PRZEWRÓT W KOŚCIELE judaizm kabała i II SW.docx

PRZEWRÓT W KOŚCIELE: judaizm, kabała i II SW

SUBVERTING THE CHURCH: 

JUDAISM, KABALLAH & VATICAN II

Youssef Hindi

Wbrew opiniom wielu krytyków soborowego Kościoła, Watykan nie poddał się modernizmowi i judaizmowi ani po soborze, ani od ponad wieku. II Sobór Watykański (1962-65) zaznaczył milczącą, tajną, wielo-sekularną wojnę… Pierwsze próby kabalistycznych rabinów przerobie-nia Kościoła w orędownika judaizmu, sięgające do Średniowiecza, wystąpiły dzięki ich blis-kości do wysokiego szczebla kleru, nawet kardynałów i papieży. [i]

Chrześcijańska kabała: broń do podkopania Kościoła
 

Chrześcijańską kabałę można prześledzić do Hiszpanii XIII wieku, okresu kiedy, i miejsca gdzie dojrzała kabała, i gdzie działał wielki kabalistyczny rabin, Moses Nahmanides, którego zidentyfikowałem jako ojca aktywnego mesjanizmu. [ii]

W tym okresie w Hiszpanii, Raymond Martini, katolicki misjonarz, wydał Pugio fidei ("sztylet wiary"), traktat w którym stwierdził, że talmudyczna Aggadah (rabiniczne nauki i historyjki) i Midrash (biblijna egzegeza i interpretacja) już nosiła znak chrześcijaństwa. [iii] Gerschom Scholem pisze / writes:

Martini mieszkał w Kataloni pod koniec XII i przez większość XIII wieku, dokładnie miejscu i czasie w którym grupa kabalistów, pod kierunkiem Nahmanidesa, rozpoczęła konsolidację kabalistycznej literatury (1194-127). Pomimo fizycznej bliskości Martiniego, i tego, że jego gorliwość misyjna poskutkowały ogólną konfiskatą ksiąg należących do katalońskich wspól-not żydowskich, nie był świadom istnienia kabały. Choć kabalistyczna literatura pączkowała na jego oczach, Martini jej nie zauważył. A zatem, jako część jego chrystologicznych przed-sięwzięć, Martini wskazał na starożytnych talmudystów jako główne autorytety chrześcijańs-twa i przyznał im historyczną funkcję, do której tak nie pasowali jak byli [Pico della Mirandola i] kabaliści, którzy później ich zastąpią. [iv]

Historia chrześcijańskiej kabały naprawdę rozpoczyna się w czasach Abrahama Aboulafia (1240-1291).[v] Aboulafia sam jest świadectwem tej idei przez przywołanie, w jednym z jego tekstów, niektórych z jego studentów, którzy przeszli na chrześcijaństwo. Faktycznie, ci którzy studiowali w Capua pod jego kierunkiem około 1280 – w tym samym roku kiedy

Aboulafia usiłował spotkać się z papieżem Mikołajem III by zdobyć jego przychylność [vi] i zwolnić Żydów z uchodźstwa z nadzieją wysłania ich do Ziemi Świętej – nawróconych na chrześcijaństwo i próbował dzięki temu poznać kabałę.

Ponadto Scholem pisze, że były próby wykazania, że Aboulafia wywierał pewien wpływ na Arnauda de Villeneuve, słynnego hiszpańskiego franciszkańskiego lekarza, który, po nau-czeniu się hebrajskiego, uważał iż mógł wykorzystać kabałę żeby przekonać żydów do prawdziwości Trójcy. [vii] Mimo że niejasne jest to czy Arnaud znał prace Aboulafia, to Ytzhak Baer (1888-1980), historyk specjalizujący się w historii hiszpańskich Żydów, mówi, że Aboulafia żył we Włoszech przez jakiś czas, kiedy to miał kontakt z włoskimi franciszkanami i joachimitami / Joachimami (millenarystyczny ruch utworzony przez franciszkanów). [viii]
 

W 1320, Żyd o nazwisku Abner de Burgos (alias Alphonse Valladolid) przeszedł na chrześci-jaństwo, i dzięki temu został pierwszym żydowsko-chrześcijańskim konwertytą wyraźnie nawiązującym do kabały, co zrobił wykorzystując sposób Aboulafia z kombinacjami hebraj-skich liter. [ix]

