniejszej godzinie. Jest ona darem dla Jose i jednocześnie darem od niego.
Spotkałam się z Jose sześć czy siedem razy i zawsze były to magiczne spotkania. Tak jak „Trzynaście" jest drugim imieniem Wujka Joe Zuvuyi z tej opowieści, tak „Magiczny" jest drugim imieniem Wujka Jose. Zapraszam w filozoficzną przygodę z człowiekiem, który przeżywa swoje sny i śni swoje życie.
Zaczynamy surfowanie!
Marilyn Ferguson
Los Angeles, Kalifornia
14 czerwca 1988
Joshowi. Czy życia czy po śmierci – jesteśmy jednością.
Przedmowa
Historia spotkania z moim wielo wymiarowym odpowiednikiem, Wujkiem Joe Zuvuya, jest ściśle związana z sagą o życiu i śmierci. Zaledwie miesiąc po tym jak napisałem ten krótki, dziwaczny tekst, 29 października 1987 o godzinie 2.35 w nocy, mój osiemnastoletni syn i jego przyjaciel Mikę Buddington zginęli tragicznie w wypadku samochodowym w pobliżu Fort Collins w Kolorado.
Gdy 29 października o godzinie 7.00 rano dowiedziałem się o tym od oficera policji, mój świat nagle stanął w miejscu. W końcu powoli zacząłem się oswajać z nową rzeczywistością i z tym najważniejszym, przesądzającym o moim dalszym życiu wydarzeniem. Często zastanawiałem się nad związkami pomiędzy moim wielowymiarowym odpowiednikiem i wydarzeniami prowadzącymi do śmierci Josha, jak również tym, co miało dziać się później. Nie raz zdarzyło mi się usłyszeć głos mojego syna - lub jego wielowymiarowego odpowiednika, który namawiał mojego wielowymiarowego odpowiednika, abym napisał tę książkę. Dlaczego?
Śmierć jest najbardziej bezpośrednim i nieodwołalnym przejściem do kolejnego wymiaru. Przed Surferami nigdy w pełni nie koncentrowałem swojej uwagi czy energii na rzeczywistości międzywymiarowej. To prawda, byłem jej świadomy i miałem coś więcej niż doświadczenie pozwalające mi przenikać jej zasłony. Jednak nic, co wynikałoby z moich wcześniejszych doświadczeń, nie nakazywało mi utrzymywać z nią stałych więzi.
Kiedy w połowie września 1987 roku zaczynałem pracę nad Surferami Zuvuyi, Josh rozpoczynał właśnie studia na Stanowym Uniwersytecie Kolorado w Fort Collins. Nasze wzajemne stosunki weszły w nową fazę komunikacji poprzez kontakty telefoniczne i listowne na wyższym poziomie. Dzięki nim potwierdziło się i wzmocniło nasze poczucie wspólnej tożsamości. Z całą pewnością część natchnienia do napisania Surferów wypływała z mojego pragnienia komunikacji albo, mówiąc prostszym językiem, z potrzeby ukazania znaczenia Konwergencji Harmonicznej i wprowadzenia jej do życia ludzi takich jak mój syn i jego pokolenie.
W niedzielę w nocy, 25 października, zadzwonił do mnie Josh. Gdzieś zapodział kluczyki od swojej Hondy rocznik 78, którą dostał ode mnie i mojej żony jako prezent z okazji ukończenia szkoły i prosił, aby przysłać mu zapasowe. W jego głosie było coś dziwnego, jakaś nuta desperacji. Następnego dnia rano zapakowałem kluczyki w kawałek tektury i dołączyłem krótką notatkę. Moje ostatnie słowa brzmiały: „Harmoniczna Konwergencja wciąż się wydarza - wypatruj UFO". To był nasz ostatni akt komunikacji.
Pamiętnego dnia o godzinie 2.35 w nocy mój syn wraz z Mike'm znajdowali się na trasie do Greeley. Wieczorem Mikę zostawił swoje kluczyki w pobliskim miasteczku. Josh wiózł go tam po raz drugi tej nocy z Fort Collins. Wysłany przeze mnie kluczyk, który uruchomił owej nocy zapłon samochodu, okazał się kluczem do „Królestwa". Rzeczywistość następnego wymiaru bez żadnego ostrzeżenia wzięła sprawy w swoje ręce.
