Matthew Pearl - Instytut młodych naukowców.pdf

(1849 KB) Pobierz

Mojemu synowi

Księga pierwsza

BUDOWNICTWO LĄDOWE

I TOPOGRAFIA

KWIETNIA

1868

ROKU

Dumne kształty żaglowca majaczące w porannej mgle sprawiały, że

„Światłość Wschodu” mogła uchodzić za najszczęśliwszy statek, jaki

kiedykolwiek wpłynął do Zatoki Bostońskiej. Żeglarze o zarośniętych

ogorzałych twarzach i skórze schodzącej od słońca rozgniatali w dłoniach lub

pod podeszwą ostatnie racje orzechów, nucąc starą pieśń o dziewczynie,

która została na brzegu. Dzielnie stawili czoła przeciwnościom, przetrwali

gwałtowne marcowe wiatry, wzburzone morza i niebezpieczne porty,

wykonali pracę nad siły, a teraz czekała ich sowita zapłata. Niebawem mieli

zejść na ląd i oddać się rozlicznym uciechom miasta.

Sternik dzierżył ster pewną ręką, nie spuszczając wzroku z instrumentów,

czekając, aż mgła rozproszy się na tyle, aby ich sygnał został dostrzeżony

z łodzi pilota. Chociaż Zatoka Bostońska miała powierzchnię

siedemdziesięciu pięciu mil kwadratowych, względy obronne sprawiły, że jej

tory wodne były tak wąskie, iż dwa duże statki nie mogły się bezpiecznie

minąć bez pomocy pilota.

Pan Beal, surowy kapitan „Światłości Wschodu”, przechadzał się po

pokładzie wyraźnie rad, co dodatkowo zwiększało podniecenie załogi. Beal

widział oczyma duszy, jak łódź pilota przebija się przez mgłę, zmierzając im

na spotkanie. Wyobrażał sobie, jak pilot, ubrany niczym przedsiębiorca

pogrzebowy, salutuje niedbale i choć raz uwalnia Beala od ciężaru

obowiązków. Chwilę później ich oczom ukażą się doki i nabrzeża, i wielkie