Mistrz Pico della Mirandola: kabalista który zinfiltrował Watykan

W XV wieku, niedługo po pojawieniu się na historycznej scenie Pico della Mirandola, żydow-scy kabaliści którzy przeszli na chrześcijaństwo fałszowali kabalistyczne źródła usiłując włą-czyć je w dogmaty chrześcijańskie. Wśród tych źródeł jest Zelus Christi ("żarliwość Chrystusa"), napisana w 1450 [i wydana w Wenecji w 1592] przez marrano - Pedro de la Caballeria, w której interpretuje Trisagion (liturgiczna inwokacja, Izajasz 6:3: "I wołał jeden do drugiego: "Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów. Cała ziemia pełna jest Jego chwały"). [x] Historyk Heinrich Graetz wymienia inne przykłady kabalistycznych tekstów sfałszowanych w Hiszpanii na początku XVI wieku. [xi]
 

Flavius Mithridates, mistrz Pico della Mirandoli, należał do kabalistycznych żydów, którzy  nawrócili się na chrześcijaństwo i celowo fałszowali kabalistyczne teksty by włączyć je w chrześcijańskie dogmaty, tym samym instalując kabałę w samym sercu chrześcijaństwa – w Watykanie. Poprzez kolejne etapy chrześcijańska kabała przygotowywała fundament dla judeochrześcijaństwa.

Flavius Mirthidates (urodzony jako Sameul ben Nissim Abu’l Faradj) był sycylijskim, kabalis-tycznym Żydem, oryginalnie z Agrigente, który przeszedł na chrześcijaństwo i został księ-dzem. Był profesorem hebrajskiego i chaldejskiego Pico della Mirandola. Począwszy od 1467, przyjął nazwisko Guglielmo Raimondo Moncada, później jeszcze kilka innych. Musiał uciekać z Rzymu za (nieokreśloną) zbrodnię o którą go oskarżono. Przed ucieczką miał znaczny wpływ w Watykanie. [xii]

Zdaniem Chaima Wirszubskiego (1915-1977), Flavius Mirthridates odwiedził watykański pałac by wygłosić Homilię o Męce Pana dla papieża i kardynałów, pięć lat przed wykonaniem kabalistycznych przekładów dla Pico della Mirandola w Wielki Piątek 1481:

W tej homilii Mithridates przywołał co przedstawił jako tajne żydowskie dowody z przed-chrześcijańskiego "starego Talmudu" potwierdzające tajemnice Męki Chrystusa. Pamiętając jak często i jak zręcznie Mithridates wymyślał w homilii tak by jego przekłady łacińskie mówiły to co jego wymyślone hebrajskie cytaty nie zawsze znaczyły, nie dziwi to, że jego kabalis-tyczne przekłady zawierały wstawki i przypisy opracowane po to żeby kabałę wiązać z dogmatami chrześcijańskimi. [xiii]

Pico della Mirandola: koń trojański  judaizmu w chrześcijańskiej Europie

Pico często uważany jest za ojca chrześcijańskiej kabały, bo skłaniamy się ignorować to, że miał mistrza – nawróconego Żyda. Faktycznie Pico odbywał dyskusje w swoim domu z innymi żydowskimi erudytami bliskimi Mithridates[owi]. [xiv]
 

Pico był osobliwym człowiekiem, gdyż był pierwszym prawdziwym nie-żydowskim chrześci-jańskim kabalistą. Był wykorzystany jako koń trojański w Rzymie i ogólnie w całej katolickiej Europie, z jego słynnej kabalistycznej pracy (900 wniosków lub tez / 900 conclusions or theses), opartej na kabalistycznych tekstach przetłumaczonych przez Mithridatesa [xv], która pojawiła się w 1486 i proponowała chrześcijański synkretyzm wszystkich nauk i religii, łącznie z kabałą. Pico planował przekazać tę pracę Rzymowi do dyskusji. [xvi]
 

Ten okres zaznaczył pierwszy filozoficzny krok w kierunku budowania judeochrześcijaństwa niedługo przed podjęciem przez Davida Reuveni i Solomona Molcho kolejnego kroku w XVI wieku (zob. moją pracę: Zachód i islam - źródła i geneza mesjanistycznego syjonizmu / Occident et Islam – Sources et genèse messianiques du sionisme).
 