Sprawa kluczy uderzyła mnie z jednego powodu. Czułem, że śmierć Josha jest dla mnie kluczem do czegoś, co nazwałbym Wielką Tajemnicą, między wy mi ar ową rzeczywistością. Przenika ona i nasyca informacją naszą fizyczną rzeczywistość, którą zbyt często uważamy za ,jedyną". W ciągu kolejnych tygodni i miesięcy po śmierci Josha zacząłem zdawać sobie sprawę, że Surferzy Zuvuyi byli proroczym tekstem. Całym swoim jestestwem zanurzyłem się więc w zgłębianie międzywymiarowej rzeczywistości. Pozwolę sobie wyjaśnić, jak do lego doszło.
Surferzy Ziwityi zrodzili się spontanicznie. Byli niejako odpowiedzią na moją i waszą potrzebę przejścia do Konwergencji Postharmonicznej. Moja poprzednia książka, Faktor Majów: Ścieżka poza technologią, ściśle związana z Konwergencją, stanowi wyzwanie zarówno filozoficzne, jak i techniczne. Zasługuje ona na zgłębienie i mam nadzieję, że będzie zgłębiana jeszcze długo po tym wydarzeniu. Mając na uwadze szeroki wydźwięk Konwergencji Harmonicznej (16-17 sierpnia 1987 r.), wiedziałem, że trzeba znaleźć sposób, by przystępnie opowiedzieć o niej ludziom.
Surferzy Zuvuyi adresowani są do osób, które poczuły potężną energię tamtych dni, nie znając przyczyn. Chociaż książka ta była naturalną kontynuacją mojej osobistej podróży przez Konwergencję, to fakt, że jej tematem była między wy miarowa rzeczywistość, zachwycił mnie, a nawet zadziwił. Było to jak głęboki prąd podziemny, który wytrysnął ze mnie i swą siłą sięgnął daleko w głąb lądu.
Na razie mogę powiedzieć tylko tyle: Konwergencja Harmoniczna to prawdziwe życie, rozdział czasu rzeczywistego w wielowymiarowej sadze Majów. Milczące kamienie ruin cywilizacji majańskiej są jedynie namiastką wielkiej epickiej sagi, która zakodowana jest w przyszłości.
W czasie Konwergencji każdy, począwszy od Shirley MacLaine i Johnny'ego Carsona, a skończywszy na bezimiennych tysiącach ludzi w małych miasteczkach nie tylko w Stanach Zjednoczonych, ale na całym świecie, od Sankt Petersburga w Rosji po słoneczne Rio de Janeiro, został włączony w jej akt. Co więcej, większość ludzi nie wiedziała dlaczego.
Czuli coś i wiedzieli, że nadszedł czas, żeby coś zrobić. Ale wstać o nietypowej godzinie, by oddać hołd Słońcu? Dlaczego?
Dlatego, że każdy z nas, bez względu na lo, jak nienaturalnie może to zabrzmieć, został dopadnięty przez Zuvuye! Tak. To, co ludzie poczuli, to zew i podnieta Zu-vu-ya.
Zuvuia jest terminem majańskim na określenie wielkiego obwodu przypomnienia. Jest to gorąca Unia pamięci, która działa indywidualnie i kolektywnie. Najważniejsze jest to, że biegnie ona zarówno w przyszłość, jak i w przeszłość. Dlaczego? Dlatego, że Zuvuya jest międzywymiarową nicią; my wszyscy także jesteśmy między wymiarowi.
Możesz wejść w Zuvuyę w każdej chwili i każdym miejscu. Kiedy już w niej jesteś, uświadamiasz sobie, że zawsze byłeś z nią związany, ale kiedy tracisz z nią kontakt, wszystko traci nagle swój sens. Lecz Zuvuya nadal jest. To ona przyciąga synchronizację i konsekwentnie daje ci moc. Jest rurociągiem tego, co magiczne.
Aż oto na styropianowym wysypisku technologicznego supermarketu naszego życia wydarzyła się Konwergencja Harmoniczna. Była ona i jest naszą przepustką do większego, magicznego, mitycznego i mistycznego życia Galaktyki. Konwergencja Harmoniczna była i jest między wy miarową energią Zuvuyi, która przepływając przez świadomość rasy ludzkiej, daje jej sygnał, że coś się wydarza. Dostrzegamy, że nie jesteśmy sami. Tak, istnieje życie w innych sferach planety Ziemi, jak również poza nią i to w wielkiej obfitości.
Wszystko zaczęło się wokół mnie zmieniać dzięki temu, że wsłuchując się w ten sygnał, poszedłem za nim aż do jego źródeł. Kiedy nauczyłem się z lekkością poruszać w innych wymiarach, stałem się surferem Zuvuyi. Gdy nauczysz się płynąć na fali Zuvuyi, będziesz mógł czerpać przyjemność z życia podwójnie. Droga do tego nie jest daleka.
