1. NARODZENIE NA NOWO
„W Ewangelii Jana, w trzecim rozdziale w wierszach 3-5 czytamy Słowa Pana Jezusa o narodzeniu na nowo:
„Odpowiadając Jezus, rzekł mu: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć Królestwa Bożego. Rzekł mu Nikodem: Jakże się może człowiek narodzić, gdy jest stary? Czyż może powtórnie wejść do łona matki swojej i urodzić się? Odpowiedział Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego.”
Pismo Święte mówi nam, że ludzie zostają na nowo narodzeni z Ducha Świętego. Tą samą prawdę znajdujemy w Liście do Tytusa, rozdział 3, wiersz 5:
„zbawił nas nie dla uczynków sprawiedliwości, które spełniliśmy, lecz dla miłosierdzia swego przez kąpiel odrodzenia oraz odnowienie przez Ducha Świętego,”
W tym miejscu Pismo uczy nas, że dziełem Ducha Świętego jest odnawianie ludzi albo spowodowanie odrodzenia w człowieku (narodzenia na nowo to znaczy narodzenia z Boga). Co to znaczy narodzenie na nowo (odrodzenie, lub inaczej narodzenie z Boga)? Narodzenie na nowo oznacza darowanie nowego życia ludziom, którzy duchowo są umarli przez występki i grzechy swoje.
Każdy człowiek, obojętnie jak świetny miałby charakter i bez względu na to jak religijni i pobożni byli rodzice jego, przyszedł na ten świat martwy w duszy. Z natury jesteśmy martwi, gdy chodzi o dusze nasze. Przez nowonarodzenie (odrodzenie) stajemy się żywi. Bóg pozwala nam mieć udział w życiu. Dzieli z nami to życie przez Ducha Świętego. Odrodzenie jest Jego dziełem.
Słowo Boże jest naturalnym narzędziem, którym posługuje się Duch Święty, aby przekazać nam to życie. O tym czytamy w 1Liście Piotra, 1 rozdziale, 23 wierszu:
„jako odrodzeni nie z nasienia skazitelnego, ale nieskazitelnego, przez Słowo Boże, które żyje i trwa na wieki.”
Ale tylko wtedy, gdy Duch Święty posługuje się Słowem, następuje odrodzenie. Samo Słowo napisane nie spowoduje jeszcze odrodzenia, choćby nawet nauczano je wiernie i dobrze, albo przekazywano w osobistej rozmowie duszpasterskiej, jeśli Duch Boży nie ożywi Słowa w sercach tych, do których mówimy.
W drugim Liście Piotra, w pierwszym rozdziale, wiersz 3 i 4 znajdujemy drugą, daną nam przez Boga definicję odrodzenia człowieka:
„Boska jego moc obdarowała (już) nas wszystkim, co jest potrzebne do życia i pobożności, przez poznanie tego, który nas powołał przez własną chwałę i cnotę, przez które darowane nam zostały drogie i największe obietnice, abyście przez nie stali się uczestnikami boskiej natury, uniknąwszy skażenia, jakie na tym świecie pociąga za sobą pożądliwość.”
Bożą delicją narodzenia na nowo, czyli odrodzenia jest więc darowanie człowiekowi nowej natury, natury Boskiej. Wszyscy urodziliśmy się z naturą zepsutą, gdy chodzi o myśli, skłonności i wolę.
1.Najpierw każdy z nas, bez względu na to jak wielkim poszanowaniem cieszyli się jego przodkowie i jak pobożni byli rodzice, każdy z nas urodził się z umysłem i sercem ślepym na prawdę Bożą. Apostoł Paweł wyraża to w 1Liście do Koryntian 2,14:
„Człowiek zmysłowy bowiem nie pojmuje tego, co jest z Bożego Ducha. Głupstwem mu się to wydaje i nie może tego poznać, bo tylko Duchem można to rozsądzić.” (BT)
2. Wszyscy narodziliśmy się ze zgubnymi skłonnościami, to znaczy miłujemy rzeczy, które nie podobają się Bogu. Miłujemy to co powinniśmy nienawidzić, a nienawidzimy to, co powinniśmy miłować.
3. Wszyscy urodziliśmy się z błędnie nastrojoną wolą. Apostoł Paweł pisze w Liście do Rzymian 8,7:
…”ponieważ mądrość ciała (to znaczy mądrość naturalnego i nie odrodzonego człowieka) jest nieprzyjaciółką Boga, nie jest bowiem poddana prawu Bożemu, bo nawet nie może.”
Wszyscy narodziliśmy się z błędnie nastrojoną wolą, która chciałaby przypodobać się sama sobie, a nie Bogu. To co nam się podoba nie koniecznie musi być czymś złym, niemoralnym, lub zbrodniczym. To co nam się podoba może być czymś delikatnym, czy wartościowym. Nie koniecznie może nam się podobać pijaństwo kradzież, kłamstwo, cudzołóstwo, lub coś innego co jest złe. Może podobać się nam wykształcenie, muzyka, sztuka, lub coś innego, co u nas uchodzi za wysokie. Ale podobanie się samemu sobie to jest zasadnicza cecha grzechu, obojętnie czy to co nam się podoba jest wysokie czy też niskie. A wola człowieka starającego się przypodobać samemu sobie, znajduje się w stanie buntu wobec Boga, jest nieprzyjaciółką Boga. Istnieje tylko jedna dobra i słuszna podstawa, którą powinna zająć wola ludzka, a jest nią pełne i absolutne wydanie się Bogu. Celem życia nie powinno być to co podoba się własnemu „ja”, lecz przypodobanie się Bogu we wszystkich sprawach.
Tak więc wszyscy narodziliśmy się z naturą zepsutą pod każdym względem. Cóż dzieje się w wypadku nowego narodzenia? Otrzymujemy po prostu nową naturę.
1.Po pierwsze, otrzymujemy nową mądrość, mądrość, która nie jest ślepa na prawdę Bożą, lecz ma oczy otwarte i widzi tę prawdę.
2. Po drugie, otrzymamy nie tylko nowy umysł, albo nową mądrość, lecz otrzymamy też now...
markebe