Pico della Mirandola zapewnia:

Żadna nauka nie może przekonać nas lepiej o boskości Jezusa Chrystusa niż magia i kabała. [xvii]

W XVI wieku Johann Albrecht Widmannstadt (1506-1557), dyplomata i myśliciel orienta-lizmu, rozpoznał niebezpieczeństwo chrześcijańskiej kabały, głównie dlatego iż wcześniej był sekretarzem papieża Klemensa II i cesarza Karola V, do których zbliżyli się David Reuveni i Solomon Molcho – historyczny epizod o największym znaczeniu we wczesnej historii stra-tegii judeochrześcijaństwa, syjonizmu i "zderzenia cywilizacji". [xviii]
 

Po wymienieniu i opisaniu niektórych koncepcyjnych elementów kabalistycznych, Johan Albrecht Widmannstadt mówi z wielką klarownością:

To wszystko cytowałem żeby pokazać sposób w jaki wybuchły potworne idee z żydowskiej kabały, jak z konia trojańskiego, ataku na Kościół Chrystusa. [xix] (19)

Pico jest tylko bramą między kabałą i chrześcijaństwem, człowiekiem wyznaczonym do przekazania idei kultywowanej od XIII wieku przez żydowsko-chrześcijańskich kabalistycz-nych konwertytów, a mianowicie że ezoteryczny judaizm utożsamia się z chrześcijaństwem i je potwierdza. [xx]
 

W XV i XVI wieku chrześcijańska kabała szerzy się do Francji i Włoch. Później, w XVII wieku, centrum chrześcijańskiej kabały przeniosło się do dwu protestanckich krajów: Niemiec i Anglii. [xxi]

Jak pokazuję w książce Mistycyzm sekularyzmu / La mystique de laïcité, ten synkretyczny projekt przekazany przez chrześcijańską kabałę – już mocno ustanowiony w XVII wiecznej Europie – spenetrował serce Republiki Francuskiej, szczególnie poprzez loże masońskie.

Frankizm: przedłużenie chrześcijańskiej kabały
 

Począwszy od późnych lat XVII wieku, żydowski mesjanizm zmutował się pod wpływem sabbateizmu. W XVIII wieku narodził się frankizm.

Jacob Frank (1726-1791), polski kabalista i rabin, który uważał się za Mesjasza, poprowadził tysiące wyznawców do fałszywego nawracania się na katolicyzm [xxii], tak jak Sabbatai Cwi / Tsevi (1626-1676), człowiek który (wraz z wielu swoimi wyznawcami) fałszywie przeszedł na islam po zbliżeniu się do sułtana Imperium Otomańskiego, i za którego reinkarnację uważał się Jacob Frank. [xxiii]
 

Sabbatajczycy i frankiści dobrowolnie nawracali się w celu zniszczenia zarówno chrześcijan-stwa jak i islamu, eschatologicznym projekcie głęboko zakorzenionym w kabalistycznym mesjanizmie. [xxiv]
 

W ciągłości z chrześcijańską kabalistyczną tradycją, Jacob Frank ze swoimi krewnymi uzna-wał Jezusa za Mesjasza jak i Trójcę Przenajświętszą, co pomagało im zbliżać się do – i ustanawiać związki z – władzami chrześcijańskimi w latach 1750, szczególnie z bpem Dembowskim.

W 1759 i 1760, frankiści masowo przechodzili na katolicyzm. Pod patronatem Augusta III, króla Polski i Saksonii, bp Załuski, dziadek przyszłego króla Ludwika XVI, 18 listopada 1759 ochrzcił Jacoba Franka. [xxv]
 

W związku z tym sabbatajczycy i frankiści nie wprowadzili żadnych innowacji, a byli jedynie kontynuatorami tych chrześcijańskich kabalistów, przed którymi w XVI wieku ostrzegał Widmannstadt.

We frankizmie, a zwłaszcza u Juniusa Freya, kuzyna Jacoba Franka (zob. Mistycyzm sekularyzmu), widzimy bardzo znany synkretyzm religijny, pod patronatem Pico della Mirandola, który nie tylko jawił się jako chrześcijański, ale też chciał ujawnić "prawdziwą" religię Jezusa poprzez niszczenie każdej ortodoksji, każdego kościoła i każdego dogmatu.

Od Jacoba Franka do J...