Wszyscy jesteśmy już oswojeni z podróżami na latającym dywanie, które pojawiły się w filmach w latach czterdziestych i pięćdziesiątych. Temat ten został zaczerpnięty z bajek arabskich. Czyni w istocie jest latający dywan? Jest on metaforą podróży międzywymiarowej.
W ten sam sposób, wraz z narodzinami sportu surfingowego w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych wyłonił się zbliżony metaforycznie obraz: podróż na grzywie fali z jednego wymiaru rzeczywistości do drugiego. Zuvuya jest falą, a surfowanie na niej oznacza unoszenie się na jej dynamicznym grzbiecie, który łączy naszą trójwymiarową, fizyczną rzeczywistość z rzeczywistością cztero wymiarową - wymiarem naszych snów, ciał energetycznych i świetlnych. Patrząc z perspektywy zbiorowej, Konwergencja Harmoniczna była zatem grzbietem solarno-galaktycznej fali Zuvuya, która w naturalny sposób pociągnęła za sobą naszą planetę, doprowadzając do powszechnego przebudzenia.
Stając się surferem Zuvuyi, zacząłem zauważać, jak wielki wpływ wywarła na mnie Konwergencja. Zabrzmi to dość pretensjonalnie, kiedy powiem, że zmieniła ona moje życie. Niektórzy pomyślą, że próbuję sprzedawać im bzdury lub, niczym w telewizji, silę się na profesjonalne wyznania na temat opery mydlanej. Jednak tu chodzi o coś więcej. Stwierdzenie, że Konwergencja Harmoniczna stała się moim życiem, byłoby o wiele trafniejsze. Ale tylko dlatego, że moje życie stało się harmonicznie skonwergowane (harmonicznie zbieżne, przyp. tłum.).
Całymi latami słuchałem własnego głosu - głosu wewnątrz mojej głowy. Tak właśnie dotarłem do tajemniczych dat: 16 i 17 sierpnia 1987 roku. Poszedłem nie tylko za tym głosem, lecz także za dążeniem mojego życia - za równie tajemniczymi Majami.
Wtedy wydarzyła się Konwergencja Harmoniczna. Głos w mojej głowie stał się silniejszy, zaczął dominować. Kiedy to zaakceptowałem, zdałem sobie sprawę, że ja sam stałem się postacią w niekończącym się, zadziwiającym, wielowymiarowym eposie Majów, w gigantycznej opowieści wewnątrz opowieści, galaktycznej sadze na skalę kosmiczną.
Głos w mojej głowie okazał się Wujkiem Joe Zuvuyą, moim „między-wymiarowym sobowtórem". Konwergencja Harmoniczna w rzeczywistości oznaczała dla mnie przybycie mojego międzywymiarowego sobowtóra i świadome połączenie z nim sił. Podejrzewam, że to samo zdarza się wielu ludziom, kiedy spotykają swoje skonwergowane ja.
Nie muszę dodawać, że od dłuższego czasu byłem świadomy obecności Wujka Joe. Ale dopiero osobiste doświadczenie Konwergencji Harmonicznej umożliwiło wprowadzenie go do akcji. Tak naprawdę byłem zaskoczony, kiedy się pojawił. Gdy to się stało, uświadomiłem sobie mądrość płynącą z jego pojawienia się właśnie w tym czasie. W końcu Wujek Joe jest jednym z Majów, Majowie zaś są mistrzami nawigacji w wielkim nurcie czasu.
Ponieważ Majowie bardzo swobodnie podchodzą do czasu, kwestie proroctwa, prekognicji i cielesnych sobowtórów są jedynie trikami w międzywymiarowym pokerze rozgrywanym ich kartami. W tej grze z łatwością można przetasować przeszłość i przyszłość z teraźniejszością. Z tego właśnie powodu rozwinęło się we mnie niemal przerażające uczucie, że pojawienie się mojego między-wymiarowego sobowtóra ma związek ze śmiercią mojego syna i w konsekwencji jest to jego powrót do Wielkiej Tajemnicy. Czy pojawienie się mojego międzywymiarowego sobowtóra było dla mnie darem, czy znakiem przedostania się do rzeczywistości „drugiej strony"? Kiedy przeprowadzałem moje własne pokonwergencyjne porządki, zastanawiałem się, czy sobowtór mojego syna podłączył się do mnie po to, by przyspieszyć pojawienie się Wujka Joe?
Nie ulega wątpliwości, że istnieje pewien tajemniczy związek pomiędzy napisaniem tej książki i śmiercią mojego syna. Rozszerzająca się sieć międzywymiarowej rzeczywistości obejmuje aspekty rzeczywistości, które pozostają zamknięte dla logiki i rozumu...
ssonja