Gimnastyczne leczenie chorób niewieścich według metody Thure-Brandta 1891rok.pdf

(5174 KB) Pobierz
GIMNASTYCZNE LECZENIE
chorób niewieścich
WEDŁUG METODY THURE-BRANDTA
OPRACOWAŁ
Sk-,
tyü&adxjstaw
Kazaj<zwic&
sekundaryjusz szpitala św. Łazarza
w oddziale położniczo-ginekologicznym.
KRAKÓW.
Nakładem Wydawnictwa dzieł lekarskich polskich.
DRUK W. KORNECKIEGO.
1891.
J. W(Panu b. Hektorowi Wszechnicy Jagiellońskiej
^VL
aurycemu
jelita
^M
adurowiczowi
Dr. med. i chir., Magistrowi położnictwa,
Kawalerowi ces. austr. orderu żelaznej korony,111 klasy, Profesorowi położnictwa
i ginekologii, Dyrektorowi kliniki położniczo-ginekologicznej
i prymaryjuszowi takiegoż oddziału w szpitalu św. Łazarza w Krakowie
ofiaruje niniejszą pracę
w dowód wysokiej czci poważania
i wdzięczności
tf 3°y5Jg
JoOb3e3
I ot \a£Z
1
ą
/
R ZEDMOWA,
Obznajomiwszy się z gimnastycznym sposobem leczenia
chorób niewieścich według Thure-Brandta i wykonywając
ją praktycznie przez dłuższy czas pod jego kierunkiem, mia­
łem sposobność przekonania się wielokrotnie o znakomitych
skutkach tych zabiegów.
* Tern powodowany powziąłem myśl opisania w całości
tej metody — uzyskawszy ku temu nietylko zezwolenie, ale
życzliwe i chętne wskazówki samego jej twórcy.
Trudno mi było istotnie ustrzedz się tego, aby się nie
stać suchym i lakonicznym w wyrażaniu a być zarazem ści­
słym w opisie. Mimo to jednak tuszę sobie, że rzecz sama
na tern nie ucierpiała — a okoliczność, że J. W. P. Rektor
Dr. Korczyński, jako przewodniczący Wydawnictwa dzieł
lekarskich polskich w Krakowie, pracę niniejszą do umie­
szczenia w temże wydawnictwie łaskawie przedstawił, zbliża
mnie do upragnionego celu, aby rzecz ta dostawszy się do
rąk szerszego koła Kolegów, mogła im w wykonawstwie
lekarskiem choćby skromne oddać usługi.
)
6l|ianim przystąpię do szczegółowego opisu leczenia chorób niewie-
* ścich, za pomocą metody Thure-Brandta, muszę pierwej dodać
parę słów, odnoszących się do samej nazwy tej metody. Rozmaici
autorowie, rozmaicie nazywali zabiegi lecznicze Thure-Brandta, na­
zwy te jednak już to nie określały ich całkowicie, już też określały
je niewłaściwie.
Najważniejszem w tym względzie jest, aby nazwa określała
o ile możności wszystko, co stanowi podstawę i istotę metody le­
czniczej. Podstawę całego leczenia, stanowi gimnastyka t. j. zabiegi
które mieszczą w sobie wszystkie czynne i bierne ruchy z doda­
tkiem delikatnego mięsienia, które w całej metodzie gra wielką rolę,
a które naturalnie również do tej samej kategoryi gimnastyki zali­
czyć należy. Jak bowiem przez rozmaite poruszenia ogólne staramy
się rozprowadzać krew i soki odżywcze do rozmaitych części ciała
ludzkiego, ażeby w celach leczniczych ten lub ów narząd, mniej lub
więcej w krew zaopatrzyć, aby dojść do zamierzonego celu, tak
samo głównem zadaniem mięsienia, jest za pomocą czysto miejsco­
wego i biernego zabiegu, tę część ustroju leczyć, która tego wymaga.
Jakiż zatem cel ma to mięsienie? Według poprzednio wypo­
wiedzianej zasady, odpowiedź jest łatwą i jasną, że zabieg ten od­
powiednio do rodzaju choroby, ma na celu odprowadzanie lub do­
prowadzanie krwi i soków odżywczych, od lub do narządu chorego,
albo pewnej jego części.
Gdy zaś wskazania do tego są bardzo rozmaite, przeto i sposób
mięsienia w rozmaitych przypadkach, należy odpowiednio zastosować.
Samem! jednak miejscewemi zabiegami do zamierzonego celu jeszcze
nie dojdziemy, i tutaj jako główną podstawę i podporę uważać na­
leży ogólną gimnastykę, która oddziaływa albo na cały ustrój albo
na znaczną część tegoż.
Jeżeli bowiem uwzględnimy całe ogólne krążenie, to rzecz
przedstawia się w ten sposób, iż bez pewnego szczególnego bodźca
1
Zgłoś jeśli naruszono regulamin