NORA ROBERTS-RODZINA STANISLAWSKICH-RACHEL. Z NAKAZU SERCA.pdf

NORA ROBERTS

RACHEL

Z nakazu serca

PROLOG

Nick nie był w stanie zrozumieć, jak mógł postąpić

aż tak głupio. Zapewne przynależność do gangu była dla

niego ważniejsza, niż chciał przyznać. Może po prostu

złość na cały świat zmusiła go do skorzystania z szansy,

jaką przyniosło życie. No i z pewnością straciłby twarz,

gdyby się wycofał, kiedy Reece, T. J. i Cash już się

zdecydowali.

A przecież nigdy wcześniej tak naprawdę nie złamał

prawa.

No, niezupełnie, przypomniał sobie, przechodząc

przez wybitą szybę na tyłach sklepu elektronicznego.

Jednak dawniej to były tylko drobne wykroczenia. Gra w

trzy karty dla naiwniaków i turystów, kradzież zegarków

czy innych drobiazgów w salonie Gucciego na Piątej Alei,

podrobienie kilku praw jazdy, żeby starczyło na piwo.

Przez pewien czas pracował też w warsztacie

przerabiającym kradzione samochody, ale przecież sam nie

kradł. On tylko rozkładał je na części. Kilka razy został

przyłapany na walce z Hombres, lecz to była sprawa

honoru i lojalności.

Włamanie do sklepu i kradzież kalkulatorów oraz

odtwarzaczy osobistych były poważnym skokiem. I choć

wieczorem, przy piwie, wydawało się to dość zabawne,

rzeczywistość była inna.

Nick widział siebie w pułapce, jak zresztą zawsze w

życiu. Nie było łatwego wyjścia.

- Słuchaj, to lepsze niż kradzież czekoladek, co? -

Chytre oczka Reece'a zlustrowały półki magazynu. Był

niski, miał niezdrową cerę. Kilka ze swoich dwudziestu lat

spędził w poprawczaku. - Będziemy bogaci.

T. J. zachichotał. W ten sposób wyrażał poparcie dla

Reece'a. Cash, który zawsze miał własne zdanie, już

wpychał kasety wideo do czarnej torby.

- Chodź, Nick. - Reece rzucił mu wojskowy plecak.

- Załaduj go.

Zimny pot spłynął po plecach Nicka, gdy wpychał

radia i magnetofony. Co on tu robi, u diabła? Okrada

jakiegoś frajera, który po prostu próbuje zarobić na życie?

To nie to samo co obrabianie turystów lub zabawa w

pasera. To jest kradzież, na litość boską!

- Słuchaj, Reece, ja... - Urwał, kiedy Reece od

wrócił się i zaświecił mu latarką w oczy.

- Masz problem, bracie?

Nick poczuł się jak w potrzasku. Jego rezygnacja nie

powstrzyma innych. Wezmą to, po co przyszli, on

natomiast będzie skończony.

- Nie, nie. - Chciał szybko mieć to za sobą, więc

wepchnął więcej pudełek, nawet ich nie oglądając.

- Nie bądźmy zbyt pazerni, dobra? Musimy jeszcze

wynieść towar i dać komuś do sprzedania. Powinno być

tego tyle, żebyśmy dali radę.

- Dlatego właśnie cię trzymam. Masz łeb. - Reece

uśmiechnął się szyderczo i klepnął Nicka w plecy. - Nie

martw się sprzedażą. Mówiłem, że mam kontakty.

- Racja. - Nick oblizał suche wargi i przypomniał

sobie, że jest Kobrą. Zawsze tak będzie.

- Cash i T. J.., zabierzcie pierwszą partię do samo-

chodu! - Reece zabrzęczał kluczykami. II zamknijcie go

dobrze. Nie chcemy przecież, żeby nam jakieś ciemne typy

wszystko wykradły?

- Oczywiście, proszę pana. - T. J. ryknął śmiechem. -

Wszędzie teraz pełno złodziei. Prawda, Cash?

Cash jęknął w odpowiedzi i z trudem przelazł przez

okno.

- Ten T. J. to idiota! - Reece z trudem podniósł pudło

z magnetowidami. - Pomóż mi, Nick.

- Myślałem, że chodzi tylko o drobnicę.

- Zmieniłem zdanie. - Reece wepchnął karton w ręce

Nicka. - Moja stara aż piszczy, żeby mieć coś takiego. -

Zatrzymał się na chwilę. - Wiesz, jaki masz problem, stary?

Za dużo wyrzutów sumienia. My, Kobry, jesteśmy rodziną.

Tylko wobec rodziny musisz mieć sumienie. - Odebrał

magnetowidy i zniknął w ciemnościach.

Rodzina... Reece ma rację. Kobry są jego rodziną.

Może na nich Uczyć. Musi na nich Uczyć.

Zapomniał o wątpliwościach i zarzucił torbę na plecy.

Powinien myśleć o sobie, no nie? Jego dola za ten skok

wystarczy na czynsz za miesiąc lub dwa. Zapłaciłby za

mieszkanie uczciwie, gdyby nie stracił pracy w bazie

samochodowej.

Wszystkiemu winna jest zła gospodarka. Jeśli tylko

za pomocą kradzieży może związać koniec z końcem, to z

pretensjami powinien się zgłosić do rządu. Ten pomysł go

rozbawił. Reece ma rację.

- Może pomóc?

Nick zamarł w pół drogi. W świetle latarni zobaczył

lufę rewolweru i błysk odznaki. Przemknęło mu przez

głowę, że mógłby cisnąć w policjanta plecakiem i uciec.

Glina pokręcił głową i podszedł bliżej. Był młody, miał

ciemne włosy. Wydawał się zmęczony, a wyraz jego oczu

ostrzegł Nicka, że takie sztuczki zna już na pamięć.

- Powiedz sobie, że po prostu zabrakło ci szczęścia -

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: